Kohtje

't Is vaker zo, Suikertje, dat de beloning pas ná komt... Sterk werk, man..

Haha, Yogajuf.. de hele nacht op de kop aan de keukentafel hangen met water in je steel... zoals jij het verteld klinkt het meer als martelen dan als yoga..

Ja, ik was (en ben) altijd erg royaal voor mezelf. En wat betreft die onbeleefdheid om m'n eigen glas bij te schenken: ik dronk stiekem, dus was niet onbeleefd.

Als je flessen wijn van 0,75 liter koopt en 2 à 3 glazen per avond drinkt, alleen op zaterdag en zondag, dan staat er op maandag geen geopende halve fles wijn op het aanrecht. Met daarbij de aantekening dat bij mij 2 à 3 glazen altijd 3 glazen werd. Uit zo'n fles haal je precies 6 glazen wijn. Maar ja, ik moet óók aantekenen dat ik altijd teveel in huis haalde. En dat was nooit genoeg. Dat is het verschil met Ietjefietje.

Aiaiai... lampjes.. ik pruts altijd wat af met autolampjes verwisselen. Totaal ontvelde vingers altijd.

Och Jaap, heb ik het alleen over die paddestoelen... Natuurlijk ook gefeliciteerd met je 4 jaar clean!!!!

Jaap, heb je dan na je oogst ook een voorraad voor 2 jaar of eet je zoiets in tien minuten op en moet je dan weer 2 jaar wachten?? Zou wel een goede oefening in zelfbeheersing zijn..

jOwan (begin van de zin, toch kleine j, vandaar die grote O), ik zou bijna zeggen: ik vind je lief. Maar dat klinkt een beetje raar vind ik. Toch zeg ik 't: ik vind je lief. En een kanjer. En een winnaar.

Moet je toch eens naar een NA-meeting gaan. Zul je horen en zien dat ze bestaan en dat het, eenmaal clean en in herstel, nog mooie mensen kunnen zijn ook..

Dat eerste is waar, dat is enthousiasme en misschien een uiting van dankbaarheid. Dat vul ik voor jowan in vanuit eigen ervaring. Dat tweede is niet waar.. we leren in onszélf geloven, niet in een evangelie. We leren juist op eigen benen staan, niet leunen op.. Met hulp, weliswaar, maar we zijn vrij in de interpretatie en aanvaarden van die hulp.

Niks oneerbaars. Alleen even de rust. Ter geruststelling en verklaring.

Hihihi... nee hoor.. niks geheims aan. 12 Stappen hè? Niet geheim, wél Anoniem..

Je hebt wel gelijk, Toine, maar soms is hulp buiten de openbaarheid beter en veiliger. Wat Suikertje ook al zegt.

Agnieta, ik wil je graag helpen, maar dan via pb. OK?

Haha.. had je gelezen, Agnieta. Ja, dat ben ik wel een beetje. Heb het beste met je voor, hoor. Anders zou ik niet steeds....

Mooi Kate.. je kunt ook zeggen dat je precies dát krijgt wat je nodig hebt. :rose:

Ja, spoken. Waarom Agnieta? Waarom zie je zoveel bij anderen? Schrijfvoer!!

A3, dat delibereren, zoals jij dat zo mooi noemt, moet je niet zo zwaar nemen.. Natuurlijk hebben we het in meetings over verslaving. Binnen NA wordt het middel waar we aan verslaafd zijn niet (of nauwelijks) genoemd. We hebben het over onze ziekte verslaving. En dan niet elke week te uit en te na discussiëren over wat verslaving nou is, maar uit eigen ervaring vertellen wat verslaving met ons doet en dan, met gebruikmaking van de stappen, vooral ook vertellen hoe we daar mee omgaan. Al deze verhalen door elkaar, van mensen die nieuw, beginnend, iets gevorderd en ver gevorderd zijn, geven een beeld van hoe we zelf in ons herstel staan. Keer op keer worden aan elkaar spiegels voorgehouden. Ik herken na jaren ineens dingen waar voor mij gevaar loert door verhalen van een nieuwkomer. M'n programma is nooit klaar. Een mens zit complex in elkaar, de geest ook.. Verslaving is sluw en weet altijd een weg te vinden om zich te openbaren in een zelfvoldane, rustende geest. Ik ga naar meetings om mezelf scherp te houden, zo blijf ik ook, net als jij, hier op het forum komen. Maar uit een soort van dankbaarheid kom ik óók om mijn ervaringen te delen. Toen ik net op dit forum kwam was ik blij dat er mensen waren die al langer droogstonden. Zo was ik ook blij dat ik in meetings mensen tegenkwam die al jaren clean waren. En nu nog ben ik met m'n iets meer dan zes jaar cleantijd blij als er mensen in de meetings zijn die al tien, vijftien of zelfs twintig of meer jaar clean zijn en nog steeds toegeven dat ze verslaafden zijn. Verslaafden in herstel, dat wel, maar nog steeds merken dat ze in hun "mind" nog altijd de neiging hebben om "vluchtgedrag" te vertonen. "We kunnen alleen behouden wat we hebben door het weg te geven", is een veel gebruikte zin in de 12 stappen programma's. Ik heb een tijdje gedacht dat dat gezegd werd om zieltjes te winnen en te behouden. Ik ben er echter achter gekomen dat, als ik op m'n lauweren ga rusten en andere "lijdende verslaafden" (zoals dat zo mooi heet) het allemaal zelf maar uit laat zoeken, ik mezelf tekort doe. En dat ik tegelijkertijd weer terugzak in m'n oude egocentrische en geïsoleerde gedrag. Het werkt dus twee kanten op. Uitwisseling van ervaringen. Als alle "oldtimers" zouden wegblijven zou ik dat een verarming vinden. Door te blijven gaan voel ik me niet gevangen in een leven waar het veel over verslaving gaat maar juist vrij en veilig omdat ik nou eenmaal een verslaafde ben. Niet part-time maar continu.

A3, puur op wilskracht dus. 't Kan, er zijn mensen die het zo jarenlang, zoniet hun hele leven volhouden. En als dat makkelijk gaat, dan is dat toch goed? Ik heb het op wilskracht en puur verstandelijk anderhalf jaar volgehouden toen ik net uit een kliniek kwam in 2006. Maar toen er dingen gebeurden waar ik "niet goed tegen kon" had ik geen vangnet en onvoldoende inzicht in mijn manier van denken om clean te blijven. Op het moment supreme dacht ik weer als de verslaafde: dit wil ik niet, dus kop in 't zand (drinken).. Ik heb met m'n zelfonderzoek geleerd om dingen waar ik niet goed tegen kan van te voren te herkennen en "los te laten". En daarbij word ik ook nog 'gecorrigeerd' als fellows in de meetings aan me merken dat mijn denken de "verkeerde" kant op gaat. Geen correctie in de vorm van: dat doe je fout, maar in de vorm van eigen ervaringen. Geloof me, A3, de fellows in AA, NA, CA en andere A's (niet persoonlijk opvatten, A3 ) zijn niet wereldvreemd. Ze zijn zelfs meer down to earth geworden dan toen ze nog gebruikten.

Skip, de 12 stappen zijn in een bepaalde volgorde gezet vanwege het "leerproces".. Teveel vooruitkijken als je voor het eerst aan de stappen werkt kan belemmerend (want beangstigend) zijn. Ik heb ook gedwarreld, hoor. Gevolg was dat ik bepaalde stappen/vragen voor me uit bleef schuiven omdat ik wist wat er vervolgens nog kwam.. Toch ben ik op een gegeven moment systematisch te werk gegaan, zonder aan eventuele gevolgen proberen te denken. Spiritualiteit, oftewel openheid van geest, werkt optimaal als je het niet alleen op anderen toepast maar vooral op jezelf. Met een open geest naar mezelf kijken heeft me milder gemaakt naar medemensen, terwijl ik me eerder zoveel in een ander probeerde in te leven dat ik mezelf steeds minder waard ging vinden. Dan wordt het allemaal onecht. Nu, met een beetje ervaring in de stappen, gebruik ik het NA-werkboek nog veel als een soort naslagwerk. Zoek ik op met welk gedeelte ik worstel en kan ik gericht met dát deel aan het werk gaan. Maar (zeker als beginner) van achteren naar voren werken, is ongeloofwaardig. De boodschap van herstel uitdragen (stap 12) voor je zelf hebt erkend dat je machteloos staat tegenover je verslaving (stap 1) is niet geloofwaardig. Als je meer wilt weten staat het je geheel vrij om eens een NA-meeting te bezoeken. Alle verslaafden die willen stoppen met gebruiken zijn van harte welkom. In de meeste meetings is literatuur (waaronder het werkboek) te koop tegen kostprijs. (Dit werkboek van 144 pagina's kostte me slechts 3,50,-. Wat kost een fles goedkope slobberwijn??)

Vergeef me mijn serieusheid en vastbijtendheid... Eergisteren stelde ik hier een vraag over wat de ziekte verslaving voor ons betekent. Om een serieus begin te maken met uit mijn kindrol te stappen ben ik me dat gaan afvragen. Niet met het idee om me er met een "jantje van leiden" van af te maken, maar met het idee dat ik nu óók wel eens wilde wat anderen konden, namelijk een gelukkig en sociaal aanvaard leven leiden zónder steeds de neiging om mezelf te verdoven en in een hoek gedrukt te voelen. Ik had het hier over verslaving als ziekte. Dat niet de drugs (alcohol), niet ons gedrag maar onze ziekte ons tot verslaafden maakt. Dat "iets" wat ons vatbaar maakt voor obsessie en dwangmatigheid in alle delen van ons leven het ons onmogelijk maakt om ons drugs(alcohol)gebruik in de hand te houden. Dat de ziekte actief is en blijft als we gevangen zitten in obsessieve, dwangmatige en egocentrische patronen die zich blijven herhalen en leiden tot lichamelijk, mentaal, spiritueel en emotioneel verval. Om uit die gevangenis van obsessie, dwangmatigheid en egocentrisme te komen heb ik me met hulp van een ervaren "stappenwerker" gestort op een in eerste instantie onoverbrugbaar lijkende berg van vragen die tesamen het NA werkboek vormen. Per mail heb ik vraag na vraag proberen te beantwoorden. Daar heb ik veel zitten "zwetsen"... Maar mijn sponsor wist daar uit te halen wat me werkelijk verder bracht. Wist mijn vooroordelen aan te wijzen, wist me ervan te doordringen dat veel van mijn "gezwets" niets anders was dan rechtvaardigen wat kromvaardig was.. Stap 1, erkennen dat ik machteloos stond tegenover mijn verslaving en dat mijn leven onhanteerbaar was geworden, heeft veel naar binnen gekeerd overdenkwerk gekost en veel schrijfwerk. Stap 1 alleen al wordt "behandeld" in 71 vragen. 71 Keer "me er niet met een jantje van leiden vanaf maken" kwam me af en toe voor als "om moedeloos van te worden". Toch zette ik door want ik merkte gaandeweg dat ik mezelf in combinatie met die "stomme" verslaving steeds beter ging begrijpen. Toen stap 1 eenmaal was gedaan begon het echte werk pas. Hoe kon ik de beleving van mijn egocentrische werkelijkheid omzetten naar een werkelijkheid waarin ik niet het middelpunt was, waarin ik me geen slachtoffer hoefde te voelen maar me meer als een druppel in/van de oceaan? Als niet onbelangrijk, maar zeker ook niet onmisbaar onderdeel van een geheel.? Daarmee aan het werk gaan was, en is nog steeds, een fantastische ontdekkingsreis. Ik leer steeds eerlijker naar mezelf te kijken, ik leer steeds meer schillen van m'n ego, van m'n persoonlijkheid, van m'n imago te herkennen. En kan ze steeds beter beoordelen op "handig, dus met een beetje gezond verstand nog goed te gebruiken" of "onhandig, misschien zelfs waardeloos, dus óf wegdoen, óf verbouwen.." Elke keer als ik een antwoord "ja" of "nee" laat volgen door een "maar...." ben ik allert. Check your motifs!! Maar dan wel eerlijk!

Uiteindelijk, Agnieta, ben ik zo'n zeven jaar geleden begonnen met uit m'n kindrol te stappen. Toen ik de fles definitief liet staan.

Goedemorgen, Sterkte Lieselot. Lekker hoor, al die oma's, opa's, ooms en tantes hier... Zelf hier zitten om de fles te laten staan en dan straks die kleine aanmoedigen om....

Al zwetsend is mij veel duidelijk geworden.

Kruidenthee, dat is wat ik bedoel met "zolang je maar niet de ambitie hebt om perfect te worden". Nastreven kan je soms boven jezelf doen uitstijgen. Maar je moet ruimte laten voor groei...