Etty

Succes @Wijnos!

@garfield076 Ben je bekend met de uitspraak: je hebt gedachten maar je bent je gedachten niet? Gedachten definiëren je niet. Welke gedachten er nu opkomen in je hoofd, daar heb je geen controle over, net zo min als over de gedachten van de man naast je op het strand. . Maar de gedachten die je straks gaat krijgen, die kun je wel een beetje sturen als je er veel last van hebt. Je zou het kunnen vergelijken met Tiktok of you tube.In die vergelijking zoeken we steeds filmpjes op van één of andere weirdo die beweert dat stoppen met alcohol voor losers is, en dat je net zo goed alvast in je kist kunt gaan liggen. Elke keer als we ergens zijn waar alcohol een rol speelt krijgen we een melding dat het filmpje weer klaar staat om te bekijken, en we doen het braaf. Als dat niet saai is... En we krijgen steeds meer filmpjes aangeboden van soortgelijke figuren, je weet hoe dat gaat. De boodschap is: je leven wordt nooit meer leuk, dus begin nou alsjeblieft maar aan een plan om 'sociaal' te drinken, als je sterk bent moet je dat toch kunnen! Het algoritme voor je laten werken doe je door niet alleen maar te blijven kijken naar wat je wordt aangeboden, maar door af en toe een zoekterm in te typen. De gedachtenbrei te stoppen en een andere kant op te sturen. Bij voorkeur over iets dat je leven verrijkt, waar je echt blij van wordt. Als je een afschikmiddel nodig hebt: een leuk voorbeeld in de categorie 'nooit meer' is een filmpje van de destijds 16 jarige dochter van de destijds wereldberoemde David Hasselhoff, die haar pa straalbezopen filmde terwijl hij een hamburger probeerde te eten, ze was het zat en pa ging viral. Vast nog wel te vinden. Zo zien wij er ook uit als we weer eens dachten dat het wel weer kon.

@garfield076 Op vakantie kom je dat heel erg tegen is ook mijn ervaring. Zijn we normaal gewend om in de toekomst te leven, van moment naar moment, plaatje naar plaatje, op vakantie hoor je te genieten, dat is een harde wet. Van elk moment. Je mag je niet even waardeloos of ongemakkelijk voelen. Maar het ongemak laat zich eigenlijk veel vaker voelen, omdat we allerlei momenten van ontspanning hebben gecreëerd waar we ons geen raad mee weten omdat we dan direct geconfronteerd worden met die verstopte overtuiging: dat we in de kern waardeloos zijn. En dat dekken we doorgaans af met van anderen horen dat we dat niet zijn. Zelf zijn we daar niet toe in staat. Alles moet van buiten komen. En dat klopt niet, we zijn zelf heel goed in staat om vanuit een intrinsieke motivatie te leven zonder toestemming van anderen, we hebben dat alleen niet nog geleerd.

Welkom @Evelin, Ik herken je drinkpatroon, geen rem over het drinken en dan ook niet over mijn emoties. En die vreselijke schaamte. Zolang ik me schaamde was het supereenvoudig om niet te drinken. Onder schaamte zit ook een angst om er niet meer bij te horen, om te worden buitengesloten. Maar als ik iedereen die getuige was geweest weer onder ogen was gekomen en ze deden vriendelijk of neutraal, dan was die angst weg. Eigenlijk voelde ik me zelfs meer geaccepteerd dan ervóór, want ik mag kennelijk fouten maken. Weg motivatie om iets te doen aan mijn probleem. Kop kon weer in het zand. In onze schaamte overdrijven we de gevolgen vreselijk, vanwege die angst. Maar uiteindelijk doet het wel iets in je relaties. En wat dat precies is, dat krijg je niet zo gauw te horen. Hoeft ook niet altijd een probleem te zijn. Niet iedereen begrijpt het even goed, dat we geen controle hebben, lelijk gaan doen, gaan paaldansen met een vlaggemast, oeverloos over onszelf lullen enz. Mensen die zelf geen probleem hebben met alcohol, mensen die zijn gekwetst in relatie tot alcohol zullen er weer heel anders tegenaan kijken dan wij hier. Mijn gedachte hierover is dat mensen zoals ik die gebukt gaan onder schaamte na een drinkgelag vaak teveel naar zichzelf kijken door de ogen van anderen. En zich in hun dagelijks leven veel te veel aanpassen aan dat vermeende beeld dat anderen van ze hebben. Je straalbezopen presenteren met alles wat je in het dagelijks leven zo zorgvuldig probeert te verbergen word in één klap teniet gedaan. Zolang het er voor de buitenwereld uitzag alsof ik oké was, succes had, gelukkig was, dan was het goed. Of ik echt gelukkig was, mijn eigen behoeften kende, daar stond ik niet bij stil. Ik was de hele dag bezig met voldoen aan het beeld. Veel piekeren. Passen in het plaatje. De angst om er niet bij te horen zat er diep in, zonder er echt bewust van te zijn. Daar iets aan doen was uiteindelijk de uitweg uit een vicieuze cirkel waar ik in zat. Zelfcompassie, ontdekken hoe vervreemd ik was van mezelf, hoe ik steeds bezig was met erkenning en bevestiging krijgen van buiten. Hoe bang om het te verliezen. Dat had ik allemaal niet zo door hoor, ik vond mezelf een heel stoer mens. Stoppen met drinken zodat ik me niet meer hoef te schamen, aan mezelf denken in de meest vreselijke toestanden werkt gek genoeg niet bij mij. Dat komt omdat het zo streng is, zo niet liefdevol naar mezelf. Ik doe het dan eigenlijk weer zodat anderen me een braaf kind vinden. Daar zit juist de pijn en alcohol maakt dat ik die niet hoef te voelen. Dan krijg ik mijn dopamine zomaar, zonder eerst aan allerlei voorwaarden te hoeven voldoen. Nooit goed genoeg. Ik vind het heel fijn dat ik niet meer wakker word in schaamte. Maar dat is bijvangst.

Even opgezocht, zentangle. Ik neem het terug, dat ik nooit teken. Al mijn kantlijnen in notitieblocs zien er zo uit:-)

Nee nooit. Vroeger wel, als kind en puber. Totdat ik in een bubble terecht kwam waarin creatieve hobbies als burgerlijk werden gezien, en ik niet goed genoeg tekende om naar de kunstacademie te gaan, vond ik. Of anderen vonden dat, dat weet ik niet meer maar dat kwam op hetzelfde neer toen voor mij. Maar nu ik vanwege de leeftijd en onderweg verkregen inzichten steeds meer schijt krijg aan wat anderen van mij vinden, herinner ik me weer de lol die ik had om iets op papier te zetten. En ik was op zoek naar botanische tekeningen van groenten voor op de keukenmuur, en toen stuitte ik op deze cursus, en klik. Teken jij?

Ik hoop ook op nog een flinke poos mooi weer @lady jane, want ik wil het Pieterpad afronden deze zomer, en niet in de stromende regen. En natuurlijk hoop ik het ook voor jou:) Ik heb onderweg al veel bramen gegeten.

Fijn om je te lezen @Oskar. En dank je voor het aanzwengelen. Het is voor mij een leuke manier om stil te staan bij hoe ik erin sta. Het Zwarte Woud lijkt mij ook prachtig.

Goedemorgen, Vanochtend leek het alsof ik de herst rook. En toen kreeg ik er ook zin in alvast. Heb me opgegeven voor een cusrus botanisch tekenen die in oktober begint. In dat soort dingen heb ik zin. Zware boeken lezen, mensen ontvangen en lekker voor ze koken. Huismussen. En als ik dat weer zat ben, dan ruik ik ergens in februari de lente, Naar iets verlangen dat er nog niet is maar waar je wel zeker bent dat het komt, dat vind ik een fijn gevoel. Niet te lang, even.

Goeiemorgen, In plaats van een nieuwe keuken plaatsen hebben we gisteren besloten om de 20 jaar oude keuken oude op te lappen. Net als de badkamer. Wat een ruimte ontstaat er dan in mijn hoofd. En het probleem van welke tegels, aanrechtblad, wel of geen bovenkastjes is ook van de baan. Zo niet leuk voor mij om mee bezig te zijn, maar als je een nieuwe keuken en badkamer 'moet' dan zijn het wel dingen om je in te verdiepen. Waarom het moest geen idee, nu het uit mijn hoofd is snap ik daar niks meer van.

@garfield076 Bij mij is er verschil tussen mijn leven zelf saai vinden, of denken dat anderen me saai zullen vinden. Aan het eerste kan ik wat doen. Als alcohol een grote rol gespeeld heeft in je leven, dan kun je er donder op zeggen dat dat leven zonder alcohol een beetje uitgehold is, kleurloos misschien. Niet echt passend bij wie of wat je nu bent. Bij wat je behoeften zijn. Door alcohol kan ons leven klein blijven, omdat we ons zo groots voelen onder invloed, en daar naar toe leven kan heel lang genoeg zijn. Zijn er dingen die je wel zou willen maar niet durft, om wat voor reden dan ook?

@Claire Heel herkenbaar:) Ik ben het niet met je een dat je niet sterk genoeg zou zijn. En het lijkt me ook een misleidende gedachte. Want sterk is een relatief begrip en je kunt altijd sterker worden, toch? Dus je kunt je een leven lang blijven voornemen om sterker te zijn dit keer. Dat kan op zo veel fronten dus waarom hier niet? Maar of je wel of geen controleverlies hebt met alcohol kan voor een deel genetisch bepaald zijn en daar komen we helemaal niet aan te pas. Daar kun je geen controle over hebben, net als je dat niet hebt over of koriander naar zeep smaakt voor jou, dat schijnt ook genetisch te zijn. Op de één of andere manier niet geloven dat we er geen controle over hebben, en het steeds weer willen uitproberen, dat zal wel komen omdat het zo goed voelt, onder invloed zijn. Zomaar zonder dat we er iets voor hoeven te doen een megadosis dopamine. En dat we hele volksstammen om ons heen zien die het wel mogen, het is niet eerlijk!

Hoe gaat ie @Strijkbout?

Welkom @Salmon Ik had een ernstig vitamine D tekort jaren geleden. Ik had via internet mijn bloed laten testen omdat ik al googelend vermoedde dat mijn vermoedheid misschien daardoor zou kunnen komen. Er is ook een relatie met alcohol en vitamine D tekort. Ik ben met de uitslag naar de huisarts gegaan. Ik ben later zo goed als veganistisch gaan eten, en heb toen via de huisarts twee keer mijn bloed laten testen, om te kijken of ik geen tekorten kreeg daardoor. Dat deed ik nadat ik ongeveer een half jaar mijn voeding bijgehouden had via de app van het voedingscentrum. Ik vind dat ook leuk om te doen. Het hielp me om uit mijn dagelijkse voeding genoeg eiwitten en vitaminen enzo te halen. De vitaminen die je als veganist lastig bij kunt eten vulde ik aan met supplementen. Uit de testen blijkt dat dit goed werkt, het ziet er allemaal prima uit. Ik vind het fijn om bevestigd te krijgen dat ik op het goede spoor zit via zo'n test. Uit dat bijhouden via het voedingscentrum kwam trouwens regelmatig het advies om te stoppen met magnesium supplementen als ik dat al deed, omdat door plantaardig te eten je veel magnesium binnenkrijgt. Ik begrijp dat je ook goed moet letten op de verhouding magnesium-calcium.

@Strijkbout “Mensen lijken vaak op een punt te komen waarin ze een soort sterke liefde voor zichzelf en het leven gaan ervaren wat er dan voor zorgt dat ze 'dat gif nooit meer hoeven'. Ik geloof dat ik die zelfliefde en liefde voor het leven nog niet gevonden heb. Geen idee of het er ooit komt.” “Eén van de onderliggende redenen van mijn jarenlange gebruik is toch ook wel geweest een diepgewortelde haat-liefde-verhouding met het leven. Het leven ergens fundamenteel niet leuk vinden. En tja... in feite ervaart niemand van ons 'hét' leven, maar ervaren we allemaal 'ons' leven, je eigen leven; jezelf. En nog specifieker ervaar je eigenlijk vooral je levenssituatie van moment tot moment. “ Mooi gezegd. Door een tijd niet te drinken kan de behoefte /motivatie ontstaan om iets aan die levenssituatie te doen. Omdat er geen escape meer is. Is die escape er wel, dan voelen de onderdrukte behoeften niet sterk genoeg om je te motiveren. Je bent een plantje dat verpietert maar dat net genoeg water krijgt om niet helemaal uit te drogen. Het ziet er nog steeds uit als een plant maar het leeft niet echt, kan zich niet echt ontwikkelen, groeien. Als je je levenssituatie van moment tot moment als niet leuk ervaart, dan is ie misschien niet leuk. Heb je al eens gedacht aan een ander leven? Zoals je aan een andere baan kunt denken? Toen ik nog in bedrijven rondhing viel het me op hoeveel mensen tegen hun zin naar kantoor gaan, vaak diepzinnig klagen, terwijl ze ook een andere baan zouden kunnen zoeken. De verhalen die ze hebben waarom dat niet kan, ik vertel ze ook om te verklaren waarom ik blijf hangen in waar ik in blijf hangen. Ja maar, ja maar en ja maar. We willen dat het veilig is denk ik, en wat je hebt weet je. We gedragen ons als afhankelijke kinderen die geen ander gezin kunnen zoeken. Dus maken we er het beste van terwijl we in een situatie moeten blijven die we niet fijn vinden. Making up stories. Tuurlijk, je gaat iets dat als uitzichtloos voelt (en ook is voor een kind) niet zitten voelen. Ik snoepte me al in een roes als klein kind. Ik weet het niet zo hoor, met die mensen met guru charisma die hun blije leven als handelswaar verkopen met tips en tops om ze na te doen zodat jij voortaan ook blij kan zijn. Verkopen kunnen ze wel. Voor mij is het wat aannemelijker dat blijheid een gemoedstoestand is die je kunt ervaren, en die komt en gaat. Net als teleurstelling, eenzaamheid, verdriet. Elke dag een paar keer, op en neer, op en neer. Het ene wel willen ervaren en het andere niet, dat is in mijn ogen wat mij in de somberheid doet belanden. Want dat verzet tegen die emoties, de drang om ze te onderdrukken en strategieën bedenken (wel-niet-wel-niet eten roken drinken enz) om niet te voelen wat zich op dat moment in mijn lichaam afspeelt maakt het ook onmogelijk om meer prettige gevoelens te ervaren. What you resist persists weet je wel. Radicale acceptatie van wat er is. Niet eerst aan voorwaarden hoeven te voldoen om iets te mogen. Bestaan. En dat dat genoeg is. Dus, mijn/het leven ervaar ik als niet leuk, goed dat ik het zie. Prima, niet leuk. Hoeft ook niet nu persé. Ik voel dat ik het anders wil. Dat mag. Wat wil ik, waar heb ik behoefte aan, op dit moment? Wat houd me tegen om die behoefte te vervullen? Welke angst? Welke beer op de weg? Het is altijd de ander die me tegenhoudt: ‘ze’. Ze zullen wel denken, ze zullen stom doen, me afwijzen, ik ben te oud, te jong, te mooi, te dun, te dik, te mislukt, anderen kunnen het wel, enz. Misschien is acceptatie wel liefde?

Van binnen naar buiten leven, in plaats van van buiten naar binnen. Veel plezier en inzicht @Pytje

Ja wat als? Ik heb gemerkt dat ik het veel te belangrijk vind hoe ik overkom op andere mensen en drank hielp me om dat zo te houden. We zijn sociale wezens dus het is logisch om erbij te willen horen, en ook de angst dat we buitengesloten worden is normaal. Net zo normaal om je telefoon niet aan iemand die je op straat tegenkomt uit te willen lenen. Bij mij is/was (transitiefase) het zo sterk dat er alleen de ander lijkt te zijn, geen zelf. Het is overdreven. Dagwerk. Best pijnlijk, maar ook heel geinig om dat perspectief te veranderen. De focus van de ander naar mezelf. Ik merk dat dit andere perspectief meer dat van een volwassene is: het is nog steeds belangrijk wat mensen denken, maar ik ben er niet meer van afhankelijk. Als ik iets leuks ga doen met anderen, dan vind ik het fijn dat dit met mensen is die ik gezellig en aardig vind en die mij aardig behandelen. Als ze elkaar en mij de hele tijd zitten af te zeiken, dan hoef ik niet te blijven, dan kan ik weg gaan en met anderen omgaan. Als die er niet zijn dan kan ik op zoek gaan. Met mensen moeten blijven omgaan die niets kunnen met verandering, die geen begrip kunnen opbrengen voor iets dat heel erg belangrijk is voor mij, dat is meer gedacht vanuit het perspectief van een afhankelijk kind. Die kan geen kant op. Maar: uit wat ik hier lees en uit eigen ervaring valt het in de praktijk erg mee, hoeveel mensen je om je heen verliest als je stopt met drinken. En als ik leer me minder aan te trekken van wat anderen van me vinden, dan word ik ook minder een suffe lul. Dan word ik nuchter echter, authentieker, steviger, en maffer. Prima gezelschap voor iemand die graag , om wat voor reden dan ook, een borrel lust. Een therapeut vroeg aan mij: wat doe jij in je dagelijks leven met alleen jezelf als referentiepunt? Wat doe je echt alleen voor jezelf? Ik kon behalve naar de film gaan niets bedenken, alles had op de één of andere manier wel een beoogd bijeffect op hoe de ander mij zal zien. Beter, mooier, slimmer, succesvoller, mindfuller, enz. En misschien was zelfs naar de film gaan ook wel bedoeld om aan dat alles te ontsnappen. Vastlopen in een verslaving is dan eigenlijk een kado, want dan kun je niet meer door, het moet anders.

Goedemorgen,

Dat kun je misschien al een beetje testen door jezelf af te vragen hoe vaak je aan dat ene biertje hebt gedacht het afgelopen half jaar. Of te kijken naar of je ergens anders (nog) mateloos in bent (geworden) en hoe dat gaat. Eén waarschuwing: wees voorbereid op hoe ontzettend goed het voelt om een dopamineshot te krijgen als je het niet meer bent gewend. Fijne vakantie!

Goedemorgen,

Denken aan alcohol kan een onderdeel zijn van de verslaving. Droogdrinken wordt dat volgens mij ook wel genoemd. Eigenlijk is er dan niet veel veranderd maar het lijkt wel zo omdat er niet wordt gedronken. De verslaving richt zich nu op de gedachten aan het volgende moment. Zou daar bij jou sprake van kunnen zijn? Als ik daar op voortborduur (en negeer dat als het je niks zegt): Er was hier een forumlid jowan die altijd sprak over: 'netjes denken'. Wat volgens mij zoveel wil zeggen als: door hebben wanneer je als een verslaafde denkt en ontnuchterende gedachten denken. Elke keer weer je eigen feestje (ik mag zo weer, ik mag zo weer!) liefdevol verzieken omdat je weet dat de vrijheid niet zit in verslaafd zijn, ook al wil iets kinderlijks in je heel erg graag denken dat het wel zo is. Wat zou er gebeuren als je die twee keer per jaar nu alvast in je agenda zet, inclusief hoeveelheden? Ik kan me zo voorstellen dat het open houden van de mogelijkheid, het idee dat je vandaag zou kunnen beslissen om te drinken (of geen antabus in te nemen) die denkverslaving makkelijker in stand zou kunnen houden. Mocht er sprake van zijn uiteraard. Maar misschien is toeleven naar twee keerp per jaar al te veel, misschien één keer per jaar, of één keer in de twee jaar? Zolang het je feestje maar verpest en dat kinderlijke deel in je denkt dat het vèèl te lang moet wachten, zodat je wel anders om mòet leren gaan met dat wat je wil verdoven met alcohol. Dan is droogdrinken ook geen optie meer.

Goedemorgen, @Dune drink je genoeg? Door te weinig vocht kun je je ook beroerd voelen.

@Strijkbout Ik vind het helemaal niet krankzinnig klinken. Dat doet me denken aan wat ik hoor van mensen die incidenteel drugs gebruiken, op een festival bijv en die dan voor lief nemen dat ze daarna een paar dagen flink down zijn. Die weten waar het door komt en dan is het minder erg om je zo te voelen kennelijk. En dat doet me weer denken aan me heel snauwerig en labiel en ongelukkig voelen, en als ik dan doorhad dat ik weer ongesteld moest worden, dan was van die gevoelens nog maar een kwart over. Dat leerde me overigens dat de gevoelens er eerst zijn, en dan bedenkt mijn brein een verhaal dat er bij past. Het psychonautische effect van alcohol vind ik erg beperkt. Qua ontdekkingen is het voor mij vergelijkbaar met een Rijnreisje met de Zonnebloem. Ik heb er nooit diepere inzichten door gekregen. Door blowen wel in eerste instantie, al bleek al snel dat ik aan inzichten niet zo veel had als ik er niet ook handen en voeten aan ging geven. Ik ben erg goed in ergens in blijven hangen. Op de één of andere manier ontslaat alcohol mogen mij van me naar of bang mogen voelen. Aan het volgende moment van drinken denken helpt ook al om het weg te drukken. En zo kom ik geen steek verder. Dan blijf ik bang om de dingen te doen die ik eng vind. Overigens: dingen doen die ik eng vind maar uiteindelijk heel fijn, vanuit psychonautisch oogpunt gebeurt er dan een heleboel. Een nuchtere toestand wordt zwaar onderschat. Dat ik dat ooit saai heb kunnen noemen kwam door de bril die ik opzette. Het fijnste van alcohol en drugs is misschien wel dat je de (illusie van?) controle niet meer hebt. het leven gebeurt meer, er is geen verzet. Moeiteloos? Op dit moment ben ik aan het experimenteren met of dat nuchter ook kan. Ik merk dat het opgeven van verzet elke keer weer een dopamineshotje oplevert:)

Oh @Yana, dezelfde boodschap zo ongeveer:) Veel van ons hier zullen de neiging hebben de oplossing van buiten te verwachten, vandaar dat we zo gevoeleig zijn voor verslaving wellicht? Het is iets in ons dat nooit volwassen is geworden. Wat je zegt, we kunnen het nu wel aan. En dat ontdekken @Dune, was voor mij wel een wonder:)

Goedemorgen, @Dune euforie is prettig maar je dondert wel weer hard naar beneden als de endorfines op zijn. Dealen met dagen zoals deze, lief voor jezelf zijn, jezelf toestaan om te huilen, onprettige gevoelens te hebben, zonder er vanaf te willen, dat zet wat mij betreft meer zoden aan de dijk. Niet alleen tijdens een stopperiode, maar ook daarna, een leven lang. Er is geen leven zonder deze gevoelens, die horen erbij. En ze komen en gaan. Het verzet ertegen, denken: ik wil me niet zo voelen het moet weg, verlengt de misère.