Klassement

Ik schrijf me in voor de dagpact. Stoppen moet echt gebeuren. Waar zit die knop in mijn hoofd? Maanden gaat het goed. Denk er dan vaak niet eens meer aan. Ben ik zo trots en dan wordt het gewoon en dan...door stress, verdriet en spanning die roes willen. Oke die is vervuld en dan? Ja weer beginnen....en elke ochtend balen van je slappe gedrag. Boos worden op jezelf. Ga zo naar door. Schouders eronde knietjes afvegen, kroontje recht. Breinaalden pakken en door. Dus dagpact!

Goedemorgen allemaal Weer een nieuwe maand! Ik registreer altijd bij jellinek, maar die gaan 1 dezer dagen de boel resetten en dan ben ik mijn registratie kwijt, dus zal ik daar stoppen denk ik. Wel jammer, want dat is een mooi systeem. Maar wellicht ook goed om na ruim 4 maanden over te gaan over wekelijks registreren op het weekpact wat ik al een tijdje doe. En daarnaast maandelijks op ikpas. Ik stop dan ook met het dagpact hier. Fijne dag!

Gefeliciteerd met je 3 maanden, @Descartes . Je gaat naar een nieuwe groep. Als je nog meedoet tenminste, want ik kan je niet meer vinden hier. Ik heb een berichtje gestuurd aan @Descartes33 om te vragen of dat dezelfde is. Ook @ikkanhet gefeliciteerd. 11 maanden al, dat is bijna een jaar vol. En applaus voor @brazer, @mcflurry en @Dylan.

16 x goedemorgen is tegenwoordig 1 dagdraad. Welterusten alvast.

He jammer, @lady jane. Klinkt als iets wel heel leuk om mee te maken is als moeder. Maar helaas pindakaas….

welkom hier en wat een mooie binnenkomer! lekker jong de wijsheid ontdekken waar ik bijv. 55 voor moest worden. ik hoop dat je nog veel komt delen hier en vooral ook genieten wat nu en straks allemaal te oogsten valt

Hartelijk gefeliciteerd met je 16e verjaardag hier, @water, en bedankt voor je waardevolle terugblik. Een buiging voor @Rudy, @Asterix, @MissSauvignon, @Artemis, @Forza en @Marij1984. @Adrian heb ik van de lijst gehaald. We hebben al meer dan 2 jaar niks van hem vernomen.

het klinkt niet hard, je klinkt niet labiel, integendeel, je komt er wel, lees ik tussen de regels door. Verdriet, boosheid alles kan èn èn naast en door elkaar. Er is geen goede/slechte manier, er is jouw manier. En dat jouw vader niet kon stoppen had niets met jou te maken was zijn eigen verantwoording. Jij was het wel waard, maar hij was nog niet zover of het was al te laat, hij zal gedaan hebben wat hij kon, wat bij hem paste. Echte antwoorden krijgen we nooit na de dood. Hij zal wel gewild hebben dat jij nu jouw pad volgt.♥

@lady jane Bedankt voor je openheid, ik weet ergens wel dat boos zijn op de drank niet het juiste is, je wilt zoals wel vaker gebeurd als men een dierbare verliest iets of iemand de schuld van dit alles geven. Drank heeft zo veel stuk gemaakt in ons gezin dat dit een gemakkelijke “blamer” is. Die boosheid en pijn jegens drank is ontstaan uit mijn jaren van machteloosheid, het feit dat ik als “kind van” het niet kon winnen van zijn “beste vriend het biertje” maakt me grimmig. Ik lees regelmatig verhalen van “ex” verslaafde dat zij stopten voor hun kinderen. Mijn vader kon dit niet, dit doet pijn en ja tuurlijk voel ik mij in de steek gelaten door hem, en denk ik vaak was ik het dan niet waard, heb ik niet genoeg laten blijken dat ik hem nodig heb en dat soort dingen. Ik kan mij onmogelijk voorstellen dat je met je volle verstand niet volledig voor je kinderen zou gaan als zij zo in paniek zijn om jouw handelen en dus heb ik er zelf van gemaakt dat hij geen keus had, hierdoor kan ik moeilijk boos op hem worden en vind ik het vooral triest, misschien omdat het pijnlijker is te weten dat hij de keus om voor mij te kiezen wel had maar simpelweg niet wilde. Mijn vader was de goedheid zelf, had nooit geen agressieve dronk, en was eigenlijk een hele lieve rustige man, viel ook niemand “lastig” en leefde een eenzaam bestaan, dit terwijl hij eigenlijk alles had. Hij is opgegroeid in een liefdeloos gezin. Iets wat naar mijn idee de trigger, het begin is geweest. De alcohol heeft in mijn jongere jaren altijd al een rol gespeeld, ik vond het normaal dat mijn vader elke avond dronk, op foto’s van vroeger zie ik altijd het biertje naast hem staan, het probleem zat er dus al heel lang maar mijn moeder was degene die dit nog enigszins onderdrukte, toen mijn ouders gingen scheiden was er geen controle meer en liet mijn vader zich volledig gaan. Eerst denk je dan nog: het komt door de scheiding, het verdriet, het wordt wel beter. Het proces heeft jaren geduurd eer ik in kon zien dat het niet beter zou worden, dat mijn vader dit probleem al veel langer had maar dat ik dit nooit zag omdat ik niet beter wist. Bedankt voor de tip over rouwverwerking, ik zal het eens opzoeken. Ik kom misschien nu wat labiel over omdat ik mijn gevoelens weer oproep als ik er over schrijf maar over het algemeen doe ik het goed, ik functioneer, huil niet meer elke dag, kan lachen en genieten van dingen, alleen blijft er diep van binnen een ontzettende pijn en leegte achter, iets wat ik nooit eerder gekend heb en waar ik ook zelf niet bij kan komen. Maar het is dan ook pas 7 maanden geleden dat mijn vader is gevonden dus waar heb ik het over, dit is een proces wat tijd kost. Ik wil ook niets lievers dan mijn eigen leven eindelijk weer oppakken, voor mijn eigen geluk gaan en verder kijken, hoe hard het ook klinkt ergens valt er een ontzettende zorg van mijn schouder af, ondanks al het verdriet en ondanks dat ik het liever anders had gezien. Ik kom er wel. Ik wens jou alle kracht om voor jouw mooie dochter maar ook zeker voor je zelf door te gaan, ze kan trots zijn op je! En ik weet dat ze dit ook zeker zal zijn.

Wat een machteloosheid, lieve dochter. Ik begrijp je boos zijn op drank, maar weet dat het misschien niet klopt. Ikzelf heb na mijn stoppen ingezien, dat mijn drinken een verkapte drang naar zelfdoding was. Zelfvernietiging, maar dan een onbewuste. Niet dat ik dood wilde, ik wist niet hoe te leven. En ergens koos ik drank als middel. En ik dronk niet eens giga veel. Wel lang en stiekem. Het maakte me van onzeker, afhankelijk, en van afhankelijk depressief, en van depressief suicidaal. En juist omdat drank zo verweven is in velen hun levens, in de maatschappij, de accijns zo'n mooi overheids inkomen (zoals nu online gokken zo lekker wordt verheerlijkt), duurde het jaren eer ik mijn keerpunt bereikte. Voor jouw vader heb jij de redder proberen te spelen, en hoopte dat als jij dat niet kon, de hulpverlening het over zou nemen. Maar ik hoop dat je snapt dat hun beweringen (zelf hulp zoeken, zelf aan het werk) niet uit de lucht komen vallen. Hier weten wij het ook, hulp werkt pas als wij die zelf zoeken, uit de ontkenning gaan en desnoods voor een ander (dit is mijn persoonlijke ervaring, ik kon pas stoppen voor mijn dochter toen ik inzag dat ik mezelf niet meer de moeite waard vond om te redden, maar voor haar een goed voorbeeld wilde en moest zijn). Jouw vader heeft misschien net iets eerder opgegeven. Zichzelf dus. Ik heb ooit mijn zwager verloren op die manier, 35 jaar oud. Vreselijk eenzaam om alleen dood te gaan aan drank. Dit accepteren zal van jou ook iets vragen wat bijna onmogelijk lijkt. Kon je maar eens boos op hem worden in plaats van alles en iedereen eromheen. Heb je daar wel eens aan gedacht? Uiteindelijk heeft hij niet alleen zichzelf, maar ook jou in de steek gelaten, en onnoemlijk veel pijn gedaan. Persoonlijk denk ik dat jij echt hulp nodig hebt, rouwverwerking, alle stadia daarvan. Misschien iets van Elisabeth Kubler Ross lezen hierover. Je kunt nooit dit alles terugdraaien. Maar jij moet verder. Dit kun jij, als je alles wat hieraan voorafging kunt overleven, dan ook je toekomst. Jij kunt, mèt je verleden, je heden accepteren (mindfulness is prachtig, maar niet afdoende ben ik bang) en ervoor zorgen dat jouw toekomst niet hoeft te zijn zoals je vader leefde/dood ging; maar zeker ook niet het tegenovergestelde. Ook dat is nl. geen vrije keus. Het komt vaak voor dat kinderen van..... anti alcohol worden. Maar dan geef je alsohol nog steeds teveel macht. En de echte macht zit in jou. Leer die gebruiken op een integere manier en je zult jezelf helen, met hulp van.............vul maar in. liefde is mooi, leren van jezelf te houden, jezelf de moeite waard te vinden, het leven weer te omarmen, het mooiste wat er is. zelfzorg dus♥