Klassement

Hé, waar is iedereen? Ik ben aan het koken... tagliatelle met zes soorten wilde paddenstoelen, tamme kastanjes en tuinbonen. Nog wat tijm en rozemarijn uit de tuin erbij en met een beetje geluk eten we dan straks een fantastische maaltijd voor ongeveer een kwartje. Het ruikt alvast veelbelovend.

Zeker. Moeiteloos zelfs. Dit was een prima dag. Zelf paddenstoelen zoeken lijkt me hartstikke gaaf, maar ik zou het niet durven. Ik weet er te weinig van af. Maar ik eet ze graag, dus koop ik ze veiligheidshalve maar gewoon. En een man die kookt @Etty, dat lijkt me heerlijk!

Goedenmorgen. Voel me gelukkig stukken beter, dan afgelopen dagen.We krijgen volgende week nog wat prachtige herfstdagen met veel zon en hoge temperaturen.Hier nu ook wat lichte regen.

Nog één maand en je zit op 11 jaar, @Shahire. Respect!

Die man heb ik @Toosmijn man kookt altijd.

Man kookt iets met pompoen en aubergine. Hij kookt het laatste half jaar bijna elke avond en superlekker. Heerlijk om er zo naar te kijken @Yana. Dan heb je niet veel nodig.

Jouw eten klinkt ook niet rot @Toos, dat van mij was een topper. We wachten nog op het oordeel van de garageman maar de camper is ons alles waard, het moet dus wel heel gek lopen wil het niet te maken zijn. Andere motor er in, whatever... we hebben een spaarrekening.

Bij de kastanjes heb ik pastinaak gegeten, die combinatie, samen met een hachee van seitan en ui was verrassend goed.

Bikkels allemaal hartelijk gefeliciteerd

Grappig, zo'n klein landje en dan vaak toch zulke verschillen, het miezert hier een beetje. Maar wat heerlijk dat je zoveel terugkreeg Etty... Ik kreeg ook zo'n bedrag terug, maar dat komt omdat ik de afgelopen maanden het termijnbedrag zelf al behoorlijk had verhoogd en aangezien het zomer was.... Hier is het nest al een paar jaar leeg, op Kees na en hij heeft het altijd kkkkoud, maar hij moet nu toch wennen aan een paar graadjes minder Ik heb een extra spaarrekening geopend en het geld daarop gezet om de klap van volgend jaar wat te dempen...

Doe je goed @Spiritis het niet waard. Hou de eer maar aan jezelf meid

Chapeau allemaal!

Applaus voor @Adam, @Kohtje, @Adri02, @Sebastiaan, @Lieke7777 en @Best.

@Lonster1Dankjewel, ik moet denk ik ook even kritisch zijn wat wel en niet lukt. Ik begin nu langzaam bij te komen en weer iets rustiger te worden. De impact die het daarna op mij heeft is het eigenlijk niet waard. Ik accepteer nu wel dat ik zo in elkaar zit, maar toch ik merk dat ik best vaak over mijn grenzen heen ga omdat ik veel situaties nooit nuchter heb ervaren. Ik ben hier nog erg zoekende in.

Beste een jaar of vijf geleden kreeg ik van de neuroloog Rivotril voorgeschreven, omdat ik een slaapprobleem had. Mij werd er wel bijgezegd dat ik dit maar max 2 maanden mocht nemen (maar geen uitleg waarom ik dit maar max 2 maanden mocht nemen). Ik sliep inderdaad veel beter, voelde me herboren, en zag er voor mezelf dan ook geen graten in om elke avond braaf mijn 2mg te slikken. Dit deed ik aan een constante van ongeveer een kleine vijf jaar. In december 2016 had ik er genoeg van, want het slapen was terug slecht geworden. Ik ben dus uit eigen houtje, van de eene op de andere dag gestopt... Na een dag of vijf begon voor mij de hel.... Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg, was angstig, voelde me vreselijk, beefde voor gek, kon niet meer aan mijn woorden komen, stotterde voor gek, en had het gevoel dat ik geen zuurstof voldoende had. Ben naar een andere huisarts gestapt, en die wist me te vertellen dat ik aan het afkicken was... owkay.... Ik kreeg voor drie weken diazepam voorgeschreven, en moest op die drie weken afbouwen. Ik ben nu ongeveer een maand verder, maar voel me nog steeds shit!!! Mijn hart klopt uit mijn borstkast, trillen is er ook nog bij, met momenten geen zuurstof, en algemeen heel echt slecht voelen. Heb nu op drie weken tijd, 5 maal bij mijn huisarts geweest, ondertussen al naar de cardioloog geweest, maar die bekijken mij alsof ik me alles inbeeld... Ik vind dit zoooooo lastig!!! Buiten het feit dat ik me zo ellendig voel, heb ik nog het meeste last met het ongeloof van de mensen rondom mij... niemand kan dit zich inbeelden tot ze het zelf meemaken. Ik ben het moe om tegen mijn man, en 2 kids te moeten uitleggen dat ik me niet goed voel, en waarom dit nog steeds niet over is (want ja... volgens de medici mankeer ik helemaal niks) Op mijn werk juist hetzelfde... wat scheelt er met jou? Waarom ben je zo stil? Ben je met je verkeerde been uit bed gestapt? Ik word dit alles echt stillaan moe... Wou dat ik een concreet antwoord kon krijgen hoelang ik hier nog doormoet... Er zijn al sporadische dagen geweest waar ik me net iets beter voel, en dan heb ik de ijdele hoop dat het over aan het gaan is... maar dan kruip ik mijn bed in, en dan begint dat hart weer te razen... dan val ik eindelijk in slaap, om dan na een minuut of 20 wakker te schieten, en het gevoel te hebben dat ik klaar wakker ben... i need some sleep!!!!! Enfin... ik moest dit alles effe van mij afschrijven...

@Pierre neem jij ook Rivotril? en ja... de eerste anderhalve maand dat ik deze troep nam, wist ik geen blijf met mijn energie! Op dag 3 van mijn inname van Rivotril, ben ik beginnen studeren voor mijn theoretisch rij-examen, op dag 5 ben ik examen gaan doen. De week erna begonnen met de rijlessen, meestal in blokken van 4 uren. Na 20 uren had ik mijn voorlopig rijbewijs... ik voelde me TOP!!! Mijn energie was niet normaal... maar ik moest wel elke ochtend een soort "energiepil" nemen om wakker te worden van de Rivotril. Na een tweetal maanden was mijn energie totaal foetsie... eigenlijk heb ik me bijna 5 jaar (de periode dat ik de benzo's nam) slecht gevoeld... constant vermoeid, mijn lichaam pruttelde langs alle kanten tegen.. het is vergif!!! En geen enkele medici die ons hierover inlicht!!! Nu, na al die tijd, kan ik heel veel dingen plaatsen. Waarom ik moe was, waarom ik geen energie had, waarom ik geen zin had in genegenheid, waarom ik geen zin had in een liefdevolle vrijpartij, waarom ik geen moeder was die met haar jonge kinderen speelde op de speeltuin... in niks had ik zin... mijn dag doorkomen, dat was mijn dagelijks doel. Ondanks het feit, dat ik nu cold turkey ben gegaan, en dat mijn lichaam daar op reageert, en dat ik amper slaap... heb ik toch terug energie!! Ik heb terug zin om te leven... ik heb terug toekomstperspectieven... ik ben stilaan terug een moeder aan het worden voor mijn kids... en stilaan terug een levenspartner aan het worden voor mijn echtgenoot. 5 jaar hebben die benzo's van mijn leven gestolen!!! 5 mooie jaren ben ik kwijt met mijn kids! 5 jaar was ik een echtgenote, die geen waardevolle echtgenote was! Maar ik mag me gelukkig prijzen... wat heb ik 3 fantastische mannen in mijn leven! Mijn 2 tienerzonen en mijn echtgenoot! Rivotril is nu nog steeds een deel van mijn leven. Elke dag wordt ik er nog aan herinnerd, door de lichamelijke klachten. Maar mentaal sta ik ik veel sterker! Ik ben heel vastberaden! Ik ben HOOPVOL.

Dag iedereen ik zit momenteel op dag 47, dat ik benzo-vrij ben. Hoe het met me gaat? Ik moet eerlijkheidshalve toegeven... het gaat vrij goed met me. Ik zie licht in de duisternis. De betere dagen nemen de overhand over de slechtere dagen. Ik heb meer energie, kan mijn gezin al veel beter verdragen, en heb zelfs al een paar uitstapjes gedaan. Ben zelfs naar de bioscoop geweest, en ben daar in slaap gevallen... hihihihi. Ik blijf wel realistisch, want ik weet dat ik nog niet aan het einde van mijn lijdensweg ben. Maar als ik terug kijk op een maand geleden, dan voel ik me echt een pak beter. Mijn man begrijpt me ook veel beter nu. En dat is heel aangenaam. Dit wou ik toch effe met jullie mede delen. Bedankt alsnog voor alle lieve woordjes en steun. Liefs, ZEER hoopvool

Hoi allen, wat ik me ook afvraag... ik heb de indruk, dat de meesten onder jullie vooral last hebben van een mentale afkick. Of heb ik dit verkeerd op? Bij mij is het ergste de lichamelijke afkick. En eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat die lichamelijke afkick toch iets beter is dan de eerste 20 dagen dat ik cold turkey gestopt ben. Ofwel is het mss gewenning van klachten? Geen flauw idee. Ofwel voel ik me nu effe euforisch, want ik heb deze nacht toch een uur of 4 eens goed geslapen. Echt gek... sinds enkele maanden mag ik al blij zijn als ik 2 uurtjes slaap, nu slaap ik er eens 4 uurtjes, en voel me echt euforisch. Ik vrees dat mijn mentale klop nog moet komen. En aaaargh.., wat voel ik mij een zaag!!! En het feit dat ik nog werk is heel dubbel... als ik alleen werk, dan lukt het met momenten goed. Maar de momenten dat ik met collega's moet werken zijn voor mij een hel!!!! De drukte, de gesprekken, de energie die ik moet geven... dat is voor mij het moeilijkste!! Soms wenste ik dat ik eens naar mijn huisarts kon stappen, en kon vragen om me enkele dagen thuis te zetten! Maar aangezien ik me toch alles maar inbeeld ( volgens alle dokters althans), weet ik dat dit toch niet mogelijk is. Toch verlies ik mijn hoop niet!!! Dit weiger ik!!!! Mijn grootste wens, is dat ik snel terug mama en echtgenoot wordt. Liefs aan allen

Hoopvol, Ik werkte niet meer. Zou dit ook niet gekund hebben! Kon zo goed als niets meer. Mijn mama heeft echt lang alles komen doen. Kuisen, wassen, strijken, eten maken, de kinderen weg brengen en halen, ... . Zelfs mezelf verzorgen was een zware job. Die enge gedachten lieten niets meer toe. Kon ook geen lawaai of beelden verdragen. Heb me lang gevangen gevoeld, zo kan ik dit het best omschrijven. Ik was iemand anders, echt een vreselijke ervaring! En schuldgevoelens tov mijn gezin! Pfff, kan me niet meer inbeelden hoe ik hier door ben gekomen. Maar je komt erdoor, hoelang het gaat duren, kan niemand zeggen, want dit scheelt van persoon tot persoon. Hou vol, het is de moeite!!! Het leven wordt echt terug mooier! Hoe moeilijk dit ook te geloven is, als je er midden in zit. En de waves gaan minder erg en minder lang worden. Windows gaan meer en meer komen! Blijf hoopvol en schrijf van je af, zoveel dat nodig is! Liefs, Ellendig, Elke

Hoi hoopvol, Ik denk idd dat je niets gaat uithalen bij de artsen, maar je kan het proberen als het je oplucht... ik ben namelijk door de benzo troep in de psychiatrie beland, en ik ken er zo meer. 2 mg rivotril is gelijk aan 40 mg valium en dat is zeker geen lage dosis, maar een hele hoge. Ik slikte 1 mg alprazolam ( xanax), dit is 20 mg valium... dit alles volgens de ashton manual, en mw ashton kan het weten, want zij heeft haar leven gewijd aan het helpen van mensen die aan deze verslavende bocht zijn geraakt, door artsen. Alprazolam, lorazepam en clonazepam (rivotril) zijn de meest potentste benzo's. En artsen hebben gewoon geen idee echt niet. Het is nogmaals een grote schande dat dit kan. Groetjes

@mama, wat leuk te horen hoeveel jij je al beter voelt! En dat jouw gezin jou door deze vreselijke tijden heenhelpt. Ik kan niet zeggen dat ik geen steun krijg, maar ik voel me ontzettend misbegrepen. Als ik al een iets aan een familielid vertel, krijg ik te horen: 't is wel een obsessie aan het worden é. Een obsessie???? Neen, toch niet, dit is nu op dit moment mijn leven. Dit is een vreselijke tocht, die ik alleen moet bewandelen... ik vind het toch allemaal te gek voor woorden wat die benzobucht met een mens kan doen. En geen enkele dokter, specialist, die me ooit op de wrange nasmaak van benzogebruik heeft gewezen! Geen enkele!!! En dat maakt me zo boos!!! In die jaren dat ik Rivotril slikte, heb ik meermaals aan mijn huisarts gevraagd of dit geen kwaad kon. Zijn antwoord was steeds steevast: neen hoor... de dosis die jij neemt is verwaarloosbaar en niet verslavend.... ondertussen ben ik zooooo boos op die man, kan hem nog steeds niet onder ogen komen. Ik wacht mijn tijd af... en elke dokter, specialist die me in die jaren dat ik gebruikte hebben behandeld, die mogen allen nog een bezoekje van mij verwachten. Aan allen wil ik een uitleg vragen, en aan allen wil ik toch mijn ervaring meedelen, mijn ergernis, mijn frustratie, mijn pijn, mijn ongeloof, mijn fysieke maar vooral mentale marteling... zal dit iets uithalen? Vermoedelijk niet, maar voor mezelf moet ik dit doen! Nu vecht ik, en heb voor mezelf besloten om toch niet terug met de rivotril of diazepam te starten, om dan terug af te bouwen. Ik ben nu 36 dagen benzovrij, en wil deze teller niet meer opnieuw starten!! Jullie konden het ook, en hebben het ook doorstaan...dus ik heb beslist... ik ben de volgende in rij van de succesverhalen. Ik ben HOOPVOL! Veel liefs aan allen

Hallo hoopvol, ik lees zojuist je verhaal hier en ik voel vreselijk met je mee omdat ik als geen ander weet hoe afschuwelijk het is om van Rivotril af te komen. Het is mij wel gelukt maar het heeft verschrikkeljk lang geduurd voordat ik weer een beetje de oude ik werd. Ik kan niet anders zeggen dan dat je veel te snel bent gestopt. En nu krijgt je hele zenuwstelsel een enorme dreun. Het duurt nu eenmaal vreselijk lang voordat al je receptoren weer hersteld zijn. Bij mij was de omschakeling naar Diazepam geen succes. Zoals Bert zegt lijkt het bij sommige mensen beter om die omschakeling niet te doen en verder af te bouwen van Rivotril. Maar je bent al Cold Turkey gestopt begrijp ik. Dat moet echt vreselijk zijn, dus ik begrijp jouw wanhoop. Ik kan alleen maar zeggen dat het voorbij gaat. Dat je op een dag weer normaal bent. Maar schrik niet als het lang duurt, je hebt het immers ook lang gebruikt en al die tijd zijn je receptoren buiten werking geweest. Die moeten zich helemaal opnieuw "inleren" en dat gaat gepaard met een enorm ellendig gevoel. Wat ik op benzobuddies leerde was dat het vaak weinig zin heeft om opnieuw te starten. Rivotril doet dan niet meer wat het eerst deed. Ik ben bang dat je dus door de zuurste appel ooit moet heenbijten. Je zult nu echt moeten overleven. Althans, zo heb ik het ervaren. Aan de buitenkant zullen mensen niet zien wat je mankeert, ik zag er tijdens het hele ontwenningsproces gewoon normaal uit. Dus dachten mensen dat ik ook niks mankeerde. Dat is het afschuwelijke hieraan, je bent van binnen en in je hoofd helemaal stuk, maar niemand die het ziet. Ik liet mijn vrouw vaak de filmpjes op youtube tot vervelens toe zien om maar enig begrip te krijgen. Het ontwenningsproces gaat echt met vallen en opstaan. Drie stappen vooruit en twee weer terug. En soms ineens weer 4 of 5 stappen terug. Het is een bijzonder grillig proces. Ik beschreef het wel eens alsof ik de hoogste berg moest beklimmen en elke keer weer meters terugviel. Teruggaan was geen optie dus doorgaan was de enige mogelijkheid. Het heeft bij mij 2 jaar geduurd voordat ik over de top heen was. Daarna ging het steeds beter. De heftigheid van het ontwenningsproces is het meest in de eerste maanden. Daarna gaat het langzaam sluimeren. Het is dan nog steeds aanwezig maar steeds minder heftig. Ik ben erg benieuwd hoe het je verder afgaat, met name of Cold Turkey stoppen hetzelfde, langdurige proces geeft. Dat is wat specialisten immers beweren, die stellen dat je na 6 weken wel ontwend bent. Ik kijk hier niet zo veel meer op benzodebaas. Maar zo af en toe lees ik jullie verhalen. Heel erg veel sterkte de komende tijd. Ik hoop echt dat je voldoende steun uit je omgeving kunt krijgen. Uiteindelijk komt het goed! Liefs Gaba

Hallo allemaal. Het is nu ongeveer 2 jaar geleden dat ik begon met afbouwen van Rivotril en in november 2014 stopte ik definitief. De afgrijselijke periode die daar op volgde heb je wellicht hier boven kunnen lezen. Ik kan inmiddels wel stellen dat ik helemaal genezen ben. Ik heb periodes gehad dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen in mijn bovenkamer maar het is uiteindelijk toch goed gekomen. Inmiddels slaap ik weer goed, ik pak mijn sociale leven en mijn werk weer op en soms lijkt het alsof mijn brein deze afschuwelijk ervaring wil vergeten en krijgt het een plaatsje in het geheugen. Misschien 1 keer per maand heb ik nog een day-off maar deze slechte dagen zijn op 1 hand te tellen. Ik heb m'n leven weer terug en ben zo vreselijk blij dat ik gestopt ben met Rivotril slikken 2 jaar geleden. Ik kan weer naar popconcerten en een drukke mensenmassa kan ik ook weer aan. Ik drink af en toe weer een biertje of een wijntje en dat gaat ook best goed. De depersonalisatie, paniekaanvallen en de depressie klaren steeds verder op. Ik kan weer genieten als ik in het bos wandel met mijn honden en ik heb stiekem het vermoeden dat mijn honden ook feilloos aanvoelen dat ik weer veel beter in m'n vel zit. De woedeaanvallen die ik regelmatig had, de constante paniek in m'n hoofd, het lijkt allemaal redelijk verdwenen te zijn. Ik kan weer normaal nadenken en durf weer beslissingen te nemen en nieuwe mensen te ontmoeten. Mijn slaap is weer als vanouds. Ik heb alleen nog last van pijnlijke spieren in m'n nek en schouders en ik moet nodig wat aan mijn conditie gaan doen. Zoals je ziet kan het wel 2 jaar duren voordat je weer de oude bent na het benzogebruik. Maar het is echt de moeite waard! Mijn lichamelijke klachten die ik had tijdens het benzogebruik zijn zo goed als verdwenen. Ik durf echt wel te stellen dat benzo's en Rivotril in het bijzonder 5 jaar van mijn leven hebben gestolen. Als ik dit van tevoren had geweten was ik echt nooit aan dat spul begonnen. Helemaal niemand, geen Apotheker, geen arts of deskundige of wie dan ook heeft me ooit verteld over de bijwerkingen van Rivotril. Pas toen ik op het Engelstalige forum benzobuddies.org kwam, viel het kwartje en kon ik het enorme scala van klachten die ik had thuisbrengen. Ik heb een aantal jaren in een roes geleefd en dat zie ik nu pas achteraf. Mijn denken is helderder, mijn levenslust is beter, mijn energieniveau is hoger en ik kan nog wel een tijdje doorgaan met een opsomming van klachten die verdwenen zijn. Het doet mij deugd te zien dat mijn verhaal op dit forum meer dan 1400 keer is gelezen. En inmiddels hebben zich meer mensen aangemeld. Het afkicken van benzo's en Rivotril in het bijzonder is zo goed als gelijk aan het afkicken van heroïne. Huisartsen en specialisten schrijven het middel veel te gemakkelijk voor omdat ze niet op de hoogte zijn van de afschuwelijke bijwerkingen en met name het proces van afbouwen en stoppen wordt zwaar onderschat. Ik heb niet de illusie dat het ooit zal doordringen tot de medici die dit voorschrijven in welk een hel ze hun patiënten storten. Dat mensen uiteindelijk zieker worden van deze medicatie en nog slechter af zijn dan voorheen. Er zou een veel grotere terughoudenheid moeten zijn met het voorschrijven van deze pillen en drankjes. In ieder geval zou er een veel betere begeleiding moeten zijn en niet klakkeloos jaren voorschrijven door de assistente van de praktijk. Afkicken van benzo's is een regelrechte ramp maar het blijven gebruiken is nog veel dramatischer door de aantasting van al je organen en de stapeling in je lever en vetlagen. Maar het is te doen! Het is moeilijk en afschuwelijk maar het resultaat zal je uiteindelijk verbluffen! Als je na die tijd terugkijkt besef je pas wat deze medicijnen met je hebben gedaan. Neem vooral je tijd voor het afbouwen. Misschien hoor je tot de gelukkigen bij wie het met een paar maanden klaar is maar het kan ook zo maar 2 jaar duren. Een maandenlange afbouw is echt niet ongewoon en de tijd van herstel na de stop kan ook nog een flinke tijd duren, Er bestaat geen medicijn dat de vernieuwing van je receptoren in je hersenen kan bespoedigen. Tijd is de enige helende factor. Herkenning van de symptomen bij anderen deed mij al goed. Veel lezen op benzobuddies.org stelde me vaak gerust en gaf me moed in de donkerste uren die ik ooit heb meegemaakt. De symptomen van de afbouw en de stop zijn bijzonder grillig en het zijn er heel erg veel. Niet iedereen krijgt die klachten zo intens, ieder mens reageert weer anders. Ieder mens heeft weer andere omstandigheden. Ik denk dat ik een zeer ernstig geval was. Maar het is voorbij en mijn lichaam en geest is uiteindelijk weer stabiel geworden. Tenslotte weer een rijtje zodat Google deze site sneller kan vinden. Ik hoop zo dat meer mensen de weg hier naartoe kunnen vinden en de kracht hebben om te stoppen met de medicatie. Rivotril Clonazepam Ontwenningsverschijnselen Bijwerkingen Depersonalisatie Depressie Angsten Benzodiazepinen Benzo Slaappillen

Hoi BS, Getverderrie wat vervelend te horen dat je klachten er nog steeds zijn. Het gaat met mij nu na 14 maanden gestopt te zijn al een heel stuk beter. Maar af en toe heb ik ook nog wel wat terugval en dan heb ik simpelweg een rotdag. Het lijkt juist de laatste paar maanden iets harder te gaan met het herstel dan het afgelopen jaar, want dat kroop voorbij. Vorig jaar om deze tijd kan ik me nog goed herinneren en als ik het daarmee vergelijk dan durf ik te zeggen dat ik wel op 90% herstel zit. Ik heb ook trouwens geen vensters gehad, het herstel ging heeeel erg langzaam. Jij hebt zo'n beetje mijn hele verhaal gelezen vanaf het begin op het andere forum indertijd dus je weet hoe vreselijk slecht ik er aan toe was. Dus ja, het gaat echt over. Ieder mens is verschillend en na zo'n beetje het hele internet afgezocht te hebben lijkt het alsof sommige mensen met een maand of twee klaar zijn en bij anderen kan het 2 jaar duren. Ik las heel regelmatig de succesverhalen op benzobuddies.org en het viel me op dat de meesten een soort keerpunt krijgen na de 9e en 10e maand. Dus met een beetje geluk gaat het nu binnenkort bij jou ook ineens met sprongen veel beter. Ook heb ik eindeloos gezocht of er mensen zijn die permanente schade hebben opgelopen maar dat ben ik in de ontelbare verhalen die ik heb gelezen nergens tegengekomen. Uiteindelijk komt iedereen er bovenop. Helaas is er geen tijd aan te verbinden. Waar ik nog steeds last van heb is dat ik mijn lijf moeilijk kan ontspannen. Regelmatig pijnlijke spieren. Eigenlijk ben ik het gevoel in mijn lijf een beetje kwijtgeraakt. Binnenkort krijg ik wat massages en daar kijk ik erg naar uit. Je bent nu al zo'n enorm eind onderweg. Hou je maar vast aan het idee dat het binnenkort ineens veel beter zal gaan. En als dat punt komt, gaat het ineens heel hard. En als dat punt bij jou en Snoes zover is, gaan we een keer koffie ergens drinken, dat hadden we toch afgesproken?

Lieve Snoes, Twijfel nooit aan jezelf. Denk eraan hoe je was voordat je benzo's gebruikte en hoe je nu bent. Het verschil komt door de benzo's.

Beste Allemaal. Nog ruim twee weken en dan sluit ik het jaar 2015 af. En vandaag wil ik nog wat schrijven over het afgelopen jaar. Ik zal mij 2015 altijd blijven herinneren. Het was het jaar van de meest idiote en bizarre verschijnselen in mijn lijf en in mijn brein. Ik denk dat ik nooit helemaal in staat zal zijn om goed te kunnen beschrijven wat er gebeurt is. Ik denk dat alleen degenen die het gehele proces van benzogebruik -afbouw en stop hebben meegemaakt, hier iets van zullen begrijpen en dan nog is het voor een ieder verschillend. Voor mij was het de afschuwelijkste periode die ik ooit heb meegemaakt en simpelweg met niets te vergelijken. In mijn verleden heb ik best wel wat heftige life-events meegemaakt, echt nog wel heftiger en vaker dan de gemiddelde mens, denk ik. Maar op de een of andere manier kon ik daar prima mee omgaan en herstelde ik over het algemeen redelijk snel. Dit is van een compleet andere orde. Dit is een gevecht met de duivel. Ik ben nu ruim een jaar benzo-vrij. Pas enkele weken heb ik het idee dat ik weer op de goede weg ben. Dat idee heb ik wel vaker gehad en elke keer kreeg ik dan weer een terugslag. Die terugslagen zijn dan onmenselijk wreed. Mijn hele stress-systeem ging dan op tilt. Er is geen pijl op te trekken wanneer ik zo'n aanval/ terugslag kreeg. Er was vaak niet direct een aanleiding voor maar plots schoot ik in de stress en dan kwamen er extreme angsten maar ook woedeaanvallen. Er zat geen rem meer op mijn negatieve en destructieve denken en dat duurde dan een aantal uren of zo. Het is me bespaard gebleven maar ik was zo bang dat ik dit ergens op straat zou krijgen en dat ik dan als een verwarde man afgevoerd zou worden naar een psychiatrisch ziekenhuis of zo en dat ze me daar met benzo's zouden platspuiten. Dus bleef ik liever thuis en ging ik zo weinig mogelijk naar buiten toe. Dat leverde op dat ik als zelfstandige opdrachten niet goed uitvoerde en er kwam geen geld meer in het laatje. Mensen om me heem begonnen me te pushen dat ik nu toch wel een keer beter moest zijn en dat ik er wel een keertje klaar mee moest zijn. Vrienden, familie, collega's ze waren allemaal tot op bepaalde hoogte en gedurende enige tijd begripvol, maar daarna steeds minder. En dat vergeef ik ze want er is te weinig over bekend in Nederland. Er bestaan geen brochures en websites voor familie etc. Wat overigens bizar is, want ik kan me toch echt niet voorstellen dat het zo'n klein clubje met mensen is die deze heftige tijd door moeten. Het zorgt er wel voor dat het een ontzettend eenzame, onbegrepen en ongekende strijd is. Ik zie gelukkig de afgelopen tijd meer mensen hier verschijnen om hun verhaal te delen en dat doet me best goed. Te weten dat je hierin niet alleen staat en dat je niet gek bent maar dat je last hebt van ontwenningsverschijnselen van de benzodiazepinen. Bij de ene persoon is het na het afbouwen na enkele weken wel klaar. Bij een klein percentage blijft het nog maanden en maanden na de afbouw in alle hevigheid doorzeuren. Ik behoor helaas tot dat kleine percentage waar het pas na meer dan een jaar weer normaal wordt. Inmiddels weet ik dat de manier waarop afgebouwd wordt, voor een groot deel bepalend is hoe je hier uit gaat komen en hoe lang de ontwenningsverschijnselen zullen duren. De enige echte leidraad hiervoor is de manual van Dr. Ashton. Met behulp van die manual zijn wereldwijd duizenden mensen afgekickt van de benzodiazepinen. Helaas was ik achteraf eigenwijs en ben het laatste stukje veel te hard gegaan. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken dat het zo vreselijk belangrijk is dat je langzaam en volgens schema afbouwt. Ik had naast m'n bed een stapeltje zwarte fijne schuurpapiertjes liggen en elke avond kraste ik strepen op de schuurpapiertjes. Elke avond een paar streepjes meer. Ik had veel last van het omzetten naar de diazepam. Ik vond de diazepam afschuwelijk en daarom wilde ik daar zo snel mogelijk vanaf. Achteraf was ik liever blijven schuren aan de witte Rivotril pilletjes totdat er niets over bleef. Op dit moment denk ik dat ik voor zo'n 80%- 85% weer de oude ben. Hoewel natuurlijk weer een paar jaar ouder en een afschuwelijke tijd meegemaakt heb ik het idee dat de roes waarin ik heb gezeten, voor een groot deel weg is en ik de dingen weer normaal kan gaan zien en beleven. Lichamelijk heb ik hooguit nog wat last van pijnlijke en gespannen spieren in nek en schouders maar voor de rest mag ik echt niet klagen. Mentaal zijn er nog wel wat issues maar ik weet niet goed of die nu nog aan de benzo ontwenning te wijten zijn. De depressie lijkt een beetje op te klaren (zonder medicijnen!) Eigenlijk ben ik wel heel goed bezig want een maand geleden ben ik ook gestopt met roken. Ik rookte verschrikkelijk veel en tijdens de hele ontwenningsperiode en daarna rookte ik nog veel meer als ooit. Dat is dus weer iets overwonnen! Okay, al met al een rampjaar dat 2015. Ik kan me nauwelijks herinneren of er ook leuke dingen waren. Alles was angst en paniek of alles wel goed zou komen. Alles was zwart en afschuwelijk. Geen kracht om te knokken tegen de angsten. Sommige angsten waren irreëel, anderen absoluut niet. Maar extreem heftig waren ze wel. Het is zeker niet zo dat ik geloof dat als aan het eind van deze maand de kalender een nieuw jaar aangeeft, alles ineens weer beter gaat. Waar het wel om gaat is dat ik deze strijd overleefd heb en weer voor een groot deel de kracht ervaar om er tegen aan te gaan en het volgende gevecht aan te gaan; zorgen dat er weer een fatsoenlijke boterham op de plank komt. Twee grote vijanden heb ik overwonnen in 2015: Roche B.V. met z'n afschuwelijke medicijn Rivotril en Altria B.V. de makers van Marlboro sigaretten. Dat zijn toch geen kleine vijanden dus wat kan me overkomen in 2016? Voor degenen die hier nog midden in zitten of nog moeten gaan beginnen: ik denk dat ik zo'n beetje het ergste slachtoffer was. Ik heb vaak niet eens durven vertellen aan mensen hoe diep ik zat en hoe vreselijk de angstaanvallen waren. Ik ben suïcidaal geweest, zwaar depressief, verward, geheugenstoornissen, cognitieve functies die uitvielen etc etc. Ik heb regelmatig gedacht dat het echt nooit meer goed zou komen. Bij de ene persoon lijkt het meer een fysiek gebeuren en de ander krijgt het mentaal te verduren. De fysieke klachten waren bij mij best te verdragen en duurde een paar maanden. Ik had het meeste last van de depressie die volgde na het stoppen met de benzo. Maar het gaat over! Het duurt onmenselijk lang maar het gebeurt echt! Op een dag ga je je steeds beter voelen. Ik hoop ook echt dat steeds meer mensen dit forum gaan vinden. Daarom zet ik nog een aantal sleutelwoorden in dit bericht zodat Google deze website sneller kan vinden. Voor allemaal: Hou je taai en geef niet op!! Ik zal jullie berichten nog regelmatig lezen. Sleutelwoorden voor Google: Rivotril Ontwenningsverschijnselen Clonazepam Verslaving Slaappillen Benzodiazepinen Slaaptabletten Afbouwen

Tja inmiddels alweer een paar weken verder. De lijdensweg is nog steeds niet voorbij. Zo'n beetje elke dag is er wel weer wat nieuws. Het is net alsof er een deel van m'n ziel verdwenen is. Ik heb regelmatig de angst of het allemaal nog wel goed gaat komen. Mijn genezing lijkt een beetje stil te staan. Maar ik heb er nog steeds alle vertrouwen in dat het uiteindelijk goed zal komen, het duurt alleen zo vreselijk lang!

Ik ben erg blij met de reacties. Ik hoop gewoon dat er meer bekendheid komt over deze problematiek. Dus ook al lees je het en herken je iets laat dan alsjeblieft een berichtje achter. Ik denk dat er zo vreselijk veel mensen met de problemen zitten. Inmiddels ben ik er 7 maanden vanaf. En het gaat steeds beter. Het geheugen wordt weer iets beter en de zwaarmoedige gedachten gaan ook iets beter. Ik ben er nog niet voor 100% maar het voelt als 75%. Wat ben ik vreselijk blij dat ik met deze benzo gestopt ben!! Het is echt een hel om vanaf te komen, maar zo vreselijk de moeite waard! Lichamelijk heb ik praktisch geen klachten meer. De mentale klachten verdwijnen heeeel erg langzaam. Ik gok erop dat ik aan het eind van het jaar op de 100% zit. En dan hoop ik de zwartste bladzijde uit m'n leven af te sluiten. Kon ik maar mensen bijstaan in NL. Maar dan moeten er meer mensen hier gaan reageren.

Dank je wel! Ik had hier al een tijdje niet meer gekeken en zag nu je reactie pas. Het is nu bijna 6 maanden geleden dat ik de laatste tablet slikte. Het gaat nu redelijk met me. Ik ben er nog niet helemaal qua gezondheid en het is nu 4 stappen vooruit en weer twee terug, maar ik ben nog steeds erg blij dat ik gestopt ben met dit medicijn. Ik verbaas me er steeds weer over hoe weinig er in NL bekend is over de problemen met benzo's. Er slikken toch bijna 800.000 mensen benzo's. Bij ongeveer 20% blijven er zelfs na het stoppen forse problemen over. Die zijn niet mals! Maar je kunt er doorheen komen al is het niet eenvoudig. Om het maar even exact te noemen: je gaat door een hel en die periode duurt maandenlang! En toch is het beter om te stoppen, je krijgt langzaam je leven weer terug.

Het is jammer dat dit forum zo weinig bezocht wordt. Het is ook wel raar want gezien het enorm aantal mensen dat slaapmiddelen gebruikt moet er toch wel genoeg animo voor een forum als dit zijn. Ik ben nu ongeveer 4,5 maand verder nadat ik de laatste slaapmedicatie heb geslikt. Het gaat iedere dag ietsje beter, maar het is echt afschuwelijk om van deze medicijnen af te komen. Als ik dit allemaal van tevoren geweten had was ik nooit maar dan ook nooit zo lang aan de benzo's gebleven. Maar er is 1 ding waar ik geen spijt van heb en dat is dat ik gestopt ben. Het is me gelukt om er vanaf te komen. Ik ervaar nog dagelijks de effecten van het medicijn. In tegenstelling tot wat "experts"erover zeggen, is het echt niet met een week of 2 voorbij. Het kan nog meer dan een jaar duren nadat je gestopt bent, voordat je weer helemaal de oude bent. Ik ben echt blij dat ik op de amerikaanse forums veel gelezen heb over slaapmedicatie en benzo's. Anders was ik waarschijnlijk na een maand of zo weer begonnen in de gedachte dat er iets anders aan de hand was. Ik heb een hele reeks afschuwelijke klachten gekregen nadat ik gestopt was. Depressie, angsten, rare gedachten etc. Ik was blij om te constateren dat ik daar niet uniek in was maar dat de nederlandse artsen iets te gemakkelijk zijn over het afbouwen. Afbouwen duurt enkele maanden en nadat je gestopt bent, ben je nog niet klaar. Je zenuwstelsel moet het nu weer doen zonder hulp van de benzo en dat kost veel tijd. Afhankelijk van diverse factoren uiteraard, maar een jaar ben je maar zo bezig met deze afbouw en herstel. Maar het gaat echt steeds beter met me. Ik was een tijdje bang dat mijn hersenen permanent beschadigd waren en dat het nooit meer goed zou komen. Dat ik dement aan het worden was of dat er iets anders aan de hand was. Maar het herstelt langzaam. Mijn GABA receptoren maken overuren nu ze het werk weer zelf moeten doen. Hoe dan ook, ik ben er vanaf! En het gaat steeds beter met me! Iedereen kan dit! Hoewel het misschien wel het moeilijkste is uit mijn leven. En dan overdrijf ik echt niet. Benzobuddies.org is een engelstalig forum waar ik vreselijk veel aan gehad heb.

Inmiddels ben ik maanden verder nadat ik dit onderwerp ben gestart. Op 26 november 2014 ben ik gestopt met de benzo's. Nu, op 16 januari 2015 ervaar ik nog steeds veel klachten, maar elke dag gaat het iets beter. Het zijn afschuwelijke zwarte maanden geweest, ik heb er geen andere woorden voor. Veel klachten die ik had tijdens het benzo-gebruik verdwijnen langzaam aan. Ik weet in ieder geval zeker dat de afschuwelijke tijd de moeite waard was. Het is zeker niet zo dat na stoppen het probleem meteen weg is. Mijn receptoren moeten heel langzaam herstellen en daar is veel tijd voor nodig, erg veel tijd. Na heel veel lezen op allerlei forums kom ik tot de conclusie dat de artsen geen enkel idee hebben wat benzo's met je lijf en je hersenen doen. Zeker niet als het langdurig gebruikt wordt. Nu ik heel langzaam uit de benzo-roes aan het komen ben, besef ik me steeds meer dat het echt noodzakelijk was om te stoppen. Ik merk nu pas wat deze benzo heeft aangericht en ik kan alleen maar hopen dat ik alles weer een beetje op de rit ga krijgen. Het ergste van alles is volgens mij dat je niet weet dat je verslaafd bent en zodra je gaat stoppen tegen een muur van onbegrip aanloopt. De ontwenningsverschijnselen zijn zeer heftig en het is een eenzame strijd in een donkere zwarte kamer. Ik durf eigenlijk wel te zeggen dat ik mijn leven heb te danken aan het engelstalige forum benzobuddies.org en ook aan de amerikaanse Dr.Jennifer Leigh die een blog bijhoudt genaamd benzowithdrawalhelp.com. Ik heb het geluk dat ik redelijk goed engels kan lezen want nederlandstalige forums zijn er nauwelijks. Omdat ik deze afschuwelijke benzo met de hulp van anderen heb kunnen verslaan, zou ik heel graag ook mensen belangeloos willen helpen. Gewoon een steun bij het stoppen. Weten dat je niet alleen bent en de enige bent die dit meemaakt. Dus wie hulp nodig heeft is welkom!