Kohtje

Misschien helpt het als je deze quote een paar keer achter elkaar leest.. Misschien denk je dan in elk geval 's avonds, als je naar bed gaat, minder of niet aan wijn. De gedachte aan... houdt de verslaving voor een groot deel in stand. Wel knap dat je het verslavingsmonster in elk geval niet meteen z'n zin geeft.

Goede morgen, Twee dingen weet ik zeker: gisteren is geweest en vandaag is bezig. Lekker overzichtelijk wel.

Dit moet ik me keer op keer op keer voor ogen houden. Mooi. Mindful. :rose:

Werken aan je verslaving is niet iets wat je even doet en dan naar huis gaat. Verslaving is niet alleen maar het gebruiken van een verslavend middel en daar niet mee kunnen stoppen. Als dat zo was dan hadden we genoeg aan een tijdje (desnoods in een dwangbuis) niet gebruiken tot de fysieke afkickverschijnselen voorbij zijn. Dan waren we afgekickt en zouden we nooit meer hoeven gebruiken. Achterliggende problematiek is die problematiek die ervoor zorgt dat we keer op weer gaan gebruiken, zelfs als we dat met de allergrootste wilskracht niet willen doen. Er zijn veel overeenkomsten in verslaving, maar er zijn geen twee verslaafden gelijk. Diagnose, (zelf)studie, eerlijkheid naar jezelf en openheid van geest zijn uiterst belangrijk om tot een zo persoonlijk en effectief mogelijk behandelplan te kunnen komen. Middels de uitkomsten van mijn diagnostische en klinische opname en een paar jaar later het werken aan de 12 stappen (oorspronkelijk van AA) en dan vooral het schrijven van een eerlijke persoonlijke inventaris (stap 4) met hulp van een stappenwerkboek en het daarover praten met een ervaren medeverslaafde, heb ik mezelf aardig in kaart kunnen brengen. Met dat "plaatje" van mezelf kon ik aan de slag. Door dat plaatje als uitgangspunt te nemen kwam ik er achter dat ik mezelf niet meer kende omdat ik meer en meer was gaan geloven dat ik was wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten. Ik was in de loop van m'n leven mezelf kwijtgeraakt achter een muur van maskers en rollen. Ik dacht zelf niet meer, ik werd gedacht.. Ik gebruik nu een aantal jaren geen alcohol meer, maar in wezen ben ik geen steek veranderd. Wat ik wel heb kunnen veranderen is mijn omgang met hoe het leven bij me binnenkomt. Daar heb ik wel hulp, aanwijzingen, tips en trucs voor nodig gehad. En moeilijke momenten van twijfel, hulpeloosheid en radeloosheid heb ik ook nog wel eens. Het kwam me niet aanwaaien toen ik eenmaal gestopt was met drinken. Nog steeds is het geen vanzelfsprekendheid dat ik niet drink. Maar het is ook geen vanzelfsprekendheid meer dat ik wel drink... We zijn niet in één dag verslaafd geraakt, dus denk niet dat je er in één dag van af bent.

Lars, ik wil niet dit, ik wil niet dat... 't Wemelt hier van de goedbedoelde adviezen en je zegt in een traject te zitten vol hulpverleners. Hoe komt het dat je hier steeds je besluiten meedeelt die lijnrecht tegen alles en iedereen ingaan.. Ik huiver. Ik zie herkenning. Ik zie het zwart. Ga goed. En laat wat heel..

Dag Lars, Lekker thuis..?? Ik meen te begrijpen dat je graag wat aan je alcoholprobleem wilt doen en dat je thuis bang bent voor de gevolgen van je vrij onverwachte thuiskomst. Heb je al enig idee in welke richting je gaat denken, wat betreft hoe nu verder? Heb je contact met mensen van verslavingszorg of sta je er nu helemaal "alleen" voor? Hoe dan ook, je realiseert je hopelijk dat niet drinken je nu kan behoeden voor een hoop ellende. Je bent vorige maand naar AA geweest en hebt telefoonnummers. Die kun je te allen tijde bellen, toch? Doen hoor, als je het (even) niet meer weet.. Sterkte. En dat soort dingen gebeuren meestal net aan het begin van het weekend.. Kun je nú nog contact krijgen met verslavingszorg?

Het bovenste streelt m'n ego enorm.. Het onderste onderschrijf ik.. Niets heeft dit forum voor mij persoonlijker, minder virtueel gemaakt dan de werkelijke ontmoeting van/met medeschrijvers.

TE ALLEN TIJDE gr. kohtje

Voeg aan Hungry, Angry, Lonely en Tired ook maar (de engelse vertaling van) Opstandigheid toe. Opstandigheid kan veel bederven.

Dat hangt van je beweegreden(en) af, Lars. Je kunt het jaarpact gebruiken als ladder, onderaan beginnend en langzaam, dag voor dag, jezelf zien groeien. In dat geval kan het motiverend werken, zowel naar jezelf als naar anderen. Je toont op die manier nederigheid en dankbaarheid en gebruikt het pact als instrument/gereedschap in je herstel.

Dank je, Yvonne. Is nog dezelfde avatar, heb hem alleen gisteren, toen ik me op de dagdraad niet "nuttig" kon maken, lekker in zitten kleuren.. is voor zo'n computerklungel als ik ben nog een hele klus geweest. Niet dat inkleuren.. maar om hem hier op de juiste plek te krijgen..

Gisteren leek het wel kerstmis.. de hele dag sneeuwde het, al was het een beetje een plakkerig, kledderig sneeuwdekje dat bleef liggen. En vandaag is het weer gewoon. Zo goed als geen sneeuw meer te zien. Maandag. Zo meteen beginnen aan de volgende kamer in huis.. strippen(vloerbedekking), schuren... wordt weer "lachen"..

Da's nu al mindful bezig, MijnGerrit. Geniet vooral van je weg.

Te allen tijde! Staande uitdrukkingen: ten alle tijden / te allen tijde Wat is juist: ten alle tijden of te allen tijde? Te allen tijde is juist. In deze zogenoemde 'staande uitdrukking' zijn enkele oude naamvalsvormen behouden gebleven. Er zijn veel staande uitdrukkingen waarin nog oude naamvallen voorkomen, bijvoorbeeld: van dien aard, uit hoofde van, met dien verstande. Er zijn vrijwel geen regels te geven om te bepalen welke vorm de juiste is, maar enkele vuistregels zijn er wel: Ter hoort bij vrouwelijke woorden, ten bij mannelijke. Bij sommige woorden komt echter variatie voor; het woord tijd kon vroeger ook vrouwelijk zijn, maar tegenwoordig is het uitsluitend mannelijk. Daardoor bestaan naast elkaar ten tijde van en in de loop der tijd. Ten/ter is een samentrekking van het voorzetsel te of tot en het verbogen lidwoord den/der. Ter of ten is alleen juist als het vervangen kan worden door de of het: ter waarde van (omdat de waarde van ook kan), maar te uwen kantore (want het uwen kantore/kantoor kan niet). Snap u 'm, snap ik 'm.

't Is en blijft gewoon een lief hondenkoppie, Vlok.

Gewoon laten staan, Smart.. 't Is nu een deel van je verleden. Je kunt er niets meer aan veranderen, ja, weghalen.. maar dat is niet realistisch. Je kunt er wél op terugkijken.. en van leren. Of, en dat zou helemaal mooi zijn, er later nog eens om (glim)lachen..

Meya, goed om te lezen dat je in je experimenteerfase terug kunt kijken op een droge week. Pas wel op met dat lekkere gevoel van trek kunnen weerstaan, hoor. Dat lijkt nog erg gerelateerd aan het "roze wolk gevoel".. Wat doe je als je geen of nauwelijks meer trek meer zult ervaren?

Wat mij betreft geen zorgen, Nadia.. ik ga die sneeuw echt jouw kant niet opschuiven. Ben ik veel te lui voor.

Hub, ga goed. Jammer dat al je berichten gaan verdwijnen/verdwenen zijn.. Weer een proces dat onzichtbaar wordt/is..

Goede morgen, Het wordt hier steeds witter door sneeuw.. de enige die dit nu nog leuk vindt is ons pupje...

Lars, ik kan me voorstellen dat je bang bent om jezelf tegen te komen. Ik kan me dat voorstellen omdat ik diep van binnen dacht, nee, wist, dat ik een vreselijk gestoord wezen was... en dat mocht niemand ontdekken. Ik moest koste wat kost volhouden, niet in de laatste plaats tegen mezelf, dat ik eigenlijk een geweldig wezen was. Geweldig, helaas onbegrepen.. Pas toen ik (wéér middels dat eerder genoemde programma) ontdekte dat ik niet zozeer een vreselijk wezen was maar wel een vreselijke manier van denken en naar de wereld kijken had, kon ik met mezelf aan de slag, kon ik dingen gaan veranderen. Kon ik stoppen met andere mensen proberen te veranderen naar mijn normen en waarden en kon ik leren dingen te aanvaarden zoals ze zijn en het enige te veranderen wat ik daadwerkelijk kán veranderen: mezelf. Meer nog dan dat er een reden is als iemand zus of zo doet of reageert, is er een (dieper liggende) oorzaak. Die oorzaak is vaak niet te veranderen, weg te nemen. De reden waarom je daar op een bepaalde manier op reageert kun je wel veranderen.

Jolanda, ja, dat verlangen wordt minder. Echter, dat kan wel een tijdje duren. Ga voor een beetje zekerheid maar uit van een minimaal een jaar. Dat lijkt een lange tijd, maar bij elke keer dat je tóch een wijntje (of wat voor alcoholhoudends ook) zul je wéér tegen dat jaar aankijken. De enige manier om van trek naar alcohol af te komen is -echt waar!!- alcohol laten staan. Moeilijk en simpel tegelijk.

Hallo Lars, Ik ben voor langere tijd met drank kunnen stoppen nadat ik het 12-stappen programma ben gaan volgen. Mijn leven was een puinhoop, ik was zo goed als alles kwijt en ik stond op het punt om het maar op te geven, m.a.w. "laat maar komen, ik zuip tot het "vanzelf" ophoudt...al is het "onder de brug" of "in een portiek"... In mijn uiterste wanhopigheid ving ik iets op van een 12-stappen behandeling.. Nu had ik wel vaker van AA en de 12 stappen gehoord, maar dat was nooit iets voor mij. In het programma komt namelijk het woord God voor. Nou ja, dan wist ik het wel.. geloof, sekte, dat soort dingen. BRRRRRRrrrrrrrr........... Toch was ik dit keer zó wanhopig, dat ik op de één of andere rare manier bereid was die behandeling te gaan doen. Inclusief dus dat 12 stappen programma, inclusief dus die God.. Ik had de keus tussen doodgaan en nog een toegestoken hand grijpen. Dat laatste heb ik dus gedaan zoals wel duidelijk is. Nu ben ik er niet op uit om je een 12-stappen behandeling te gaan laten doen, maar ik wil je even een stukje laten lezen uit het boek "NA-Anonieme Verslaafden" van (hoe verzin je het..) NA-Anonieme Verslaafden. (Narcotics Anonymous) Dit stukje maakt namelijk duidelijk dat verslaving een ziekte is, een ziekte met verschillende aspecten.. lees maar: Verslaving is een fysieke, mentale en spirituele ziekte die ieder gebied van ons leven aantast. Het fysieke aspect van onze ziekte is het dwangmatig gebruik van drugs: het onvermogen om te stoppen met gebruiken als we eenmaal zijn begonnen. Het mentale deel van onze ziekte is de obsessie, of het allesoverweldigende verlangen om te gebruiken, zelfs wanneer we ons leven aan het verwoesten zijn. Het spirituele deel van onze ziekte is onze totaal egocentrische houding. We hadden het gevoel dat we konden stoppen wanneer we dat wilden, ondanks alle bewijzen van het tegendeel. Ontkenning, vervanging, rationalisatie, rechtvaardiging, achterdocht, schuld, schaamte, verwaarlozing, aftakeling, afzondering en controleverlies zijn allemaal gevolgen van onze ziekte. Onze ziekte is voortschrijdend, ongeneeslijk en fataal. De meesten van ons zijn opgelucht om er achter te komen dat ze een ziekte hebben in plaats van een morele tekortkoming. We zijn niet verantwoordelijk voor onze ziekte, maar we zijn wel verantwoordelijk voor ons herstel. De meesten van ons probeerden op eigen kracht te stoppen met gebruiken, maar we konden niet mét en niet zónder drugs (=ook alcohol) leven. Uiteindelijk realiseerden we ons dat we machteloos stonden tegenover onze verslaving... Tot zover nu even het citeren.. Wat dat spirituele (voor mij destijds meest afschrikwekkende) deel betreft nog even dit: ik ben er achter gekomen dat de soep niet zo heet gegeten wordt als ze wordt opgediend. Het "gedoe" met God was niets anders (voor mij) dan dat ik me moest leren overgeven aan de realiteit, aan het feit dat niet ik alles in mijn leven kon regelen en sturen, maar dat ik meer ontspanning en berusting kon vinden in een heleboel dingen op z'n beloop te laten. Niet dat ik nu een stuurloos schip op de oceaan ben, maar door m'n verwachtingen niet tot eisen te maken maar verwachtingen te laten zijn die soms wel, soms niet uitkomen, kan ik, als de koers verandert, m'n verwachtingen bijstellen.. Het komt er op neer dat het veel makkelijker en gezonder is om mezelf aan de omstandigheden aan te passen dan de omstandigheden aan mijn wil aan te passen. Zo houd ik de verantwoordelijkheid voor mijn leven bij mezelf.

Ja, dat gaat de goede kant op... geen ia-ia-ia...

Ook Bolletje een energieke dag gewenst.