Oskar

Het kan best, er is niemand die het je verbiedt. En je hoeft het jezelf ook niet te verbieden, althans bij mij werkt dat averechts. Ik herken het gevoel trouwens maar al te goed. Mij hielp destijds het maken van een simpele slotsom: die aanvankelijke gezelligheid leidde vroeg of laat altijd tot allerlei narigheid & ellende. En die wil ik niet meer. En hey, daarbij: de gezelligheid komt niet uit het flesje, maar van de mensen met wie je bent.

Ja, dat piekeren. Jarenlang was dat een soort levenshouding. Omdat ik meende dat alsmaar nadenken over alles een deugd was. Nou is het ook wel praktisch om soms goed na te denken. Maar vaak wordt je er ook nauwelijks wijzer van, en eigenlijk nooit gelukkiger. Het hoofd uit, en het leven in. Maar echt een duidelijke gebruiksaanwijzing daarvoor is bij apotheek noch boekhandel verkrijgbaar. Je neerleggen bij wat je niet en je richten op wat je wel kunt veranderen, zoiets zal het wel wezen.

Dat zou wel zo moeten, maar het is soms een hele toer om in die hele rimram van mogelijkheden en beperkingen iets te vinden wat bij je past. En daarvoor nog: uitvogelen wat je zelf echt wilt. En daarna: je ontworstelen aan het woud van verwachtingen en gewoontes, en de moed bijeen rapen om het roer om te gooien. Mij is dat nu pas na vijftig jaar gelukt.

Mogge mensen. Na zes dagen achtereen werken weer eens een dag vrij. Ik blijf me verbazen dat werk ook gewoon leuk kan zijn en niet langer meer een vervelende onderbreking van twee vakanties.

Volgens mij verandert alles wat Palais des Thés aanraakt in goud. Ik ben inmiddels ook een groot fan van de groene blikjes. Eerst ook alleen pure thee zonder malle fratsen omdat ik een voorliefde heb voor zuivere smaken. Maar ook de kruideninfusies zijn geweldig. Ik drink nu vaak Nuit Ëgyptienne, een groene thee met vlierbes, bosbes en pepermunt: echt geweldig. Wel jammer dat Palais in Nederland zo slecht is te krijgen, er is geloof ik maar één winkel hier die het verkoopt. Maar uit het Buitenland neem ik altijd weer een paar blikjes mee.

In één opzicht is de ontdekking van de thee is voor mij echt een redding geweest in de strijd tegen de alcohol. De ontdekking dat het zoveel meer is dan alleen dat slappe bakje dat ik eerst was gewend. Dat er een heel smaakparadijs achter schuil blijkt te gaan. Dat is voor mij de plaatsvervanger van de wijn geworden die ik vroeger graag dronk. Omdat ik de Bourgondiër in mij te vriend wilde houden greep ik vroeger vaak naar een mooie fles wijn. En in het kielzog van de Genieter sloop dan altijd de Zuiper mee, om vroeg of laat altijd weer de overhand te nemen. Domweg nul houden, zonder discussie of ruimte voor meer, is voor mij een stuk eenvoudiger. En de Bourgondiër hou ik nog steeds te vriend door telkens opnieuw allerlei soorten thee te ontdekken.

Over die negativiteit in de wereld: ik verbaas me er vooral veel over de massale aantrekkingskracht die het op veel mensen uitoefent. Als ik er niks aan kan veranderen laat ik het liever rusten. Ik neem de toestand in de wereld heel serieus maar maak me er eigenlijk nooit echt kopzorg over. Op wat binnen mijn grenzen ligt probeer ik in het klein mijn steentje bij te dragen. Dat lost de oorlog en de klimaatcrisis niet op, maar het geeft mij wel een dermate goed gevoel dat ik eigenlijk best positief in het leven sta. Ik vind het leven helemaal zo gek nog niet.

Sinds enkele weken sinds mijn 4-jarige zoon vol met existentialistische vragen. Gisteren voor het slapen gaan: 'Als jij doodgaat, heb ik alleen mama nog. En als mama dan ook doodgaat, heb ik niemand meer. En ik kan niet eens pannenkoeken bakken. Misschien dat Meike het me kan leren.'

Als zwijn hang ik altijd de beest uit Ik vind 'goesting' eigenlijk een mooier woord voor trek of craving. Dat heeft bij mij in elk geval een gevoelswaarde van bijna onstuitbaar ergens naar verlangen. De Vlaming zal er weer anders over denken. Maar daar is dan ook poepen weer iets geheel anders.

Lukt het om Oom Bier buiten de deur te houden op deze vrijdagmiddag, @Houtje59, @Freekie en @genoeg? Trek. Raar woord. Als ik vroeger zin had om wat te drinken noemde ik dat dorst. Zin in eten was trek.

Verrek, je hebt gelijk Jim. Eigenlijk vind ik die telefoon de meest zorgelijke verslaving van allemaal, ook al lazer je er niet door van je barkruk. Ik hoor vaak hoe akelig mensen het van de tabaksindustrie vinden dat de snoodaards expres stofjes door de tabak doen om ons verslaafd te maken. Nou, vergeleken met de telefoonindustrie zijn dat echt heiligen. Weg met dat ding dus. Leven!

Nou Freek, jij plukt de dag al kaal voor-ie goed en wel is begonnen Maar goed bezig. Een leven zonder drank heeft vele voordelen. Ik ben ook altijd vroeg wakker maar vind dat niet persé een zegen. Eigenlijk moet je slapen als het buiten donker is vind ik. Maar dat wordt in deze tijd van het jaar wel een flinke zit. Maar hey, daar hoor ik de krant op de deurmat ploffen. Een pot thee erbij, en hop maar.

Zo is het Freek, je moet zo'n lullig flesje niet belangrijker maken dan het is. Laat die muur maar staan. Overigens, bij nader inzien, voelde in alle andere opzichten het stoppen met drinken veel meer op het afbreken van een muur.

*doet een klein dansje*

Ik zat gefascineerd na te denken over die zwemmende kwalletjes van @Spirit. Maar het is een lamp dus?

Kijk, zonet haasbiefstuk gegeten. Dan mis ik Pauillac ernaast. Heel soms denk ik dat ik inmiddels weer een normaal mens ben, en daarom ook vast wel normaal kan drinken. Dat had ik de eerste drie jaar nooit. Het is één van de redenen om mijn hoofd hier weer eens door het ruitje te steken. Om het lijntje kort te houden. Vandaag bij de uitvaart geweest van iemand die zich dood dronk. Zo kan het ook eindigen.

Echt heel ad rem is het niet om na vijf maanden nog met een felicitatie aan te komen kakken, maar ik vind het wel gaaf dat jij Thee Sommelier bent geworden! Is dat zuiver uit hobby, of ben je ook van plan om hier iets mee te gaan doen qua werk? Heb je nog aanraders? En hoe is het verder met je?

De laatste maanden vraag ik mij ook wel eens af hoe het me zou vergaan als ik - na drie jaar droog - weer zou proberen matig te drinken. Ook omdat ik naast een mateloze roesjager, ook een genieter ben geweest. En ook omdat ik nu een stuk steviger in het leven sta dan drie jaar geleden. Soms mis ik een goed glas wijn of bijvoorbeeld een tripel in het café. Ik sluit niet uit dat het misschien ook best goed zou gaan. Maar tot dusver is mijn slotsom altijd dat ik simpelweg het risico niet meer wil nemen. Want ik weet dat een glas mij in elk geval weer dichterbij het hellende vlak zou brengen. Dichterbij een vrije val naar het verrotte leven waarvan ik juist zo opgelucht ben dat ik eindelijk achter mij te hebben gelaten. En dat gehannes van steeds maar tijdens het drinken moeten nadenken: wanneer kan het weer, is het nog verantwoord, zal ik nog een glas doen of is het al genoeg. Dat lijkt me verschrikkelijk. Juist om dáár niet meer over na te hoeven denken heeft mij de rust gegeven die ik nu zo aangenaam vind. Ja, een glas wijn is lekkerder dan een kop thee. En een keer weer die roes voelen zou ook lekker zijn. Maar men moet de toegevoegde waarde daarvan ook weer niet overdrijven.

De pratende vogel vliegt nu weer verder. Drukke dag met middelbare school zoeken voor oudste koter. Die beginnen tegenwoordig ook al vroeg met open dagen, kennismakingslesjes, informatieavonden enzp zeg. Maar ik vind het wel boeiend om weer eens bij een school binnen te koekeloeren. Dus met plezier. Fijne dag allen!

Hij is mooi & sierlijk. Je kunt hem ook op je schouder laten tattoeëren. Ik vond een zwijn met een pratende vogel op zijn kop wel een symboliek die bij mij past. Maar misschien keert het ezeltje ook weer eens terug.

De post zelf kun je niet verwijderen, de tekst erin wel.

Zeg, jij denkt ook wel een beetje seksistisch hoor

Hoe is het trouwens @Toos? Jij was toch diegene die eerst een avatar had met een mevrouw die een blad voor haar mond nam? Ik merk dat ik je nu vaak verwar met @Renee80. Allebei dunne zwarte krullende lijnen. Ik dacht dat ik een man van taal was, maar ben blijkbaar toch redelijk visueel ingesteld.

Eens met Bob. Het 'dag voor dag' is hier voor velen een onomstreden methode, maar mij heeft het ook veel meer rust gegeven door gewoon de schakelaar op 'uit' te zetten. Voorgoed of voor 100 dagen. Ik weet wel dat het is bedoeld om de alcoholvrije periode afzienbaar te maken. Maar ik zou daarmee juist elke dag opnieuw weer in de verleiding komen als ik opnieuw de discussie met mezelf moest aangaan of ik ook deze dag weer wel of niet zou gaan drinken.

Heel goed Renee. Voor een beetje alcoholist zijn er altijd wel excuses te vinden om te gaan drinken. De cavia is ziek, de cavia is jarig, etc. Wat mij heeft geholpen is - na jarenlang tobben en strompelen - een duidelijke beslissing te nemen. Niet drinken, klaar, uit. En vooral de discussie niet meer toelaten in je kop, want dan ga je meestal toch voor de bijl. Honderd dagen niet drinken is een mooie periode om het uit je systeem te laten raken, en het is ook nog best te overzien. Je zult ook merken wat een rust het geeft als je niet voortdurend meer met jezelf hoeft te onderhandelen van zal ik het wel doen, of niet of toch wel. Succes!