Oskar

Je kunt iets natuurlijk altijd op meerdere manieren duiden. Ik schrijf hier al jaren over 'de strijd tegen Oom Bier'. Dat kwam ooit juist omdat ik het een treffende beeldspraak vond vanwege de slinkse wijze waarop de alcohol soms onopgemerkt en gehuld in vriendelijke kleren weer je leven binnen kon komen. Als iemand op je deur klopt en zegt 'Hallo ik ben het, de Duivel' dan smijt je natuurlijk met de deur in het nachtslot. De worsteling met de Alcohol of je die nou personificeert als koning, oom of duivel heb ik wel degelijk altijd zeer ernstig genomen, en dat doe ik nu nog steeds. Anders zat ik er nu ook geen hele lappen tekst aan te wijden.

Dat van dat plan is nog wel een lastige kwestie. Ik snap dat ik niet als een naïeve schooljongen meer kan kijken waar het schip zal stranden. Anderzijds deins ik ook terug voor het gehannes om de hele tijd in mijn kop bezig te moeten zijn met hoeveel en wanneer. Want op die manier drink ik liever gewoon thee. Maar een soort globale richtlijn zal er wel moeten komen denk ik. Als ik ervoor kies om weer wat te gaan drinken, zeg ik er nog maar eens bij, want dat is bepaald nog geen uitgemaakte zaak. Ik denk niet dat ik een alcoholist ben gebleven. Niet in die zin dat ik denk dat ik die ziekelijke neiging om koste wat kost ten koste alles aan drank te moet zien te komen nog steeds zal hebben. Als ik dat wel dacht zou ik natuurlijk een grote oen zijn om het überhaupt weer te gaan proberen. Maar dat is natuurlijk wat velen nu ook al precies van mij vinden. De hang naar mateloosheid zit nog wel in het knaapje, maar ik denk ook dat die valt te beteugelen. Mij is vooral gebleken dat ik een enorm gewoontemens ben. De gewoonte was erin gegroeid om heel erg veel te drinken. (Ja, dat zat wel wat complexer in elkaar natuurlijk, maar dat gaat me voor nu te ver om over uit te weiden.) Als ik erin slaag een gewoonte om te buigen, is het daarna vaak verrassend eenvoudig. Het knopje om, zogezegd. Het ombuigen zelf, daarin zit mijn moeite, niet zozeer in het in stand houden van de verandering. Dat moet dus vrij zorgvuldig gebeuren.

Sodeknar, wat een drukte op deze draad zeg. Daar krijg ik het nog druk mee, om alle vragen te beantwoorden. Dat gaat niet allemaal vandaag meer lukken, want ik ben pas net thuis van een drukke werkdag. Daarbij vraag ik mij ook af in hoeverre jullie vinden dat ik terughoudend moet zijn. Ik bedoel: voor mijzelf is het erg leerzaam om hierover te schrijven en te lezen, maar ik wil ook geen mensen triggeren, want mijn mening zal her en der afwijken van wat hier gangbaar is.

Er is nog niet eens een besluit, dus ook geen plan. Daar ga ik de komende maanden over nadenken. Maar ik wil liever niet alles gaan plannen en meten. Als een normale matigheid er niet in blijkt te zitten drink ik liever helemaal niet dan dat ik bij elke slok moet gaan denken hoeveel en wanneer en waarom. Het leven moet tenslotte wel ontspannen blijven.

Een grondige aanpak, met het laagste risico, dat ben ik met je eens. Maar ik denk ook dat er naast veel overeenkomsten ook individuele verschillen zijn. Tussen de oren, niet persé in de hersenen.

Ze staat niet meteen op tafel te dansen, maar ziet ook wel de zaken er nu anders voorstaan dan vier jaar geleden.

Aja, dat bezoek aan de abdij zelf zal inderdaad nog wel door te komen zijn zonder direct aan lager wal te raken

Ruim drie jaar geleden, op 17 oktober 2019, dronk ik voor het laatst alcohol. In de vroege ochtend was ik per trein op weg naar de kliniek om af te kicken. En in het schemerduister dronk ik nog snel een fles rode wijn leeg op het perron. De ontwenning daarna ging verrassend snel. Nadat de knop hardhandig werd omgezet zijn er eigenlijk maar heel weinig momenten geweest dat ik de drank echt miste. Sindsdien is veel in mijn leven ook ten goede veranderd. Een ander huis, een andere stad en andere baan. Werken aan relatie en gezin. Het vertrouwen terugwinnen. Het komen tot openheid over mijn alcoholgebruik. De pijlers waarop mijn Nieuwe Leven werden gebouwd. Eigenlijk ben ik domweg gelukkig. Sinds enkele maanden speelt de gedachte om 'het weer eens te proberen'. Natuurlijk ben ik op mijn hoede door de velen die mij voorgingen en jammerlijk mislukten. En is er ook de bezorgdheid om ondanks alles wat ik de afgelopen jaren heb opgestoken zelf binnen de kortste keren weer terug bij af te zijn. Ik ken de theorie van de kapotte rem. Maar ik ben ook eigenwijs. Of beter gezegd: ik denk zelfkennis en vertrouwen te hebben. Maar ik wil niet lichtzinnig zijn. Ik had mij voorgenomen om als het idee om 'het weer eens te proberen' zou rijzen ik dit eerst een half jaar in de week te leggen. Om nog eens uitgebreid alles te kunnen afwegen alvorens het plan tot uitvoer te brengen. In plaats van impulsief in de kroeg een biertje aan te pakken. Onlangs boekte ik onze vakantie voor deze zomer. Die begint met een bezoek aan de Abdij van Orval. Ooit een van mijn favoriete bieren, maar ook om andere redenen een plek die zeer tot mijn verbeelding spreekt. En nu denk ik er over dat dit een mooie locatie is om voorzichtig weer eens te kijken of ik het nu wél kan.

Aja, drankdromen. Die had ik vooral ik het begin best vaak. Nu ik ruim drie jaar droog ben nog maar heel af en toe. Laatst nog. Toen was ik in mijn droom er al over verbolgen dat ik ondanks jaren mijzelf van alles inprenten en heilig voornemen ik toch nog op een tamelijk onnozele & achteloze manier ineens weer aan de fles zat te lurken.

Ah, ik zie dat de discussie zich heeft verschoven naar het onderwerp boeken Ik lees mijn boeken altijd van papier, en het liefst in bed of op zolder. Maar ik lees niet meer zo overmatig als vroeger, voor een groot deel ook omdat ik merk dat ik mijn kop er moeilijker bij kan houden. Bij onze laatste verhuizing hebben alleen mijn favorieten overleefd, de hele collectie aan romans is weggeven of voor een habbekrats verkocht. Dat deed - net als bij het wegdoen van de collectie elpees en cd's - best pijn. Maar soms moet je ook een beetje praktisch zijn. Een roman lees ik één keer, de hele goede misschien vijf keer. Daarna staan ze met zijn allen maar wat op een plankje te verstoffen. Nu koop ik alleen nog dichtbundels en af en toe een naslagwerk.

Om een beetje in de stemming te blijven: They that dance must pay the fiddler

Elke dag een stapje dichter bij de dood. Het graf gaapt, de tijd zoemt en nergens is redding. Falderie, faldera. Iemand nog koffie?

Geen enkel boek van de beste man in onze stadsbibliotheek. En hoewel ik in huis het liefst elk vertrekt zou volstouwen met boeken ben ik gestopt met het kopen van boeken. De praktische bezwaren hebben gewonnen. Maar ik zal de naam onthouden. Alan Watts. Wat ik over hem lees op internet bevalt mij.

Na een volle dag alleen met de kinderen te zijn opgetrokken is het pijpje bijna leeg en is het prettig na het eten even naar zolder te mogen vluchten. Op de achtergrond Tom Waits - Misery is the river of the world. Wordt papa oud? Vroeger had ik geloof ik toch echt meer energie en geduld. Een leesbril heb ik ook al en als het druk is op het schoolplein versta ik mijn jongste zoon niet meer. Het bevalt me helemaal niet, dat hele ouder worden.

Is goed hoor. Dan verzorg ik jouw katten, mopper ik op ijspegel en regel meteen ook een theeafspraak met die vriendin.

Ik had nog nooit van Alain Watts gehoord, maar ben nu al op weg naar de bibliotheek.

Toen ik stopte was dat met het voornemen ‘voor altijd’ en de euforie was enorm. Ik weet nog hoe ontzettend verbaasd ik hierover was, want ik was er vanuit gegaan dat een tijd van moeizaam worstelen zou volgen. Ik verklaar de euforie vanuit de bevrijding die ik voelde. De verlossing van een dwangmatige gewoonte die mijn hele leven overschaduwde. Een beetje vergelijkbaar met de onstuimige vreugde van koeien die na een winter lang binnen zitten voor het eerst weer de wei in komen gerend Ik weet nog dat ik hier al vrij snel werd gewaarschuwd. ‘Pas maar op mannetje, wacht maar tot je straks weer van je roze wolk bent afgevallen.’ Ook dat verbaasde mij toen. Ik dacht: wat een sceptisch volk. Natuurlijk zwakte dat euforisch gevoel wel af, maar dat heerlijke gevoel bevrijd te zijn van mijn ketenen duurt eigenlijk nog altijd voort.

Goedemorgen mensen. Een dag zonder verplichtingen en plannen. Lekker wel

Welkom terug Peter. Is er al een plan? Als onnozel boerke zou ik ook zeggen: gewoon hop, meteen op 0.

Met 'terloops' bedoel ik ook niet 'ergens in de lente'. Maar slechts dat wanneer je het ergens tussendoor ter sprake weet te brengen het minder zwaar en aanmatigend overkomt. Ik spreek zelf mijn buren ook buiten de lente. Maar kiek moar. Ik bemoei mij wederom met andermans zaken.

Dat van dat raampje was ook bedoeld als olijk grapje @Yvonne

Toen ik hier net was heb ik mij ook verbaasd over de dagdraad. Ik dacht: wat een vreemde potpuorri van oppervlakkigheden. Nu denk ik dat nog steeds regelmatig, maar naarmate je de mensen beter leert kennen is het toch een aardige manier om contact te hebben. Om van de drank af te komen of te blijven word ik er zelf meestal niet veel wijzer van, daarvoor is het me vaak te onsamenhangend. Daarvoor vind ik persoonlijke of themadraadjes beter geschikt, maar die zijn hier niet zo populair. Dat mensen met veel drank op hier zich in wanhoop en op zoek naar steun melden vind ik juist wel weer passend. Het dronken op de ander afgeven weer veel minder. Maar ik vrees dat je dat niet tegenhoudt. Je kunt hooguit een beroep doen op het goed fatsoen van een ieder.

Mogge mensen. Vanochtend werd ik wakker met overal over mijn handen felgele vlekken. Zomaar ineens, gisteravond zag alles er nog normaal uit. Ik dacht: een nieuw virus en ik zal wel spoedig sterven. Maar na enig nadenken vermoed ik dat het van de verse kurkuma komt die ik gisteravond heb staan snijden voor een gezond drankje uit de Magic Bullet. Nou ja. @rapilos: @Etty: hoedt u voor de rijdende rechter! Ik denk ook dat met gewoon een vriendelijk gesprek heel veel valt te bereiken. Persoonlijk zou ik niet apart om die reden gaan aanbellen, dat komt op sommige mensen weer zo aanvallend over, maar het in een terloops gesprek een keer laten vallen. Misschien kunnen ze nog ergens een raam dicht timmeren anders.

Welkom hier. Als je erin slaagt je leven zo in te richten dat je van die overtollige stress af bent is de rest soms ineens verrassend eenvoudig. Probleem aanpakken bij de wortel. Alleen dat herinrichten is soms nog een hele klus. Maar een maand zonder medicijnen al: heel goed. Hier schrijven en lezen werkt ook heilzaam. Vooral als het ineens toch weer tegenzit en de neiging weer naar de fles te grijpen weer de kop opsteekt. Succes!