Vandaag 1 jaar alcoholvrij.
Ik herinner me de euforie in het begin nog goed. Het vooruitzicht van droog staan. Ik verbaasde me over het gemak waarmee ik alcohol kon laten staan. Met name in de jaren daarvoor heb ik zoveel geworsteld met matig drinken of periodes van ‘even niks’. Halfslachtige pogingen die steevast opgevolgd werden door het normale patroon van dagelijks weer drinken.
Dus daar ben ik eens over gaan nadenken. Wat maakt het dat ik ineens die knop om kon zetten? Dat ik die worsteling niet meer had? Ik was niet veranderd, mijn omgeving of leefsituatie ook niet. Er blijft maar één conclusie over. In tegenstelling tot de jaren daarvoor heb ik hardop toegegeven dat matig drinken geen optie is. Nooit. Ook niet na een jaar voorzichtig weer een glas wijn om te kijken of je ervan geleerd hebt, en dat je het zo nu en dan wel weer een keer kan nemen.
Dat kan niet! Ik kan dat niet en met mij 99,99% van alle mensen die net als ik niet met drank kunnen omgaan ook niet.
Die zekerheid gaf mij rust. Ik legde mij erbij neer. Het is wat het is. In zekere zin sluit je vrede met jezelf als het gaat om het gevecht dat je elke dag weer leverde rondom de drankkwestie. Niemand wint namelijk door elke dag compromissen te moeten sluiten rondom de hoeveelheid die je dagelijks mag drinken. Een dry january is voor mensen als ik een farce, een totaal mislukte poging om maar te bewijzen dat je er best mee om kan gaan. 31 dagen lang de minuten tellen totdat je weer mag zuipen. En oh, wat ben je dan trots dat je die dagen droog bent blijven staan. En je nooit afvragen hoe het kwam dat je elke dag die zucht voelt, die dagelijkse worsteling om ervan af te blijven.
Alcohol is een fascinerend goedje als je ernaar kan kijken vanaf de zijlijn. De wereld is ermee doordrenkt. We heffen het glas bij de feestdagen, geboortes, successen, verjaardagen, reünies en lekker eten. Op die manier associëren we drank met het goede in het leven en vergeten daarbij achteloos dat alcohol ons ruïneert wanneer we er een gewoonte van maken om mijlpalen te verwarren met de dagelijkse meters die we afleggen. Wanneer we dat glas nodig hebben om elke dag af te sluiten door onszelf te verdoven.
Alcohol uit mijn leven verbannen was één van de beste beslissingen in mijn leven. Het heeft mij iets gebracht dat geen druppel drank mij ooit kan geven: trots zijn op jezelf. Het gevoel dat iets jou niet meer in de greep heeft. Dat is vrijheid, en iedereen die ook hier doorheen is gegaan snapt wat ik bedoel. Ik gun dat iedereen die hier op dit forum steun zoekt. Je moet het zelf doen, maar weet dat als het mij lukt, dan lukt het jou ook. De eerste stap is het makkelijkst. Zeg het gewoon hardop: ik kan niet omgaan met alcohol. Niet met mate, niet af en toe. Nooit! Schud het van je af, accepteer dit feit en wentel jezelf niet in medelijden. Het is in ieder geval mooi duidelijk. Je hoeft je nooit meer af te vragen wat het plan is rondom alcohol. Geen schema’s, geen hoeveelheden afmeten of dagen ‘even niet’. Alcohol is verleden tijd.
Dat was het voor mij. Ik verlaat het forum, het heeft mij gebracht wat het moest brengen. Het gaat jullie allemaal goed, ik wens iedereen een mooi en nuchter leven toe. En als je een keer een sober uitziende man ziet hardlopen om 08.00 ’s ochtends, met een vreemde grijns op zijn smoel, geef hem dan een vriendelijk knikje of zwaai even. Het zou zomaar kunnen zijn dat we elkaar dan een mooie dag toewensen.
En door….