Kohtje

Als dit geen succes wordt, dan weet ik het niet meer... In AA is een veel gebezigde uitspraak: Eén is teveel, tien is niet genoeg.. Jij als Tientje zegt nu Eentje (de eerste) kan weg!! Dan hou je Nulletje over... Veelbelovend! En helemaal juist!

't Is voor jou niet alleen "learning to dance in the rain", maar ook "learning to dance in the sun"..

DAN IS DAT OOK ZO!!!!! Ietje, je gelooft je eigen kinderen toch wel?? :sun: :sun: :sun:

Goede morgen allemaal, De wil om niet te drinken was bij mij vaak groter dan de wil om te drinken. En toch dronk ik elke keer weer met een hoop spijt en faalgevoel tot gevolg. Toen iemand mij vertelde dat ik het op wilskracht alléén niet zou gaan redden werd ik opstandig. Natuurlijk zou ik dat wél gaan redden. De volgende keer al! Maar nee, toch weer niet. Er was telkens wel wat, iets, iemand, waardoor ik wel móest drinken, ook al wilde ik niet. Het lag helemaal niet aan mijn wil om te stoppen, ik wilde toch immers niet drinken? Die wil die zat wel goed... keer op keer. Als ik niet wilde dan zou ik niet eens meer een poging doen. Maar dat deed ik elke keer wél. Wat me niét lukte was mijn wil om niet te drinken los te koppelen van de omstandigheden waar ik telkens in terecht kwam. Die omstandigheden leken wel groter, sterker, belangrijker dan mijn wil om te stoppen. Hoe deden anderen dat dan, mensen die wél gestopt konden blijven, maanden, jarenlang, en die ook in omstandigheden terechtkwamen? Toen ben ik maar eens gaan luisteren hoe anderen dat deden. En ik kwam er achter dat veel van de meest succesvolle stoppers niet alleen gestopt waren met drinken maar daar ook een andere manier van denken over hoe om te gaan met de dagelijkse dingen bij inzetten. Niet meer de omstandigheden hun wel of niet drinken laten beïnvloeden, niet meer de eigen wil als leidraad nemen maar leren de realiteit te nemen, te ondergaan zoals die op hen afkwam. Ik begon in te zien dat ik m'n omstandigheden vaak met m'n beste wil niet kon veranderen maar dat ik mijn houding t.o.v. die realiteit wél kon veranderen. En dat mijn wil niet zo groot is als dat ik zou willen.. . Daarmee deed het begrip nederigheid z'n intrede in mijn leven. Dat begrip had ik altijd verkeerd geïnterpreteerd als zijnde onderdanig naar andere mensen.. ik begon te begrijpen dat nederigheid onderdanigheid naar omstandigheden in z'n algemeenheid betekent. De mens is in en van alle omstandigheden nog het makkelijkst te beïnvloeden, alleen omdat we mensen onder elkaar zijn, gelijken.. maar er zijn omstandigheden die door kwaliteit en kwantiteit mijn mens zijn te boven gaan. Door dát toe te geven, m'n plaats te vinden in het geheel, kon ik toegeven dat ik niet kon stoppen op wilskracht alléén. Ik heb me, zoals dat dan op een ietwat gedragen klinkende manier heet, overgegeven aan machten die groter zijn dan ikzelf, wat niets anders betekent dat ik mezelf niet als (be)heerser over mijn eigen leven moet zien, hoogstens als een soort chauffeur. Alleen maar stoppen omdat ik zo'n last van m'n drinken had werkte bij mij maar kort.... tot ik me weer "sterk genoeg" voelde om er maar weer eens eentje te nemen, of tot ik me weer "zwak genoeg" voelde en er weer eentje nodig had. Stoppen omdat ik werkelijk inzag dat drinken niet de oplossing was van mijn problemen maar een probleem dat oplossingen tegenhield, was voor mij het startsein van een leven zoals het leven zélf het leven voor mij bedoeld heeft. * Dit bericht is een herhaling van wat ik hier al jarenlang vertel. In andere bewoording, maar in essentie hetzelfde. Dat ik steeds in herhaling verval is een gevolg van het feit dat het het verhaal is van wat voor mij gewerkt heeft en nog steeds werkt. Ik heb het voor mij werkzame deel van dit verhaal niet verzonnen, niet zelf bedacht. Ik dank al diegenen die hún eigen steentje hebben bijgedragen aan mijn bouwwerk.

Gipsy, wat nou dan?? ZE hebben je van de wachtlijst van de kliniek af laten halen. ZE zien het wel weer zitten met je.. Wie zijn ZE?? Hoe lang en hoe goed kennnen ZE je?? Hoeveel invloed heb jij zelf op ZE?? Dat gaat maar op en neer, wel opname, niet opname, wel opname, niet opname.. Toen ik op de wachtlijst kwam voor een kliniek ging het ineens goed met me.. maar die opname ging door omdat ze wel wisten hoe goed een verslaafde z'n best kan doen om een tijdje niet verslaafd te lijken. Voordeel was wel dat ik in de kliniek voorafgaand aan de behandeling niet hoefde te detoxen.. kon meteen "aan de bak". En met aan de bak bedoel ik dat ik mezelf ervan moest overtuigen dat ik verslaafd was en hulp nodig had.. (wat nog waar was ook)

Kijk Lars, wat Agnieta hier zegt geldt voor iedereen, dus ook voor jou. Dus: weekend voor jou, hoef je maar één ding NIET te doen. Leren was nog nooit zo overzichtelijk... Verder ben je lekker helemaal vrij. Kun je het jezelf zo makkelijk of moeilijk maken als je zélf wilt. Niet op voorhand al moeilijk door drankinname. Goed weekend gewenst. Oprecht. ennehhh... er is nog altijd dit forum, toch?

Goede morgen allemaal, Nog even op gang komen, hoor.. net tandarts, komt een wortelkanaalbehandeling aan over twee weken. Zenuw is al dood dus kan zonder verdoving. Heel apart om zo'n venijnige behandeling pijnloos en zonder verdoving te ondergaan. Heb ik al eens eerder gehad. Wat betreft die telefoons met internet.. ik ben daar ook nog altijd een ei mee. Heb wel zo'n ding, maar ben elke keer weer stomverbaasd als ik dan e-mail op m'n telefoon krijg. Net nog, bij de tandarts.. Zegt die assistente: we sturen u wel een e-mail met de nieuwe afspraak, en ik ben nog niet eens bij de afsprakenbalie (20 meter lopen) of daar is ie al, die mail.. kan ik dus zonder afspraak maken zo door naar de lift.... . Elke dag is een cadeautje en elk cadeautje heeft weer regelmatig cadeautjes voor me in petto. Gipsy, meid, wat is jouw leven toch een rollercoaster van emoties.. van grote vreugde, enorme blijdschap tot groot verdriet en diepe teleurstelling.. alles komt aan je voorbij. Niet gewoon vreugde, blijdschap, verdriet en teleurstelling maar alles zo enorm, overweldigend bijna.. Je openstellen voor emoties is natuurlijk heel goed en mooi. Maar je zet je niet alleen ramen en deuren open, je haalt hele gevels weg.. daardoor komen emoties niet meer gedoseerd binnen maar totaal ongefilterd. Ik hoop dat je de kunst onder de knie krijgt van emoties relativeren. Het maakt je leven zoveel rustiger. Niet saaier maar rustiger. Misschien een idee om die overdosis emoties af te laten vloeien via de één of andere "kunstvorm"? , bijvoorbeeld schilderen, kleien, in steen hakken, muziek... iets om de bliksem af te leiden, iets waar je in "los kunt gaan" en waarin je toch die berg, noem het maar emotioneel afval, kunt blijven bestuderen, bekijken, beluisteren.. Dan is het niet weg, blijft van jou, maar is het gevoel van "het niet aan kunnen", de spanning, er af. Je loopt al hard, maar misschien is dat niet genoeg. En je kunt moeilijk de hele dag hard blijven lopen... Kalm aan, lieve Gipsy.

Onze wil schiet wel vaker tekort.. geen nood. Voor velen van ons is het mogelijk iets te vinden wat groter is dan onze wil. (Uw wil geschiede, niet de mijne) Noem het een Hogere Wil. Maakt niet uit. Maar als onze wil tekort schiet betekent dat niiet automatisch dat we verloren en/of ge/verdoemd zijn. Doe je dan nu je billen weer bedekken?

Zit geen alcohol in. Lekker in de koffie.

De kleine prins en de dronkaard: Kleine prins: Wat doet u? Dronkaard: Drinken voornamelijk. Maar vooral drinken. Kleine prins: Waarom? Dronkaard: Om te vergeten... Drinken doe je om te vergeten. Kleine prins: Wat wilt u vergeten? Dronkaard: Dat ik me schaam... Kleine prins: Waar schaamt u zich voor? Dronkaard: Ik schaam me dat ik drink. Uit: De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry

Mooi motto, jowan. Een mooie testvraag aan al diegenen die zichzelf de vraag stellen of ze al dan niet verslaafd zijn. Na deze vraag (moet ie natuurlijk wel in vraagvorm gesteld worden..) komt het aan op echte eerlijkheid... niet de mantel der liefde. Andersom gaat het voor mij niet op. Ik heb geen probleem met geen drank, maar wel een probleem met drank. Niet alleen voor mezelf, ook als ik anderen veel en/of vaak zie drinken wordt mijn focus daar naartoe getrokken. Niet om me er meteen mee te bemoeien maar wel om in de spiegel te kijken die zulke mensen me voorhouden. Ik voel de pijn dan weer van het onmachtig zijn, het ingeslopen schijngevoel van "normaal".. Normaal werd normaler en later normaalst.. ik was de normaalste persoon ter wereld maar stond geheel buiten de werkelijkheid. Zo herkenbaar en tevens zo nutteloos naar de ander, zolang die ander niet (h)erkent dat ie geen probleem met geen drank heeft.

Schuttingen bevatten tegenwoordig meer plaatjes dan woorden. Maar de woorden die er in deze tijd op schuttingen te lezen zijn kun je over het algemeen allemaal in het woordenboek opzoeken. Schuttingtaal is steeds meer ABN geworden. Of ABN heeft de schuttingtaal omarmd.. Het verbieden van schuttingtaal is dus gewoon een vorm van taalverarming..

Goede morgen allemaal, Jezelf sterken.. mooi. Oefening baart kunst. Niet drinken is niet iets om je voor te schamen. Niet drinken wordt zelfs, net als niet roken, steeds meer als normaal ervaren door de grote meerderheid. De hele gezondheidscultuur die ons momenteel omgeeft maakt het voor ons alcoholisten die willen stoppen alleen maar makkelijker om geaccepteerd te worden. Er zijn echter ook nog hele volksstammen die alcohol als normaal en zelfs min of meer noodzakelijk zien om een leuk leven te leiden. Als die volksstammen je dagelijkse omgeving zijn kan het wat moeilijker zijn om als normaal gezien te worden wanneer je niet drinkt. Toch denk ik dat de drinkers er niet ongelukkiger van worden als jij niet met ze meedrinkt. Het probleem is vaak meer dat de niet drinkende alcoholist denkt dat hij of zij erg opvalt door niet te drinken. Dit wat betreft de relatie drinkers-niet drinkers. Wat betreft de niet drinkende drinker zelf denk ik dat als hij of zij echt niet wil drinken er nooit en te nimmer een reden of noodzaak is om te drinken. Ook niet als "het huis" een glaasje aanbiedt. Je bent gast, niet geronseld. Mijn vrouw en ik gaan elk jaar op onze trouwdag naar de Griek. Vroeger ging ik juist voor de drank. Nu bedank ik gewoon voor de ouzo. Als ik me vervolgens niet blind staar op het glaasje dat mijn vrouw voor zich heeft staan en daar van alles en nog wat bij ga denken, dan kan ik een reuze gezellige avond beleven, lekker keuvelen met mijn ega en genieten van het eten.. waar ik, in welk restaurant dan ook, altijd ice-tea bij bestel. (mijn tic..) Wat betreft verjaardagen: ieder mag drinken wat er in huis is. In mijn huis is wat licht-alcoholisch aanwezig. Maar voor mij niet. En de laatste jaren ben ik met mijn eigen verjaardag niet eens thuis.. Ik hoef niet te vieren dat ik weer een rondje om de zon heb gedraaid.. Elke dag is voor mij een cadeautje. Ongeacht de plek op de kalender. Langzaam maar zeker begint de familie hier aan te wennen.

is nu snavel, Soothe.. hondje - waffel, vinkje - snavel..

Eens kijken of het enigszins lukt... zal een zwakke poging blijken te zijn. Ten eerste hoeft niemand, helemaal niemand naar mij te luisteren. Ik ben geen leraar, geen "meester droogstaan", geen autoriteit. Ik ben een verslaafde. Nu geruime tijd droogstaand, maar nog steeds een all-round verslaafde. Ten tweede hoeft niemand op te schieten met ontdekken. Wat niet wil zeggen dat ik iemand niet liever vandaag dan morgen vooruit wil zien gaan. Want ja, natuurlijk herinnert Lars me aan iemand. Iemand die jaren en jarenlang de oorzaak en schuld van alle ellende die hem overkwam buiten zichzelf zocht en ook nog vond. Gevolg: zelfbevestiging in z'n zelf geschapen ellende. Hij werd niet begrepen, niet geaccepteerd, niet serieus genomen omdat men te dom, te ongevoelig, te egoïstisch was om hem te begrijpen. Toen hij geen mogelijkheid meer zag om zich nog op een andere manier te handhaven in deze tot "vijandig" bestempelde wereld dan door er geestelijk uit te vluchten middels het wondermiddel alcohol was de binding met het leven dusdanig geknakt dat hij maar één definitieve volgende stap zag. Die stap nam hij maar hij verstapte zich... het leven ging door. Helaas. Helaas? Helaas? Op dat punt aangekomen was het inderdaad helaas. Zover had ik het laten komen. Dat ik het jammer vond, misdadig zelfs, dat ik door moest met leven. Er was niets meer om voor te leven. Het leven was verworden tot niets meer dan wachten op de dood. Dag en nacht waren verworden tot één lange lijn van uren, minuten, tijd dat ik niet dood was... Zover.. zover was ik heen.. De jaren voorafgaand aan deze fase zie ik terug in verhalen zoals dat van Lars. Dan zie ik mezelf. Blind en doof voor hulp, voor mogelijkheden, bang voor anders, bang voor het bekende, niet wetend dat er een waar leger van herstellende verslaafden op deze aarde rondloopt. Totaal de weg van de realiteit kwijt. Dáár kwam ik pas achter toen ik me openstelde voor de mogelijkheid dat er een leven was zónder alcohol. En de mogelijkheid dat ik dat leven ook kon leiden. Maar dat alles stond of viel met het eerste glas niet of wel nemen. Ik stelde me open voor de mogelijkheid dat niet het leven mijn vijand was, maar ikzelf als ik dronk. Door dát voorop te stellen in combinatie met luisteren naar suggesties van ervaren stoppers heb ik het pad van het gewone leven (terug) gevonden. Het gewone leven, zeg ik, waarmee ik wil zeggen dat het niet voelt of ik nu verlicht ben, of beter dan een ander, of hemels gelukkig, of super dankbaar.. ook niet meer het tegenovergestelde hiervan. Gewoon.. gewoon. Dat dat vele jaren heeft geduurd voor ik er achter kwam dat het leven gewoon gewoon kan zijn en toch goed, dat vind ik achteraf gezien wel eens jammer. Ik sloot me in m'n ellendige jaren af van alles en iedereen. Ik kwam met m'n ellende nog niet op een forum, zoals bijv. Lars nu,, Ik kwam pas op de bodem van de put, na een mislukte zelfmoordpoging, in aanraking met hulpverlening, met verslavingszorg en nog later met dit forum.. Een ieder is vrij om zijn eigen weg te bepalen en de tijd die daarvoor nodig is. Die vrijheid heb ik ook gehad en nu nog.. Maar als ik in de fase waar ik nu bijvoorbeeld Lars zie, had gehoord en gelezen wat (alweer bijvoorbeeld) Lars nu hier kan lezen, dan had ik me misschien (en ik zeg misschien i.v.m. die vrijheid) vele jaren van ellende bespaard en was ik al veel eerder tot de inzichten gekomen die nu pas vele jaren later tot me zijn gekomen. Het allerbelangrijkste inzicht dat ik gekregen heb is openheid van geest, dus niet bij elke suggestie die me gedaan wordt een MAAR... te plaatsen. Er is geen goed of fout. Er zijn wel vele, vele mogelijkheden. Elke dag weer, alleen vandaag. That's why they call it present.

Lars, zolang je alles wat je doet doet, en alles wat je overkomt ondergaat vanuit een alcoholroes, -halfroes en/of ontwenning van alcohol, zal er zeer veel prut in je leven aanwezig zijn en blijven. Dat weet jij ook wel. Het punt is alleen dat je het punt moet zien te bereiken en vasthouden en zelfs voorbij moet, waarop het directe malaisegevoel van "na het drinken" niet meer lijfelijk aanwezig is. Je hebt zelf ervaren hoe het is na enkele weken niet drinken tijdens je opname. Niet dat het leven dan ineens vlot en probleemloos is en je je toppie voelt, maar het overzien van en omgaan met problemen gaat dan toch anders dan in die klamme sfeer van ontwenning met steeds de dreiging van weer moeten drinken op de nabije achtergrond. Al met al kun je jezelf en je problemen realistischer bekijken wanneer je een tijd nuchter bent. Ook zullen anderen je realistischer helpende handen kunnen aanreiken wanneer niet ook eerst nog de drempel van alcohol "overwonnen" moet worden.. m.a.w. iemand die steeds (weer) drinkt wordt al gauw met een "diepe zucht" geholpen; iemand die serieus z'n problemen wil aanpakken, nuchter en realistisch, zal eerder "vooruit-denkers" tegenkomen. Prut is van alle tijden en voor iedereen. Verschil is dat er mensen zijn die er alles aan doen om uit de prut te raken en mensen die in de prut blijven ronddraaien. Met alcohol "in je donder" lijkt prut "oplosbaar".. Dat is niet waar. Prut is niet op te lossen. Wel te verlaten. M.a.w. Lars, je kunt hier tot in lengte van jaren blijven melden dat je gedronken hebt, hulp zoekt en dat alles zo zwaar en hopeloos is. Dan zul je misschien de "titel" oudgediende boven je naam "verdienen" maar dat is dan ook je enige "verdienste". Je kunt er ook voor gáán en m.b.v. dit forum met al z'n verschillende ervaringen van mensen die succesvol droog staan in eerste instantie een weg proberen te vinden om nuchter te worden en blijven. De "verdienste" van een nuchtere manier van leven vinden is onnoembaar veel waardevoller dan de "verdienste" een oudgediende te zijn.

Folleges mijn hep je eendjes en dromedarissen(*) en natuurlijk snoeken. Decitrofiel (*)dromedarissen.. één 'em' en twee 'es-sen' ..

Over hersenkronkels gesproken, hè?? Zo komen de "vogeltjes" (oeehhh... sorry) en muziek weer bij elkaar in jouw avatar..

Oeehhh... zeg nooit zomaar "vogeltje" tegen een goulds amadine (Erythrura gouldiae)...

Soothe, flierefluiter. Staat je goed.

Goede morgen, OOwwwww... m'n rug doet lastig vanmorgen.. Maar, heeee... de hele dag nog niet gedronken. Da's wel eens anders geweest.

Nee, je hebt gelijk. Erkennen is ja.

Hoewel... split-second... datzelfde stappenwerkboek helpt je door stap één middels 9 hoofdstukjes en 71 vragen. Dan weet je ook wel wat stap één betekent voor je verdergaande herstel.

Die kan in een split-second gedaan zijn. Kwestie van ja-nee... en dan verder, het echte werk.

je hebt gewoon honger, Nadia.. gelukkig ben je doodop en blijf je gewoon zitten tot etenstijd.