Kohtje

Agnieta, meis, jij noemt dat invullingen. Zo zie ik ze niet. Ik zie ze als samenvattingen. Ik kan je meestentijds ook niet volgen. Als ik dan soms zo'n opsomming zie van wat anderen allemaal over jou schrijven, dan denk ik: "o ja, dat heeft ze óók nog allemaal gezegd", en daar ben ik dan blij mee, dan blijf ik toch een beetje een soort van compleet beeld van Agnieta houden. Als jij dan vervolgens na zo'n opsomming zegt dat er allemaal niets van waar is, dan lost Agnieta voor mij weer op, dan blijft alleen een vrouw over die drinkt, stopt, drinkt, stopt, drinkt... al jarenlang. Je bent een tranendal dat smacht naar zonneschijn. Wanneer je werkelijk werk maakt van stoppen heb je kans een echt zonnetje te worden. Dan heb je niets meer om omheen te draaien, niets meer om mooier te laten lijken dan het is, dan heb je geen zielige verhalen meer, dan ben je geen slachtoffer meer, dan hoef je niet meer achteraf eerlijk te zijn, dan maakt het niet meer uit met welke personen, instanties en hulpverleners je overhoop ligt, in elk geval is het niet meer het breed uitgemeten vermelden op dit forum waard. Op de manier waarop je nu bezig bent geloof ik wat anderen van je zeggen méér dan wat je zelf over jezelf verteld. Draaien, wringen, hangen en wurgen, zoeken naar plausibele verklaringen, zoeken naar onterechte beschuldigingen, met alles de gek aansteken, kortom op zoek naar elke idiote manier van rechtvaardiging is wat ik heel goed herken als gedrag van de (stiekeme) drinker die ik zelf was. Ik kan me niet voorstellen dat je het leuk vindt om alcoholiste te zijn. Soms doe je wel alsóf, maar ik geloof dat niet. Dóe er dan wat aan. Mogelijkheden zat, maar helaas ook smoezen zat.. Láát die smoezen nu eens, wordt eens eerlijk naar jezelf. Gekke griet!! Doe niet zo stom.

Claartje, wat heb je (mooie) grote ogen. Dat je ze maar mag gebruiken om objectief, groot, ruim(denkend) en daardoor geruststellend de wereld te bezien.. Het tegenovergestelde van de rode, kleine, bloeddoorlopen oogjes van de gebruikende alcoholist die alles vanuit de benepen positie van de kleine, zielige, kwetsbare, niet begrijpende, zichzelf tot (slachtofferig) middelpunt van alles makende sneu-aard bezien. Want sneu is het wanneer je de wereld, het leven niet beleeft maar ondergaat...

Ik ben zo blij en dankbaar dat ik mezelf ruim acht jaar geleden heb neergelegd bij het feit dat ik als verslaafde met m'n eigenwijsheid niet verder zou komen dan actief verslaafd blijven en een langzame dood tegemoet zou gaan. En dat ik dat niet wilde. En dat ik me over m'n (voor)oordelen heb heengezet omtrent een behandeling met de 12-stappen methode (Minesota model). En dat ik me over m'n (voor)oordelen heb heengezet omtrent het met grote regelmaat bezoeken van 12-stappen bijeenkomsten. En dat ik me over m'n eigen eigenwijsheid heb heengezet zonder m'n eigenwijsheid overboord te gooien. Dat ik ben gestopt met zoeken naar waarom "iets" me niet zou kunnen helpen en me heb toegelegd op het zoeken naar "iets" dat me wel zou helpen. En dat dat nou precies dát was waarvan ik altijd vond dat dat me niet kon helpen. Vandaag dag 2784 clean. Ik hoef de "de verleiding tot" al lang niet meer te weerstaan. Ik mag drinken, maar er is geen enkele aanleiding. HOERA. Ik ben een verslaafde in herstel. Vrij om nieuwe fouten te maken, in plaats van steeds dezelfde fout maken en hopen op een ander resultaat. :sun:

Goede morgen allemaal.

Ondanks het geel met blauw..

Ik ga voor deze...

Daarom is jezelf vergeven zo belangrijk. Ik heb middels het schrijven van en werken aan de twaalf stappen, samen met een sponsor, mezelf kunnen vergeven, mezelf leren accepteren, inclusief m'n "duistere kanten". Mooie bijkomstigheid was dat, toen ik mezelf eenmaal kon vergeven, het ook veel makkelijker werd om anderen te vergeven. Waaronder m'n vader (postuum) die alcoholist was. En m'n moeder die ondanks alle ellende bij hem bleef. En m'n zus die het altijd voor m'n vader opnam. En m'n broers die zich nergens wat van aantrokken. En... En... En... Door mezelf te accepteren zoals ik ben werd het vanzelfsprekender anderen te accepteren zoals ze zijn. Anderen te zien als product van hun eigen beleving van hun eigen verleden.. De dingen waar ik me voor schaam zijn nu niets anders dan merktekens uit m'n verleden die me laten zien dat ik hetzelfde nu anders moet doen.. in de praktijk komt dat voor mij neer op: niet drinken.

Hartstikke fout!!! Vergissen zou onmenselijk moeten zijn, dan kun je er op afgerekend worden.

Haha, Lidia.. ik dacht dat het aan mij lag, door mijn gebrek aan vogelkennis. Maar ik haal Sowhat en Soothe ook regelmatig door elkaar, alleen vanwege die geel-blauwe vogeltjes die ze alletwee als avatar hebben.

Wat een snertcadeau met zo'n droge kurk...

Goede morgen allemaal, Mooie wending in de draad van gisteren. Veel herkenning. M'n hoofd zit op slot. Tijdelijk geen inspiratie tot wat dan ook. Beetje zombie.

Goede morgen allemaal. Bericht 6921. Als ik nog even in dit tempo volhoud ben ik over zo'n drieduizend dagen een oudgediende.. grofweg over een jaar of acht. Ik blijf dus nog even.. lijkt me leuk om oudgediende te zijn. Kan ik misschien eindelijk ook eens wat zinnigs zeggen. Fijne dag, hou het droog en koel.

Goed morgen allemaal, Kohtje, die blij is dat ie niet meer zo'n last van de hitte heeft nadat ie een tijdje was gestopt met alcohol drinken..

Je weet niet wanneer er weer een appartement vrij komt. Nee. Je weet wel dat je jezelf niet vertrouwt, dat refusal dat vertrouwen in jezelf nog enigszins een schijngestalte kan geven. Werken aan je zelfvertrouwen is misschien wel het allerbelangrijkste, de basis van een (al dan niet begeleid) zelfstandig wonen. Als je jezelf niet vertrouwt ben je in geen enkele situatie "veilig" en blijf je kwetsbaar. Als je in jezelf gelooft, als je écht niet meer wilt drinken, onder welke omstandigheden dan ook, ook als de zucht naar drank schijnbaar onoverwinnelijk op je afkomt, kun je overwegen om zelfstandig (al dan niet begeleid) te gaan wonen met kans op succes. Als je ervan overtuigd bent dat je elke (ook rotte) situatie aankan, gelooft in jezelf, gelooft dat het "goed" is zoals het is, als je in het NU kunt accepteren dat NU niets anders is dat het beging van het vervolg, als je gelooft dat er altijd een vervolg is, en dat elk vervolg weer een nieuw NU oplevert, pas als je jezelf nederig kunt opstellen naar de realiteit toe, pas als je accepteert, pas dan kun je redelijk veilig "met losse handjes fietsen".. Jij bent een gevolg van jouw handelen en jouw handelen komt voort uit wie/wat jij nu bent. Door jezelf te veranderen (je interpretatie van alles om je heen) verander je je wereld. Mij hielp/helpt: Geef me Kalmte om te accepteren wat ik niet kán veranderen (m'n huidige situatie/omstandigheden zoals die is/zijn) Moed om te veranderen wat ik kan veranderen (m'n idee van de wereld/mezelf en daarmee m'n toekomstige situatie) en Wijsheid om tussen deze twee het verschil te weten..

Ahaa... goed dat je steun zoekt, vindt en aanvaardt. :excl:

Goede morgen allemaal.

Suikertje, hoe gaat het? Sterkte, beterschap, het allerbeste. Tot ziens op 18 september? :sun:

Achejeetje Nadia.. op je tenen lopen is niet fijn en kan maar zo een oorzaak zijn om drank verleidelijk te maken. Ik heb ook altijd het gevoel gehad op m'n tenen te moeten lopen. En dan nog op eieren ook. Pas toen ik leerde dat ik het stevigst stond met de voeten plat op de grond (dat was en is een heel proces), was de verleiding om te drinken aan het afnemen en verdween zelfs. In plaats van het in drank te zoeken, zoek ik het nu meer in oplossingen en acceptatie. Om deze simpel klinkende maar o, zo ingewikkelde ommezwaai te kunnen maken heb ik wel hulp gehad. Ik had de ogen, oren en ervaringen van anderen nodig om mijn eigen herstelproces perspectief te geven. Ik moest het wel zelf doen, maar niet alleen. Ik had het vaak alleen geprobeerd, maar een verslaafde alleen is in slecht gezelschap, die heeft altijd z'n middel als "redder in nood".

Mijn moeder is nog maar 86 (bijna) en die snapt het heel fijntjes. Ze zei altijd: als je stopt met drinken, komt het wel goed. Hahaha.... ...en ze had gelijk.

Ja Lars, alcoholisme, verslaving in z'n algemeenheid, zijn begrippen die voor veel mensen, waaronder ook veel verslaafden zelf, een heleboel schemerige, zo niet duistere hoeken en gaten bevatten. Ik snap er ook nog lang niet altijd wat van.

Ik zei al: een rare vraag. Ik bedoel, waarom zou je de bob zijn, iets/iemand bedacht door anderen om als deugdzaam chauffeur op te kunnen treden, en niet de claar, jezelf zoals je jezelf (ge)maakt (hebt).. "Claar en helder", "Klip en Claar".. gewoon jezelf, zoals je bent zonder drank. Gekkigheid. Sorry. Goed bezig, meid.

Ik noteer ook elke dag nog in een hoekje in mijn (papieren) agenda. Het helpt mij geen ene zier meer om zo te tellen, maar het is een stukje dwangmatig gedrag waar ik vol mee zit. Ik voel me niet compleet als ik dag zoveel niet heb genoteerd. Vandaag dag 2773. Toch telt alleen vandaag. Dag 1 tot 2772 behoren tot de geschiedenis. Even toch een rare vraag, Claartje: waarom ben jij de bob en niet de claar?

Goede morgen allemaal.

Claartje, toen ik nog dronk had ik een enorm smoezenboek om mijn drankconsumptie te rechtvaardigen. Toen ik net gestopt was begon ik naar rechtvaardiging te zoeken voor het afslaan van alcoholhoudende drank. Ook een soort smoezen. Nu ben ik zover dat ik gewoon zeg: nee, voor mij geen alcohol. Meer niet. Ik vraag ook niet waarom een ander wél alcohol drinkt.

Wij hebben een Bosniër als dierenarts. Z'n Nederlands is niet heel erg goed, maar onze oudste hond leeft al acht jaar onder zijn gezondheidsbewind, en is, behalve wat krakkemikkig (leeftijd), nog steeds gezond, dus hij zal wel wat goeds hebben. En hij is heel lief, die dierenarts dus. Zowel voor de dieren als voor de baasjes. Mijn tandarts daarentegen is op en top Nederlandse, maar die zegt bijna geen woord. Gelukkig maar, als je daar met open mond in die stoel zit is een gesprek niet eenvoudig te voeren. Mijn gebit is, behalve wat krakkemikkig (leeftijd) nog altijd 100% van mezelf.