knakker

Mogge. De zomer duurt nog twee dagen heb ik net gelezen. Vanaf dat moment bestaat de dag meer uit duisternis dan licht. Een naar idee eigenlijk. Ik heb wel een verhoogde kans op oprukkende somberheid daardoor geloof ik. Maar als je echt al somber bent is niets zo slecht te verdragen als een zomerse dag met al haar lichtzinnige vrolijkheid. Waar ik verder somber van word is het nuttigen van grote hoeveelheden drank. Hierdoor heb ik jarenlang gedacht dat ik van nature een tobberig karakter heb. Toen ik de fles liet staan bleek ik - enigszins tot mijn schrik - best een levensblij persoon te zijn. Tot zover het weerbericht. Ik wens iedereen een mooie dag. DAGPACT Claudius Oskar

De alcohol kwam ooit in mijn leven als de beklinking van een gezellig samenzijn. Het roken daarentegen vooral om mijzelf een houding te geven in ongemakkelijke sociale situaties. Je staat er wat lullig bij en weet eigenlijk niks meer te zeggen, maar met die sigaret erbij lijkt het nog wat. Ik rook, dus ik ben. De alcohol heeft veel destructiever huisgehouden. Toch is de behoefte om te roken hardnekkiger. Ik ben dan wel niet meer de stuntelaar van weleer, maar sociaal ongemak is er nog regelmatig. Roken lijkt daar nog steeds een functie te hebben. Lijkt. Want als ik rook sluit ik mijzelf af. Ik merk het ook in rookvrije periodes. Dan begin ik ineens gezellig praatjes te maken bij de bakker enzo. Het laten staan van de drank kost minder moeite. Dat wil zeggen: als ik mij eenmaal heb weten te ontworstelen aan de macht van de dwangmatige gewoonte. Ik kan het leven doorgaans best goed vieren en genieten zonder nevels. Sterker nog: veel beter. Maar de verslavingen gaan hand in hand. Als een duistere tweeling. Beiden moeten weg. Een obsessie die mijzelf de laatste maanden soms parten speelde: als ik mijn laatste sigaret dacht te roken, nam ik daar ineens ook weer drank bij, terwijl ik daar reeds min of meer vanaf was. ‘Dan eindigt het mooi op dezelfde dag.’ Natuurlijk zie ik wel de waanzin daarin, maar zo ligt het soms verankerd in de kop.

@IJsvogel: kom je ook weer gezellig dagpacten vandaag?

Vroeg naar bed, vroeg wakker. Goedemorgen allen. Laat ik eerst mijn belofte beitelen. Er zouden eens lichtzinnige gedachten opkomen vandaag. Je weet het niet. DAGPACT Claudius Oskar

Weer die dromen. Mijn onderbewuste heeft het er maar druk mee. Een eindafrekening wellicht. In de droom: roken en drinken in extremis. Thema: sociale druk en manipulatie. In de hoofdrol een duistere figuur die mij tegen mijn zin het verkeerde pad op dwong. (Een rol die komisch genoeg vertolkt werd door vriendelijke bijfiguur uit mijn studententijd.) In het dagelijks leven intussen eet ik sinaasappels en rijd ik hele stukken op mijn gravelbike. Maar in mijn kop is het blijkbaar nog lang niet klaar.

Net als voorheen merk ik dat met de afwezigheid van middelen mijn levenslust aanzienlijk toeneemt. Ik heb veel meer energie en ga alsof dat vanzelfsprekend is sporten en huishouden. En ik geniet veel meer van kleine en grote alledaagse dingen. Maar vanuit het verleden weet ik dat ik soms ook een hekel krijg aan al die energie en domweg op de bank wil blijven niksen. Dan ontstaat de neiging de levenslust te torpederen met alcohol en nicotine. Daar moet ik alert op blijven. En de boel bijtijds kanaliseren en balanceren.

Vandaag geen rare dromen of reutelende krochten maar gewoon een opgewekte zin om weer een gezonde dag aan mijn leven toe te voegen. DAGPACT Oskar

Vannacht droomde ik dat ik weer rookte. Ik geloof eigenlijk dat die verslaving dieper bij mij zit dan de drank. Maar de één neemt altijd de ander mee in zijn kielzog. Bovendien wil ik domweg nergens meer aan verslaafd zijn. De gedachte kwam ook op dat ik ten diepste mijn leven niet de moeite waard vond, als oorzaak van mijn destructieve gedrag. Een overtollig mens. Bij bewustzijn ben ik het daar helemaal niet mee eens, en vind ik mij soms best geweldig. Maar er rommelt wellicht wel meer in de krochten van mijn ziel dat de balans verstoort. Succes in de kliniek Claudius. Eerst nu maar een stevige basis ;eggen van waaruit je weer duurzaam verder kan. Ik snap de verveling. Maar houd jij niet van lezen, of van schrijven? Je moet van de nood een deugd zien te maken. Ik doe weer mee: DAGPACT Claudius Oskar

Mogge. En hop, aan het werk maar weer. Maar eerst even dit: DAGPACT Claudius Oskar

Bij mij is het verraderlijke dat ik me altijd binnen 24 uur wel weer stabiel voel. Een duidelijke aanleiding was er bij mij niet. Althans niet voor mij herkenbaar. Ik hou het altijd maar op de kracht van de dwangmatige gewoonte van weleer. Maar misschien ben ik intussen al dermate van mijn ware gevoel losgezongen dat ik blind ben geworden voor het zien van de aanleiding. Was er bij jouw uitglijder een duidelijke aanleiding?

Dank voor ‘t vragen Rosie. Ondanks alle voornemens de afgelopen maanden toch weer een paar keer lopen klootzakken met alcohol en tabak. En terwijl je enerzijds vreest allang een repeterende breuk te zijn overheerst anderzijds toch ook weer de overtuiging dit keer voorgoed aan de dwangmatigheid te kunnen ontsnappen. Hort sik.

Mogge. De lucht ziet er veelbelovend uit. Pluk de dag! Anders blijft ze daar ook zo onnozel hangen. DAGPACT Claudius Oskar

Om zes uur, in de stilte van de ochtend, met de krant en een kop thee in de tuin. Lekker is dat, wakker zijn als de wereld om je heen nog slaapt. Alleen de vogels gaan al flink tekeer. Als ik mijn ogen dicht doe waan ik mij in het bos. Maar dat is niet zo, want ik woon in de stad. Dus ik hou mijn ogen dicht. Vanmiddag naar de Veluwe, way down memory lane, want daar woonde ik ooit. Ik heb wel weer zin in alles. Het scheelt daarbij wel los te zijn van fles en sigaret. Want anders denk ik maar aan één ding, nou ja twee, en gaat de rest van het leven onopgemerkt aan mij voorbij. Hallo ook trouwens. Hoop dat het hier goed gaat.

Eergisteren naar Springsteen geweest in Nijmegen. Als 12-jarige was Born in the USA mijn eerste elpee. Meer nog dan de rock sprak de melancholie in zijn muziek mij aan. In dit nummer - dat tot vreugde ook op het concert werd gespeeld - herkende ik als jongetje reeds de droeve grondtoon van het leven. De pijn. De hoop. De teleurstelling.

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Arm the homeless 🙃

Prachtig nummer @Musashi, fijn om weer eens te horen. Die film, die waanzinnige reis door vervagende herinneringen, vond ik destijds ook mateloos aangrijpend en fascinerend.

Guilty pleasure. Mijn tranen stromen neder.

Waf En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Mogge. Net wakker uit een zeer levendige droom. Een droom als een avonturenfilm. Jammer om weer wakker te zijn. Hevige dromen de laatste tijd, soms ook erg naargeestig of met moord en doodslag. Mijn onderbewuste heeft het er maar druk mee. Blijkbaar maak ik er overdag maar een potje van, van dat verwerken.

Balen Prana. Morgen weer een schone lei. Niet tobben.

Soms is het leven net zo ingewikkeld als je het zelf maakt. Maar wel leuk voor je dochter joh. En als je er het schompes van krijgt ga je lekker alsnog naar Monkey Town. Krantje lezen, koffie, wuiven naar kids 🙂

Leuk zo’n lentefeest, Muza, maar wat een heisa maken jullie ervan zeg. Ik ken het fenomeen Lentefeesr eigenlijk helemaal niet, maar begrijp uit een eerdere post van je dat het een soort communiefeest is maar dan zonder Godt. Ik vind het organiseren van kinderfeestjes altijd erg leuk, met piraten, schatkaarten en speurtochten enzo. Maar als we lui zijn rijden we naar Monkey Town, zoals de rest van Nederland. Schattig zo’n eerste liefdesbrief. Ik kan me de mijne ook nog wel herinneren. Ik wist me er toen geen raad mee, waardoor ik uiterst lomp en ongeïnteresseerd reageerde. Nou ja 🙃

Mogge. Hier ook droef weer, met alsmaar regen. Tot zover het weerbericht. Verder binnenlands nieuws: we krijgen weer eens een kabinet. Ik ben benieuwd en hoe voor de zekerheid mijn hart ook maar vast. Verder weinig opmerkelijks te melden. Een paar lamlendige dagen achter de rug met ziekte enzo. Maar alles doet het weer. Hort sik.

Wat een gedoe Rosie. Hoewel het op mij als nuchter boerke zijnde ook best overkomt als een oplosbaar probleem. Vriendelijk edoch gedecideerd je grenzen aangeven. Duidelijk zijn. Ik heb ook zo'n overzorgzame moeder die ook nu op mijn 52e nog steeds allerlei ongevraagde adviezen geeft over hoe wij het huishouding en de opvoeding moeten doen. Maar dan grinnik ik en zeg ik nee. Waarom jij hier schuldgevoelens over zou hebben is iets wat ik moeilijk begrijp. Maar wellicht dat men daar vrouw voor moet zijn. Zelf ben ik ook best een pleaser die geneigd is altijd mee te bewegen. Op jezelf passen maar, helder zijn, en de rest aan je moeder laten. Maar het is allemaal al gezegd geloof ik.