Kohtje

Gisteren met hond naar dierenarts. Hij (de hond) kon bijna niet lopen, hele kromme rug en piepen.. Bij de dierenarts euro in de parkeermeter, stukje lopen naar de praktijk....... niets meer aan de hand. Rechtsomkeert.. hond weer goed. Slechts 1 euro. Nog nooit zó goedkoop naar de dierenarts geweest. D'r zal 'm wel iets dwarsgezeten hebben.

Waar ga je jam van maken, jowan?

Nou, nou, nou....... dat jij nou een beetje laat bent....

In een relatie zijn er altijd (minstens) twee. De relatie met jezelf: wie zijn die (minstens) twee en wie mag wat niet in/van die andere? Als de werkelijke jij je niet bevalt, wat is daar dan op tegen? Als je dat kunt duiden heb je ook iets om te veranderen, om mee aan het werk te gaan. Realiteit ontwijken blijft natuurlijk kunst- en vliegwerk, oftewel nep- en liegwerk. Eerlijkheid, in eerste instantie naar jezelf, legt realiteit op een heel natuurlijke en (be)leefbare manier voor je klaar. Dag voor dag, stapje voor stapje, ademteug voor ademteug... Bedenk dat je het wel zelf moet doen maar dat je het niet alleen hoeft te doen. Alleen doen (b)lijkt zelfs onmogelijk, vooral als je alleen maar zo negatief naar jezelf kunt kijken. Kijk in spiegels die anderen je voorhouden, luister naar echo's die anderen terugkaatsen.. open je geest. PS. is geen bevel, hoor. "Moet" hoeft niet. Moed daarentegen is nodig.

Mag ik je uitnodigen om eens naar de boulevard van Realiteit te komen? Broken dreams... wat heb je dáár nou nog aan?

Als je saaiheid als vervelend, als in verveling, niets te doen, ziet is het inderdaad goed dat je er allergisch voor bent. Saaiheid kan in mijn beleving echter ook zorgen voor het aanzetten tot onderzoek.. wat maakt het zo vervelend voor me? Eigenlijk kom ik steeds tot de conclusie dat het vervelende van saaiheid een gebrek aan daadkracht en fantasie van mezelf inhoud. Het zijn nooit de omstandigheden die saai zijn, nooit de situatie die saai is, het is mijn manier van omgaan mét, of juist níet omgaan met, die het als saai doet overkomen. Me inlevend in jouw "story" in deze persoonlijke draad kom ik steeds tot de conclusie dat er meerdere verhoudingen/relaties zijn die op zich allemaal voor genoeg reuring in het leven zorgen en die allemaal ook twee kanten op werken.. van mij (jou) uit naar de ander en andersom. In die relaties is het altijd geven en nemen, is er interactie. Verre van saai. Ik zie in deze "story" echter één relatie (een relatie die ik zelf ook heb gehad) waarin geen gelijkwaardigheid heerst, geen geven en nemen. Daarin is onmiskenbaar alleen sprake van meester en slaaf. Een geraffineerde meester die mij als slaaf het gevoel kon geven dat ík de meester was, die mij het gevoel gaf de relatie te kunnen sturen of zelfs te beïndigen als ik daar behoefte aan zou voelen. Maar ook elke keer dat ik die relatie wilde beïndigen me terugeiste. De frustratie die dat keer op keer opleverde maakte steeds sterker dat ik die relatie daadwerkelijk wilde beïndigen en tegelijkertijd maakte het de momenten dat ik even niet de slaaf hoefde "uit te hangen" ontzettend saai.. Mijn gevecht om vrij te worden van mijn verslaving maakte alle andere relaties tot vervelend, irritant, bemoeizuchtig, lastig, zwaar... ik had maar één relatie, één waar ik al mijn (negatieve) energie in moest steken, zowel om hem in stand te houden als om hem te beïndigen. Om hier een eind aan te maken heb ik in de eerste plaats moeten toegeven dat ik een slaaf, een verslaafde ben. Om mijn meester - slaaf verhouding te beïndigen moest ik een rigoureusere stap nemen dan afscheid. Ik moest een nieuwe relatie aangaan. Mijn meester in mijn verhouding was sterker dan ik ben. Ik moest op zoek naar een relatie die sterker was dan mijn verslavingsmiddel maar op gelijke voet stond met mijzelf... niet een relatie met een ander mens maar iets dat groter, hoger, sterker, machtiger is.. Die "partner" heb ik gevonden.. of nou nee, niet gevonden, hij was altijd (ook tijdens mijn gebruikerstijd) al bij me, om me heen.. Die partner werd door mijn verslaving altijd bedekt, zoveel mogelijk onzichtbaar, onvoelbaar gemaakt uit angst dat ik mijn "Meester" niet meer nodig zou hebben als ik die nieuwe partner in de armen zou sluiten. Het enige wat ik hoefde te doen was die partner herkennen en erkennen voor wat ie is. Op een gegeven moment was voor mij de maat vol. Relaties horen gericht te zijn op leven, op samen leven. De relatie die ik met mijn "Meester" had was op niets anders gericht dan op mijn middel en de dood, zowel geestelijk als uiteindelijk ook fysiek. Met hulp van anderen die dit ook gedaan hadden, heb ik die "nieuwe" partner in mijn leven toegelaten. Het leven wordt er niet altijd veel makkelijker door, maar saai is het nooit meer. Mag ik je voorstellen aan mijn partner voor, door en van het leven: Realiteit. Als er iets onvoorwaardelijk is... (Synoniemen: echtheid, essentie, feitelijkheid, werkelijkheid, wezenlijkheid.... daar kan het armzalige middeltje alcohol niet tegenop)

Ik denk niet dat dat té saai is. Misschien gewóón saai. Maar dan zou ik het liever (minder negatief klinkend) evenwicht noemen, balans, gemiddeld, normaal, rust, vooral innerlijke rust, (innerlijke) vrede, oftewel acceptatie,

Simpele ziel, hè? Maar wel zo overzichtelijk.

Als ik saai intens beleef vind ik het opwindender en waardevoller dan kicken.. Saai heeft zoveel kanten. Een kick heeft alleen een top.

Voor de 3e keer op je 100e pagina... pfffff.. hoe doe je dat?? Groetjes.

Dat zware valt wel mee.. meer een draaideurcrimineel, een veelpleger. Verslaafd misschien?? (Oh.. leve de vooroordelen!! Daar valt zo heerlijk uit te putten..)

Mannen van Mars en vrouwen van Venus?? Ik kom van de 3rd Rock From The Sun en snap hier allemaal niet veel van, hoewel ik m'n best doe. Om te huilen toch? Maar dat doe ik maar niet. Gatverrrr.... Ingewikkeld als je over emoties na gaat denken.

Kwam ik ook nog, terwijl ik binnen even suiker en melk voor de koffie ging halen, een groepsgenoot tegen waarmee ik acht jaar geleden in behandeling was en na die tijd niet meer gezien had.. ik zag hem en wist meteen z'n naam nog. Maar daar had ik dan ook vier maanden lang bijna dagelijks mee te maken gehad. Ik haal nu al weer gezichten en echte en forumnamen door elkaar.. een dag is te kort, ik ben toe aan een herhalingsoefening. Pumpkin, sorry voor de rotopmerking over je zolder. Je bent een lieverd en ik vind je presentje

Yeaahhh... ik blijf nog weer een jaartje op het forum. Alleen al om een eventuele volgende meeting mee te maken. Bedankt allemaal voor deze voor mij geslaagde zondag.

Nog even, voor ik naar de forummeeting vertrek, Spirit feliciteren met haar verjaardag. Hoop dat je een fijne dag hebt, wijfie.. trouw forumgenootje. Je hebt een mooie verjaardag verdiend.

Kus voor m'n vrouw, aai voor de hondjes en op pad. Leuk, spannend... en mooi weer.

Sterkte Claartje, sterkte Claartje...... (???) Misschien wel veel plezier juist.. Geen idee wat de privé omstandigheden behelsen... Hoe dan ook, ik hoop hier snel je mooie ogen weer te zien. :sun:

Ja, bijna tegelijk Pum..

Pyramide van Austerlitz Zeisterweg 98 3931 MG Woudenberg tel. 0343 491421

Nog net weer even op je 100e pagina. Voor de 2e keer, geloof ik. Groet, kohtje.

Pfff... van het woord trotseren krijg ik het al warm.. ik geef me er aan over en onderga het. Klinkt passief, dat is het ook. Lekker Cool..

Ooievaarplaag hier in de omgeving.. straks alle gesloten dorpsschooltjes weer open.

Ik ben met je mee, kruidenthee.. Niet op een lijst, wel samen. Dag voor dag.

Je lijkt wel verliefd op die psych.... Maar da's niet verkeerd.

alkohol... geweldig!!! maar niet heus.