Klassement

Dankje wel @Bob en @Lika een hele leuke verrassing dit en nog steeds alcohol vrij

Ik had gisteren een diner met mensen met wie ik een hele intense band voel. En de gedachte kwam zomaar op: ik ging een glas wijn drinken. Zonder ook maar ergens bij stil te staan. Gewoon: intoxicatie om extra open te staan voor de magie die dit vriendenclubje geeft. Niet eens de gedachte ‘dat ene glas kan wel’ want ik was helemaal kwijt dat ik er ooit een probleem mee had. Ik ben nuchter gebleven. Verslaving liegt tegen je. Altijd.

Dag 3 het voelt goed...het doet veel met mijn zelfrespect!

Gefeliciteerd met je 9 maanden, @billy1981. Je zit daarmee in fase 4. Respect ook voor @keet, @Thei, @Amethist en @wimmelt.

@lady jane Ha Jane, verwondert het je werkelijk? Ik heb van meet af aan aangegeven dat ik een pauze wilde inlassen van drie maanden. Gaandeweg ontwikkelde bij mij de gedachte om dit voor een langere tijd voort te zetten want juist de bewustwording van hoe ik als zo vanzelfsprekend elke dag dronk leidde tot een omslagpunt. Mijn gezondheid drong zich ineens veel meer naar de voorgrond. Het niet drinken werd een instrument om mijn gezondheid te verbeteren en dat wil ik zeker niet loslaten. Toch heb ik vooralsnog het voornemen om met kerstmis mee te doen. Niet vanuit een gevoel van anders “tekort” te komen of niet gezellig te zijn want daar geloof ik niet in. Ik ben reuze gezellig als ik nuchter ben en scherp ook. En de mensen met wie ik me omring zeuren niet over “doe niet zo ongezellig”, dan nog zou het me niet ontmoedigen. Het is meer dat ik zo dol ben op kerstmis, de mooi gedekte tafel, de wijntjes bij de diverse gerechten, het bourgondisch geheel wat ik vooralsnog niet wil loslaten. Er bestaat een kans (heb ik me heel goed gerealiseerd) dat ik op dat moment zelf er helemaal geen behoefte aan heb en het gewoon laat voor wat het is. Maar daar gaat het niet om, het gaat om het gegeven dat ik het mezelf dan toesta om te drinken als ik dat wil. Ik heb veel gelezen over onderhandelingen hier op het forum. Dat lijkt me dus verschrikkelijk! Wanneer wel, niet, hoeveel, hoe dan? Dat pad wil ik niet op. Ik drink met kerst maximaal 5 glazen wijn over de hele avond. Misschien 5 halve glaasjes (hoogst waarschijnlijk) en dan is het klaar. We zitten zeker vijf uur aan tafel! Kerstavond dito, dat is ons gezinsavond, maar ik wéét helemaal niet hoe het zal verlopen. Wel weet ik dat het geen drankgelach wordt. Ik ben geen binge drinker of eter, nooit geweest en dat ga ik zeker niet worden, daarvoor hecht ik te veel waarde aan zelfcontrole. Ik begrijp je zorg! Echt! En je betrokkenheid vind ik verwarmend! Ik beloof je dat je me voorlopig hier nog zult blijven lezen. Ik zal niet gaan vluchten in de drank. Dat gaat gewoon niet gebeuren. Je hebt geen idee wat ik allemaal over mezelf heb geleerd in de afgelopen maanden! En mijn wens om te willen drinken met kerstmis heeft niets te maken met wat ik tegen vrienden heb gezegd. Het is niet dat ik iemand iets heb “toegezegd”! Oud en nieuw zal ik waarschijnlijk ook het glas heffen. En nieuwjaarsdag, dat zijn oude tradities waar ik waarde aan hecht en vooralsnog niet los wil laten. Hoe ik me werkelijk zal voelen op de momenten laat ik open. Maar zeker weet ik dat ik niet in de drank zal vluchten want dry january doe ik mee, alleen mijn januari begint op de 2e of derde. Mijn eigenzinnigheid laat me daar niets in dicteren.

@Bob ik vind het een hele mooie spreuk! Thnx voor je berichtje weer. Ik moet sommige dingen inderdaad ook loslaten maar het is best lastig. Het zit in mijn karakter dat familie bv best over mijn grens heen kan en niet echt naar me luistert en als ik er dan wat van zeg ze in een soort slachtofferrol gaan en het domme van alles is dat IK me dan nog schuldig of lullig ga voelen of ga piekeren. Vind dat zon vreselijk nare eigenschap van mezelf en ook slap. Maar het is ook 1 van de redenen voor mijn alcoholgebruik omdat dat op de 1 of andere manier niet nuchter te handelen is. Weet dat niet goed te kunnen doorbreken. @Roseedank je voor het lieve bericht! @lady janedat is zeker waar. Helemaal mee eens. Het enige probleem is dat het contact met mijn vader er niet is. Verder geen familie (woont ver weg of is overleden) en het enige contact is dus eigenlijk mijn moeder. En die betrekt juist veel verleden in onze gesprekken. Als ik bv zeg mijn dochter is vandaag ziek heeft waterpokken is het antwoord oh maar toen jij vroeger waterpokken had blabla als ik vertel over dingen wordt alles omgedraaid naar vroeger etc. Terwijl mijn moeder heel cru gezegd emotioneel nooit een moeder is geweest. Dat botst dagelijks. Ze heeft lieve kanten zeker weten. Maar die nare kant overheerst heel vaak. Ook is er gewoon geen oprechte interesse in mij. Alleen in mijn kinderen. Mijn zus heeft ook geen contact meer met mijn moeder die kon en kan dit gedeelte van haar ook niet handelen. Maarja het contact is net hersteld een jaar. Het blijft lastig. Zonder heel mijn draadje vol te schrijven over haar wil ik ermee zeggen dat ik niet blijf hangen in het verleden maar door wil. Alleen dat is dus niet altijd zo makkelijk. Ondertussen dag 12. Het fit opstaan bevalt me wel. Morgen de intocht van sinterklaas. Op zaterdag... Normaal gesproken had ik die hoogstwaarschijnlijk met een black-out en kater doorgebracht en nu dus nuchter. Ik zal mezelf vast een stuk beter voelen dat is zeker. Wel merk ik dat de weekenden moeilijker zijn. Vrijdagavond... Even na het douche beneden op de bank aan de wijn of mixdrank en relaxen is er nu niet. Ik probeer nu ook maar even meer aan de frisse ochtenden te denken als de "ontspannen avonden". Wel met mijn vriend gepraat en hij steunt me wel. Goed gesprek gehad ik hoop dat wat er is gebeurd een plekje gaat krijgen..

allemaal bedankt voor de reacties, ik zal dit weekend een verhaal maken over mijn ervaringen, Wijntjeofmeer mijn Chef wist er van tevoren van en enkele directe collega's heb ik het na de tijd gezegd.

Herkenbaar Lily. Ik heb ook periodes gehad dat ik niks in huis haalde maar dan toch teveel zucht had en dan maar de sterke drank van man dronk. En dan weer allerlei smoesjes of capriolen uithalen om dat te verbloemen. Het is zo schaamtevol en ik vraag me ook echt heel vaak af hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Ben namelijk ook lange tijd een ‘normale’ drinker geweest.

Goed de nacht doorgekomen, dag 2. Kom op! Gisterenavond kort lontje naar de kinderen toe (al waren ze het ook echt wel even aan het uithangen), en ik had nog veel werk op de plank (want ja, met de kater overdag niet zo productief geweest op het werk, schuldgevoel, werk inhalen), hond diende nog uitgelaten te worden. Mijn hoofd heeft dan precies geen overzicht meer en dat worden dat precies allemaal bergen. Het is één van mijn triggers. Teveel taken tegelijkertijd, hmm. Maar het is me gelukt! Dit klinkt voor mezelf belachelijk als ik het zo schrijf, en dan denk ik ook: wat ben je toch hard rock bottom gegaan. Dat je moet trots zijn om een avond/nacht niet aan het drinken te gaan. Want dat was wel mijn modus operandi de laatste maanden/jaren. Thuiskomen, wijntje bij het koken, om de drukte van koken, kinderen, huiswerk, etc aan te kunnen. Hehe, even ontspannen na een lastige dag. Waar het vroeger bij 1 of 2 wijntjes bleef, werden dat de laatste maanden gemiddeld een halve fles tot 2/3 van een fles. En dan was ik nog flink geweest. Uitschieters met 's ochtends een kater wegdrinken, zucht... ik ben er niet trots op. Beginnen andere dingen te drinken zoals vodka, gin,... alleen maar omdat ik geen wijn meer in huis haalde zodat ik niet kon drinken. Maar dan domweg toch die craving te groot was en dronk wat er maar ook in huis was. Mijn partner heeft een gincollectie staan wat in mijn geval op dit moment toch ook een grote uitdaging is.

DAGPACT: Yvonne Fonny Vamos86 Lily03 Goeiemorgen iedereen!! @Emmywat heftig! Lekker wandelen met de hond in het bos helpt bij mij ook heel goed om de spinnenwebben uit mijn hoofd te halen. Fijne dag!

ik blijf me verbazen dat je met Kerst gewoon mee wilt doen met drinken. Heb je het filmpje van Els Noorlander op youtube gezien? 33 min. die je het beste in je favorieten kunt zetten om af en toe eens terug te zien. Afgezien van het feit dat een paar dagen drinken wel eens tot een ernstige terugval kan leiden (sommigen zelfs erger/inhaalslag) wat levert het je echt op? Ben je echt gezelliger dan? Verlang je echt naar weer een kater? Meedoen? Laat het los en laat het open, een plan maken is soms goed, maar dit voelt voor mij als een slecht plan. Ik heb er in de loop der jaren velen voor gaas gegaan. En de meesten komen niet terug. Helaas. Luister naar je ziel. En wat je tegen vrienden hebt gezegd is niet iets wat niet mag veranderen. Toen het voor mij zo was ooit heb ik gewoon vertelde dat het nuchtere leven me zo goed beviel dat ik het eigenlijk nog wel een poosje zo wilde blijven doen. En nu wordt er amper over gesproken. Ik wens je wijsheid toe.

@Rudo dag 5 alweer! Wat goed zeg! Ik werd zomaar blij van je post, wat een positiviteit en enthousiasme spreekt er uit! Het doet inderdaad ongelooflijk deugd te weten niet alleen te zijn, onder mensen die je écht begrijpen. Ik las dat er wel vaker mensen zich aanmelden, hier langskomen, maar dan ook snel weer verdwijnen (misschien door terugval?). Ik probeer dat op dit moment juist niet te doen, niet weg te blijven en door te gaan. Ik voel dat met wilskracht, de knop omdraaien, de lieve woorden en af en toe een noodzakelijke spiegel die voorgehouden wordt, het me zal lukken. Ik blijf dus in gesprek :-). Heel veel succes!

Applaus voor @reboot.

Hey @Rudo, Je hebt ons gevonden en wij jou! Je klinkt schoorvoetend, precies zoals ik me voelde toen ik hier binnenstapte. Ik heb er veel langer over gedaan voordat ik ging reageren, moest eerst de kat uit de boom kijken, maar jij doet het zó! Chapeau! Wat het forum mij in eerste instantie heeft gebracht is het bewust worden van mijn feitelijke alcohol gebruik. Hoe ik daar in stond en hoe ik daar zonder doordenken mee omging. Wellicht struisvogelpolitiek, maar ik ben gaan zien hoe en wat en dat is vruchtbaar gebleken! Het hoeft niet eng te zijn wat er gaat komen; wees nieuwsgierig en leer van jezelf! Je zegt dat je “nog” alles hebt wat waardevol voor je is. Daar kun je denk ik ook je gezondheid nog aan vastplakken? Heel veel succes op jouw reis! Het is spannend, maar hoeft niet eng te zijn!

Goedemorgen lieve frummers , ben weer even hier . Voorheen was ik hier iedere dag te vinden . Nu ff terug dus , al is de reden wat minder. Vanwege een reorganisatie op het werk , lig ik weer op mijn gat. Na 2 weken thuis, maandag toch naar de huisarts . Heb nu medicatie om mijn malende gedachten stop te zetten , werd er bijna psychotisch van. Wat me wel goed doet , is dat er op geen enkel moment de behoefte naar boven komt om weer naar de fles te grijpen. Juist nu , weet ik dondersgoed dat me dat juist NIET gaat helpen.

Welkom Rudo. Veel sterkte de komende tijd. Lees je eerst maar eens goed in, met name de verhalen van lotgenoten en online ervaringsverhalen van anderen. Dat hielp mij enorm. Het was een 'feest' der herkenning en ik voelde me na het lezen van al die verhalen niet zo alleen en het sterkte mij in mijn besluit om voor eens en altijd te stoppen. In mijn ervaring lucht praten met je partner ook erg op. Groet Maarten

Dank voor je positieve reactie. Zo herkenbaar dat ervaren bij niet drinken van toezenden zelfrespect, vrolijker, energie om dongen aan te pakken. En dan toch die onderstroom van verlangen. Vaak heel rustig, kabbelend en beheersbaar maar opeens onverwachte felle verleiding en dan denken dat het deze keer echt anders is omdat je hebt geleerd en bent gegroeid qua zelfbeheersing. Pfffff ik vermoei mezelf met deze vicieuze cirkel.

Welkom Rudo, lekker veel lezen en mooie pakkende zinnen opslaan, heeft mij zoooo geholpen. we hebben een virtuele huiskamer onder ditjes en datjes onder de datum van die dag. Wees welkom go for it

Welkom rudo , wat een geluksdag vandaag voor jou dat je ons gevonden hebt. 6 jaar geleden was ik op datzelfde punt en kwam ik hier voor het eerst . Nu al meer dan 5 jaar sober . Het is mij gelukt het gaat jou ook zomaar lukken. Vertrouw daarop , gun het jezelf , ga eindelijk leven , je bent het waard

Angstig en eng, schrijf je, maar je kan het ook zien als een boeiend experiment. 't Is maar net van welke kant je het bekijkt, toch? Goed dat je de huisarts erbij betrekt en ook dat je dit forum gevonden hebt. Misschien kijk je over een jaar wel met een heel prettig gevoel terug naar deze tijd waarin je besloot het roer om te gooien. Als je doorgaat op de oude koers wordt het waarschijnlijk alleen maar erger en minder beheersbaar. Succes!

Die wilskracht heb je ook nodig als je bijv. suikerziekte hebt. Dan straf je jezelf giga als je toch voor gaas gaat. Ik zie drankmisbruik zeker niet als ziekte, maar bij mijzelf wel als keus. En ik denk echt wel eens 1 moet toch kunnen, maar ik weet dat de ervaring me vaak leerde dat ik dat wel kon, maar uiteindelijk afgleed. Dat wil ik dus niet meer dus heel af en toe moet ik nog sterk zijn. Maar mijn gebruiksaanwijzing is dus dusdanig veranderd dat ik er niet echt naar taal of snak, dus waarom zou ik gaan sjoemelen/marchanderen? Veel te vermoeiend. Ik kan niet mijn gedachtes beinvloeden, maar hoef ze niet serieus te nemen. Laat staan ernaar luisteren. Dan had ik daar een dagtaak aan, want ik heb de meest vreemde gedachtes en soms heel agressief ook als ik me mateloos irriteer aan van alles en iedereen. Ik sta mezelf die toe, borduur er soms heel genoegzaam aan verder. En doe vervolgens niets, weinig of iets goeds ermee. Bij het zwemmen zwem ik soms bewust in de babbelbaan om in mijn hoofd eens lekker met mezelf te babbelen. Daarna zwem ik heel anders in de doorzwembaan of zelfs in de snelle baan. Voor mij werkt dit enorm goed. Ik ben dan ook echt nooit eenzaam, want tevreden met mezelf, al jaren en jaren sinds ik de 0 aanhoud. Heerlijk.

Ik heb de avond smooth doorstaan. Al tijdens het eten stonden er mooie flessen wijn op tafel. De geur kwam in mn neus en ik moest glimlachen dat dit dus dit keer aan mij voorbij zou gaan. Ben er niet te lang mee bezig geweest en de bladzijde omgeslagen. Het was als vanouds gezellig en uitbundig. Ik had niet het gevoel dat ik op wat voor manier dan ook uit de boot viel. Deed met even veel plezier mee met de ontspannen balorigheid wat zo gewoon is voor deze avonden. De anderen gingen met de fiets naar de stad en ik met de auto want wilde eerder vertrekken. We gaan anders áltijd met zn allen op de fiets. Vorig jaar resulteerde dit op de terugweg in een valpartij van de eerste vier waar ik bij hoorde; de eerste raakte een opstaande stoeptegel en de rest volgde. Daar zat ik bij; litteken van die schaafwond is nog goed zichtbaar. De rest van de avond heb ik me aan alcoholvrij bier gewaagd: drink zelden bier, maar dit was ter afwisseling van het water een goed alternatief. Bovendien lijkt het net alsof je "meedoet". Wat me opviel is dat mijn reukvermogen nog scherper was dan anders: overal de geur van verschraald bier, zweetlijven en scheten! Zou ik zelf ook zo stinken als ik drink? Ik ben om 23:00 alleen teruggelopen naar mijn auto. Passeerde meer dan genoeg gelegenheden waar ik even naar binnen had kunnen gaan om tóch nog een wijntje te doen. De gedachte aan die mogelijkheid kruiste mijn gedachten en ik heb daar over doorgedacht en ben rustig verder gelopen. Eenmaal thuis bleven de flessen gekurkt. In bed wilde de slaap niet meteen komen; het is een korte nacht geworden, maar ik heb het goed doorstaan!

Hoi sunflower , ik was ook een binger , inmiddels bij 5 jaar droog . Ik dronk ook 2 a 3 keer per week , meestal totdat ik out ging . Ik had dus wel black-outs en wist niet meer wat ik had gedaan of gezegd , vreselijk. Erg gênant. Op een gegeven moment raakte ik in een burnout en kreeg antidepressiva , de black-outs waren meer en heftiger. Ik hoorde achteraf dingen ...... . Ben toen gewoon Cold turky gestopt . Ben hier veel gaan lezen en schrijven . Heel veel boeken verslonden over verslaving. Hier actief blijven heeft mij enorm geholpen. Gun het jezelf om te gaan leven ipv overleven met dat gezuip . Veel succes

Oké mensen, het was een belofte aan mezelf: ook ik ga met de billen bloot. Om zwart op wit te zien wat ik nooit meer wil, en misschien is het behulpzaam voor anderen. Voor mij is dit draadje in elk geval een enorme stok achter de deur om te stoppen. Hier gaan we: Gruwelijke slaapproblemen. Wel snel en diep in slaap vallen, maar na 2 uur wakker schrikken met hartkloppingen en paniek. Vanwege het gevoel dat je een hartaanval krijgt, maar ook uit angst dat je weer allemaal rare dingen hebt geappt of gezegd. Of niet meer weet of de hond wel is gevoerd. En je überhaupt gekookt hebt. Tirades beginnen via app. Hele monologen, waarin ik helemaal doorsloeg. Qua emotie, qua verwijten. Altijd wel met een onderliggende waarheid, maar totáál uit z’n verband gerukt. Meestal met mijn partner, een enkele keer ook met anderen. Toezeggingen doen en afspraken maken en me er de volgende dag niets meer van herinneren, en ze ook helemaal niet wíllen nakomen omdat ik het nuchter nooit zou hebben afgesproken. … ook met mijn dochters. Bijna elke dag een kater. (Of, net zo erg: géén kater, terwijl je wel anderhalve fles op hebt) Zeker 2x per week een black-out, soms zelfs vaker. Angst dat ik iets mankeer door de drank. Aan mijn hart. Mijn lever. Mijn alvleesklier. Dronken met het werk bellen. Ik geloof niet dat ze het ooit echt gemerkt hebben, maar ik moet op z’n minst in sommige gevallen labiel geleken hebben. Veel teveel persoonlijke informatie prijsgeven omdat ik weer eens rete-emotioneel was. Hele dagen verkwisten door gebrek aan energie. Pas na twaalven in staat zijn om te werken maar eigenlijk niet fris genoeg zijn, geen puf om boodschappen te doen dus maar weer bestellen, een berg vaat op het aanrecht want geen puf om de vaatwasser te legen. Op donkere dagen soms ’s ochtends al een glas nemen. Steeds op andere plekken wijn kopen omdat de winkelmedewerkers anders wel zullen denken. En dus ook steeds een andere glasbak zoeken. Maar wel zenuwachtig zijn als er nog maar 1 fles op voorraad is. Een handdoek in de boodschappentas stoppen zodat de (lege én volle) flessen niet rinkelen, want de buren horen me inmiddels alweer de voordeur in- of uitgaan. Een dikke pens. Met een kater bij een klant op bezoek, en hopen dat je onderweg niet over je nek moet. Altijd en eeuwig maar janken om alles. En eeuwig schuldgevoel en schaamte. Met bijna een fles achter mijn kiezen op een ouderavond zitten, om te constateren dat al die ouders maar saaie lui waren terwijl ík er waarschijnlijk met een ontiegelijke kegel zat. Bij de fysio weggestuurd worden met de opmerking: “Mevrouw, ik kan u niet behandelen als u gedronken heeft.” Drinken op kinderfeestjes. Ook die van mijn eigen kinderen. Angst dat vriendinnetjes van mijn kinderen misschien niet bij ons mogen spelen omdat die ouders wel doorhebben hoe de vork in de steel zit. (Waarover ik overigens nooit iets heb opgepikt, maar stel je voor…) Tegen evenementen opzien waar geen alcohol geschonken wordt. Of bij etentjes of borrels aanschuiven terwijl ik thuis al een fles achter mijn kiezen had. Flessen verstoppen voor mijn partner. In mijn datingperiode bij mannen in bed belanden met wie ik nuchter nooit iets zou hebben overwogen (gelukkig maar een enkele keer gebeurd, maar ik word misselijk als ik eraan terugdenk). Maar mijn aller-, allerdiepste dieptepunt was toen een kennis overleed, en ik met zo’n kater op de begrafenis verscheen, dat ik halverwege de plechtigheid de ruimte moest verlaten om te kotsen. En mensen maar denken dat ik overmand was door verdriet. Dat nooit, NOOIT meer; ik kan daar nog steeds van wakker liggen. Ik stop hier echt mee, NU. Dag 5. Nog zeker 40 jaar te gaan.