Oskar

Mogge Het is ook herfst intussen, hoewel ze voor volgende week weer doodleuk 25 graden voorspellen. Nu motregen en wind. Ook mooi. Goed weer om te peinzen. Tot zover het weerbericht.

Mogge. Er worden ook bij gewone ruzies steeds vaker explosieven gebruikt lees ik net op nos.nl Ik kijk daar van op want ik gebruik bijna nooit explosieven tijdens gewone ruzies. Er komen wel meteen allerlei ideeën bij mij op. Maar hey. Rustig aan. Ik wens iedereen een mooie dag. Zonder regen en zonder drank.

Ik mis @Reacher en @Quinn

En die muziek vind ik ook geweldig. En Mads Mikkelsen natuurlijk.

Ik vond die film, Druk, juist waanzinnig goed. En bepaald geen lofzang op de alcohol. Het indrukwekkende vond ik dat het zowel de aantrekkingskracht als de schaduwzijde van het drankgebruik haarscherp in beeld bracht. Juist door dat ambigue te belichten is het voor mij een overtuigende waarschuwing tegen de gevaren van de drank.

Ja het leven is kut. Als je zuipt is het niks en als je ermee stopt zie je wat een puinhoop je leven is. Dat was tenslotte ook de reden om het op een zuipen te zetten. Dan merkte het tenminste even niet. Toch is er altijd hoop. Die rotzooi eerst maar eens nuchter in kaart brengen en gaan kijken wat eraan schort. En daar dan, eerst ietwat mismoedig, maar gaandeweg met steeds meer vertrouwen mee aan de slag. Je komt er wel, maar het duurt soms wel even. En als je gewend bent geraakt aan de korte kick en de snelle fix is dat lastig. Moed houden.

Ha Jaantje! Zeevonk heb ik ook al moeten opzoeken. Ik dacht dat het een ziekte was. Maar dat levert inderdaad prachtige plaatjes op. En dat voor een organisme met maar één cel!

Dat liegen en bedriegen van je geliefden, en dat hele dubbelleven dat je er op na gaat houden vind ik ook het meest beschamende en akelige van het drinkende leven. Het open en eerlijk kunnen leven daarna is echt een bevrijding. In dat kader ook een mooie stap om naar die Buitenveldertgroep te gaan. Delen is helen tenslotte. Tips? Gewoon over je heen laten komen. Meer niet. Gaan zitten en lullen. Of gaan zitten en luisteren. Alles is prima. Geef het ook de tijd om te wennen. Het risico is vaak ook aanwezig dat men gaat denken: tussen wat voor gekkies ben ik nu weer terecht gekomen? Of: zo erg is het bij mij niet, ik hoor hier niet. Gewoon het een tijdje een kans geven en dan kijken of het voor jou toegevoegde waarde heeft. Als het niks blijkt kun je altijd weer weg tenslotte.

Weer een nieuw woord geleerd: zeevlam. Er komen dan meteen de meest schitterende beelden bij mij boven. Maar toen ik het opzocht op google was het gewoon mist.

Goeie stap @Freekie. Ja, je schaamt je rot met zo'n coming out als alcoholist, dat snap ik wel. Toch hoort zo'n huisarts wel gekkere verhalen in zijn praktijk, die zal hier niet echt van opkijken. Je moet ook geen wonderen verwachten van die arts. Toen ik de mijne ooit om refusal vroeg, moest hij eerst op zijn computer gaan opzoeken wat dat nu weer was. Maar het is belangrijk om iets in gang te zetten, een eerste officiële erkenning van je probleem. Dat is wel wat mij verder heeft gebracht. 'Het werkt als je eraan werkt' is één van de clichés hier, en daar ben ik het wel heel erg mee eens. Dat gemodder steeds van een tijdje drinken, en dan weer een een paar dagen niet omdat de kinderen er zijn, en dan weer toch omdat het gezellig is of vakantie: dat is slopend op den duur denk ik. Gefeliciteerd dus met deze belangrijke eerste zet. That's one small step for man, but a giant leap for Freek.

Ook hier zindert de hitte. Ondank dat een eind door de Biesbosch gefietst. Wat ik mooi vind: de aanblik van een groep koeien die tot hun knieën het water in zijn gelopen en daar vervolgens loom en traag voor zich uit staan te kijken. Schijnbaar volkomen in harmonie met hun omgeving of in elk geval zich erbij neergelegd hebbend dat ze er meer dan dit niet aan kunnen doen.

Van harte gefeliciteerd Emmy! Een goede reden voor taart. Zelf word ik wakker met een sterfgeval op mijn werk. Door het werk in een verpleeghuis begin ik intussen aardig vertrouwd te raken met de Dood. Waar ik eerst dacht dat het afstomping was, vind ik het nu juist mooi: het hoort er tenslotte gewoon bij. Het eindpunt van elk leven. Een soort trieste berusting. Maar goedemorgen ook. Ik begin uw dag wel erg zwaar. Croissant en eieren nu.

Ik wilde eerst zeggen dat het ook als gisteren voelt. Maar dat doet het niet meer. Eerder een vorig leven. Maar soms haal ik bewust een oude koe uit de sloot en zet hem op de wal om naar te kijken. Als een vermaning. Als je alle tijd optelt denk ik dat ik jaren in die bunker heb doorgebracht. Onbereikbaar voor alles. Ook voor hulp. Eerder doelbewust koersend naar de ondergang. Waar je eerst dacht een krankzinnige zonderling te zijn kom je hier vaak exact hetzelfde gedrag bij anderen tegen. Ik dacht vroeger ook dat ik de enige was die een halfje bruin naast de flessen drank op de lopende band van de supermarkt legde. Het excuusbroodje. ‘Ik kom heus niet alleen voor de drank naar de winkel hoor mevrouw’.

Ja bizar is dat. Dat wegkruipgedrag als het rot gaat. Gordijnen dicht, telefoon uit, deur op het nachtslot. Als je dat weet te doorbreken komt het goed. Beetje vrolijk lullen als het goed gaat met de strijd is mooi. Maar ook makkelijk. Maar hier - of waar dan ook - aankloppen als de moed in de schoenen en de drank in de pokkel zit. Poeh. Andere koek.

Herkenbaar wel @billy1981. Het grootste deel van de mensen die zich hier voorstelt op "Wie is wie' verdwijnt binnen enkele dagen of weken spoorloos. Dat is al zo lang als ik hier kom zo geweest. Maar ik betwijfel of je veel extra had kunnen betekenen als je iemands nummer zou hebben. Voor effectieve hulp aan een verslaafde moet de hulp eerst gevraagd en dan geboden worden. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat die volgorde noodzakelijk is. Maar triest is het wel dat zovelen (waarschijnlijk) weer terugvallen. Of mensen die je al veel langer kent die ineens weg zijn. Zoef. Hallo Noorderzon. Dat blijft wel lastig aan de virtuele wereld. Dat je niet even langs kunt fietsen dan. Maar soms komen ze ook ineens weer terug. Er zijn altijd wel periodes van luwte geweest, maar zo lang als nu ken ik ze nog niet. De echte oudgedienden zeggen altijd dat ze vroeger elke dag wel 10 miljoen bladzijden vulden op de dagdraad. Nu is het al ruim een half jaar meestal één blaadje. En vooral losse mededelingen, weinig interactie. Dat is wel jammer.

@Rudy: heel veel sterkte

Een vrolijk filmpje met dansende kinderen. Toch is het leven niet altijd een pretje. De eerste mot krijg je Als je op de wereld komt In een plas met bloed En een bad vol stront

Het is hier best rustig. Ik mis sommige mensen. Erg.

Hallo weer eens. Een boel jarigen vandaag zeg. Van harte allemaal. Eventueel een kusje. Hier ook feest vandaag. Gewoon een bescheiden aantal mensen in de middag uitnodigen en dan voor het eten weer opkrassen. En wat blijkt: op deze manier kunnen feestjes best leuk zijn. Gelukkig zijn is soms best eenvoudig: doen waar je zin in hebt. Of in elk geval: laten waar je een pesthekel aan hebt. Je doet er alleen vijftig jaar over om te ontdekken wat je ten diepste echt wilt. Franz: houd moed! Volgende week zie ik ineens weer allemaal zon en mooi weer voorspeld. Een leuke meevaller. En Sparta staat bovenaan

Mogge mensen. Een leesbril had ik al en op feestjes ben ik de eerste die het niet zo goed meer verstaat. En nu zit ik thuis omdat het in mijn rug is geschoten en schuifel ik - tot hilariteit van mijn kinderen - als een oude opa door de woning. Het is me toch wat. Maar ik drink niet. Nou ja, deze maand dan. Maak er een mooie dag van mensen. De zon gaat flink schijnen. Huppel zolang je nog huppelen kan.

Het WK wielrennen, goed dat je het zegt @billy1981, dat was nog totaal langs mij heengegaan. Nu moet ik echter al naar mijn schoonmoeder. Maar goed, die is dement, ik denk dat ik er wel mee wegkom. @Zbb: kalm aan, en rap een beetje

Met mij gaat alles heel erg goed, dank. Dat denk ik ook vaak. Maar niemand verplicht ons mee te doen aan de sociale media (sprak de man op het forum op internet). Ik stel mijn gezin elk jaar voor om de vakantie schermvrij door te brengen, maar krijg niemand zo ver. En dan doe ik ook maar weer mee. Vergeleken bij de smartphone was die drankfles eigenlijk maar een onschuldig verslavinkje.

Ik ben benieuwd hoe het je zal afsteken Piet. Misschien is het spelen met vuur. Maar misschien is het vuur ook gedoofd. Of minder verzengend. Ik vaar een vergelijkbare koers nu. Vinger aan de pols, voet aan de rem. Succes. Ik volg je.

Een ontroerend beeld: vrouw huilend bij huis. Ik heb de Anton Wachter vroeger verslonden, maar er niet heel vaak aan teruggedacht. Nu wel. Ina Damman. Lahringen.

Joop!