Kohtje

AlbertRemmo, bij JellinekMinesota krijgt u hoop op een ander leven. Ik hoop met je mee. Mij heeft een Minesota-behandeling in elk geval wel een ander leven gegeven. Probeer het.

Lars, je bent nu, als ik het goed gelezen heb, vier maanden van de alcohol af. Toch denk je bij elke -al dan niet grote- stap of tegenslag nog aan je angst voor drinken. Ik denk dat je ergens (???) iets niet goed doet. Je ziet alcohol nog te vaak en makkelijk als de oplossing voor als je iets niet ziet zitten. Je zegt vaak: drinken is geen optie, maar toch ben je er nog bang voor. In hoeverre geloof je jezelf wanneer je zegt dat drinken geen optie is? Je komt dingen tegen in het leven die (met veel gevoel voor understatement) niet leuk zijn. Dat zal altijd zo zijn, dat geldt voor (bijna) iedereen. Mijn ervaring is dat toen ik eenmaal echt voor mezelf geloofde dat drinken géén optie is, drinken niet meer aan de orde was. Toen ik eenmaal had geaccepteerd dat rotdingen net zo goed bij het leven horen als leuke dingen. Niet meer bij elke tegenslag, hoe groot ook, denken dat drinken het makkelijker zou maken. Uit de cirkel stappen die verslaving in stand houdt. Met dat ik besloot dat drinken geen optie meer was was ook de angst om het op een drinken te zetten weg. Maar ik moest er wel zélf voor de volle honderd procent in geloven. Dat konden geen honderd hulpverleners er bij me instampen zolang ik die deur van dat "geloof" niet zélf open had gezet.

Goede morgen. Het is al een perfecte dag. Nu alleen mijn zienswijze daarmee in overeenstemming brengen en houden. Ik ben bepaald geen ochtendzonnetje. Doorgaans breek ik in de loop van de dag echter wel door. Moet ik even tot me door laten dringen dat vandaag weer een perfecte dag is, een "godsgeschenk"...

Dat gevoel had ik ook vaak in het verleden. Tot ik me realiseerde dat ik de rest van m'n leven nog vóór me had en dat ik dáárnaar moest kijken. Niet naar wat geweest is en had kunnen doen, maar naar wat nog komt en wat ik nog kan doen. Ik stel verder niet te hoge eisen aan wat ik nog zou moeten/kunnen doen. Als het maar niet nog een keer dezelfde fouten uit het verleden zijn.

Grijn-zen, oftewel: concentratie-meditatie voor knorrepotten.

Ik zie voor mezelf minderen als de wensgedachte om "sociaal" te kunnen drinken, dus stoppen als ik dat wil. Ik ken maar weinig mensen die dat lukt, maar ze zijn er wel. En dan bedoel ik mensen die een tijd teveel hebben gedronken en daar paal en perk aan willen stellen. Een "normaal" "sociaal" drinker hoeft niet te minderen, die drinkt "sociaal". Mezelf zie ik niet meer als een mogelijk "sociaal" drinker maar als een alcoholverslaafde. Bij mij werkt het mechanisme zodanig dat ik na één "sociaal" bedoeld glas denk: waarom met één genoegen nemen als tien óók niet genoeg is. Ik kan me niet meer voorstellen dat dat mechanisme met welke wilskracht en/of slimmigheid dan ook, uitgeschakeld kan worden. De wetten van verslaving zijn elke keer als ik dacht slimmer te zijn dan moedertje natuur toch niet zo manipuleerbaar gebleken als ik dacht. Ik manipuleerde alles en iedereen tijdens mijn actieve verslaving, inclusief mezelf. Hield mezelf keer op keer voor dat ik het NU wél onder controle had.. maar verslaving is een macht die groter is dan mijn gewiekste brein. Door dat gewiekst brein niet meer tegenóver verslaving te zetten om er tegen te kibbelen, vechten, stoeien etc. maar door verslaving in m'n brein te "omarmen" als zijnde deel van mezelf en te leren vertrouwen op ervaren/beleven zonder verdoving, heb ik de innerlijke rust gevonden om als alcoholverslaafde de gevolgen van géén alcohol te dragen. Er is een dagtaak van me afgevallen.

Eefde ga ik sinds de nieuwe rondweg er is niet meer door als ik naar Zutphen rijd.

Fnú! is een raar begin voor een nieuwe zin, een nare kras op een schone lei.

Dat is wat je (al dan niet ziekte) verslaving je vertelt. Nergens hoort wijn bij. Behalve bij wijn, anders zou het geen wijn zijn. En bij vinologen, anders zouden ze geen bestaansrecht hebben. Maar verder hoort nergens wijn bij. Dan had het er wel van nature in of bij gezeten. O ja, bij veel alcoholisten hoort ook wijn. Maar dat is een keuze.

Sita, ik ben blij je weer te lezen. Denken dat je niet gemist wordt.... als dat een reden zou zijn om hier niet meer te schrijven dan was hier bijna niemand meer, denk ik. Ik schrijf net zo lang hier tot me gezegd wordt dat ze me kunnen missen als kiespijn. En dan blijf ik schrijven om mezelf te "rehabiliteren". Etc. Wat te schrijven, anders dan je al gedaan hebt? Moet dat dan? Anders vertellen dan je doet? Als je lang genoeg blijft schrijven wat je al gedaan hebt zul je na verloop van tijd zien dat je langzaam aan anders bent gaan doen. (bij de meesten dan, hè..) Verandering gaat vaak onopgemerkt, niet schoksgewijs en/of met grote sprongen. Het is als evolutie. Af en toe een (klein) sprongetje, maar meestal vloeiend, geleidelijk... (de DAF-variomatic) Sterkte in "het paradijs".

Ik denk maar zo: alles wat beter dan slecht gaat gaat goed. Trusten, Lars.

Ik lees "best redelijk" maar als "best goed", of zit ik er dan erg naast? Ik hoop dat je je doel als richtlijn ziet en niet als eis van jezelf.. En zit in dit bovenstaande bericht nou ook de tekst van je tegeltje? Ik geloof het niet, hè?

Nog wat "meegemaakt" tijdens je afwezigheid hier? Wat staat er nou eigenlijk op dat tegeltje van je? Ik kan het niet lezen...

hij staat al weer ingelogd.

Tja, Nancy... alarmerend stil na een beangstigend bericht

Goedemorgen allemaal. Niet te boos op mezelf. Dat heeft mij uiteindelijk ook gered. Door boos te zijn op mezelf gaf ik mezelf meteen al weer een reden om te verdoven want ik hield en houd niet van boos zijn. En ik hield en houd ook niet van stiekem drinken. Dat is zó'n schaduwloos en troosteloos bestaan. In het licht van eerlijkheid worden de schaduwen, de duistere kanten dan misschien scherper en dieper maar het geeft me tevens zicht op de heldere, mooie kanten van het bestaan. Met andere woorden: eerlijkheid biedt perspectief. En perspectief biedt me dan weer de mogelijkheid om te bepalen wat écht belangrijk is en wat ik me maar inbeeld belangrijk te zijn. En dát bepalen is wat ik versta onder serieus zijn/nemen.

En tóch geen ban??? Pfjoeiii.... mazzelkohtje ben je.

Ja, er is veel om je kapot aan te ergeren. Neem mij nou, bijvoorbeeld.

Maar lieve Fruitvlieg, wat is er nou pijnlijk? Kieft zit daar toch vrijwillig z'n geld te verdienen? De wereld veranderd niet als ik besluit niet meer te drinken. Ik moet veranderen als ik besluit niet meer te drinken.

Ik dacht dat het om trek ging. Beschouw mijn berichtjes dan maar als niet geschreven.

Vorige week, tijdens onze tocht door de Beaujolaisstreek hebben we drie keer op het terrein van een wijnboer overnacht op zgn. camperplaatsen. Die wijngaarden zijn prachtig om te zien in deze tijd van het jaar, net als overigens de rest van het landschap. Bij die wijnboeren kon je wijn proeven en kopen. Mijn vrouw heeft daar, bij één van die proeverijen wat geproefd en gekocht. Ik was erbij en genoot van de interieurs, sfeer, het visuele... maar zelf drinken of zelfs maar proeven is geen moment bij me opgekomen. Als ik niet in herstel was geweest had ik de omstandigheden heel ánders ervaren, had ik waarschijnlijk niets gezien... maar ik het besluit genomen, bijna negen jaar geleden.

Alcohol mag hier (in Nederland) al sinds 2001 niet meer verkocht worden bij tankstations. Ik weet niet hoe dat voor andere alcoholisten werkt of gewerkt heeft, voor mij niet.. ik moest eigenlijk nog zo'n beetje alcoholist "worden", toen. Dat is me heel goed "gelukt" zónder tankstations. Nu, in herstel, heb ik trouwens geen enkele moeite met het zien van alcohol in tv-programma's, winkels, terrassen of waar dan ook. In herstel gaan was een keuze die ik voor mezelf heb gemaakt. Daarmee nam ik het besluit om niet meer te drinken. Ongeacht omstandigheden.

Kan natuurlijk alcoholvrij geweest zijn, toch? In herstel, zo wordt werken aan je ziekte verslaving genoemd. Mensen kunnen in herstel zijn en tegelijkertijd (nog) niet clean. Als je werkt aan je ziekte, bijv. met behulp van de twaalf stappen van herstel, blijft een terugval altijd mogelijk. Zo'n terugval is niet het eind van je herstel mits je je herstel weer oppakt. In dat geval maakt een terugval deel uit van je herstelproces. Het herstelproces is een levenslang proces, de ziekte verslaving is niet te genezen, wel tot staan te brengen. Als je goed met je herstel bezig bent kun je wel een lang, clean leven leiden.

Ja, zo kan ik 't ook... Ik heb net de hele week doorgenomen. Ergerlijke dingen gelezen. Ergerlijk als ik er live bij aanwezig geweest zou zijn. Nu, na een week teruglezen denk ik.. ach.... Net als met die ouwe kranten lezen.. het nieuws wordt vaak minder hard als het ouder is.

Even gedag zeggen. Terug van een heerlijk weekje trekken met ons campertje door de Vogezen en de Jura. De enige die blij is terug te zijn is ons jongste hondje die dat een hekel heeft aan rotondes.