Kohtje

Gipsy, probeer de moed er in te houden. Als de moed je in de schoenen zinkt, probeer dan hoop te houden. Als het hopeloos dreigt te worden, hou je dan vast aan strohalmpjes. Als die strohalmpjes je uit de vingers dreigen te glippen, laat dan los en geef je over. Dat begint met om hulp vragen EN HULP AANNEMEN. Niet een beetje dit en een beetje dat.. Werken aan jezelf. Vooral het werk doen dat je niet leuk vindt. Vooral het werk dat niet fijn voelt. Kies de voor je gevoel moeilijkste weg.. dat is eens wat anders dan steeds de makkelijkste weg.

Lars, ik schreef exact een week geleden: ...... Herstel is niet een beetje aanmodderen en veel theoretisch weten. Bij herstel is van te voren weten van geen belang. Een beetje weten en er dan vol tegenaan, op volle toeren, levert vele vragen, problemen, onzekerheden etc. op die op hun beurt weer leerstof zijn voor het volgende weten. Wordt ook wel ervaring genoemd. De langgestopten zijn niet lang gestopt omdat ze meteen wisten hoe dat moest maar door ervaring met/van het gestopt zijn en blijven. In mijn geval is die ervaring vol van een hele rits van tegenslagen en tegenvallers waar ik me niet door heb laten ontmoedigen, met andere woorden, ik ben de vluchtweg (roes) niet ingeslagen maar ben op de hoofdweg (naakte waarheid) gebleven. Ik kwam hier bijna tien jaar geleden nuchter (enkele maanden). Ging na een tijdje enorm "de fout in".. stopte weer, ging weer eens "fout".. tot die keer dat ik stopte en mezelf al worstelend, vragen stellend, oplossingen vindend, kijkend en luisterend naar anderen, van dat eerste glas wist af te houden. Niemand vergeet zomaar waar hij of zij vandaan kwam als het al een tijdje "lekker" gaat. En neem me niet kwalijk, maar er zijn hier genoeg mensen die momenteel nog dagelijks laten zien dat het niemand komt aanwaaien.. Ik weet niet niet waar je gevoel op gebaseerd is, of waarom je dit meldt.

O, en er is ook nog ACA. Adult Children of Alcoholics / Dysfunctional Families.

Anonieme Alcoholisten - Al Anon.. onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar: Ieder voor zich (en god voor allen). Dan is er ook nog Al Ateen. Voor kinderen van.. (ook: Narcotics Anonymous - Nar Anon) Tis d'r allemaal niet voor niks. Verslaving is een familie/gezins ziekte met uiteindelijk alleen voor zichzelf verantwoordelijke familie/gezinsleden.

Goede morgen, Arno, zoals jij dat zegt, klinkt het alsof je met een loterij meedoet. Het kan lukken, het kan mislukken.. je hoopt op die kans dat het lukt. Toch heb je in dit "kansspel" alle troeven in eigen handen. Als je aan het eind van de dag niet gedronken hebt omdat er geen "aanleiding" voor was heb je gewonnen. Als je toch "aanleidingen" tegenkomt ben jij zelf nog altijd de baas over je eigen handelen. Je gaat wel of niet drinken. Bij niet drinken ben je ook winnaar. Bij wel drinken ben je verliezer. Niet omdat het lot je ongunstig gestemd was maar omdat je je winnende lot hebt weggegeven/weggegooid. Als je hoopt op een goede afloop, een winnend lot, moet je dat lot zélf in de hand houden. Iedere alcoholist die wil stoppen met drinken heeft in principe een winnend lot in handen. Veel plezier in Utrecht.

Bolletje, fijn je weer even te lezen, meid. Je hebt, zo te lezen, nog "geluk" gehad. M'n schoonzusje is er na een beroerte op 14 januari slechter aan toe. Ze mag wel half mei naar huis maar loopt nog moeizaam met een looprek en een beugel om haar been, haar rechterarm doet nog bijna niets, en praten is er ook nog nauwelijks bij. Toch spreken we ook bij haar van "geluk".. Niets nieuws onder de zon. Regen is al ouder dan de mensheid. Ik ben jonger dan de mensheid, maar ook niet nieuw onder de zon. Verhuisplannen. Daarom opruimen, opruimen, opruimen.. wat neerkomt op: naar de stort, de kringloop, de stort, de kringloop, de stort, de kringloop. Trap op, trap af, trap op, trap af etc.. Mocht het verhuizen uiteindelijk niet doorgaan, dan hebben we straks een galmend leeg huis. Kunnen we altijd bij de kringloop nog galmabsorberende spulletjes halen.

Met negeren bouw je geen ervaring op. Negeren is ook vluchten. Aangaan, ondergaan, gaan met die banaan... zelfs als het voelt als ten onder gaan. Je gaat niet dood aan niet drinken. Misschien word je gek. Maar da's normaal.

Als je je maar realiseert dat het niet om het mooie van de omschrijving gaat maar om de kern van de omschrijving. Die is mooi noch lelijk. Die is gewoon zoals ie is.

Met herstel van een verslaving is het net zo. Bij herstel op 400 tpm weet je het één en ander maar ga je nog behoorlijk nat. Bij herstel op 1400 tpm kom je er al veel droger vanaf. Herstel is niet een beetje aanmodderen en veel theoretisch weten. Bij herstel is van te voren weten van geen belang. Een beetje weten en er dan vol tegenaan, op volle toeren, levert vele vragen, problemen, onzekerheden etc. op die op hun beurt weer leerstof zijn voor het volgende weten. Wordt ook wel ervaring genoemd. De langgestopten zijn niet lang gestopt omdat ze meteen wisten hoe dat moest maar door ervaring van het gestopt zijn. In mijn geval is die ervaring vol van een hele rits van tegenslagen en tegenvallers waar ik me niet door heb laten ontmoedigen, met andere woorden, ik ben de vluchtweg (roes) niet ingeslagen maar ben op de hoofdweg (naakte waarheid) gebleven.

"Als je begint te begrijpen wat je bent, maar het niet probeert te veranderen, dan verandert dat wat je bent." Van nature ben ik geen alcoholist. Ik ben het geworden. De aanleg (verslavingsgevoeligheid) had ik wel, maar ik heb m'n verslaving pas tot bloei laten komen toen ik in de alcoholroes meerwaarde ging zien t.o.v. m'n "natuurlijke" leven zonder alcoholroes. Ik ontdekte dat ik anders, makkelijker, tegen het leven aan kon kijken als ik m'n gemoedstoestand, m'n wezen, veranderde m.b.v. alcohol. Van nature ben ik echter roesloos. Dat is wat ik ben. De roes verandert m'n kijk, m'n gevoel, mezelf. De roes is m'n manier om mezelf en de wereld te veranderen. Zodanig dat ik het leven als prettig, als draagbaar ervaar. Alle ellende die na de roes komt is datgene wat ik ken als datgene wat me ertoe brengt om te willen stoppen met drinken. En dan kan ik kiezen uit een enorme variatie van middelen, behandelingen, therapieën, trainingen etc. om m'n drinken te beheersen, beteugelen, of zelfs te laten. Alles is er op gericht om m'n drinkgedrag te veranderen. Maar in de basis, van nature dus, hoef ik helemaal niet te drinken. Dat drinken heb ik mezelf aangeleerd om mezelf en de wereld om me heen te veranderen. Om trek niet meer te laten voorkomen hoef ik echter niet m'n drinkgedrag te veranderen maar moet ik mezelf leren begrijpen. Niet mezelf met drankprobleem, maar mezelf in de basis. Ik heb aan zelfonderzoek gedaan, de 4e stap van het 12 stappen programma. Ik heb de bevindingen van dit zelfonderzoek te uit en te na besproken met een andere verslaafde die serieus met dit programma bezig was. Vandaag stond op m'n scheurkalender bovenstaande uitspraak van Jiddu Krishnamurti die me deed realiseren dat mijn ziekte verslaving niet zozeer is te hanteren door mezelf uit alle macht proberen te veranderen maar juist door mezelf te accepteren zoals ik in het diepst van mijn wezen ben, dus van vóór mijn actieve verslaving. Op het moment dat ik ophoud mezelf en de wereld te veranderen, verandert alles.

*

*

*

*

Bolletje, meid... :rose: :sun: :sun:

*

Wie schrijft, die blijft, zeggen ze wel. Hier geldt meer: wie blijft, die schrijft. Fijn dagje gehad. Nieuw (jong 2e hands) campertje opgehaald. Puppiecursus gedaan.... pfffff... pré-puberteit, hè? Die beesies zijn allemaal (7 stuks) onhandelbaar, momenteel . Allemaal zo rond de 5, 6 maanden oud.. en toch leren ze wel wat. Vandaag 2632 dagen clean/droog. Hoeveel eenheden heb ik dan al niet gedronken??? Antwoord: ééntje maar. Die eerste. Welterusten, voor nu of straks.

*

Goede morgen, Yvonne, Het zonnetje gaat schuil achter het (wolken)gordijn dat ons mensenwereldje scheidt van het grote gebeuren om ons heen. Zo gaat MijnGerrit schuil achter het gordijn dat ons virtuele wereldje scheidt van het grote gebeuren, het echte leven. Zonnetje en MijnGerrit zijn niet afwezig, als dat gordijntje opzij schuift..... ziedaar!!!

Gisteren, in de NA-meeting waar ik was, een persoonlijk verhaal gelezen in het NA boek. Die persoonlijke verhalen komen zo eens in de zoveel tijd terug in zo'n meeting. Dit verhaal is toch al weer een tijdje geleden.. minstens een jaar, denk ik. En zo kwam ik ineens, een beetje onverwacht, weer één van mijn meest favoriete teksten tegen. Ik wil jullie die niet onthouden omdat dit voor mij zo'n beetje de kern van mijn kijk op de ziekte verslaving en herstel inhoudt.. "Ik ben nu 3 jaar clean en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer aan drugs en gebruiken denk, maar gedurende die 3 jaar is er geen moment geweest dat er geen andere uitweg aanwezig was. Ik hoef niet meer te gebruiken om die knoop in me te ontwarren en ik hoef dat gevecht met mezelf niet meer aan te gaan. Het programma van NA, de 12 stappen, hebben me de werktuigen aangereikt en als ik bereid ben die te gebruiken hoef ik vandaag niet te gebruiken. Simpel, zou je zeggen. Ja soms. het lijkt voor mij immers soms zo aantrekkelijk mijn gezicht te willen redden en ik heb gedurende al die jaren van verslaving een arsenaal aan instant oplossingen voor problemen opgebouwd. En voor mij als verslaafde lijken ze zo aantrekkelijk. Het is niet beter met me beginnen te gaan toen ik gestopt ben met gebruiken. Niet gebruiken en alleen maar niet gebruiken is voor mij als verslaafde een hel. Ik ben me beter gaan voelen toen ik dankzij het programma van NA heb ingezien dat drugs in feite niet mijn probleem waren. De drugs waren de oplossing voor het probleem. Het probleem is niet waaraan ik verslaafd ben maar de verslaving zelf. Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving. Mijn favoriete drug draagt de naam "MEER". Een beetje is ok, genoeg is niet genoeg en teveel is te weinig voor mijn behoefte." Dit is dus een citaat uit het NA boek (NA-Anonieme Verslaafden) en ondanks het feit dat deze persoon ten tijde van dit schrijven drie jaar clean was en ik nu zeven jaar, voelt dit stuk nog steeds alsof het m'n eigen verhaal is. En dan eindigt dit verhaal ook nog eens met de zinnetjes: "Ik hoef het in het leven niet meer zo nodig te maken. Het leven gebeurt gewoon en NA heeft mij de middelen aangereikt om er aan deel te nemen." Als ik dit zo af en toe lees dan word ik zo blij......

Lieve Blondie, Heeft het forum voor mij meerwaarde? Wat is meerwaarde? Meer waarde dan waarde? Het forum heeft voor mij waarde. In die zin, dat het deel van m'n leven is geworden. Die waarde is per dag verschillend. De ene dag herinner ik me wie/hoe ik was door iemand hier. De andere dag zie ik wat/hoe ik zou kunnen worden door iemand hier. Weer een andere dag zie ik wat ik absoluut zelf niet wil door iemand hier. En er zijn dagen dat ik laat zien waar ik ben geweest en waar ik nu ben. Verwachtingen zijn óf mooi óf verschrikkelijk. Als mooie verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn ze juweeltjes. Als mooie verwachtingen onrealistisch zijn kunnen het molenstenen om onze nek zijn. Als verschrikkelijke verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn het wegwijzers om een andere route te nemen. Als verschrikkelijke verwachtingen onrealistisch zijn kunnen ze ons totaal lamslaan en in blinde paniek doen belanden. Al met al zijn verwachtingen over het algemeen fnuikend voor een realistische en onvoorwaardelijke kijk op de dingen. Hoop is wat dat betreft inspirerender omdat er meestal geen vast omlijnd (eind)resultaat achter staat. Ik verwacht niets (meer) van dit forum. Ik neem er aan deel omdat ik deelnemer ben. Niets meer en niets minder. En dat komt eigenlijk alleen maar doordat ik een computertje heb waar ik dagelijks enige tijd achter zit. Her en der lees ik en soms blijf ik ergens plakken als ik denk wat toe te kunnen voegen. Jou lees ik ook met grote regelmaat. Ik weet alleen niet veel toe te voegen. Je klinkt in mijn ogen/oren niet echt wanhopig. Eerder daadkrachtig. Dat bewonder ik in je. Misschien had ik wat meer , , , , , , en zo kunnen doen.. Bij deze, Blondie: :) :excl:

Dagpact: jowan Rosa Wijfie Tine

Gipsy, gisteren wenste ik je sterkte met je hele afkicktoestand en vond dat zelf achteraf een raar bericht. Nu wens ik je sterkte met je hele afkicktoestand.. want het is wel een hele toestand. Ik heb zo één, twee, drie geen pasklaar advies voor je.

Huttula, onnitella!!