Kohtje

Quote: Rest me nog één vraag. Als verslaving een ziekte is, zou je dan al ziek geweest kunnen zijn voordat je uberhaubt ooit iets gebruikt hebt? Misschien een rare vraag, maar goed. Voor mij is gebruik niet mijn ziekte. "Slechts" een symptoom. Gaandeweg m'n zelfonderzoek, het op zoek gaan naar m'n plussen en minnen, kwam ik er achter dat veel van m'n al zeer jeugdige gedrag terug te voeren is op het "typische" gedrag van een verslaafde. Genoeg was nooit genoeg. Obsessie, onbedwingbaar verlangen, niet om kunnen gaan met de realiteit, in de vorm van overal commentaar op hebben of dwars tegen in gaan, me niet begrepen voelen, me vaak afgewezen voelen, alles onder controle willen hebben, perfect willen zijn, etc. etc.etc... Ik denk dat ik al ziek was voordat ik ook maar één druppel alcohol gehad had.. En nu, na vele druppels drank en gestopt ben ik nog steeds ziek. Ik kan alleen m'n best doen die ziekte zoveel mogelijk tot stilstand te brengen..

Ietjefietje, arm mensje.. Ik heb hier niks te zoeken, hoor, maar leef wel mee met jullie strijd. Ik zie dat jouw wens 72 kg. is. Is dat niet een beetje veel (lees weinig) van het goede? Zou om te beginnen 80 kg al niet een hele uitdaging zijn? Learning to dance in de rain moet je niet met reuzenpassen doen maar met kleine "trippeltjes". Veel eleganter en ook minder vermoeiend. Sterkte. En niet opgeven hoor.

Nog maar een niet officiële vertaling uit "Just for Today" van NA-Anonieme Verslaafden. 28 maart Gevoelens onder ogen zien “We kunnen bang zijn dat in aanraking komen met onze gevoelens een overweldigende kettingreactie van leed en angst teweeg zal brengen.” Toen wij gebruikten waren velen van ons niet in staat of bereid om emoties te voelen. Als we gelukkig waren gebruikten we om nog gelukkiger te worden. Als we boos of depressief waren gebruikten we om deze gevoelens te maskeren. Door in dit patroon te blijven gedurende onze actieve verslaving werden we emotioneel zo verward dat we niet meer wisten wat normale emoties waren en wat niet. Na een tijdje in herstel te zijn gekomen bemerkten we dat onderdrukte emoties plotseling aan de oppervlakte kwamen. We kunnen ervaren dat we onze emoties niet kunnen herkennen. Wat wij ervaren als razende woede is wellicht slechts frustratie. Wat wij ervaren als suïcidale depressie kan gewoonweg droefheid zijn. Op deze momenten is het noodzakelijk dat we de hulp van onze sponsor of fellows uit NA inroepen. Naar een bijeenkomst gaan en vertellen wat er in ons leven gebeurt kan helpen onze gevoelens onder ogen te zien in plaats van er angstig van weg te lopen. Alleen voor vandaag: loop ik niet weg van ongemakkelijke emoties die ik kan ervaren. Ik zal de hulp van vrienden in herstel gebruiken om mijn emoties te onderkennen.

Ha toine, Bedankt alvast voor het antwoord op de vraag die ik je nog helemaal niet gesteld heb. Hoe onbeleefd van mij.. Laat ik dan alsnog de vraag maar even stellen.. maak ik natuurlijk niks goed mee, maar voor mezelf.. om het plaatje even compleet te krijgen... Toine, hoe gaat het met je?

Even een ditje-datje... Morgen meeting cq puzzelrit van de "eendenclub". Morgen regen en stevige wind. Koffie en broodjes mee. We gaan met Berlingo Kohtje. Die kan wel wat hebben. Dyane Lucille mag thuisblijven. Droog van haar oude dag genieten. Lucille én regen én harde wind tesamen gaat mij aan het hart. Hondje gaat sowieso mee, oud of niet. Dus ook water en Koekjes mee.

Nu even boodschappen doen.

Helemaal gelijk, toine. Absolute waarheid van vandaag is misschien de vergissing van morgen. Ik zeg ook altijd: laten je principes van vandaag niet je gevangenis van morgen zijn. Alles naar omstandigheden goed, toine. Zoek een sponsor. Geslacht: man Leeftijd onbelangrijk Kinderen geen bezwaar Moet veel praktische ervaring hebben met de 12 Stappen En bovenal bereid zijn mij te begeleiden in m'n herstel.

zal is zullen... nóg een tikfout, toine En volgens mij spreek jij hier de absolute waarheid. Jouw waarheid. Toch?

Bas, die ziekte heb je of die heb je niet. Daar komt geen verantwoordelijkheid aan te pas. Die ziekte laat je wel onverantwoordelijke dingen doen. Maar die verantwoordelijkheid kun je terugnemen door aan je herstel te werken. We zijn niet verantwoordelijk voor onze ziekte, wel voor ons herstel.

.....

Dit is niet de plek. Dit is tussen mij, m'n hogere macht en m'n sponsor. Stap 5. Ik heb momenteel geen sponsor. Ben op zoek. Ik heb nog veel te doen in m'n herstelproces. Alles op z'n tijd. Alleen voor vandaag.

Hot, ik ervaar afstand Daarmee kom je me te dicht bij. Bij een deel van mijn verleden waarmee ik nog niet "afgerekend" heb. Gegroet.

Wijfie, Ik dacht: waar heeft Suikertje het nou over. Dus even je berichtje teruggelezen. En ja hoor, daar helemaal aan het eind even die terloopse mededeling. Je moppert vaak over je huwelijk, maar al met al het zo samen 27 jaar met elkaar uithouden en dan sámen moorkoppen eten, zegt toch óók wel iets. Dus van harte gefeliciteerd. :rose:

Doe je wel even rustig, Agnieta?

Een niet officiële vertaling uit "Just for Today" (van NA) 27 maart "Overeenkomstig de beginselen van herstel proberen wij om niet over anderen te oordelen, niet te moraliseren of in hokjes te plaatsen." "Hoe vaak niet hebben wij in ons herstel het gedrag van een ander verkeerd begrepen, onmiddellijk een mening gevormd, de ander een etiket opgeplakt en de persoon netjes in een hokje geplaatst? Misschien hadden ze wel een ander begrip dan wij van de Macht, groter dan zijzelf en dus concludeerden wij dat hun geloof niet spiritueel was. Of misschien zagen we een stel in een twistgesprek en namen aan dat hun relatie niet deugde, om later uit te vinden dat zij voor vele jaren gelukkig getrouwd waren gebleven. Gedachteloos onze fellows in categorieën onderverdelen bespaart ons de moeite ze beter te leren kennen. Iedere keer als wij een oordeel vellen over het gedrag van een ander voorkomen wij ze als potentiële vrienden te zien en medereizigers op het pad van herstel. Als we diegene die we veroordelen vragen of zij graag als stereotype worden neergezet zouden we een doorslaand “nee” als antwoord krijgen. Zouden wij ons gekleineerd voelen als dit ons werd aangedaan? Ja natuurlijk. Wij willen graag dat anderen ons van onze beste kant zien. Zo willen collega-verslaafden ook dat we goed over hen denken. Ons herstelprogramma vraagt ons positief in het leven te staan. Hoe meer we ons concentreren op het positieve in een ander, hoe meer we dat bij onszelf zullen aantreffen." Alleen voor vandaag zal ik afzien van negatief oordelen over anderen en in plaats daarvan mij concentreren op het warderen van de goede kanten in iedereen.

Helemaal juist, Erik. In mijn herstelproces is wat jij hier benoemt een grotere valkuil voor me dan drank. Dat is ook wat ze, in mijn beleving, bedoelen met: herstel is een levenslang proces. Of: stoppen met gebruiken is niet zo moeilijk, maar gestopt blijven... Hierom ben ik ook zo blij met m'n meetings en hierom ben ik ook (weer) op zoek naar een sponsor. Ik heb spiegels én weerwoord nodig om m'n ego niet zó te laten groeien dat het weer het centrum van mijn kosmos wordt. Dank voor je uiteenzetting.

Daar ga je je toch niet druk om maken hè, hottentottensoldaten? Pas een beetje op jezelf, alsjeblieft.

Stel je ff voor bij 'Wie is wie', CowFlop.....

Voor mij klinkt dat meer als onderdanigheid. Voor mij is nederigheid niet zozeer mezelf klein maken als wel zien dat de wereld groot(s) is. En dankbaarheid/waardering dat ik daar deel van uit mag maken. Alles in z'n waarde, inclusief mezelf.

@A3 en Erik, Ik had inderdaad onder aan pagina 2 mijn kijk op ego en zelfbeeld gezet. Ik wilde daar nog wat aan toevoegen, vanmiddag. Drukte toen op een verkeerde knop, ergens, kweenie wat ik deed. Was het hele bericht weg, behalve goedemorgen Jopie. Ik dacht dat niemand het gelezen had, dus ik liet het toen maar weg. Maar in grote lijnen kwam het neer op wat A3 zo lekker kort weet te zeggen. En dat was inderdaad mijn kijk van dit moment. Ik ben niet zo technisch aangelegd, maar wat betreft m'n zgn. leidraad in het leven ben ik continu aan het sleutelen.. Dus A3, bedankt weer voor jouw aan/opmerkingen/toevoeging.. ga ik weer mee aan de "pruts"..

Da's nou net waar ik als verslaafde altijd naar op zoek ben, een overall tevreden gevoel. Maar wat is een overall tevreden gevoel nou eigenlijk? Ik denk dat ik dat niet zo maar kan oproepen. Het overkomt me soms zomaar. Niet nadat ik een checklist heb af kunnen kruisen met plusjes, maar zomaar uit het niets lijkt wel.. Vaak zijn zulke momenten ook vrij snel weer voorbij. Als verslaafde ga ik graag voor NU direkt, voor instant goed gevoel. Liefst altijd en overal. Als verslaafde in herstel probeer ik me een realistischer beeld van het normale leven aan te meten. Dus accepteren dat niet elke dag een hemel op aarde gevoel geeft. Dat wordt met de tijd steeds acceptabeler, steeds gewoner. Steeds draaglijker ook. Uiteindelijk na verloop van wat langere tijd, geeft dat dan toch weer een soort van overall tevreden gevoel.

Kaboutertje, ik hoop ook dat je snel weer in wat rustiger vaarwater komt. Hetzelfde hoop ik voor Agnieta. En ook voor Ploffie.

Goedemorgen Jopie.

Mooi Joris, Niet waar we vandaan komen telt maar waar we heen gaan.

Monster, ik ken er een paar die ooit, jaren geleden met hun alcoholprobleem naar AA gingen, daar van de alcohol afraakten, van lieverlee verslaafd raakten aan andere (hard)drugs en nu in NA hun totale ziekte verslaving aanpakken. Verslaving zit 'm niet in het middel dat we gebruiken maar in onszelf. En omgekeerd is herstel niet stoppen met gebruiken (daar begint het wel mee) maar werken aan jezelf.