Kohtje

Eén van de mafste bijwerkingen, zelden voorkomend weliswaar, is dorst.

Soms zijn typefoutjes wel leuk. Ik neem tenminste aan dat vleesmuis een typefoutje is. Zoniet, dan heb ik ze ook nog nooit gezien.

Stak net met hondje de normaal gesproken drukke weg langs de IJssel over op een rustig moment. Kwam alleen in de verte een oudere dame op de fiets aan. Werd bijna door haar van de sokken gereden. Onder luid gefoeter. Ze scheurde rakelings langs op zo'n fiets met trapondersteuning... Fietsende oudere dames zijn niet meer wat ze eens waren. Ik wil schoenen met stapondersteuning. Een soort van zevenmijlsschoenen. (m'n hondje ook.. die wordt met de dag, net als het baasje, langzamer)

Sorry Yvonne, ben het begin van de startbaan even helemaal kwijt... Kan eigenlijk die hele startbaan niet meer vinden. Beetje veel rook om m'n hoofd.. pfffff...

Hai Blekje, fijn dat je er weer bent. Jammer dat je weer/nog veel trek hebt. Meteen maar even reageren hier, op een draadje waar ik eigenlijk niks te zeggen heb. Maar er valt me iets op dat niet zozeer met refusalgebruik te maken heeft alswel met het "sneaky verslaafden denken".. Je zit (nog steeds) met dat fluisterende duiveltje. Zal ik wel, zal ik niet..? Je zegt dat je het kinderachtig vind om je casemanager te vragen om je twee keer per week ter controle te bellen. Maar denk je niet dat je het eigenlijk niet zozeer kinderachtig als wel nutteloos vindt? Oftewel, eigenlijk wel makkelijk te beduvelen? Door de telefoon valt immers niet te controleren of je daadwerkelijk je refusal slikt. Dan zeg je ook dat je je man hier niet mee wilt belasten omdat je die strijd niet met hem wilt aangaan. Welke strijd?? En hoezo vergeet hij het toch te vragen? Als jij echt refusalcontrole wilt, kun je hem toch vragen om ernaar te vragen? Hem betrekken bij je (eenzame) strijd? Hij staat dichter bij je dan iemand aan de telefoon. Je vraagt wat wijsheid is. Geen idee, maar je moet het ergens zoeken in het verschil tussen aanvaarden van wat je niet kunt veranderen en moed om te veranderen wat je kunt veranderen. Zo mogelijk mét hulp. Het lijkt me niet wijs om (controle)hulp niet dichtbij te zoeken (man) maar ver weg (telefoon). Tenminste, voor iemand die echt anders wil.. De pest is echter dat veel verslaafden het liefst willen gebruiken. Daarom heet het ook verslaving. En om daadwerkelijk wat aan die verslaving te doen is het nodig om over allerlei drempels heen te stappen. Het gaat niet vanzelf over, en zeker niet met onze verslaafde manier van denken. Dat laatste lees ik in je bericht hierboven. (vorige pagina) Kalmte, moed en wijsheid gewenst.

Geen woordspelletjes. Op zoek naar de essentie van m'n herstel. Dank voor je weerwoord. Excuus voor het boos maken.

Da's geen atruïsme maar egoïsme, A3. Een altruïst stopt puur voor zichzelf zonder daarbij de beloning bij anderen te zoeken. Beloning is (misschien) een gevolg. Uitgaan van een beloning heeft mij juist aan de drank gebracht.

Goeiemorgen. Weet even niks te verzinnen. Op dit korte zinnetje na. Nou ja, twee zinnetjes dus. O nee, drie zinnetjes. Ach nu zijn het er al vier. En dan staat er ook al goeiemorgen boven. Is dat nou ook een zin? Als dat ook als zin gezien kan worden dan zit ik nu op negen zinnetjes. Meer weet ik echt niet nu.. Met deze mee, elf zinnetjes dus.

Nu douchen. Wil vanavond weer clean naar de meeting.

Kaboutertje, je zult morgen hoogstwaarschijnlijk géén spijt hebben van dat je gisteren niet gedronken hebt.

M'n beste A3, Als er geen anderen waren had ik ook geen reden gehad om te stoppen met drinken. Dan had ik me ellendig gevonden door de afbraak van m'n lichaam en geest en me doodgezopen.. Zo snel mogelijk, liefst. Natuurlijk speelt de wens van de (directe) omgeving een rol, een belangrijke rol. Wat ik al zei, en wat Jopie ook zegt in mijn ogen: inspiratie. Die komt van buitenaf.. ingeving, hoe je het noemen wilt. Iets van buiten af heeft me een seintje gegeven dat het zo niet langer kon. Dat seintje hield niet in: stop met drinken omdat ik (het seintje, de inspiratie, de ingeving) het zeg, maar dat seintje hield in: stop met drinken zodat je anders in het leven kunt gaan staan, van jezelf kunt houden zoals je bent. Stop met jezelf te vernietigen. Drinken was keer op keer mezelf verdoven in de hoop dat het leven mij niet zou opmerken, dat ik ongestoord m'n gang kon gaan zonder dat ik daar verantwoording voor hoefde af te leggen. Als ik zou zijn gestopt omdat een ander mij zei dat dat beter zou zijn voor iedereen, incl. mezelf (en dat heb ik meermaals gedaan) dan zou ik me na verloop van tijd hebben onttrokken aan mijn opgelegde verantwoordelijkheid door stiekem toch weer te gaan drinken, in de hoop, zelfs overtuiging, dat niemand dat zou merken (en ook dat heb ik meermaals gedaan). Maar toen ik stopte omdat ik in een helder ogenblik zag wat ik mijn omgeving aandeed door mijn eigen gedrag, mijn eigen instelling, was het niet die omgeving die me deed besluiten te stoppen met drinken, maar ik zelf. Doordat ik van de mensen om me heen hield en m'n eigen aandeel zag in het leed dat ik aanrichtte, zag ik ineens dat ik zélf moest stoppen, om mezelf, door mezelf, voor mezelf. Alleen zó kon ik met diepgewortelde overtuiging het besluit nemen om te kiezen voor een alcoholloos bestaan. Alleen zó hoefde ik me niet meer te bewijzen naar mijn omgeving maar alleen maar trouw te zijn aan mezelf. Trouw zijn aan mezelf was één van de moeilijkste dingen om te doen toen ik nog naar de wens van anderen leefde In dat eerder genoemde heldere ogenblik zag ik, dat als ik echt van anderen wilde houden, ik allereerst van mezelf moest leren houden. En ook dat viel niet mee omdat ik me bewust was van al dat leed wat ik anderen aandeed. Door een inventaris op te maken van mijn leven met al z'n negatieve kanten maar ook (met hulp gevonden) positieve kanten, kon ik een balans opmaken. Die sloeg nogal door naar de negatieve kant, maar door me te richten op de positieve kanten (ook met hulp) en de drank te laten staan kwam er een proces op gang van groeiend zelfvertrouwen, zelfacceptatie en een besef van de werkelijke waarde van anderen. Die waarde zag ik vooral in het spiegelen. Ik kon mezelf steeds meer ontdekken in anderen, in hun tekortkomingen en in hun goede kanten. Zo leerde ik langzaam dat ik gewoon mens ben. En zo leerde ik langzaam van mezelf houden. Naarmate ik meer van mezelf kan houden kan ik ook makkelijker trouw aan mezelf blijven. Anderen zijn mijn springplank geweest, maar de sprong zelf konden anderen niet voor mij maken..

:rose: voor Toine ne man

Dan komt het toch uit jezelf? Puur uit jezelf... Bewust van je eigen verantwoordelijkheid naar je omgeving.. Dan doe je het niet voor de genoegdoening op de een of andere manier van een ander, dan heeft een ander er "profijt" van. En dat straalt terug.. zo ontstaat er wisselwerking. Maar het ultieme begin, de start, de basis, de beslissing, de wortel van je stoppen met drinken ligt bij jezelf. Ik heb niet gezegd dat je je niet mag laten inspireren door de wens van anderen. Inspiratie is gewoon nodig, waar vandaan die ook komen mag. Maar met inspiratie een leuke kopie maken van wat al bestaat is lang zo waardevol en -vast niet als met inspiratie vanuit je eigenste zelf tot iets volkomen nieuws komen. Iets waar je jezelf hebt ingestopt en waar je aan niemand anders dan alleen jezelf verantwoording over hoeft af te leggen.

Kaboutertje, ik wil je hier niet weg hebben, hoor. Dus blijf schrijven alsjeblieft. Je bent me door alles wat je hier gedeeld hebt behoorlijk dierbaar geworden. Ik bewonder je moed en helderheid waarmee je hier schrijft. Maar, om jezelf te helpen in je rouw, zou je niet eens kunnen rondkijken of informeren naar fora voor ouders die hun (jonge) kind hebben verloren of praatgroepen? Misschien is dit berichtje totaal misplaatst of overbodig. Maar ik kan je hier zo slecht mee helpen. Alleen maar Goed zo, en Wat erg... vind ik niet zo vooruithelpend. En meer weet ik je eigenlijk niet te zeggen. Er zijn tegenwoordig zoveel specifieke groepen met ervaring op allerlei gebied.

Ik vind het meer een bericht van iemand die de verantwoordelijkheid van het stoppen met drinken niet bij zichzelf kan of wil leggen. Die er van uitgaat dat door "gewoon" te stoppen, voor jezelf en al die lieve mensen om je heen, alles vanzelf goed zal komen en daarmee aantoont dat eigenlijk het enige probleem was dat ie teveel dronk. Ik realiseerde me ook wel dat ik niet alleen op de wereld was en ben en dat ook niet wil zijn. Maar het waren juist altijd die anderen die me op de een of andere manier aan het drinken brachten. Dacht ik. Door vaag te doen maakte ik mezelf wijs dat anderen me niet begrepen. Daar had ik dan meteen weer een excuus. Nu ben ik nog wel vaag, maar niet om mezelf wijs te maken dat anderen me niet begrijpen, maar omdat ik zélf nog zoekende ben. Ik ben vaag omdat de simpele waarheid voor mij niet in woorden te vatten is. Al met al hoop ik nog steeds dat zeilbootbewoner in eerste instantie voor zichzelf kiest en niet, omdat het nou eenmaal zo "hoort", voor de wens van anderen.

Haha.. Lucide. Nee hoor, ook niet blij. Sta neutraal in voetbal. Staat ver van me af, zit niet in mijn belevingswereld. Was meer een "leven en laten leven" berichtje.

Zo vaak gedaan. Zo vaak geprobeerd. Stoppen voor anderen in de hoop, zelfs de verwachting dat ik er zelf beter van zou worden. Of liever gezegd: dat ik er beter door gevonden zou worden. Alleen maar door te stoppen met drinken. Het was juist m'n egocentrische verslaafde geest die me steeds weer in mezelf deed terugkeren. Ik deed erg m'n best om het zo goed mogelijk in de ogen van anderen te doen. En juist die anderen waren na verloop van tijd ook weer de reden om het weer op een drinken te zetten. Ik kon het tóch nooit goed doen. Ik kan mijn omgeving niet het beeld dat ze van me hebben opdringen, simpelweg door te stoppen met drinken. Ik kan mijn omgeving sowieso niet veranderen. Het enige waar ik wat aan kan veranderen is mezelf. Als dát het uitgangspunt is van mijn stoppen met drinken, dan heb ik veel minder werk te verrichten dan wanneer ik iedereen en alles elke keer moet overtuigen van mijn goede wil... Dat deed ik in het verleden, dat bracht me aan de drank. Pas toen ik mijn aandeel in het geheel onder de loep nam werd drank overbodig.

Ik hoop dat je je realiseert dat je niet naar de dokter gaat om je vader te behagen, je vrouw een plezier te doen, je kind te beschermen, je werkgever te vriend te houden, het forum je goede kant te laten zien, de maatschappij een "dienst" te bewijzen... maar dat je het puur doet om er zélf beter van te worden. Al dat andere kan daaruit voortvloeien, maar als reden om te stoppen met drinken is dat niet een leven lang vol te houden.

Scheef zo die gaat, MijnGerrit..

Machteloos... ik voelde me machteloos als ik wilde stoppen en het lukte steeds maar niet. Mijn naasten voelden zich machteloos omdat ze mij wilden helpen en het lukte steeds maar niet. Stap 1: wij erkenden dat wij machteloos stonden tegenover alcohol, dat ons leven onhanteerbaar was geworden. Deze stap wordt zowel in AA (de verslaafden) als in Al-Anon (de partners, familieleden) gebruikt. Verslaving is een familieziekte. Niet alleen de verslaafde lijdt, iedereen die ermee te maken heeft lijdt net zo hard mee.

G.A.Eagles ook... Vind ik dat erg? Nee. Waarom niet? Dan kan een ander ook eens winnen..

Zeilbootbewoner, je hersens mogen nu dan misschien even niet optimaal werken met alcohol in je lijf, maar zelfs als je niet zo helder denkt kun je bedenken dat het inderdaad nóóóóóit zal lukken droog te blijven als je drinkt. Probeer nou eens niet te denken aan droog en aan blijven.. droog blijven.. maar probeer je nou eens te focussen op dat ene glas, die ene slok NIET nemen. Daarmee hoef je je alleen maar bezig te houden met waar je NU mee bezig bent, dat drinken van die ene teug.. niet doen, die ene teug!! De rest komt later. Oeioeioei... daar komt m'n hand met een glas, een fles.. GA TERUG HAND!! GA TERUG... TERUG... AF!! BRAVE HAND..

Jopie, ik ken dit uit de tijd van actieve verslaving.. maar óók in mijn tijd van herstel. Een kunstmatig wereldje, om in te vluchten als het me allemaal even teveel wordt, te onvatbaar.. Vluchten 1. In het verleden om de toekomst niet te hoeven zien, voelen.. te 'ontkennen'. Vluchten 2. In het heden om de toekomst even rustig te aanschouwen, af te tasten.. te 'verkennen". Het eerste vluchten was voor me uit schuiven wat niet vooruit te schuiven viel. Het tweede vluchten is even uit de maalstroom stappen om de volgende stap te bepalen. Het eerste vluchten was hopen dat het verleden nooit bestaan heeft. Het tweede vluchten is het verleden bezien voor wat het is. Het eerste vluchten was vluchten. Het tweede vluchten is bezinnen. Dat laatste heb ik regelmatig nodig om vooruit te kunnen blijven gaan.

Je bent ook altijd zoooooo vaag, ProudMary....

Dat zégt ie toch ook...