Oskar

Ik vind over het algemeen introverte mensen veel interessanter dan extraverte mensen. "Ik moet nog even kijken of ik kan": de titel van dat boek is geniaal

Goed dat je het flesje resoluut naar de kelder hebt gebracht. Maar is je vrouw niet op de hoogte van de ernst van de zaak dan? Het is wel prettig in elk geval dicht om je heen te kunnen rekenen op trouwe bondgenoten in de strijd tegen Oom Bier. Verder ben ik van mening dat men in Libanon geen bier kan brouwen.

Mogge Ja, waar ik vroeger meende vooral een liefhebber van de duisternis te zijn, merk ik nu dat ik het wel prettig vind als het steeds langer licht is. En over twee maand is het alweer lente! Het klinkt als een oplosbaar probleem @Roberto: schilderijen weghalen, rotzooi aan de kant schuiven en met eventuele hulp het bed in delen naar boven sjouwen?

Verder zijn wij mensen vaak korte-termijn-eikels. De prettige invloed van een kwartiertje vooruit in de toekomst is doorgaans een stuk groter dan de desastreuze invloed van een week verderop.

Maar fijn dat je er weer bent schipper

Ik denk dat het in veel gevallen niet zozeer de onwetendheid is over de ellende die erop volgt die ons keer op keer in de armen van Oom Bier dreef maar eerder de onvrede met het actuele leven.

Nix aan de handa @Yana. Ik maak mij nooit lang druk he? Wat die 'niemand begrijpt mij'-toestand betreft. Normaal gesproken denk ik juist dat ik jou altijd enorm goed begrijp. Hier een bloemetje voor je:

Wie schön leuchtet der Morgenstern!

Mogge mensen Rondlummelen schaar ik ook onder de nuttige bezigheden @Emmy Ik doe het ook graag. Ik verbaas mij vaak enorm over hoe doelbewust mensen hun leven vaak propvol plannen om zich vervolgens dagelijks te beklagen over dat ze zo weinig tijd over hebben.

Nou, wat een vreemde overspannen reactie ineens Yana. Ik reageer wel degelijk op jouw vraag, en tevens op wat verder naar aanleiding van de discussie daarna in mij boven kwam. Maar hop maar.

Voor iemand met een tamelijk opgeruimd en levensblij karakter reageer ik vaak opvallend cynisch op bepaald opzichtig positivisme. Vooral omdat het vaak wat krampachtig aandoet. Je maakt jezelf niet blij door eindeloos voor de spiegel te blijven herhalen dat je blij bent. Dat zit hem mijns inziens veel meer in het je eigen maken van een bepaalde manier van kijken, het richten van de aandacht of het loslaten van verwachtingen. Ik denk dat het uiteindelijk beter is om je aandacht te richten op wat je allemaal wel voor lekkers kunt drinken of doen. De concentratie op wat niet kan leidt op den duur nogal eens tot opstandig gedrag, frustratie of zelfbeklag. Wat weer kan leiden tot het grijpen naar de fles, etc. Maar als je wilt stoppen met de drank is het wel belangrijk om jezelf dat in het begin heel heel duidelijk in te prenten. En in dit specifieke geval is het wel heel evident dat er vooral even iets niet moet namelijk. Totdat dat fundament uiteindelijk zo stevig en vanzelfsprekend is. Dan ga je vanzelf ook wel merken wat er allemaal nog meer voor leuks te beleven is buiten de drank. Maar als ik die eerste dagen steeds tegen mijzelf zou zeggen: 'yummie, ik ga weer eens een lekkere cola drinken' zou ik mijzelf voor de gek houden. Maar staar je er vooral niet op blind. Want er is zoveel meer te beleven.

Oei, oei, dat is het kwaad bestrijden met de gruwel Franz

Wel, wel, wat lees ik hier nu? Bumperjim naar de nul! Way to go, jongen. Ik wilde bijna schrijven dat ik het verrassend vond, maar eigenlijk is het andersom. Ik vond het ooit juist verrassend te lezen dat je af en toe dronk. Omdat je die hele treurige dynamiek van de drank altijd zo feilloos wist te beschrijven. Maar goed man. Eigenlijk voegt die hele flauwe kul van de drank ook niet zo gek veel toe aan je leven. Leve de thee!

Gefeliciteerd @Mariann , 50 dagen is niet gek. Motregen & rukwinden al twee dagen hier, zie daar maar eens positief en levensblij bij te blijven. Maar vanavond weer naar Het Kasteel. Samen met je zoon naar de voetbal, dat is wel een soort droom die in vervulling is gegaan. Verder heb ik godbetert al twee dag Mon amour van BZN in mijn hoofd en word daarvan erg weemoedig. Ik weet niet zo goed of je met zoiets naar de dokter moet.

Pilletjes en pleisters enzo heb ik niet nodig. Bij mij stelt de fysieke ontwenning nooit zo gek veel voor, ook destijds bij de alcohol niet. Tussen de oortjes daarentegen zit het vaak allemaal muurvast. De onwrikbare macht der gewoonte. Bij het losraken van de drank had ik het meest baat bij een tamelijk nuchtere aanpak. Een Zeer Duidelijke Beslissing nemen, niet in onderhandeling gaan met jezelf, en er verder niet al teveel aandacht aan besteden, en in geen geval jezelf gaan beklagen. Meer iets van: ziezo dat was het dan, laat ik nu wat leuks gaan doen met de vrijgekomen tijd. Dank voor je aandacht @Francoise, ik stel het best op prijs dat je mij in deze stille uithoek van het forum weet te vinden. Het eerste etmaal zonder zit er bijna op. Mocht mijn bericht wat hoogmoedig klinken, dan is dat vooral ook een poging mijzelf te overtuigen. Moedig voorwaarts!

Jauchzet, frohlocket! Ik wens jullie allen een sober en oprecht Kerstfeest.

Intussen liggen hier alle pakjes onder de boom en schalt Johnny Cash door de woonkamer. Het Kerstfeest kan beginnen!

Ik zou het lekker laten doorgaan Rosie. Die knul vindt zijn plek wel, dichtbij of ver weg van het feestgedruis. Bovendien is het anders zielig voor de kat van jouw neef. Hier inmiddels oudste zoon, die corona had, ook weer uit isolatie. Ik begin dat inmiddels wel een potsierlijke vertoning te vinden. Vier keer hoesten, vijf dagen opgesloten. Je volgt maar zoet de richtlijnen omdat je geen risico wilt lopen, maar het lijkt me zo langzamerhand wel tijd worden dat de RIVM het beleid gezien het inmiddels milde verloop van de ziekte gaat heroverwegen.

Nou goed wel. Inmiddels durf ik wel te zeggen dat ik definitief gestopt ben. Nog slechts een paar uur, moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen, maar men moet de eeuwigheid toch ergens laten beginnen

Hey, leuk je hier weer eens te zien Piet. Nou ja, leuk, de reden om terug te komen natuurlijk niet, afijn, je begrijpt me wel. Dat stemmetje had ik ook altijd. Ik dacht: wat kan ik daar nou leren. Toch is juist het aangaan en afronden van zo'n traject voor mij heilzaam geweest. Niet omdat ik daar nou zoveel nieuwe inzichten heb opgedaan. Er zat best een hoop dom gelul tussen. Maar vooral door simpelweg zo intensief bezig te zijn met het afzweren van de drank, dát is wat ik nodig had om de ommekeer te kunnen maken. Ik wens dat het jou brengt wat je hoopt te vinden.

Mooi dat je al op dag 4 zit, Jessie. Het begin, het maken van de ommekeer is vaak het lastigst. Daarna slijten steeds meer nieuwe gewoontes in, en ga je ook steeds meer inzien wat een dom gelul het was met die drank. Fijn dat je partner je steunt. Je hebt veel om het voor te doen, ook met die twee kids erbij. Dat van die schaamte en van dat gevoel van falen waar je over schrijft: dat begrijp ik wel, en dat is wellicht allemaal nog terecht ook, maar maak je er vooral niet teveel kopzorg over. Niet teveel over je schouder koekeloeren. Voorwaarts moet het! Hou vol he?

Thee met worst? Dat klinkt ranzig, maar lang leve de nieuwe combinaties. Grand Jasmin Chun Feng?

Ik vind het wel lekker, die ijzige kou. Gewoon alvast een beetje echte winter, al voor deze officieel is begonnen, en niet zes maanden motregen & rukwinden. Doe mij maar sneeuw & ijs. Toch heb ik hier nog niemand zien schaatsen. Die gemoedelijke dorpse sfeer op ijsbanen vind ik altijd geweldig. Daar ga ik zelfs Nederlandstalige muziek leuk vinden en dat zegt wat. Alleen schaats ik niet graag steeds hetzelfde rondje, maar liever rechtuit door de velden. Daaraan merkte ik vroeger het verschil tussen jongens uit de stad & jongens van het platteland. De eersten kunnen vaak veel beter strak, pootje over, door de bochten; en de laatsten juist weer mooi rustig stabiel met de handjes op de rug op het rechte stuk. Ik ben een dorpsjongen, dat mooi technisch door de bochten scheren heb ik nooit gekund. Pootje omver, is het bij mij. Bedankt voor de chocolademelk @niks. Wat ik nog mooier vind op het ijs: warme kwast. Dat klinkt zo lekker naar vroeger.

Volgens deze richtlijnen heb ik nog 0,1 kind te gaan. Maar het is wel mooi geweest, wat moet je bovendien met zo'n 1/10 kind, dat loopt alleen maar in de weg. Als je het probleem van de overbevolking strikt rationeel benadert wandel je al gauw over ethische grenzen. 'Het beste wat je kunt doen om bij te dragen aan een beter milieu is géén kinderen krijgen' hoorde ik ooit iemand zeggen, en die man die hep gelijk, maar hey, er speelt meer. Voor een verplichte euthanasie boven de 67 valt ook best veel te zeggen, maar dat krijg je er ook niet door de Tweede Kamer denk ik.

Met dat poëtische bedoel ik overigens de beschrijving van het Spaanse landschap, niet de tirade tegen Roberto