Kohtje

Ja, da's dát waar ik het aan over laat als ik er zelf geen draai meer aan weet te geven. Ik noem het ook wel "de loop der dingen"..

Melk... kalverliefde, moederliefde. Wat dan ook.. ik word altijd een beetje misselijk van melk. Een beetje vind ik wel lekker, door het ontbijt. Maar zo puur.... nee, dank u. Vandaag m'n levensverhaal vertellen in een minesotakliniek. Hmmm... 't Is weer lekker geregeld allemaal. Zou nog bericht krijgen, niks gehoord. En ik heb geen telefoonnummer of niks.. En m'n contactpersoon zit momenteel in Australië.. Gelukkig weet ik wel waar het is, ben er een jaar of vijf geleden meerdere keren geweest. Gewoon naar toe gaan, dan maar. Ik laat 't aan m'n hogere macht.

is kalverliefde een stofje???

Je bent goed in het rechtvaardigen van je handelen, Lidia. Met andere woorden, je bent goed in het jezelf voor de gek houden. Eerlijkheid op het forum is mooi en waardevol. Eerlijkheid naar jezelf is van levensbelang. Impulsaankoop.. op dat moment staat je verstand stil.. maar daarvóór heeft zich een heel wik- en weeg proces afgespeeld. De uitkomst daarvan had je van te voren al bepaald, anders was het nooit tot die zgn. impulsaankoop gekomen. Zo impuls is impuls niet, hoor. Impulsaankoop is slechts de afsluiting tegen beter weten in van een heel denkproces.

Heb je gedronken dan, Lars?

aangepast, Agnieta.. dank.

Leve de eerlijkheid! Leve het opbiechten! Leve mijn eigen ervaringen!(*) Leve de ervaring van anderen! Leve de bereidwilligheid om te leren, te veranderen wat nodig is! Lidia, je zegt: "even niet bij nagedacht". En je zegt dat je hier al zo lang bent. Zo lang zelfs, dat je het gevoel hebt dat je velen van ons wel kent. Die twee zinnetjes vind ik niet erg bij elkaar passen. Als je hier al een tijdje "meedraait" dan kan het haast niet anders of je denkt je een slag in de rondte wanneer je je eerste drankje ter hand neemt.. zelfs daarvóór al. Misschien in een fractie van een seconde, maar er niet bij nadenken is godsonmogelijk als ervaren ADB-forum lid zijnde. (*)Aanpassing, met dank aan het eerste berichtje op de volgende pagina, met dank aan Agnieta dus.

Was je dat nou echt vergeten, Lidia? Ik weet na ruim zeven jaar nog precies hoe dat voelt.. of voelde.. En genezen? Waarvan dan, meis?

Voor Lars toch, hè fleurtje?

Gisteren geplaatst bij "Treffende Uitspraken" Lars Ervaren Forummer Forumdeelnemers 1813 berichten Geslacht:Man Geplaatst Gisteren, 19:52 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Lars, als je liefde dan niet direct kunt voelen of geven, dan is het misschien een goede oefening om het toch maar vaak en met aandacht te spellen. Net zoals in negatieve zin "spoken op zolder" groeien door er aandacht aan te geven kan in positieve zin ook het begrip liefde groeien door er aandacht aan te geven.

Ik ben zeer zeker niet meer dagelijks met alcohol bezig. Wel ben ik dagelijks "bezig" met herstel van de ziekte verslaving. Wat verslaving is weten we allemaal wel zo'n beetje. Dat werkt voor ieder van ons hier praktisch gelijk. Maar wat herstel is, daar heeft ieder die hier mee bezig is een eigen verhaal te vertellen. Met onderlinge overeenkomsten én onderlinge verschillen. Alcohol de baas láten worden heeft ons allemaal hier doen komen. Alcohol de baas wórden is het vervolg hierop en vult nu al ruim elf jaar dit forum.

Hier idem dito. Dat heeft wel enkele maanden geduurd. Niet om je te ontmoedigen, juist bedoeld om je gerust te stellen.

Begrijp je dat zélf al, Lars? Je kunt van een ander niet verlangen cq eisen dat die zich in jou verdiept om jou te begrijpen. Een ander gaat meer af op de signalen die jij uitzendt. Als jij geslotenheid en afstandelijkheid uitzendt zal dat niet uitnodigen om zich in jou te verdiepen. Tenminste niet de mensen die je als geliefden beschouwt. In een liefdes- en vriendschappelijke relatie wordt, vooral op de langere duur, toch wel een tweerichtingsweg verlangd. Dat betekent dus dat je jezelf moet onderzoeken en daarover moet praten. In eerste instantie misschien alleen met hulpverleners, later, als je de boel een beetje op een rijtje krijgt, met je geliefden.

Goede morgen. Rosa, gefeliciteerd. Vandaag ook een "don't like" dag tegemoet. De "like" komt meestal achteraf. Dat te weten "like" ik dan wel weer..

Ik wou dat ik twee hondjes was.. dan kon ik óók samen spelen..

Mes in die bal, steen door je ruit etc. etc.....

Ja.

Mij werd gisteravond gevraagd om volgende week mijn levensverhaal te gaan vertellen in een Minesotakliniek. Degene die dat zou doen is verhinderd en belde mij met dit verzoek. Het is inmiddels al wel vijf jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb. Ik heb "ja" gezegd, maar mijn hemel.. ik weet m'n levensverhaal niet meer zo goed..

Goede morgen, 't Was koud en mistig, vanmorgen vroeg. Kon de overkant van de IJssel niet zien. Maar de mist trekt op en de temperatuur stijgt. Dus het voorjaar gaat ook vandaag weer verder. Lekker, hoor.

Wat gebeurt er nou precies als je zo'n paniekaanval hebt/krijgt? En wat is dan precies je reactie daarop? Paniek... heftige of hevige (??) onrust en/of angst. Maar wat precies veroorzaakt die onrust/angst dan? Wat is er in je of wat komt er tot je dat je die situatie meteen wilt ontvluchten? Hoe reëel is het gevaar dat je op zo'n moment bespringt?

Vanwaar je "sorry", lidia?

Herstel. Dit is voor mij herstel. In herstel zijn.. een "never ending story". Het is vaak zo moeilijk om anders tegen dingen die ik niet kan veranderen aan te kijken.. Keer op keer stoot ik m'n neus, doet het pijn, is het frustrerend als ik feitelijke dingen anders wil, als ik me niet neerleg bij de feiten, als ik niet accepteer dat ik machteloos, of op z'n minst iets kleiner ben dan wat ik tegenkom.. Zelfs "iets kleiner" moet al genoeg reden zijn om mijn "omgaan met" te veranderen als het schuurt. Zoveel heb ik wel geleerd, dat ik zelf degene ben die de pijn en frustratie weg kan nemen. Niet door de omstandigheden keer op keer te lijf te gaan, maar door er anders naar te kijken, anders over te denken. Als je een beetje traint en in jezelf gelooft, kun je zelfs zwart als wit gaan zien..

Je kunt beter ten onder gaan met je eigen visie dan met de visie van een ander. Johan Cruijff

Je bedoelt Lars toch, hè?

Mooi, al die duidingen rond de vragen die "het label" asperger oproept. Vaak wordt een label opgevat als een beperking in je fuctioneren. Toch is zo'n label in feite een bevrijding, een opluchting. Het geeft je de mogelijkheid jezelf te ontwikkelen vanuit wat je bent. Zonder dat je jezelf raar of zelfs gek hoeft te vinden. Zo gezien werkt een label niet beperkend maar verruimend. PS. ik ben nooit "gelabeld" op dit gebied. Maar ik neem hier ontzettend veel voor mezelf uit mee.