Kohtje

Wel thuis even controleren op teken..

Je gáát ook vooruit. Je staat in elk geval niet stil, er gebeurt genoeg. Stilstaan lijkt makkelijk maar is het niet. Stilstand is achteruitgang. Bedenk dat áchteruit gaan ook niet makkelijk is. Dan ga je terug naar waar je was... Vooruitgaan kost energie, maar hoe meer je "op snelheid" raakt, hoe makkelijker het wordt.. Niet inslikken, die tranen, die boosheid, die frustratie. Je bent nu in een omgeving waar ze je kunnen helpen met opluchten.

Blijf je hier dan wel verslag doen, Lars? Misschien ben jij wel degeen die zich op een leuke manier weet dood te zuipen.. Zou alcoholisme in een heel ander daglicht kunnen zetten.

Je leeft niet maar één keer, je leeft iedere dag opnieuw weer. Nieuwe dag, nieuwe mogelijkheden... iedere dag is een cadeau. Pak aan, pak uit, wees nieuwsgierig en speel..

Dat is geen smoes, Asterix, dat is gewoon zo. De situatie waarin je verkeert is er één waarin drank een (belangrijke) rol voor je speelt, namelijk die van "probleemoplosser". En dat is inderdaad om wanhopig van te worden naar de toekomst. Omdat je steeds in dezelfde situatie terugkomt als de drankverdoving eenmaal weer voorbij is. Door drank geen rol meer te laten spelen (daar kan AA je mee helpen..) haal je de pauze//return knop (=alcohol) weg en kun je dóór met je leven. De situatie waarin je verkeert zal niet in één keer veranderen, maar je kunt dan wel stappen zetten om dag voor dag te werken aan een toekomst die minder wanhopig stemt.. Mét geduld en zónder drank kun je een heel eind komen. Goeie zet, die knoop van zelfhulpgroep inschakelen doorhakken.. eerste kleine stapje op weg naar een andere situatie.. nu alleen dóórlopen..

Een vonk in een kruitvat...

Och, Asterix.. kon jij jezelf maar zien zoals moeder de vrouw jou ziet, hè? Dan hoefde zij je niet steeds in de gaten te houden en er van langs te geven, dan kon je dat zelf. Weet je dat dat enigszins te leren valt, jezelf te zien van buitenaf?

Pas op, basta... ik kan zééér chagrijnig worden door een zere rug. Of het nou de mijne is of die van iemand anders.. en dan nog lachen ook!!!

Lars, jij vindt jezelf een lel eerste klas... ik denk dat het tijd wordt voor een welverdiende degradatie naar lel tweede klas. Je bent zeer bewust en doortastend aan het werk met jezelf. Je ziet drinken nog als iets wat de "nodige" rust zal geven. Op korte termijn is dit misschien wel zo en lijkt het een beloning, geeft het bevrediging. Maar niet drinken om de consequenties van wel drinken te ontlopen is zo'n gevecht nog steeds. Als je je misschien ontluisterende "ont-dekking" van jezelf nu eens niet ziet als iets wat je wilt ontlopen maar juist als iets waar je uiteindelijk schoon en helder uit tevoorschijn komt, zou je dan niet blij kunnen zijn dat je nu niet drinkt? Probeer even verder te denken dan alleen nú als je het zo moeilijk hebt.. Leef in het NU maar laat je impulsen (ik wil drinken) je niet terugtrekken in het verleden en de angsten daarvoor. Leef in het NU en laat je hoop je vooruitkijken. Je doet dit al, maar je kijkt teveel naar de straf voor drinken i.p.v. de beloning voor niet drinken. Kop op.. op naar lel zónder gradatie, en dan bedoel ik niet een waardeloze lel maar juist een waardevolle "geen-lel".

Heeeee... nou sta je ineens wél op het lijstje... Dus voor jou je eerste 38e verjaardag... Nou, dat er voor jou ook nog maar veel mogen volgen.

Ben jij ook jarig, Vol? Je staat niet in het lijstje... Maar áls je jarig bent, dan jij natuurlijk óók van harte gefeliciteerd. :rose:

Bolletje, heel erg veel gefeliciteerd!! Je eerste 65e verjaardag.. dat er nog maar veel mogen volgen!

O ja, en al bijna veertig jaar bijna onafgebroken één of meerdere eend(achtig)en. Maar da's een ander verhaal.

Snap ik helemaal, Sowhat. En is ook helemaal goed. Voel zelfs met je mee. Ik gaf ook geen tip, alleen mijn ervaring. Hier ook ruim twintig jaar honden en daarvoor katten. (En daarvoor, toen ik mijn vrouw nog niet kende, parkieten, guppies, een rat, en ook een kat.. niet tegelijkertijd.) Sterkte, meis.

Basta, die rust néémt en krijgt ie. Maar ook spelen ze samen veel hier in huis. 't Ouwetje is nog nooit zo "levendig"geweest. De jongste weet zich ook prima in z'n eentje te vermaken met speeltjes. En ik/we nemen ook regelmatig alleen de jongste mee naar het bos,dat kan die oudere niet meer zo bekoren. Het gaat dus erg goed, zo met die twee..

Sowhat, zit er een andere hond aan te komen? Wij hebben hier een hond van tegen de 14, en er zijn dagen dat ik denk dat ie de avond niet haalt, andere dagen loopt ie naast me en zeggen mensen dat ze wel kunnen zien dat 't nog een jonge hond is. Sinds januari hebben we er, van hetzelfde ras, een pup bij, die onderhand bijna net zo groot is als die ouwe.. Er komt uiteraard een dag dat we ons ouwe makkertje zullen moeten gaan missen, maar die pup zorgt wel voor een "zachtere" val.. naast verdriet om verlies is er ook de zorg voor.. dat hebben we zo'n tien jaar geleden ervaren toen onze ouwe van nu als jonkie toen het leed om het verlies van onze tóen oudste minder compact maakte. (snappie deze laatste zin??)

Ook wel, ja.

Smart, fijne vakantie en tot over een dag of tien. jOwan, da's best een end weg voor een Limbo.. maar wel lekker. Enjoy! O, Lars.. een zere rug... pffff, wat kan ik daar moe en ook chagrijnig van worden.. sterkte. Yvonne, je bent er nog niet, maar wel alvast bedankt voor de koffie straks.

Goedemorgen allemaal. Zo, heee.. de "R" zit weer in de maand. Moeten we weer aan de levertraan.....(??) Bestaat dat nog?

Hallo Shahire, Ik ben van de nul is nul.. maar ik zie in jouw verhaal echt geen reden om opnieuw te gaan tellen. Er was geen vooropgezet plan, geen sneaky alcoholistenstemmetje... tenminste niet bij deze slok. Je kunt deze ervaring juist zien als een bewijs dat je zonder alcohol kunt. Niet altijd makkelijk, maar je kúnt het. Per ongeluk een slok binnen en dan niet stiekem doen of er niks aan de hand is maar juist luid en duidelijk verklaren dat je geen alcohol wilt vind ik getuigen van dat je weet wat je (niet) wilt en dat je je daar niet voor schaamt. Ik vind het ijzersterk.

Precies om dit vetgedrukte en onderstreepte zinnetje heb ik me een hogere macht gecreëerd. Middels de 12 stappen, een hogere macht zoals IK hem begrijp... of eigenlijk liever gezegd, zoals ik hem NIET begrijp. Alles komt goed.. Niet omdat ik het begrijp of begrijpen wil, maar vanuit vertrouwen. De dingen gaan tóch zoals ze gaan. Of ik het nou begrijp of niet. Drinken deed ik uit onvrede. Onvrede ontstond vanuit wantrouwen. Wantrouwen vanuit het wél of niet eerlijk zijn van wat mij overkwam. Door de afweging "eerlijk - niet eerlijk" weg te nemen en daarvoor in de plaats vertrouwen in "alles komt goed" te zetten had ik mezelf het recht ontnomen om een oordeel te vellen en daarmee ook het recht ontnomen om "zielig" te zijn. En daarmee dus ook het recht om te drinken. Drinken, vluchten, viel niet meer te rechtvaardigen. Door te vertrouwen drink ik gewoon niet en komt alles goed. Leuk en fijn is een ander verhaal, maar niemand heeft mij een alleen maar leuk en fijn leven beloofd.

Ik ben een door en door pessimist, zwartkijker, ik zie allereerst de problemen.. eigenlijk zonder oplossing. Het gequootte zinnetje is voor mij ook erg belangrijk, zij het dat ik hem voor mij persoonlijk weer een beetje moet vervormen.. Ik kan niet spreken van een scheutje pessimisme. Pessimisme is me eigen en ik blijf er makkelijk in hangen. Een scheutje optimisme werkt motiverend en zet me in beweging. In die zin werkt optimisme voor mij motiverend om vertrouwen te kunnen stellen in de loop der dingen.

Wat vind ik? Liever gezegd: wat ervaar ik? Ik heb ruim acht jaar geleden middels een 12-stappen behandeling erkend dat ik machteloos sta tegenover mijn ziekte verslaving. Tegelijkertijd verbond ik mij aan het 12-stappen programma waarin herstel centraal staat. Sinds die tijd ben ik een verslaafde in herstel. Nooit zal ik een herstelde verslaafde worden, de ziekte verslaving is ongeneeslijk. Wel kan ik, als ik aan mijn herstel blijf werken, een tegenwicht bieden aan de machteloosheid, namelijk acceptatie. Door te accepteren dat ik verslaafd ben, daar door en door van doordrongen ben en dagelijks mijn verbondenheid aan het programma ververs middels gebed (kalmte, moed, wijsheid..) en meditatie, kan ik aan mijn herstel blijven sleutelen en een herstellende verslaafde blijven, een werk in uitvoering. Nooit is het klaar/geweest.. Het werk is pas klaar als ik er ben geweest.. Ik ervaar geen drankduivel/-monster meer, geen angst daarvoor. Ik ervaar drankloosheid als een bewuste manier van leven.

Daar heb je die (hooggespannen) verwachtingen weer. Als je die los weet te laten en niet verder kijkt dan vandaag en wat je vandaag kunt veranderen/doen/laten dan hoef je je niet druk te maken over hoe het misschien, mogelijk later zou kunnen of zelfs moeten zijn.. dan geef je je toekomst een kans zichzelf te verdienen.

zolang je je maar niet op- en afsluit.. blijf openstaan voor suggesties en mogelijkheden, maar blijf ook eerlijk naar jezelf. Daarmee creëer je kansen. Die dienen zich vanzelf aan als JIJ er aan toe bent. Of, zoals ze wel zeggen: Je bent precies dáár waar je zijn moet..