Kohtje

Als het vertrouwen weg is lijkt het mij linke soep om dan tóch refusal/antabus te slikken... Het lijkt mij veiliger om dit middel te slikken omdat je dat zelf wilt dan omdat een ander het zegt. Ik denk dat de keus geheel bij de slikker zélf ligt. Daarmee ook de verantwoordelijkheid. Hoewel dat laatste natuurlijk altijd het geval is..

Blekje, Je maakt geen denkfout. Je denkt helemaal niet meer vanuit jezélf maar vanuit je verslaving. Ik zou in jouw situatie géén refusal meer durven nemen. Pas als ik zeker wist dat ik niet wilde drinken, pas dán misschien. Al vraag ik me af waarom ik dan nog refusal zou willen. Ik heb zelf baat gehad bij een 12-stappen behandeling. Ervaringsdeskundigen hebben me daar laten zien dat niet mijn middel mijn probleem was maar dat mijn manier van het oplossen van mijn problemen mijn probleem was. Ik wilde altijd een instant oplossing. Die dacht ik gevonden te hebben in verdoven, in vluchten, in snelle bevrediging. Pas toen ik inzag dat ik moest leren omgaan met de dag zoals die zich aandient kon ik mijn gebruik stoppen. Ik pas dat wat ik geleerd heb nu ook toe op het stoppen met roken. Met dát wat ik geleerd heb, met hulp van medeverslaafden (zowel hier als in 12-stappen meetings), door te lezen in de literatuur, m'n bevindingen te delen, te luisteren en vooral door vertrouwen in het 12-stappen programma, kom ik aardig door de eerste dagen van lichamelijke ontwenning heen. Mentale ontwenning is een langduriger proces, maar daar is het van belang om me bewust te zijn van het feit dat ik in herstel ben, dat ik moet werken om het te laten werken. Met het bijltje erbij neergooien ben ik in het verleden alleen maar dieper in de ellende gevallen. Pas toen ik ging hakken met dat bijlte ontstond er (uit)zicht op een beter leven.

Hoi Hypnos. Veel herkenning in je verhaal wat betreft drank. Vooral ook de hoeveelheden. Maar die doen er niet toe. Er zijn twee zinnen waar ik voor mezelf vraagtekens bij zet: "Mijn doel is vaarwel zeggen met alle verleiding in huis". en "omdat bij mij bij bier of wijn bij de eerste glazen mijn verstand sterker is". Bij die eerste zin vraag ik me af waarom je jezelf zo kwelt. Bij de tweede zin vraag ik me af of je verstand sterker wordt of juist al aan het minderen is, waardoor alles anders (helderder) begint te lijken. Alcoholhoudende drank wordt wel geestrijk genoemd. Meestal blijkt ze juist geestdodend te zijn.

Vanavond kwam ik hem weer tegen in een NA- meeting. Die zin in de literatuur die voor mij de knop was die mijn manier van beleven van mijn verslaving om deed gaan. Die ene zin was voor mij van doorslaggevende betekenis in mijn herstel, doordat ik toen begreep wat ik aan moest pakken: mezelf. Op bladzijde 133 van het "blauwe boek" met de titel (of geen titel) "NA-Anonieme Verslaafden" staat ie. "Ik ben me beter gaan voelen toen ik dankzij het programma van NA heb ingezien dat drugs in feite niet mijn probleem waren. De drugs waren de oplossing voor het probleem. Het probleem is niet waaraan ik verslaafd ben maar de verslaving zélf. Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving". Vul voor het woord drugs gerust alcohol in. Alcohol is een drug.

dat klinkt alsof je al een besluit genomen hebt en dan kun je beter de refusal niet innemen. Pas als je de zin weer ziet kan het je helpen. Niet omdat het moet maar omdat je wilt...

Op dit forum geldt: niet drinken (sorry, minderaars, nu even niet gaan kissebissen..) is het belangrijkste. Jezelf nu waardeloos vinden, teleurstellingen bij elkaar optellen, geen vooruitgang zien, niet trots kunnen zijn en je tot slot van dit rijtje afvragen waar je het allemaal voor doet is allemaal niet prettig en lijkt uitzichtloos. Maar bedenk alsjeblieft dóór al deze zwartgalligheid heen dat, als je nu niet gaat drinken, je refusal inneemt en blijft communiceren, er een tijd komt (kijk maar naar het verleden..) dat je blij bent dat je doorgezet hebt. Nu zie je dan niet waar je het allemaal voor doet, maar dán ben je blij dat je het gedaan hebt. Het enige wat je vóóruit laat gaan ipv terug is: neem die eerste niet.. :rose:

Kijk nou, huttula... dit toetje deed het goed..

ja, nou ben ik te laat....

En wéér tegelijk, eline..

Eline, pleurcake is cake die Jaap hier vanmorgen om 8.17 uur neerpleurde. Jaap, gefeliciteerd.

Blekje??? Niet van plan hier nog aan de bel te trekken maar het toch maar gedaan.... En nu? Heb je het plan de campagne van rapilos gelezen, hierboven? Geen slecht plan, hoor.. Of ben je daar al mee bezig?

Bollie, houtskool op papier betreft meestal schets/voorstudiemateriaal. Dat komt niet aan de muur maar in een map (of uiteindelijk prullenbak). Pastelkrijtwerk kun je fixeren met haarlak en daarna in een lijst achter glas. Met houtskool- en potlood op doek bedoel ik ook alleen maar de (ruwe) schets op doek. Om te voorkomen dat het m'n verf vertroebelt fixeer ik die ruwe schets met haarlak. Haarlak is uiteraard geen vernis. Het is slechts een fixeer. Om vegen en afgeven tegen te gaan. Wat achter glas komt hoeft niet gevernist te worden. Doeken vernis ik wel altijd met olie- of acrylvernis. Olieverf in eerste instantie met een retoucheervernis. Deze vernis ademt en laat de olieverf drogen. Na minstens een jaar wordt dan een slotvernis aangebracht. Deze vernis sluit de olieverf af van de buitenlucht. Acrylvernis kun je wel meteen aanbrengen. Acrylverf is binnen een week (bij dikke lagen) droog. Bij dunne lagen met een paar uur al. Alles naar keuze in mat of glans. Overigens is het nooit echt aanbevelenswaardig om schilderijen vochtig af te nemen. Gewoon regelmatig met een zeer zachte borstel of plumeau afstoffen.

Rapilos, accepteren is in mijn geval ook een lange weg geweest, hoor. Die periode van acceptatie begon eigenlijk met ontkenning. Die ontkenning had tot gevolg dat ik wegzakte in de alcohol. Ik zag geen reden meer voor mijn bestaan. Pas toen ik niet anders kon, accepteerde ik pas. Daarmee zette ik de deur open naar het vinden van mijn plekje in de wereld. Gooide ik het juk van "slachtoffer" van me af. Pas na acceptatie begon het "echte werk" aan mezelf. Begon ik te (onder)zoeken. Meestal had ik geen idee van hoe of wat, maar zoals Albert Einstein ooit zei: "Als we wisten wat we deden, heette het geen onderzoek".

@Eline en @Rapilos, Al ruim twintig jaar kan ik m'n handen en armen door een aandoening (idiopatische neuralgische amyotrofie) niet meer gebruiken zoals dat vroeger ging. Ik schilder, maar m'n fijne motoriek is danig aangetast. Toen de aandoening zich voor het eerst deed gelden verging ik van de pijn en traden er verlammingsverschijnselen op. Heel langzaam aan is de ergste pijn (zenuwpijn) verdwenen, maar wat tot op de dag van vandaag is gebleven is een zeurderige pijn. De verlammingsverschijnselen zijn overgegaan in een gestoorde motoriek. Daar heb ik geen medicatie voor, geen therapie, niets helpt. Ik heb er mee leren leven. Een mens kan meer verdragen dan ie van te voren denkt. Als we maar anders over ons lot gaan denken. Ik kon aan mijn toestand niets veranderen, ik kon me wel aanpassen aan de toestand. Ik heb aanvaard dat ik dingen niet meer kan zoals vroeger. Ik ben ook niet meer degeen die ik vroeger was. Ik ben die ik nu ben. Met doorzettingsvermogen, fantasie, veel geduld en een beetje geluk (zonder vaart niemand wel) lukt het me om toch nog te schilderen en tekenen. Misschien niet meer het soort werk dat ik vroeger maakte, maar wel werk dat nu bij me hoort. Ik was destijds ten einde raad maar ben nu blij dat m'n pad zoveel oneffenheden kent. Als alles me voor de wind was gegaan had ik nu niets te vertellen.

Fijn, deze berichtjes.

Die bowlletje toch...

Hoera, m'n vrouw is thuis van haar werk.. nu "durf" ik sowieso geen sigaretten meer te halen. Was best wel een welles-nietes gedoe in m'n hoofd, zo alleen thuis. Ik denk dat ik de knoop toch maar ga doorhakken.. geen overwegen meer maar gewoon doen. Beetje warrig, rusteloos. Bekend. Sorry voor het zeuren. Het helpt me wel.

Rapilos, doe maar lekker lang met dat kadootje dat je jezelf gaf voor je verjaardag. En sterkte met die voet.

Wijfie, onze buren hebben een echte waterhond. Een Portugese waterhond. Een bruine. Die ziet er altijd uit of ie net uit een sloot komt. Kan hem ook wel een beetje vergelijken met een verwaarloosde Rasta.. Leuk beessie trouwens, en dikke maatjes met ons hondgenootje..

Zelfs gisteren al..

Nou Ploffie, ik lees je inderdaad liever op je eetdraadje . Verleden jaar zat ik nu ook in een stopperiode. Is nog wel terug te vinden op het roken-de-baas forum. Bij "hoe staat het er voor" of zo. Ben er toen zo'n 120 dagen af geweest. Maar ipv makkelijker vond ik het steeds moeilijker worden. Was ook een kwestie van de "voordelen van roken" harder te laten groeien dan de nadelen.. M.a.w. ik probeerde op wilskracht maar verloor van de ziekte verslaving.

MijnGerrit... DANK JE WEL...

't Scheelde dat het gisteren zondag was en ik geen boodschappen hoefde te doen. Daarnet boodschappen gedaan en moest mezelf wel even langs de "rookbalie" heen denken.. Moest toch wel even denken aan alle verhalen hier over moeite met het "drankpad".. Daar heb ik zelf nooit moeite mee gehad, ook niet toen ik net gestopt was met alcohol. 't Gekke is wel dat dat langs die rookbalie heen denken bestond uit: wees blij dat je niet hoeft, maar ik weet dat dat straks nog wel gaat veranderen in: wat jammer dat ik dat niet meer "mag".. om daarna weer langzaam terug te keren naar: blij dat ik niet meer hoef. Da's een proces, een (lange) weg, dat weet ik. En ik zou die lange weg probleemloos kunnen afleggen als ie maar niet langs de afgronden van verslaving zou lopen. Goed, ik ben op mijn hoede en ik vraag hulp aan de fellows hier en in de meetings. Misschien moet ik ook maar op het dagpact. Want op het rokersforum zie ik zoiets niet.

Doe dat maar niet, Suikertje.. ben nog niet eens (officieel) begonnen (die bewondering bedoel ik dan, hè... de succeswens neem ik graag mee.)

Heb m'n eerste 24 uur nicotinevrij er opzitten... Was nog niet eens de bedoeling..ik was nog aan het overwegen. Maar goed, overwegen met 24 uur nicotinevrij maakt het doorslaan van de weegschaal naar niet meer roken toch wel iets waarschijnlijker. Voor de veiligheid blijf ik nog even overwegen. Ik zei gisteren dat februari een ideale maand is om te stoppen omdat je dan na 28 dagen al je eerste maand "binnen" hebt. Zondag 29 maart is natuurlijk een ideale dag om te stoppen. Heb je met 23 uur je eerste dag al "binnen"... Zit nou al uitvluchten voor mezelf te bedenken..