Kohtje

"Tutteltje" Lady Jane.... Tis gebeurd.. Je had helemaal gelijk hoor. Er is nu alleen weer zo'n lelijk gat in het dagdraadje gevallen. Excuses!!

Ja, je hebt gelijk, Jane. Ik dacht dat ik niets vertelde, maar alleen de naam noemen is natuurlijk al "niet netjes". Ik zal de berichtjes weer verwijderen.

.

Ja, via via is altijd erg omslachtig en soms sluipen er vertekeningen van de feiten in het verhaal.

.

.

.

.

.

Voor mij bestaat waarheid niet meer als absoluut eeuwig gegeven. Waarheid is voor mij dát wat ik nu niet wil horen (auw auw...), en/of dát waar ik voor nu even vrede mee heb (lekker makkelijk). Maar morgen kan ik er door ervaring weer heel anders tegenaan kijken. De waarheid verschilt van dag tot dag.

Weet je wat 't is, Agnieta? Een verslaafde willen redden is als trekken aan een dood paard. Dat deed ik in 't verleden wel. Maar daar ben ik mee opgehouden. Ik begon steeds beter te begrijpen hoe ik zelf was toen ik nog dronk. Velen hadden het beste met me voor en vertelden me wat ik allemaal moest doen om maar niet meer te drinken. Die hakken in het zand herken ik heel goed. Pas toen ik er zelf helemaal klaar mee was, en dan bedoel ik ook écht klaar, toen kon ik mezelf overgeven en me lijdzaam laten meevoeren door de suggesties die ervaringsdeskundigen me aan de hand deden. Geheel zonder dwang van buitenaf maar meer met een dwang van binnen uit. Vanuit mezelf. Wilde ik niet meer van die rottige alcohol afhankelijk zijn voor mijn "geluk", dan moest ik niet m'n eigen verslaafde brein volgen maar daar meestal lijnrecht tegenin gaan. Daar heb ik mezelf vaak echt toe moeten dwingen. Verslaving is sterk en geeft zich nooit gewonnen. Maar m'n nieuwe manier van denken is langzamerhand wel zó sterk geworden dat ie de aanvallen van verslaafd denken kan weerstaan. Het was en is niet altijd een leuke weg, want ik was de makkelijkste weg gewend. Maar de moeilijke weg heeft me wél gelukkiger gemaakt. Smakelijk eten voor straks.

Je hoeft niet hoor, Agnieta. Ik zeg niet dat jij het zo móet doen. Ik vertel waar ik me prettig bij voel. Doe jij dát waar jij je prettig bij voelt.

Met een programma hoeft niks mis te zijn. Als ik ongeprogrammeerd zou leven, zou ik niet mezelf zijn maar m'n ziekte verslaving. Die neemt dan de regie over. Een programma is voor mij niets anders dan een leidraad voor m'n gedachten. Dat programma heb ik gevonden in de 12 stappen. Maar een ander programma kan ook helpen, hoor. Zolang 't gedachtenprogramma maar sterker is dan m'n verslaafde denken. Ik moet dat verslaafde denken dan wel herkennen en daar een ander programma tegenover zetten. Ik ben blij dat ik dat programma niet zelf heb hoeven uitvinden. Dat dat er al was, uitgevonden door vele verslaafden vóór mij, 80 jaar geleden...

Fruitvlieg is een wijs man.. Hij heeft wel een fijne vakantie verdiend. Luisteren naar de/een boodschap werkt alleen goed als je vóóral naar jezelf durft te luisteren. En onderscheid weet te maken tussen wat je kunt veranderen en wat je niet kunt veranderen. Je verslaving kun je niet veranderen. Jezelf kun je wel veranderen.

Agnieta, misschien eens niet kijken naar WIE er wat zegt en HOE het gezegd wordt, maar luisteren naar WAT er gezegd wordt. Hard is waar de pijnpunten zitten. En dan niet zeggen dat 't je niet bevalt, wat er gezegd wordt, maar toegeven dat 't waar is wat er gezegd wordt. Hakken uit 't zand en gaan LOPEN.... tenminste.. als je vooruit wilt. Ja, dat ego... als m'n ego me niet zo "in de weg" zat, deed ik alleen maar dingen die goed (voor me) zijn..

Ben op zoek gegaan naar dat pamflet over King Baby. Ik kreeg het tijdens mijn 12-Stappen behandeling, zeven jaar geleden. Het was een nogal slechte vertaling uit het engels, vertaald door één van de counselors die zelf engels is. Maar ik begreep - met een beetje moeite - waar het over ging. Ik kan het gevalletje (zo'n 20 pagina's) echter niet zo gauw vinden. 't Zit ergens in een map. Maar daar heb ik er nogal wat van. Veel mappen met van alles en nog wat. Ik ben een slechte organizer.. bij mij is 't: als 't in een map zit is 't opgeruimd.. Maar zelfs de mappen staan niet op een rijtje in de kast, maar liggen her en der... Je kunt de engelstalige versie, voor zover ik het begrijp, bestellen via Hazelden Publishing. King Baby Author: Tom Cunningham

Lidia, hoe is 't met de verkoudheid? En met niet-roken? Hier niet verkouden, genoeg afleiding om echt álles te vergeten. Maar toch denk ik nog vaak aan een peukie... moet stiekem om mezelf lachen. Een beetje alsof 't kietelt. Kan ik ook niet goed tegen en moet er toch om lachen. Desalnietemin: dag 11 !!!

Hier zo rest van groentetaart van gisteren. Daarna meeting. Pfffff.... alweer verslaafden...

Als je maar wel genoeg water binnenkrijgt, Bollie..

vet, heeee.....

Ag, nieta... Ik moet nog ergens een pamfletje hebben liggen met de titel "King Baby".. Ik zal 't eens opzoeken. 't Heeft mij veel duidelijk gemaakt omtrent m'n verongelijkte reageren wat ik veel deed. En nog wel eens doe. Maar inzicht verlicht..

Niet stilvallen, Agnieta, in beweging blijven.. Ik ga ook weer in de benen. Moet nog wat ramen schilderen. Gewoon ramen schilderen, hoor, geen schilderij met ramen of zo..

We staan machteloos tegenover onze verslaving. Laat staan tegenover de verslaving van een ander. Dat laatste is dan weer een Al-Anon/Nar-Anon statement. Als naaste van een verslaafde kan ik alleen mijn eigen "plan trekken". Ik ben een kind van een verslaafde ouder, maar ook hier voel ik me wel een naaste van vele andere verslaafden, jullie dus. Ik kan een ander niet redden, niet daadwerkelijk helpen. De actie moet van de verslaafde zelf komen. Ik kan wél zo goed en zo kwaad als het gaat mijn eigen leven leiden, zonder daarbij door anderen in een bepaalde richting gedrukt te worden. Vaak betekent dat dat ik geen verantwoordelijkheid van anderen op m'n schouders neem. En vaak betekent dat dat ik iemand moet loslaten. Loslaten, niet in de zin van: niet meer naar omkijken, laat hem of haar maar in z'n eigen sop gaarkoken... maar loslaten in de zin van: gepaste afstand nemen en geregeld laten horen/zien hoe ik met het leven omga. Alleen op die manier kan ik de boodschap van herstel uitdragen. Niet door hem een ander door de strot te douwen, maar meer door hem als een navolgbaar voorbeeld voor te houden. Geheel vrijblijvend.

Door meetings te bezoeken, dit forum serieus te lezen, en de waargebeurde verhalen van anderen te toetsen aan m'n eigen gevoel, herken ik die sluipmoordenaar al van verre. 't Begint meestal/altijd in je hoofd. Door m'n hoofd constant te "scannen" hoef ik niet meer te gebruiken. Ook niet in m'n hoofd.

Blekje, Kalm aan. :rose: