Oskar

Mogge DAGPACT Oskar

Het lastige is dat je wel degelijk de stoplichten haarscherp opmerkt, maar dat er momenten zijn dat dat je geen reet kan schelen, en je het gaspedaal nog wat dieper intrapt. Als ik een ééndimensionaal en zuiver rationeel wezen zou zijn was het vast allemaal eenvoudig. Maar dat ben ik niet. Bij heel veel dingen razen tegengestelde neigingen en overtuigingen door mijn kop. Overigens heb ik geen spijt van mijn experiment ook al is de uitkomst anders dan ik had gehoopt. Liever wijs door schade en schande. De kraan moet voorgoed dicht, dat is nu duidelijk. En dat is lastiger als hij net open is geweest. Want op de één of andere manier heb ik altijd de neiging een terugval nog met een dagje te verlengen ‘omdat het nu toch niet meer uitmaakt’. Ik weet heus wel dat het wel degelijk uitmaakt, maar leg dat maar eens uit aan een waanzinnige. Maar de koers is duidelijk en het hoofd weer kalm. Alles komt goed. Maar wat is toch de beweegreden van die meneer om telkens mijn woning binnen te stappen om daar vervolgens alleen maar triomfantelijk te roepen dat hij gelijk had?

We zijn drie dagen verder en alles lijkt weer normaal. Verbazend hoe snel een situatie zich kan herstellen, maar beangstigend hoe plotseling datzelfde ook volledig kan ontsporen. Voorwaarts maar weer, ontgoocheld en vol goede moed. Timmeren aan een veiliger toekomst.

Mogge dagpact: Oskar

Gecondoleerd @Maja, dat is heel triest. Hoewel door het verdriet ook veel Rust en Vrede klinkt. Sterkte met alles. Heel mooi hoe liefdevol jij je moeder de laatste jaren hebt kunnen begeleiden. Dank voor je wens. Dat je daar nog aan denkt zeg. Ik ook maar op het Dagpact. (Wees ook op je hoede juist als straks weer een bepaalde rust terugkeert in je leven. Dat zijn de momenten dat Oom Bier nog wel eens gluiperig kan toeslaan.)

Dank allen voor de betrokkenheid. Dat doet me best wat. Dag goed doorgekomen, wankel maar droog. Hort sik.

Mogge Dagpact: Fonny Oskar

La caresse et la mitraille Et cette plaie qui nous tiraille Le palais des autres jours D'hier et demain Le vent les portera

Mis. Zou je weer op mijn resetknopje willen drukken @Bob? Nine eleven, maar dan andersom. Moedeloos voorwaarts.

Ik ben wellicht al zo ver van mijzelf vervreemd dat ik allang niet meer weet waarom. Maar ik geloof dat ik door te drinken ten diepste mijzelf wil uitwissen. Weg, weg, weg! Toch zijn er intussen mensen om mij heen die het wel degelijk opvalt als ik begin te vervagen. En dat vind ik knap lastig.

Tjonge. Om in de stemming te komen voor de reis samen met mijn jongste een tekenfilm gekeken die in Antwerpen speelt. Nello & Patrasche. Aan het eind gaat iedereen dood. Ook de hond. We hebben allebei tranen met tuiten gehuild.

Gestopt-begonnen-gestopt. Zo zou men het kunnen samenvatten. Maar als je niet geïnteresseerd bent kan ik moeilijk zeggen dat je iets hebt gemist

Ik merk dat ik het op de een of andere manier wel prettig vind dat jij (vooralsnog) weer even met ons meerijdt in de NulTrein @Rosee. Ik ben wel benieuwd naar jouw verdere ervaringen en overwegingen. Zelf wilde ik ook ‘laten zien dat ik het kon’, maar dat is grondig mislukt. Maar ik vond het ook echt lekker en vind het nu bijvoorbeeld wel jammer dat het er niet meer van zal komen om een Pomerol te drinken bij de biefstuk. Het gedoe met wanneer wel & hoeveel dan heb ik nooit gewild. Dan maar gewoon veilig weer op nul en aan de thee. Thé des Alizés is het nu. Ook mooi.

Ja Halloween nadert inderdaad. Wat fascineert jou daar toch zo aan @Reacher? Ik ben zelf wel redelijk geobsedeerd met de Dood, maar dat snoepharken vind ik niks. Vorig jaar was ik in dit kader in zo’n feestwinkel waar het wemelde van Halloween. Mijn oudste leefde zich helemaal uit, maar de jongste vond het eng begon op gegeven moment te huilen. Ik wil naar buiten papa.

Mogge mensen. Herfstvakantie hier. Vakantiedagen opgenomen nu de jongens vrij zijn. Weer leuk tripjes maken. En luieren. En een nachtje naar Antwerpen met het hele gezin. We overnachten dan zo ongeveer in de kathedraal Ja, leuk dat @Reacher er weer is. Ik begon zelfs die ijspegel al een beetje te missen. Ik hoop dat Q ook weer eens buiten komt spelen.

Ja kiwi, en veel bananen. Mandarijn eigenlijk nooit gek genoeg. En in de zomer citroen en soms een meloen.

Het valt nog mee. Wel komen vaak andere fruitsoorten langs.

Hey Rietsj! Ik heb het nog nooit zo leuk gevonden om voor rare druif uitgemaakt te worden

Kaas en worst en kaarsen is allemaal al prachtig. En je kunt ook nog dure kristallen wijnglazen gaan kopen. Gebak van de patisserie halen. Maar het belangrijkste inzicht vind ik dat gezelligheid van binnenuit moet komen en niet van buitenaf. Het doet er niet zoveel toe wat je daarbij eet of drinkt. We verspillen teveel tijd met het zoeken van het geluk om ons heen. Opent de poorten van uw hart en laat de rijkdom stromen, zou ik bijna willen zeggen. Maar dan lijk ik weer zo'n malle theosoof of andere groenzoeter.

Dank @Maverick. Ik gebruik vele synoniemen voor jenever, maar eigenlijk nooit 'jajem' Mijn ervaring was trouwens dat ik die eerste maanden helemaal geen discipline nodig had om het gebruik van alcohol te matigen. Dat ging gewoon vanzelf, zonder dat ik me hoefde te bedwingen of grenzen te stellen. Het was ook geen langzaam groeiende overmoed, met verschuivende grenzen. Maar in één keer een aardbeving van 9 op de schaal van Richter, zonder voor- of naschokken. Dat verbaast mij wel. Blijkbaar zit er onderhuids toch ergens een duister beest dat zich ineens heel kwaadaardig kan manifesteren. Hoe het allemaal precies zit en werkt in de kop en onder de huid weet ik ook niet. Ik heb daar al eindeloos over nagedacht, maar stop daarmee. Ik laat me nu leiden door eenvoudige praktijkervaring. Het toelaten van alcohol brengt het gevaar op narigheid vroeg of laat dichterbij. Dus domweg maar geen risico meer nemen.

Een week na de val. Kurk in fles laten kost geen moeite. Apart wel, zo’n exces dat even plotseling komt als gaat. Alles lijkt weer kalm en vredig nu. Soms denk ik dat de razende snelheid waarmee de terugval zich voltrok ook gedreven werd door een onbewust verlangen knoerthard tegen de lamp te lopen. Alleen zo kon het stoppen. Als het in het verborgene was gebleven had het gebruik nog weken maanden jaren kunnen voortwoekeren.

Heel goed @Tine Nu kunnen we mooi samen de horizon tegemoet gaan lopen.

Sea of love. Een suikerzoet liefdesliedje van Phil Phillips uit 1959. Ik hoorde het in mijn jeugd voor het eerst vertolkt worden door een band genaamd The Honeydrippers. En toen kwam Tom Waits met zijn versie. Bij de eerste klanken weet je al dat je alle hoop kunt laten varen. Drowning in the sea of love is niet langer overspoeld worden door gevoelens van verliefdheid, maar echt verzuipen en sterven.

Tegen mijn gewoonte lig ik al een paar uur wakker. Buiten is het donker. De dag kriekt nog niet eens. Maar laat ik er maar gewoon uit gaan en mijn voordeel doen met de extra tijd.