Klassement

Het duurt nog een maand voordat ik de twee jaar aantik. Het wordt minder belangrijk...'de tijd'. Nog steeds bezoek ik mijn groep. En voorlopig heb ik geen enkele behoefte dat niet te doen. Sterker nog, ik kijk er elke week naar uit. Ja, het is AA, ja we volgen de 12 stappen. Met een eigen boekje, omdat wij ons niet goed konden vinden in de formele taal en dit herschreven. Zelf heb ik geen sponsor en doorloop de stappen organisch. De ruimte om een eigen proces te doorlopen is zo waardevol in deze groep. Vaak word ik geraakt, door de openheid van mensen. Het proces wat ze doorlopen en hoe ze groeien. Ook de worstelingen. De ellende waar sommigen (nog) in zitten. Frustratie wanneer er een terugval is. De wijsheid die gedeeld wordt. Ik realiseer me nu dat de donderdagavond voor mij een belangrijk reflectiemoment is geworden. Ik gun iedereen op één of andere manier zo'n groep in real life. En een maatje, die ik hier op het forum ontmoette. Het dagelijkse app contact lijkt zo 'gewoon', maar is essentieel voor mij! Ik heb ontdekt dat ik na mijn terugval pas echt de eerste stap heb gezet. En niet meer alleen op wilskracht vaar. De eerste keer, zo'n acht jaar geleden was het een besluit. Om niet meer te drinken. Alleen bleef ik doen wat ik altijd al deed. En ging onderuit. Ik ben meer gaan 'voelen'. Aankijken van de realiteit. In het leven staan. Met alles erop en eraan. Ik hoef niet anders te worden. Maar zijn wie ik ben. Ook met alles erop en eraan. De overgang heeft me flink overhoop gezet, met name als het gaat om emotie en stemmingen. Gelukkig heb ik daarbij ook hulp gezocht. En dat samen met een zo gezond mogelijke leefstijl, me (meer) uitspreken maakt dat ik me wat stabieler voel. Zoiets. Ik heb geen behoefte meer om te drinken. Ervaar nauwelijks nog zuchtmomenten. Dat is zo fijn. Acceptatie, compassie, vertragen...woorden die vorm krijgen. O, en voor de duidelijkheid, ik ben absoluut niet perfect. Scroll te veel op mijn telefoon, koop te veel kleding zo af en toe. Bingewatchen is me niet vreemd. Oja en dan de zak paprikachips haha! Het leven wordt niet makkelijker. Wellicht is het nooit makkelijk, voor niemand. Maar ik kan wel steeds betere dealen met de hobbels en obstakels die ik tegenkom. Dat is wat ik leer, oefen elke donderdag in de groep. De verhalen van anderen. Ze zijn inspirerend, confronterend soms irritant, zucht. Maar altijd neem ik wat mee. Voorleven Dat is het woord wat ik meeneem nu. Hoe en wat wil ik voorleven, zijn? Voor mezelf, voor mijn kinderen, voor mijn omgeving. En daarin word ik dagelijks uitgedaagd! Mooi toch? Als mensen me vragen: hoe is het? Dan is mijn antwoord steevast: never a dull moment. En dat is ook zo. Voor iedereen die aan het begin staat van stoppen, een ❤️ onder de riem. En keep up the good work🌹

Morgen ga ik mijn twee grote reistassen weggeven, reistassen die ik beidde gebruikte bij een nieuwe opname in de verslavingskliniek. Een kleinere ga ik behouden voor als ik nog eens moet overnachten in een ziekenhuis. Daarmee hoop ik een hoofdstuk in mijn leven kunnen af te sluiten.

Ik vind het een interessant thema, het categoriseren en duiden of verklaren van tegenslag. Ik merk verschillende manieren op om verder te gaan na "Je hebt van die dagen". Dat zijn bijvoorbeeld "alles zit me tegen", of "iedereen werkt me tegen", of "ik doe alles fout" of "de stand van de sterren is erg ongunstig", en er zijn er nog meer. Doorgaans kiezen dezelfde mensen ook dezelfde categorie hieruit. Misschien goed om op te merken dat je jezelf ook kunt aanleren wat meer "om te denken". Zoeken naar de kansen die de ontstane uitzonderingssituatie je bieden, naar het leermoment om herhaling te voorkomen, naar de humor die er misschien zelfs in te ontdekken is.

vroeger had mijn partner een pc programma over bioritmes en daarop kon je zien op welke dagen je ritmes goed waren, minder en critisch. Op de zeldzame dubbelcritische dagen kon je beter geen grootse dingen plannen. Een beetje als een astrologische voorspelling. Maar ooit in een relatiecrisis namen we dat programmaatje er bij en bleken we beiden zo'n dubbelcritische dag te hebben gehad. We konden er wel om lachen en stelden de break up nog jaren uit, maar het klopte dus (toevallig?) wel. Maar wie weet zat er wel wat waarheid in. En hormonen doen ook veel.........

Wat lief @Bob! Het gaat heel gemakkelijk eigenlijk. Het belangrijkste is de intentie. Die is stevig!

Ik heb vandaag een buitengewoon goede dag gehad,soms lijk je dagenlang geen millimeter vooruit te komen en soms heb je zo dag dat je wel anderhalve week aan inzichten lijkt te krijgen. ik voel me dankbaar en gezegend fijne avond!

Goeiemorgen iedereen. Ik kan geen alchohol drinken, want als ik een glas drink, drink er twee en dan een volgende en een volgende … Daarom drink ik geen alchohol. Nooit meer. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Dagpact: Claudius

Wat mooi omschreven en heel herkenbaar! Zo beleef ik de meetings ook en ik ben pas in herstel sinds ik de 12 stappen doe. Daarvoor was ik simpelweg gestopt.

Ja lastig kan dat zijn. Behalve dat ik ook een jaartje ouder word, hoef ik geen rekening te houden met bepaalde aandoeningen. Maar die energieverdeling blijft moeilijk. Ik ben moe en het gaat regenen, maar moet er straks toch op uit voor een wandeling met een vriendin. Helemaal niet zo'n zin in, maar als ik eenmaal op gang ben zal het wel weer gaan. Gelukkig is die vriendin een theedrinker en geen alcoholdrinker.

Goedemorgen... Het is nog steeds stink weer hier! Gisteren een luchtvochtigheid van 71%. Nog een paar maanden... Maar heb wel anderhalf kilo bramen geplukt.

@Claudiusik begrijp wat je zegt en je gevoel. Soms heb je zo’n dag. Gek genoeg had ik hem ook gisteren. Alles leek mis te gaan. Ik was op de verkeerde tijd bij een afspraak, reed verkeerd, verloor de intuvia van mijn fiets, boodschappen uit de winkel vielen om.

Npo3 op zaterdagen. Op npo start kun je terugkijken en op npo plus vooruit

@Lika, compliment! Niet minder voor @Fonny, @Kruidenthee en @Artax.

Ik had laat een praagse schnitzel, puree en champions , veel champions . Ik heb dit al verschillende keren geplaatst, ik heb het gevoel dat iedereen mij vroeg of laat in de steek laat. Verlatingsangst. Ik kreeg op maandag een bericht via de app van mijn bank dat mijn telefoon binnenkort niet meer compatibel is. Dus ik dacht een cadeau voor mezelf te kopen gisteren, maar in de winkel hadden ze softwareproblemen en konden ze de korting niet geven, dus ze raden me aan vandaag terug te komen. Het was gisteren voor mij heel de dag vrijdag de dertiende. Wat mij het meest raakte was dat ze bij de verpleegpost van de afdeling waar ik het laatst opgenomen was geen tijd voor mij hadden. Terwijl ze me al tientallen keren verzekerden dat ik hun altijd mocht opbellen bij problemen. Maar ik blijf nuchter.