Kohtje

jOwan, dank je wel dat je weer eens hebt verteld wat voor jou herstel inhoudt en hoe je er mee bezig bent. Dat heb ik de laatste tijd een beetje van je gemist. Dat wat ik hier van je gequoot (?) heb is ook mijn uitgangspunt. In eerste instantie vond ik dit een ietwat beangstigende stelling omdat ik dacht dat ik mijn leven in één keer 180 graden moest omgooien. Dat zou voor mij betekenen dat ik in een groot zwart gat van onbekendheid zou moeten duiken. Gelukkig bleek dat niet zo rigoureus nodig. Wél rigoureus, maar niét in één keer, in één dag. En daar heeft het stappenprogramma me uit de brand geholpen. Een stappenprogramma in 12 stappen, stap voor stap, dag voor dag. Het enige rigoureuze dat ik wél in één keer moest doen en ook een 180 graden ommekeer betekende, was niet die eerste nemen als ik heel erg behoefte had aan die eerste. De moeite die ik daarvoor moest doen werd gecompenseerd door in eerste instantie aan stap 1 (erkennen dat ik machteloos sta tegenover m'n verslaving en dat m'n leven onhanteerbaar was geworden) te werken, in samenwerking met fellows (bellen, meetings) en het werkboek en literatuur. Door er actief mee bezig te zijn kon ik mijn onbedwingbare trek bedwingbaar maken. Langzaam maar zeker was er een ietwat steviger basis ontstaan, dus zonder de directe neiging om de fles te pakken, om stukje bij beetje en ook weer met hulp van bovengenoemde hulpmiddelen, m'n manier van denken en doen te onderzoeken en veranderen. Nog regelmatig kom ik facetten in mezelf t.o.v. het leven tegen die ik misschien beter kan veranderen. En bij elk van die facetten heb ik de tijd om te veranderen. Ik ben niet in één dag verslaafd geraakt, ook dat ging (ongemerkt) stapje voor stapje. Voor m'n herstel, iets wat niet ongemerkt gaat, mag ik daarom ook de nodige tijd uittrekken. Belangrijk is echter wel dat ik de openheid van geest behoud om te durven zien en erkennen dat ik (nog lang ) niet perfect ben.

Bot versus Liefdevol.. Ik heb met beide moeite en ik heb beide min of meer in me. Ik wil soms expres bot zijn om een boodschap te doen aankomen. Niet dat ik beledigend wil zijn, absoluut niet, maar ik ervaar zelf dat ik een botte mededeling naar mij toe beter "bestudeer" dan een liefdevolle. "Waarom, hoe en wat?".. Een liefdevolle mededeling naar mij toe zie ik als liefdevolle mededeling, ik wentel me in de (voor mij) relatieve warmte ervan, maar doe er vervolgens niet veel mee. Ik heb van huis uit liefdevol meegekregen als een sussertje, een pleistertje op de wond. Een oppervlakkig kusje om de pijn wat te verlichten. Complimenten kan ik daardoor nog steeds niet echt binnen laten komen als zijnde echt, gemeend, vanuit een hart.. Ik versta de "kunst" van "vanuit een goed hart" niet zo erg.. ik vind "sprekende harten" zelfs een beetje griezelig. Praten doe je met je mond en indirekt met de hersenen.. maar dat hart... tja, een primair nodige spier, maar spreken??? Ik heb echter in de loop van m'n leven wel goed leren doen alsof.. ik leer van de reakties en emoties van anderen hoe het zogenaamd hoort in een warm intermenselijk bestaan. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen emoties van mezelf ken, maar ik kan ze niet primair inzetten om mijn hele doen en laten impulsief te manifesteren. Ik kan van mezelf zeggen dat ik nog altijd behoorlijk egocentrisch ben ingesteld en ondanks het feit dat ik veel geleerd heb omtrent egocentrisme en de gevolgen daarvan voor de ziekte verslaving, kan ik mezelf niet zodanig veranderen dat ik in de kern anders word. Ik heb veel aangeleerd gedrag dat echter vaak pas vertoond wordt nadat ik ben gewezen op zgn. "oud gedrag" oftewel kerngedrag. Al met al leef ik nogal beredenerend.. altijd en overal maalt dat brein om mezelf zo goed en kwaad als het gaat zo snel mogelijk aan te passen aan de omstandigheden. Dat gaat niet altijd goed.. dan trek ik me tijdelijk terug en laat het brein in stilte malen.. Ik wik en weeg, hou vast en laat los, sta mezelf toe om fijne dingen binnen te halen en sta mezelf toe om nare dingen binnen te halen. Vanuit die wik en weegberedeneringen neem ik dan mijn volgende stap(pen). Klinkt niet echt als "naar mijn hart luisteren" en dat is het ook niet. Ik ben niets anders dan een gevolg van persoonlijke ervaringen en handel daar naar. Ik begrijp regelmatig de emoties van anderen, maar echt direkt van binnenuit voelen kan ik ze niet. Misschien is dat "arm" en koud.. Het zal een gebrek aan warm/heet "zuidelijk" bloed zijn. Een teveel aan "noordelijk" scandinavisch/baltisch bloed.. Toch voel ik me wel mens. Dat dan weer wel.

Nee, dat lukt niet. Ja, dat mag. Niet verplicht, wel aanbevelenswaardig. Gaat het om de support of om wat je wilt mededelen?

Goede morgen, A3, dat je weggaat moet je natuurlijk zelf weten. Je account verwijderen zie ik de meerwaarde niet van. Je verwijderd toch zelf je berichten altijd na een paar dagen? Of is het om jezelf te beschermen tegen tóch weer terugkeren? Ook dat is niet gegarandeerd na verwijderen van je account. Noodkreet? Zoiets als van de daken schreeuwen: ik maak mezelf van kant!! ??? Ik vind het wel jammer als je voorgoed verdwijnt. Maar ja.. er is wel meer jammer. 2,5 jaar droog. Op wilskracht alleen zover gekomen. Zo'n sterke wil kan ik niet tegenhouden...

Goeje na vond. Alles gaat goed met me.

Mooi voornemen. Ook goed te doen, MITS je aan jezelf gaat werken. Nu zit je in een relatief veilige omgeving, ook al is de afdeling waar je heen gaat open. Jezelf onderzoeken en leren kennen is mooi en kan van nut zijn in je verdere leven, maar het verdient ook aanbeveling om de ziekte verslaving te onderzoeken om een beeld te krijgen van hoe verslaving vat heeft op jouw kijk op de dingen. Wat doet de ziekte verslaving met je denken, opvattingen, "verdedigings"tactieken en -technieken? Je bent al eens naar AA geweest. Behalve bijeenkomsten met medealcoholisten is er bij AA ook een schat aan informatie in gedrukte vorm.. daarvoor hoef je niet te praten, alleen te lezen. Naast AA heb ik zelf ontzettend veel gehad aan de literatuur van NA-Anonieme Verslaafden. Vooral het Stappenwerkboek is, naast het basisboek, een geweldige leidraad in het zelfonderzoek m.b.t. verslaving. Het AA en NA programma, oftewel het 12-stappen programma is een spiritueel programma. Dit heeft in principe niets met religie te maken. Spiritueel ontwaken heeft alles te maken met verbinding maken met de kracht van je (onvermoede) diepere en pure zelf. Dus Lars, de kliniek waar je bent is mooi, veilig en een prachtige opstap naar een "volgend" leven. Maar zonder medicijnen, dus op eigen "kracht" zou ik die eigen kracht wel krachtig maken door hem te gaan ontdekken en ontwikkelen. Toi toi toi...

Niets is het waard om te gaan drinken..

dit bedoelde ik, An. Punt.

Ja An, hier heeft Soothe wel een punt!! Ook ik wens je succes op dit enthousiast ingeslagen pad.

Terug naar de behandeling is terug naar zicht op vooruitgang. Losers doen zulks niet. Die gaan verder met achteruitgang.

Ik haal deze er nog maar even bij. Wrok kan ook voortkomen uit teleurstelling. Je bent erg teleurgesteld nu. Logisch, begrijpelijk. Maar steek, als je vooruit wilt, de hand eens in eigen boezem. Wie gooit hier 30 jaar huwelijk weg? Ben je daar zelf al niet jaren mee bezig (geweest)? Is het niet eens tijd dat Lars zijn lot niet steeds in handen van anderen legt maar zijn lot in eigen hand gaat nemen. Vrouw weg.. wat blijft over?... LARS!!! Waar begint de rest van je leven? bij LARS!!! Begin eens met de hartelijke tips van je medelotgenoten, je medeforummers. Probeer ze op z'n minst eens. Je hebt altijd wel een "maar...." En met "maar".. kom je altijd uit bij beperkingen. Houd je niet bezig met beperkingen maar met mogelijkheden. Kijk vanuit de huidige LARS!!! die alle kanten opkan.

Ik heb het niet zo op wraak. Da's altijd naar een ander. Vergelden.. Ik zeg liever: de beste liefde is jezelf toestaan dat het goed met je gaat.

Mikki, gemengde gevoelens zijn de rijkste en veiligste. Zodra zich één gevoel gaat uitkristaliseren wordt het oppassen.

Goede morgen Lars, Tegenvaller nummer 1. Niet gaan drinken, hoor. Tegenvallers zijn tegenvallers. Iedereen heeft elke dag wel minstens één tegenvaller, denk ik. De één heeft meer tegenvallers op een dag dan de ander. Altijd zo geweest, zal altijd zo blijven, denk ik. De één heeft "oog voor" tegenvallers, de ander niet, denk ik. Wie oog voor tegenvallers heeft, lijkt veel meer tegenvallers te hebben dan een ander, denk ik. Voor mij, als iemand met oog voor tegenvallers, is het een hele kunst om meevallers te gaan zien. Langzaam maar zeker, en vooral zónder drank, ben ik meer en meer oog gaan krijgen voor meevallers. Meevallers zijn voor mij niet alleen die dingen die me met sprongen vooruit helpen, maar ook die speciale momentjes en dingetjes die nou eens net géén tegenvallers zijn. Ik ben gaan zien dat het tussen de tegenvallers werkelijk wemelt van de meevallers. Ze zijn soms piepklein, niet noemenswaardig. Maar al met al wegen ze méér dan de tegenvallers. Probeer die onopvallende momentjes en dingetjes eens te gaan zien, Lars. Ga op speur/ontdekkingstocht. Het zijn juist dié ieniemienie's die het leven mogelijk en enigszins draaglijk maken en stemmen tot dankbaarheid. :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun:

Er is hier een Moppie en er is hier een Moppie1967. Twee verschillende mensen.

Môgge.

Je moet hier op antwoorden dat je blijft waar je bent, aan jezelf, jezelf en jezelf gaat werken voordat je aan de rest van je leven begint. Het ziet er naar uit dat je opnieuw moet beginnen. Dat gaat het best vanuit een gezond lichaam en gezonde geest. Nee hoor. Moet niet.

Goede morgen. Ik gun iedereen zijn of haar glaasje. Maar iedereen die vindt dat er een glaasje is dat teveel is gun ik dat ze dat ene tevele glaasje zonder problemen kunnen laten staan.

Zo ben ik dat inderdaad ook gaan zien, Rudy. Ik begreep dat eerder verkeerd. Iedereen, nou ja, velen om mij heen, vertelde mij dat ik gewoon een stomme alcoholist was. Ik moest niet zoveel zuipen. Ik hoorde dat vaak, maar volgens mij viel het allemaal wel mee. Ik zoop als ik dat wilde. Maar kon er elk moment mee stoppen, toch? Ik wilde alleen niet stoppen, want er was genoeg reden om te drinken, vond ik. En het was nog lekker ook. Hoe meer men mij vertelde dat ik alcoholist was, hoe meer mijn hakken in het zand gingen. Er was heel wat voor nodig om voor mezelf klaar te krijgen dat ik wel degelijk alcoholist was. Zo'n beetje alle kenmerken van een alcoholist waren op mij wel van toepassing. Het enige dat ontbrak was mijn eigen erkenning. En die erkenning kwam toen ik moest toegeven dat ik absoluut geen macht had over mijn alcoholgebruik. Dat ik niet enkel kon drinken als ik dat zou willen maar dat ik ook tegen mijn wil in moest drinken. Pas toen ik voor mezelf had toegegeven alcoholist te zijn kreeg de term alcoholist voor mij een persoonlijke lading. Daarvóór was het slechts een etiket wat me opgeplakt werd en waar ik me met allerlei rechtvaardigingen tegen verzette. Pas toen ik alcoholist was kon ik de hulp gaan zoeken die ik zo nodig had om te kunnen stoppen.

Lieve Agnieta, Die negatieve feedback die jij meent te lezen zou je juist positief kunnen zien. "Wat goed dat je vandaag de rest weg gegooid hebt en niet door gezopen hebt" zou als positief gezien kunnen worden, ware het niet dat dat al jarenlang misschien wel één keer per maand tegen je gezegd wordt. Voor jou is dat toch geen kunst meer? Misschien zou je het, in plaats van in de beloning van weggooien van restjes, eens kunnen gaan zoeken in de beloning van niet beginnen te drinken als je het moeilijk hebt. In de beloning van een langdurig nuchter leven. En dan, nog weer wat later, in de beloning van het delen van positieve ervaringen met beginnende stoppers/minderaars. of zoiets...

Lars, uiteindelijk zou het wel makkelijker voor je kunnen worden. Je kunt je gaan toeleggen op het in evenwicht brengen en houden van alleen jezelf (1 persoon) en kunt het in evenwicht trachten te brengen van jou en je echtgenote (2 personen) nu loslaten. Je kunt je vrouw niet (blijvend) veranderen, zelfs met (valse) beloftes, manipulatie en dreiging niet. Je kunt wel jezelf veranderen. Vooral met beloftes. Of die vals zijn of niet kun jij alleen zelf be- en veroordelen. Wel of geen schuld is in zoverre de vraag of je bereid bent om datgene waar je van "beschuldigd" wordt op je te nemen. Als je verantwoording neemt voor je daden is het makkelijker jezelf en de ander te vergeven dan wanneer je de ander (terug)beschuldigt. Dat verzandt vaak ik wrokgevoelens. Je kunt boos zijn op iemand. Vergeven lost dit op. Wrok is niets anders dan opgepotte/ingeblikte boosheid. Die blijft lang goed, maar vaak is er zoveel (conserverings)zout in de wonden gewreven dat je er na jarenlang bewaren niets meer mee kunt. Alleen jezelf vergiftigen..

Beetje ships, ja.. Zal wel uit gevoel van onmacht komen. Soms zou ik de hele wereld wel weer willen redden. Ik kom niet verder dan verbeterpuntjes bij mezelf constateren. Genoeg te doen, de wereld moet maar weer even wachten.

Als je vindt dat je alcohol de baas bent of een beetje de baas, ook al is dat met wel wat drinken, dan hoef je hier niet te vertellen dat je wat gedronken hebt. Degenen die dat wel vertellen zijn zij die het niet de baas zijn of waren. En diegenen waarover ik het daarnet had, die het dus best fijn lijken te vinden om alcohol niet de baas te worden, hebben een manier gevonden om de schatkamer (dit forum) aan tips, suggesties, wegwijzers etc. om alcohol de baas te worden te gebruiken om te laten zien dat dat voor hen niet werkt omdat hun leven nét even verschrikkelijker, erger, zwaarder, onmogelijker, onvoorspelbaarder, ondoenlijker... is dan dat van al die mensen die het wél gelukt is om te stoppen met drinken.

Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik me niet aan de indruk kan onttrekken dat er mensen zijn die het op de een of andere manier best lekker vinden om nooit alcohol de baas te worden op dit forum.

Ferry, m'n berichtje was ietwat cynisch bedoeld. Er zijn mensen die hier komen om daadwerkelijk van de drank af te komen of het op z'n minst gecontroleerd te kunnen nuttigen.. Maar er zijn er ook die hier hele (soms jarenlange) processen beschrijven van hoe ze steeds zouden willen stoppen maar er niet in slagen. Die hebben de "gewoonte" en gedachte ontwikkeld dat hier melden dat je "ongewild" gedronken hebt een manier van goed bezig zijn is. Voor die mensen is dit forum in die zin nuttig, dat ze niet veel hoeven te veranderen en toch tevreden over hun omgaan met drank kunnen zijn. Juist het vermelden dat je niet tevreden bent is dan genoeg om voor jezelf de rust te krijgen die je nodig hebt na gebruiken.