Kohtje

Klopt. Ik wilde graag verslaafd raken, daarom is dat gebeurd. Maar als ik niet gewild had, was dat ook nooit gebeurd, natuurlijk. Ik heb een sterke wil.. daarom is het me gelukt om verslaafd te raken.

Mooi zo.

Achterdocht naar jezelf is een goeie, Lars. Ik vertrouwde in actieve verslaving niemand, alleen mezelf. Maar dat deed m'n verslaving met me. M'n verslaafde denken maakte mezelf als hoogst onbetrouwbaar. Ik kon mezelf niet vertrouwen. "Check your motives" met wat je nu weet over je verslaafde denken. En gun jezelf het nadeel van de twijfel. Wat die vrijheid van je vrouw betreft, dat is betrekkelijk. Zij denkt waarschijnlijk ook nog heel erg met háár door jouw verslaving beïnvloede denken. Nu jij in je behandeling zit is haar "leegte" misschien wel heel beangstigend vreemd voor haar.

Vlok weg, hondenkoppie weg...

Goede morgen.

Ja, dát is makkelijke praat...

Goede morgen.

lady jane zei: Je had ook (onbewust) voor de dood kunnen kiezen Anna zei: Er was niets te kiezen, en toch koos ik. Was het wanhoop? Ook. En misschien ook een laatste restje wil. Kohtje zegt: Ik hád gekozen. Vóór de dood. Die wilde me nog niet. Was het leven dan een keuze? Ik zie het leven dat ik nu heb niet als keuze maar als cadeautje van het leven. Een gift, een schenking. Een cadeautje waar ik aanvankelijk de smoor over in had, een cadeautje dat ik niet wilde hebben Maar zo geraffineerd. Zo geslepen, zo onbegrijpelijk. Ik ben in wonderen gaan geloven. Niet als in sprookjes maar in mezelf als (deel van een) wonder. Alles is toeval.. alles valt me toe. Ik probeer veel, heel veel, voor mezelf te beredeneren. Wil het naadje van de kous weten.. Telkens loop ik vast in m'n redenaties als ik de kern benader. De kern is voor mij magisch.. wonderlijk.. on(be)grijpbaar. Door te accepteren dat achter elke waarheid een grotere waarheid zit en ik de kern dus nooit zal bevatten kan ik vrede hebben met waar ik ben en dat ik het niet snap.. wat niet wil zeggen dat ik niet blijf zoeken.

Staat misschien raar, maar kan me er in vinden. Een rotdag kan fijn zijn in de zin van leerzaam. (there are no bad days, just good days and learning days)

Jij hebt die keuze kunnen maken en gemaakt. Ik kon niet meer kiezen. M'n verslaving won elke keer. Wel had ik het verlangen om te stoppen met drinken.. al heel lang. Het bleef bij een verlangen omdat ik het niet voor elkaar kreeg blijvend te stoppen. In m'n uiterste wanhoop, dus niet omdat ik er voor koos, meldde ik me bij een 12-stappen behandeling. Ik koos niet, mijn overlevingsdrang versus mijn alcoholisme bracht me daar.. ik werd ertoe gedreven, de dood kneep me erheen, terug het leven in. Die 12 stappen zetten me op het spoor van een leven zonder alcohol. Weer koos ik niet om te stoppen met drinken, ik volgde suggesties op..uit wanhoop, later hoopvol, en uiteindelijk leverde dat een logisch alcoholvrij leven op. Zonder kiezen voor of tegen, wel of niet.. aanvankelijk gedreven door wanhoop en verlangen.

Goede morgen, Rudy, je zei gisteren: "Er zijn bijna geen drankjes die ik vroeger lekker vond maar als er een de revue passeert zeg ik niet bluuuh Kohtje maar geef eerlijk toe dat het mijn favoriet is geweest, anders zou ik mezelf voor de gek houden. Ik heb het voorrecht gehad te mogen proeven van allerlei drankjes zodat ik weet hoe het smaakt maar ben me er wel degelijk van bewust dat ik niet kan drinken, t blijft voor mij vergift. Het blijft een keuze die je positief maar ook negatief kunt beinvloeden". Ik lees hierin symptoombestrijding. Steeds de keuze maken omdat je weet dat je niet kunt drinken. Misschien klinkt het raar, maar ik heb daar geen last van. Ik hoef geen keuze te maken om niet te drinken omdat er geen aanleiding meer is om te drinken. Als ik drank in een reclame (of waar dan ook) zie langskomen denk ik niet zozeer blûûûûhhh omdat ik drank vies zou vinden, ik denk blûûûûhhh omdat het me aan de gevolgen van drinken in het verleden doet denken. Dan is dat voldoende om me er van bewust te maken dat ik dat verleden gelukkig achter me heb liggen en dat ik heb geleerd om het leven te accepteren zoals het is. Een beetje bij de beesten af, zeg maar. Net zo min als drinken in het verleden een keuze was omdat er als actieve verslaafde maar één weg was, zo is niet drinken als herstellend verslaafde ook geen keuze meer, maar een logisch gevolg.

Ik zou haast zeggen: hoera!! dan kun je het nu zélf gaan doen. Maar dat klinkt alsof ik je geen beter leven gun. En dat is natuurlijk niet zo. Ik kon pas werkelijk stoppen met drinken toen ik zo goed als alles kwijt was wat meelevendheid en steun en "ach gut..." betreft. Daar heb ik wel hulp bij gezocht en gekregen, maar niet van het thuisfront. Ik heb me aangemeld voor een behandeling.. eigenlijk uit wanhoop, maar al snel werd me duidelijk dat ik dit voor mezelf deed. Aan niemand hoefde ik meer te bewijzen dat ik best zonder drank kon,, dat was onbegonnen werk. Al mijn credits had ik al verspeeld. En een week droogstaan betekende voor mijn naasten niet dat ze hoop kregen dat het eindelijk zou gaan lukken, nee, het betekende dat ze gingen zitten "wachten" op de volgende keer dat ze me dronken aan zouden treffen. Dat kon niet lang meer duren... Alleen ikzelf kon nog aan alleen mezelf bewijzen dat ik het kon. Middels die behandeling kreeg ik genoeg inzichten, steun, handvatten, gereedschap, inspiratie en wat een mens zoal nodig heeft. Bovenal moest ik mezelf openstellen voor "geloof in een goede afloop".. dat ontbrak er nogal aan, de laatste jaren. Doordat de handen boven mijn hoofd verdwenen waren moest ik mezelf leren beschermen, moest ik zelf leren leven. En toen ik zélf leerde leven en de mensen om mij heen geen handen meer boven mijn hoofd hoefden te houden, kwam ik langzaam maar zeker veel van die mensen weer tegen in m'n leven, maar nu met de handen uitgestoken.

Maar het blijft nog steeds je eerste ingeving. Nu doe je niets met die ingeving.. maar dat is nu. Je houdt je verslaving in (sluimer)stand door die eerste ingeving steeds alcoholpositief te laten zijn. Da's nu misschien even niet schadelijk voor je, maar je weet dat verslaving toeslaat op geniepige momenten. Als je eerste ingeving zou zijn: blûûûûûhhh.... dan sta je al een stuk steviger.

De drankmedaille heeft twee kanten, zoals je wellicht weet. De lijst van voordelen tegenover de lijst van nadelen. De lijst van nadelen wordt, als we die lijsten maken als alcoholist, vaak veel langer dan die met voordelen. Dan zou je toch denken dat de medaillekant waar de nadelen staan glanzender is dan die met voordelen. Na al die jaren zou je je toch wat meer op die nadelenkant moeten kunnen focussen, Agnieta. Dan verdwijnt misschien die eerste gedachte van "mjammie" eens een keer. En zie je verheerlijking in reclames misschien ook niet meer als verheerlijking maar als verlakkerij van alcoholisten.

Nodig om te kunnen vergeven. Zowel anderen als ook vooral jezelf. Vergeet jezelf niet in het hele verhaal. In verslaving breng je niet alleen anderen schade toe, maar ook jezelf.

Trusten Lars, 4 Weken, 8 weken, 3 maanden, 6 maanden, 9 maanden... de overeenkomst is dat al deze tijdsduren zijn opgebouwd uit dag voor dag.. Morgen is gewoon 1 dag.. de rest ook telkens weer. Per dag kan alles anders zijn.

Hallo Lars, Tja, dit komt op mij ook allemaal op z'n zachtst gezegd wat slordig over. Je hebt drie weken (toch?) diagnostieke opname gehad. Dan zou je toch zeggen dat ze je wel een beetje in de goede richting zouden kunnen duwen.. Maar ik weet niet hoe zulke professionele hulpverleners werken, hoe ze beoordelen, wat ze beoordelen. Ik was er niet bij toen jij in die eerste weken in de kliniek zat. Ik weet niet wat ze bij je gezien, gemerkt en opgemerkt hebben. Ik kan daar niet over oordelen. Ik heb er de kennis niet voor en ik was er niet bij. Dat je komt voor je verslaving en dan onderzocht wordt op je persoonlijkheid is niet zo gek. Verslaving zélf ontstaat niet zomaar. Daar zit vaak een persoonlijke (complexe) scheefgroei onder. Een "normaal" mens raakt niet verslaafd aan iets dat lekker is.. Iemand die in iets lekkers een middel vindt om van te "genieten" als hij of zij de emoties even niet aankan, niet één keer, maar keer op keer, die heeft vaak moeite met een "normaal" omgaan met de realiteit. Dan kom je al gauw uit bij persoonlijkheidsstoornissen. Dat er zo'n beetje net zo veel persoonlijkheidsstoornissen zijn als dat er personen zijn ben je inmiddels denk ik ook wel achter. Ik ben er voor mezelf van overtuigt dat ik mijn verslaving niet kan aanpakken als ik mijn persoonlijkheid niet min of meer ontleed om er achter te komen ten eerste wat de de karaktertrekken zijn die het me moeilijk maken, ten tweede hoe ik die karaktertrekken op de één of andere manier onschadelijk kan maken of zelfs veranderen en dan ten derde te onderzoeken waar/wanneer/waardoor deze karaktertrekken zijn ontstaan zodat ik kan proberen te voorkomen dat ze telkens terugkeren. Ach, ik kan nog uren doorzwetsen.. over hoe ik dat gedaan heb, hoe ik dat ervaren heb, hoe dit, hoe dat.. Lamaar.. waar het op neer komt is dat investeren in jezelf investeren in je omgeving is. Maak er geen haastklus van.

Hihi... voorzichtig typje, hè? Nog even de tijd nemen...

Goedemorgen Lars, Asperger is een diagnose. Mensen zijn individuen, uniek per persoon. Jij bent (misschien) een mens met asperger. Geen twee mensen met asperger zijn gelijk. Mensen met asperger kunnen (heel) goed functioneren. Mits ze asperger niet als belemmering zien maar als geaccepteerd onderdeel van zichzelf. De chaos in m'n hoofd.. teveel tegelijk. De kunst is ordenen. Wáár te beginnen? Van het idee van ordenen kan ik al in paniek raken, gevolg: nóg meer chaos. Schrijven helpt me. Schrijven is voor mij denken in (very) slow motion, met de mogelijkheid om te corrigeren zonder het vervolg van wat ik zeggen wil te storen.. Tijdens mijn klinische opname moest ik een dagboek bijhouden. Elke ochtend lazen we elkaar voor uit ons dagboek. Dat wat in de loop van de (vorige) dag in (voor mij) onlogische volgorde binnenkwam kon ik in m'n dagboek op een rijtje zetten. Regelmatig vielen tijdens het voorlezen nogmaals enkele kwartjes op hun plaats.. Schrijven dwingt me te denken met de snelheid van mijn hand.. een stuk of twaalf versnellingen terug schakelen.. Ik zie dat hier bij jou ook. Je begint regelmatig te schrijven over chaos, onzekerheid, angsten, frustraties.. om dan enkele berichten later ineens een soort patroon te zien waar je mee verder kunt. Grappig.. jouw draadje heet "Stoppen"... en het gáát maar door. Laat ook deze dag weer een les voor je zijn, Lars. Dan heb je ook aan deze dag weer iets.

Dat vind ik lief gezegd, ronja. Dank je wel.

Ah... zo.. Of ik nooit meer alcohol drink weet ik niet. De laatste zeven jaar niet, maar de toekomst is me onbekend. En wat dat terugkomen betreft.. ik ben alleen in 2012 drie maanden weggeweest omdat ik in Frankrijk zat zonder internet. Verder ben ik niet echt weggeweest hier. Hooguit eens een paar weken wat minder en dan weer eens wat meer. Ik ben hier niet om het forum te redden, ik ben hier om mijn ervaringen in herstel te delen met mensen die daar wat mee willen, en om af en toe inzichten te krijgen door te lezen hoe anderen hun leven een wending proberen te geven. Dat er weinig overblijft van het forum is niet mijn mening. Ik vind het nog steeds een fijn forum met "voor elk wat wils"..

AlbertRemmo, op 22 Feb 2016 - 22:06, zei: ferry zei: Albert Remmo, Dat ik nu veel aanwezig ben, komt door het besef, dat ik al bijna 10 jaar droog sta. En dit eigenlijk door dit forum is gelukt. En tijd over Toevallig eens aan het meelezen. Geraakt door mensen, die uit mijn tijd nog steeds aan het vechten zijn tegen de drank. Nu eens iets terug te kunnen doen voor het forum. En mijn ervaringen van de afgelopen jaren hiervoor te gebruiken. Ik hoop dat het nu iets duidelijker is Is ben geen troll ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- AlbertRemmo, ik zag net dit berichtje van jou met de reaktie van ferry op de draad van gisteren. Ik zie dat je mij ook noemt en ik zie een vraagtekentje achter mijn naam. En dan dat zinnetje: denken jullie hetzelfde als ik? Wat denk jij dan? De strekking van je berichtje is me niet duidelijk.

Goede morgen, uuuuhhhhh...... euhhh... hhmmmmm... uhmm. eerst maar koffie..

Ferry, antabus/refusal is een hele grote speler in het veld waar mensen elk op hun eigen manier proberen te stoppen met drinken. Alle mogelijkheden en onmogelijkheden, alle hoop, zowel valse als reële die met antabus/refusal gepaard gaat, alles wat met antabus/refusal te maken heeft... het gaat allemaal om het stoppen met drinken. Jij kijkt er misschien naar als naar een kleuterklas, maar elke informatie kan het verschil betekenen tussen leven en dood. De "kleuterklas" is net zo belangrijk als het "afstudeerjaar".. Je moet érgens beginnen..

Als je wilt stoppen met drinken, dan vind ik stukje bij beetje uitproberen meer bij drinken horen dan bij stoppen met drinken. Toch een beetje gek, dan??