Kohtje

Ik denk dat ze mij voor de gek houdt. Maar ik vind het niet erg.

Maak 't nou niet meteen weer te ingewikkeld, Wijfie. Door 't al te simpel te zien mis je misschien mooie kansen. Af en toe ook dingen doen die niet zo leuk zijn.. Als je ze met een gelukkig hart kunt doen, vallen ze wel mee.

Jeetje, Wijfie.. dat dát maar mag groeien..

Soothe/Ludwig

Lukt mij na achteneenhalf jaar op dit forum ook (nog steeds) niet. Daar maak ik me maar geen zorgen meer om. En aardig of niet... ach, de ene dag vind ik iemand niet aardig, de andere dag weer wel. En de ene dag ben ik zelf ook aardiger dan de andere dag.. (vind ik zelf... )

:heart: voor Blekje, Kaboutertje en Kastanje. En wie er verder ook één wil, ze zijn zo via de smiley's op te vragen. Maar dat wisten jullie al wel..

Ook als je aan het begin van een zin staat, jowan? Taaltechnisch maak je jezelf dan wel erg bijzonder en uitzonderlijk..

Hihi... keukenweegschaal staat hier zo'n beetje centraal tijdens het koken. Mijn vrouw is diabete en moet haar insulinetoediening instellen aan de hand van het aantal koolhydraten in het eten. Maar ik moet er op mijn beurt weer niet aan denken dat er een "vreemde" kok in "mijn" keuken aan het rommelen is..

Haha... je moest eens weten hoeveel pauze's ik altijd ingelastte. Die neiging heb ik nu ook nog, maar als ik me dan bedenk dat er tóch geen peuk op me "wacht", dan ga ik maar door. Dan ben ik weer boos dat ik geen pauze mag omdat ik "niet meer rook".. en dan moet ik me dus weer even hééél erg concentreren op de kitspuit of het plamuurmes.. dan zakt het weer voor een uurtje.

Ploffie, sterkte met het verwerken van je lichte verdrietigheid.

Tanden poetsen helpt je van de trek af?? Moet je de tandpasta dan inslikken? Ploffie, 't is water zonder bubbels geworden. Gewoon uit de kraan. En ja, Yvonne, ik ga nu ook maar weer gewoon aan het werk. Ben boven een kamer aan het opknappen. Schuren, plamuren, kitten, schilderen.... Gaat erg langzaam omdat m'n armen niet goed meewerken. Maar geconcentreerd bezig zijn leidt wél af..(???)

Ik snak ook naar een koppie koffie. Maar durf niet. Hoort zoóóó een sigaretje bij.. Een kop thee is ook geen oplossing. Ik vind thee zo'n "slappe hap" dat die me prompt weer naar koffie doet smachten. Én dus een.....

Hoi Ones, Ja, ik ben bekend met de 12 Stappen. Helaas ook bekend met het vallen en opstaan verhaal. Uit eigen ervaring en met eigen ogen en oren meekrijgen van andermans ervaringen. De een begint aan het stappenwerk zonder ooit terug te vallen, de ander moet zich eerst bont en blauw vallen voor het z'n vruchten begint af te werken. Wat roken betreft behoor ik toch echt wel tot die laatste categorie. Maar ik houd moed.. Niet waar we vandaan komen telt, maar waar we heen gaan.

Zoooooo, hee.. vallen en opstaan. Auxxx!!!. Maar ja, je faalt pas als je niet meer opstaat, toch? Ik vraag me al lang niet meer af waarom ik wil stoppen. Ik vraag me wel af waarom ik steeds maar weer die eerste zo nodig wil. Nou ja, logisch denkvermogen is nu minimaal. Kom niet verder dan: "ik wil roken, maar ik doe het niet". Voor nu werkt het. 1e rookvrije dag was 7 feb. Dit is dus dag 3... Lidia, ik hobbel wel met jou mee. Hoewel ik het natuurlijk gewoon zélf moet doen. Yvonne, lief dat je hier harten onder riemen komt steken. Jij bent toch al jaren van het roken af? Ik snak momenteel naar die rust waar je het over hebt. Maar goed, ik weet dat dat even kan duren.. Inderdaad, die eerste niet nemen. Zo simpel is het. Daar kan ik met m'n minimale denkvermogen nog net bij.

Mediteren met als doel m'n hoofd leegmaken lukt mij niet. Zodra ik mezelf een doel stel creëer ik een "opdracht". Als ik een doel wil bereiken moet ik daarbij nadenken. M'n hoofd wordt dus alleen voller. Vanmorgen vroeg liep ik met m'n hond langs de IJssel. Licht grijs, stil wat mensengeluiden betreft, veel te zien. Sereniteit. Dat was meditatie. Onverwacht. En het serene verdween toen ik me realiseerde hoe mooi het was, het vast wilde houden. Mezelf een doel stellen beperkt me. Het ontneemt me de kans iets werkelijk te ondergaan. Het richt mijn focus op het eindpunt en laat me de weg, de reis, aan m'n neus voorbijgaan. @Agnieta. (n.a.v. gisteren) Ja, ik ga soms de hele wereld over om weer thuis uit te komen. Simpel versus ingewikkeld is niet aan de orde. Om iets simpels te vertellen heb ik een wereld aan woorden nodig. That's me. Maar ik geniet van de reis. Daar leer ik dan weer van als ik weer "thuis" ben.

blondie = reddie... zat 't 'm maar in de naam, he blondie?

Alles en iedereen is geprogrammeerd. Natuurwetten, die op hun beurt weer onderhevig zijn aan- en een vervolg zijn op kosmische wetten. Ik denk als mens wel eens dat ik kan doen wat ik wil. In zekere zin is dat ook zo. Natuur- en kosmische wetmatigheden laten ruimte om steekjes te laten vallen. Maar hebben ook het vermogen het evenwicht weer te herstellen. Ik als mens heb denkvermogen meegekregen. Bedoeld om het me makkelijk te maken, heb ik wel eens gedacht. Ik ben er achter gekomen dat denkvermogen het me erg moeilijk maakt. Nu ik mijn geestelijke luiheid meer en meer weet om te zetten in geestelijke uitdagingen aangaan, vind ik het niet meer erg dat denkvermogen het moeilijk kan maken. Elke keer dat ik een steek(je) laat vallen weet ik dat de "natuur" er alles aan zal doen om mijn gevallen steekje glad te strijken of te herstellen. Dit voelt voor mij vaak aan als pijn, vernedering, verdriet, woede, onmacht, onrecht etc.. Ik heb dit soort gevoelens leren herkennen als signaal van het kosmisch/natuur programma waar ik met mijn eigenzinnige, egocentrische denkvermogen tegenin ben gegaan. Mits ik mijn eigen wil uitschakel of op z'n minst minimaliseer en luister naar wat m'n gevoel me nu eigenlijk wil zeggen, kan ik (met hulp van m'n herstelprogramma, want denken blijf ik...) een "herkansing" krijgen. I

Nee, geen faalangst. Ik ben niet báng om te falen, ik heb lichtelijk de pést in dat ik faal. Dacht dat ik slimmer was en het herstelprogramma wel onder de knie had. Maar ik realiseer me (gelukkig weer) dat ik het nooit onder de knie zal krijgen. Dat ik altijd open zal moeten blijven staan voor "lessen". Openheid van geest moet ik me steeds inprenten. En het besef dat ik menselijk ben en dus mág falen.

Ik vaar nog, liever gezegd: ik drijf nog. Kon de verleiding van enkele sigaretten niet weerstaan. Omdat ik nog niet goed genoeg naar mezelf luister. Ik werk eraan, dat is stap 1. Ik erken dat ik machteloos sta als ik het in m'n uppie wil klaren. Schamen doe ik me niet. Maar lichtelijk ontevreden over mezelf ben ik wel. Dat stuwt me in de richting van hulp. En daar heb ik dan weer ervaringsdeskundigen voor nodig, mensen die (ooit) gestopt zijn met roken. Ik zoek mijn herstel in de 12 stappen.

Raar hoor. Ik wil ook vaak nog alles onder controle hebben maar niet gecontroleerd worden.. Controle-freak als ik ben heb ik het liefst degenen die mij controleren onder controle. Waar ben ik nou eigenlijk bang voor? Dat dingen soms gaan zoals ik dat niet wil. Dat ik soms dingen doe die ik niet wil. En die anderen ook niet willen. Hoewel dat laatste vaak mijn eigen interpretatie is. Meestal willen mensen niet eens wat van me, maar denk ik dat ik niet aan hun verwachtingen voldoe. Daar moet ik eens mee ophouden. Dat stoppen met roken gaat niet zoals ik wil.. ik wil gewoon stoppen. Toch heb ik al weer verschillende sigaretjes gerookt. Ik wil geen pleisters, geen pillen, geen e-damper, geen niks niet. Ik wil eigenlijk gewoon nu en meteen van die sigaretten af, zonder daarvoor narigheid te hoeven voelen. Zonder moeite. Dát wil ik. Maar in geval van verslaving héb ik niks te willen. Ik heb alleen maar te luisteren naar dat zgn. duiveltje op m'n schouder. Niet bang zijn voor dat duiveltje. Niet alles doen wat ie zegt. Ik moet eens leren naar m'n diepst verborgen zélf te luisteren en dat duiveltje geen weerwoord geven maar een weerdáád. Dat anti-autoriteitsgevoel wat zo sterk aanwezig is nu een nuttig tot uitdrukking laten komen. Niet wég met dat duiveltje, maar een ander sterk punt van mezelf toepassen: manipuleren. Dat duiveltje moet gemanipuleerd worden. Ik moet dat duiveltje wijsmaken dat ie mij niet moet zeggen wat ik doen moet. Om dat duiveltje te manipuleren heb ik de hulp ingeroepen van een Macht die groter is dan mijzelf: zelfvertrouwen. Als ik die macht maar een kans geef.

NA staat voor Narcotics Anonymous, in het Nederlands NA-Anonieme Verslaafden. NA is in 1953 in Amerika ontstaan vanuit AA. In 1987 is NA-nederland gestart. Ze gebruiken (met toestemming van AA) dezelfde 12 Stappen. NA is opgericht door een groep verslaafden die zich niet konden vereenzelvigen met de alcoholisten aanpak van AA. Er was/is een grote groep verslaafden, waaronder ook wel degelijk alcoholisten, die niet alcohol als hun probleem zien maar hun ziekte verslaving. Deze ziekte maakt ze ontvankelijk voor álle drugs, inclusief alcohol, maar ook voor obsessief gedrag en obsessieve gewoontes. Kortom, NA gaat verder dan alcohol. Ik zelf ben zeven jaar geleden voor het eerst naar een NA meeting geweest. Waardeloos vond ik dat. We waren maar met z'n drieën. De voorzitter een nieuwkomer en ikzelf, ook nieuwkomer. Ik snapte werkelijk niet wat er zich in zo'n meeting afspeelde. Diezelfde week ben ik ook naar een AA meeting geweest. Daar viel ik met m'n neus in de boter. Er was een man/vrouw of vijftien aanwezig en één daarvan vierde z'n tienjarig droogstaan met taart.. Feest en een hoop "gekeuvel". Toch ben ik de week erna weer naar NA gegaan. Dit keer waren er zo'n tien mensen aanwezig en werd de structuur van de meeting me wat duidelijker. Het ging er wat "strakker" aan toe dan bij de AA meeting die ik kende. Veel structuur door elke meeting te beginnen met het (door de aanwezigen) voorlezen van verschillende tekstkaarten. Dan gezamenlijk een stuk tekst lezen, een stap of een traditie of een hoofdstuk uit het "grote" boek... Bij aanwezigheid van nieuwkomers meestal Stap 1.. Daarna "sharen", onze eigen ervaringen in herstel delen met de groep, al dan niet m.b.t. het zojuist gelezene. Tijdens het sharen onderbreken we elkaar niet. We luisteren naar elkaar en gaan niet met elkaar in discussie. Ieder is geheel vrij en veilig om zijn of haar eigen ervaringen, interpretaties te delen. In de ongeveer tien verschillende AA meetings die ik bezocht heb, enkele jarenlang, miste ik zgn. diepgang. Het bleef een beetje bij hoe de afgelopen week was geweest, hoe erg we in het verleden hebben gehandeld, en hoe goed we bezig waren als we weer een week niet gedronken hadden. Echt diep ingaan op de Stappen was er niet echt bij. Als je maar niet dronk, dan was het al wel genoeg.. Ook waren in de meetings al jarenlang dezelfde mensen voorzitter, een beetje de leiders van de groep. Deze hebben een grote vinger in de meetingpap. Maar dit is mijn persoonlijke ervaring, hoor. Ik hoor ook andere verhalen. In NA hoor ik mensen die echt met zelfonderzoek bezig zijn. Hoor ik hoe ze hun 4e en 5e en hun 10e stap keer op keer doen.. Ook hoe geworsteld kan worden met het begrip Hogere Macht.. Een voorzitter zit niet langer dan hooguit 2 jaar op z'n plek, dan wordt een nieuwe gekozen. En hij/zij is gelijk aan de rest van de meetingdeelnemers. Leest alleen het format voor en houdt de tijd in de gaten. En mag eventueel ingrijpen als iemand teveel tijd en aandacht voor zichzelf opeist.. dat soort dingen. Zelden hoor ik mensen over hun middel praten. Het gaat niet om het middel dat we gebruikten maar om hoe we ons leven dusdanig waardevol kunnen gaan ervaren dat gebruik van wat voor middel dan ook niet meer aan de orde is. Toch draag ik AA een heel warm hart toe. Ik bezoek af en toe nog een meeting en wordt daar altijd warm ontvangen. Er straalt ook best warmte uit van zo'n groep. Maar voor m'n echte herstel heb ik structuur nodig. Vooral in de beginperiode was dit erg belangrijk voor me. Nu kan ik me binnen die structuur wel wat losser bewegen en ervaar ik ook daar veel warmte. Tot zover even m'n enthousiasme spuien wat betreft AA en NA. Ben trouwens ook nog een tiental keren naar CA geweest, Cocaine Anonymous, maar daar ervaar ik als alcoholist een beetje hetzelfde als wat de eerste NA gangers bij AA hadden.. ik kan me er niet zo goed mee identificeren.. Maar de meetings werken ook zo.. aan de hand van de 12 Stappen...

Ja hoor lidia, hobbel maar lekker mee

Dat deel in mij dat best nog wel wil drinken is het gemakzuchtige deel. Dat gemakzuchtige deel wil eigenlijk helemaal niet op dit forum aanwezig (hoeven) zijn. Dat deel wil helemaal niet verslaafd zijn, wil alleen maar genieten van de mooie dingen van het leven. Zonder dat daar prijskaartjes aan hangen. Dat is dat deel dat doof en blind is. Dat zich laat meevoeren door geneugten. Zonder erbij te hoeven nadenken dat alles een keerzijde heeft. Dat deel heb ik nog steeds wel. Ik realiseer me echter dat dit maar een déél van me is. Dat er ook een ander deel is. Dat is het deel dat het gemakzuchtige deel op sleeptouw neemt omdat het zo hulpeloos is als het aan z'n lot wordt overgelaten. Het deel dat m'n verslaafde deel "beschermt" tegen de slavendrijvers.

Niet.... Ik hoop dat het gezonde deel van je verstand, dus dát deel dat je doet twijfelen, je doet beseffen wat een onmogelijke opgave je jezelf stelt. Onmatigheid, iets wat vele, zoniet alle, verslaafden kenmerkt tegenover matig willen drinken. In alle oprechtheid: hoe wil je dat leren dan?

Als je eenmaal geaccepteerd hebt is het geen woord meer maar een toestand. Dan valt alle engheid weg.