Klassement

Hi guys, Zondag ga ik op de foto met de ukkies. In een bad. Ik heb er enorme zin in, maar opeens krijg ik net een paniekaanvalletje. In een bad, oeh eng. Niet normaal he! Ik ga natuurlijk gewoon. Hup erdoorheen en dan z.s.m ook een keer naar het zwembad om die angst echt aan te pakken. Lijkt wel of alle eerste keren weer eng zijn. Voel mij net een kind dat alles opnieuw moet leren.

Goedemorgen allemaal. Ik ga zo een nieuwe bril uitzoeken. Zit nu dus zonder lenzen en een bril uit de jaren '90 die niet meer helemaal je van het is.. En constant vergissen met bril op, bril af omdat ik normaal (met lenzen in) een leesbril nodig heb voor dichtbij. Nu is het net andersom, dichtbij zónder (lees)bril en veraf mét bril.. Ik wil in elk geval weer even een tijdje met gewone bril verder. Even de ogen lens-pauze geven. En dan in het voorjaar weer lenzen. Toch leuk dat dat af en toe af-/inwisselbaar is... gewoon voor de af-en-toe-verandering, gewoon omdat het kan. En verder heb ik afgelopen nacht voor het eerst sinds maanden weer eens lekker geslapen, zonder door m'n schouder wakker gemaakt te worden. Oók wel weer eens lekker. Ziet een volgende dag er toch weer meer uit als een cadeautje i.p.v. als een berg.

Ha Senna, het zou haalbaar zijn als je daadwerkelijk op 2x2 zat. Dat zit je nu niet, dus die optie is niet reëel. Weet je al hoe je het gaat aanpakken?

Zo herkenbaar! Zo voelt dat inderdaad. Een kind dat opnieuw alles moet leren. Zoeken, uitdagen.... maar als volwassenen zijn we veel strenger voor onszelf. Ik vind het pittig dat we er zo emotioneel gehandicapt door zijn. Vanmorgen voelde ik me niet fijn, maar ik heb wel weer een nacht ervaren zonder wakker worden. Dat vind ik bijzonder om te merken. Echte goede nachten nu. En dus eerder wakker worden dan voorheen steeds het geval was. En dus is er echt ook vooruitgang, ondanks de stressvolle dagen. Ik ben zojuist naar de kapper geweest, dus dat is ook weer een heuveltje genomen. Morgen is mijn moeder jarig. Doordat ik uit een groot gezin kom zijn we morgen met 30 man in huis. pffff, weet niet hoe ik dit zal ervaren eerlijk gezegd. Ik zie het wel denk ik maar.... niet over nadenken.

Dank je wel Lika en Pytje. Ik geloof dat ik op mijn schrijfstoel zit. Bumperjim schrijft ergens: Drinken is zoiets als een helling af fietsen. Hoe verder je daalt des te meer snelheid krijg je en des te minder controle en zo wordt het steeds moeilijker om te stoppen. Bovenaan de helling dwz voor het eerste glas is het het makkelijkst om nee te zeggen. Wat een geweldige metafoor. Die vertegenwoordigt voor mij wat ik schrijf als sneller, meer, sterker spul, grimmiger. Ik hoef die helling niet meer af te fietsen, kan een andere route kiezen. Dat is eigenlijk wat er gebeurt is. Wat nog steeds gebeurt. Door te accepteren dat er geen controle is, de overgave komt er ruimte voor keuze. En verandering. Dat veranderen wat ik kan veranderen. Accepteren wat ik niet kan veranderen. En wijsheid...tussen deze twee het onderscheid te maken. Waren dat in het begin zinnetjes die ik mee uitsprak, zonder te beseffen wat ze betekenen, voel ik nu waarom ze zo belangrijk zijn. De wereld is niet maakbaar, ik heb geen controle. Acceptatie en dealen met wat er komt. Ik zie nu ook dat ik in het beginstadium van het ADB proces hier op het forum heel hard aan het werk was om anderen te 'redden'. Daarmee mezelf een soort van buiten schot laten, nog niet zien hoe mezelf te helpen, wel een drang om iets te doen. Nu weet, ervaar en voel ik dat ik mezelf mag 'redden'. En dat kan voorleven. Zelfverantwoordelijkheid. Wat een ander gevoel geeft dit...onwennig. Mijn mechanisme was: de ander, om er zelf iets voor terug te krijgen. Onbewust hoor...overleving. (Lees Jan Geurtz, verslaafd aan liefde). Ook ik 'keek op' tegen oudgedienden...'als ik daar eens ooit kom'...ze inspireerden mij, en nog steeds! Ik herken de stappen die ze zetten...het proces. En weet ook dat we allemaal kwetsbaar blijven als het om drank gaat.Of je nou een dag of tien jaar droog staat. Dat het werken blijft. Laten we vooral elkaar inspireren. En niet opgeven. Dealen met een verslaving is *. Dat ga ik niet mooier maken. Maar, door al het geworstel ben ik nu op een punt dat het me ook oplevert. Acceptatie en compassie in mijn leven, waardoor ik op alle fronten andere keuzes kan en mag maken. Waardoor mijn zelfrespect groeit. En zo zal ieder mens 'iets' op zijn pad tegen komen waar hij mee moet dealen. Maar heb je echt de bereidheid om het het anders te doen? It's life. Met ups en downs. Blijven fietsen...alleen kies ik niet meer voor de helling af racen. Ook vandaag neem ik de eerste niet. Dat is uiteindelijk de essentie.

@kruidenthee67Bedankt voor het delen. Die compassie, waar je het over hebt, is zo voelbaar in wat je schrijft over je eigen weg en in je reacties op verhalen van anderen hier. Als ik me voorstel dat we met z'n allen hier op een donker pad lopen en vaak niet weten waar we onze voeten moeten neerzetten, zie ik jou met een lantaarntje voorop lopen. Nogmaals dank

Hi Senna, wat een rotnieuws! Het zit je niet echt mee. Maar blijf denken: het wordt alleen maar beter! Misschien vind je wel een hele leuke nieuwe baan. Gemotiveerd nu gaan werken, is natuurlijk moeilijk. Dat kan je baas eigenlijk ook niet van je verwachten.... Sterkte!

Goedemorgen @bolletje Ik klaag niet! Werd steeds weer wakker, maar viel weer in slaap. Lag geen uren wakker...geloof ik. Want ik heb wederom niet steeds op de klok gekeken. Ik leer het wel

Moghu, Jopske Zo dadelijk boodschappen doen met een vrijwilligster. Hier in het dorp wordt overal voor gezorgd als je het nodig hebt. Zo ontzettend fijn al die hulp.

Goedemorgen, Dagpact Antoinnette jowan Amethist Jopie? Goed nieuws? Ik ga even bijlezen

Mijn 2de nacht zonder benzo ging ook goed. Ik ga nu niet elke dag vertellen hoe het gaat, maar wil nu wel ff wat kwijt, het is best wel groot ..... en deze eerste week, de komende 2 weken let ik extra op. Dat is de tijd waarin de dia langzaam het lichaam uit gaat en dat kan fysiek ongemak veroorzaken. De dosering was al lange tijd heel lag, dus ik vraag me af of ik er uberhaupt wat van zal merken, ik heb ook de afgelopen 3 weken niet noemenswaaridg iets gemerkt van de afbouw van 1mg naar 0,5mg. Fijne dag allemaal ....het is nog steeds ijzig koud ..... mooie luchten dat dan weer wel ...

O, Francoise, dat is een valkuil.... 'Jij?'....en natuurlijk heb ik ook lang gedacht, ik ben geen alcoholist...dat accepteren..poehe...in de groep is me heel duidelijk geworden dat het wel zo is. Alcohol was mij echt de baas. De herkenning, de dingen die je doet om aan je middel te komen, ik wist het natuurlijk al, maar vanaf toen kon ik er ook niet meer onderuit. Al veel langer dan ik wilde, geen controle met de laatste jaren een snel grimmig verloop....meer, sneller, sterker, in situaties waar het niet kan...ik kan en durf nog steeds niet alles te delen, dat komt nog ooit... Maar..ik voel me nu 'sterk', niet euforisch..maar het heeft te maken met dat ik me weer 'zeker' durf te voelen. Er weer een mate van zelfvertrouwen groeit. In mijzelf. Het blijft opletten en alert zijn. Contact houden met lotgenoten en naar mijn groep gaan. Soms kan ik het bijna niet geloven...maar het is goed zo. En ik weet ook heus dat er weer minder fijne tijden zullen aanbreken... het zit ook in de aard van het beestje...maar dan ga ik er vanuit dat ik daar mee kan omgaan op een goede manier. We zijn allemaal sterk en krachtig. Maar dat zit m voor mij niet in de strijd, maar juist de compassie en overgave. En dat is een weg waar nog veel te leren valt, maar ook veel oplevert.

Ja mooi, je eerste maand achter de rug. En nóg mooier: de rest van je maanden voor de boeg!!! nu MÉT perspectief!!

Ow au die processen. Tevens prachtig! Wanneer ik terugkijk ( nu ik oude dagboeken doorlees) zie ik dat ik heel anders schreef toen ik 40 was dan toen ik 50 was. Soms gaan veranderingen ook subtiel. Aan de basis moet er m.i. vooral het zelfvertrouwen zijn; de wil om wat preciezer te worden wie je in wezen al bent van binnen. Mij werd soms gezegd niet congruent te zijn. Dat vond ik (werk en relaties ) een lastige. En dat is beter geworden maar ik moet daar wel wat voor doen. Duidelijker communiceren b.v. Veel doorvragen. Minder reactief zijn. En nog steeds zie ik hoe ik het naar buiten toe soms kan doen. Dan is ook nodig te accepteren dat het is zoals het is... Ben met Jopie eens dat je zelf verantwoordelijk bent ( voor je eigen geluk ook). Ik ben gigantisch blij dat ik happy kan zijn zonder het allemaal zo perfect te doen, of dat te zijn. Integendeel ben ik zelfs een slordige kattenkop. Maar dat geeft niet... Ehm... weet niet goed waarom ik het schrijf. Misschien is de onderliggende boodschap dat ooit de strijd niet meer hoeft? Wens je dat toe... komt goed!!