Klassement

Ik ben zo blij en dankbaar dat ik mezelf ruim acht jaar geleden heb neergelegd bij het feit dat ik als verslaafde met m'n eigenwijsheid niet verder zou komen dan actief verslaafd blijven en een langzame dood tegemoet zou gaan. En dat ik dat niet wilde. En dat ik me over m'n (voor)oordelen heb heengezet omtrent een behandeling met de 12-stappen methode (Minesota model). En dat ik me over m'n (voor)oordelen heb heengezet omtrent het met grote regelmaat bezoeken van 12-stappen bijeenkomsten. En dat ik me over m'n eigen eigenwijsheid heb heengezet zonder m'n eigenwijsheid overboord te gooien. Dat ik ben gestopt met zoeken naar waarom "iets" me niet zou kunnen helpen en me heb toegelegd op het zoeken naar "iets" dat me wel zou helpen. En dat dat nou precies dát was waarvan ik altijd vond dat dat me niet kon helpen. Vandaag dag 2784 clean. Ik hoef de "de verleiding tot" al lang niet meer te weerstaan. Ik mag drinken, maar er is geen enkele aanleiding. HOERA. Ik ben een verslaafde in herstel. Vrij om nieuwe fouten te maken, in plaats van steeds dezelfde fout maken en hopen op een ander resultaat. :sun:

Ik kan me vol trots nuchter afmelden

Agnieta, meis, jij noemt dat invullingen. Zo zie ik ze niet. Ik zie ze als samenvattingen. Ik kan je meestentijds ook niet volgen. Als ik dan soms zo'n opsomming zie van wat anderen allemaal over jou schrijven, dan denk ik: "o ja, dat heeft ze óók nog allemaal gezegd", en daar ben ik dan blij mee, dan blijf ik toch een beetje een soort van compleet beeld van Agnieta houden. Als jij dan vervolgens na zo'n opsomming zegt dat er allemaal niets van waar is, dan lost Agnieta voor mij weer op, dan blijft alleen een vrouw over die drinkt, stopt, drinkt, stopt, drinkt... al jarenlang. Je bent een tranendal dat smacht naar zonneschijn. Wanneer je werkelijk werk maakt van stoppen heb je kans een echt zonnetje te worden. Dan heb je niets meer om omheen te draaien, niets meer om mooier te laten lijken dan het is, dan heb je geen zielige verhalen meer, dan ben je geen slachtoffer meer, dan hoef je niet meer achteraf eerlijk te zijn, dan maakt het niet meer uit met welke personen, instanties en hulpverleners je overhoop ligt, in elk geval is het niet meer het breed uitgemeten vermelden op dit forum waard. Op de manier waarop je nu bezig bent geloof ik wat anderen van je zeggen méér dan wat je zelf over jezelf verteld. Draaien, wringen, hangen en wurgen, zoeken naar plausibele verklaringen, zoeken naar onterechte beschuldigingen, met alles de gek aansteken, kortom op zoek naar elke idiote manier van rechtvaardiging is wat ik heel goed herken als gedrag van de (stiekeme) drinker die ik zelf was. Ik kan me niet voorstellen dat je het leuk vindt om alcoholiste te zijn. Soms doe je wel alsóf, maar ik geloof dat niet. Dóe er dan wat aan. Mogelijkheden zat, maar helaas ook smoezen zat.. Láát die smoezen nu eens, wordt eens eerlijk naar jezelf. Gekke griet!! Doe niet zo stom.

@Kohtje: waarschijnlijk heb je gelijk. Ik wil het graag geloven. Het is voor mijn eigen bestwil dat ik even onderduik. Ik kan hier (nog) niet mee omgaan. En soms twijfel ik of ik "spelletjes" mee wil spelen omdat een ander me dat op legt. Bovendien gaat mijn eigen nuchterheid en herstel me voor, dat staat op één. Ik laat niet toe dat iets of iemand dat ook maar voor het minste in gevaar brengt. Ik meld me af voor de dagpact, droog. Ik ga zo naar een NA bijeenkomst en wens jullie een fijne avond. Tot ziens.

Whaha lady jane

En er komt ook een overhoring, kruidenthee! Ik heb hetzelfde, ik moet snappen hoe het werkt, daarna voelen, en aan de hand daarvan handelen. Anders ben ik alleen maar verbijsterd over mijn stommiteiten.

laatbloeiers bloeien lang meis. en waarderen dat ook extra (denk ik zo)♥

Op eigen benen. Vandaag is het zover. 1 jaar of eigenlijk 2 jaar verder. De afspraak die ik met mijn oude peut van verslavingszorg heb voelt als na lange tijd weer thuiskomen. Gek dat het zo voelt voor me. Het is wel de plek...de Peut...die mij heeft inzien dat "ik" belangrijk ben. Het belangrijkste in mijn leven. Dat ik toekomst heb. Dat gevoelens,emoties er mogen zijn Ze zijn van mij. Die "ik" is de hoofdrolspeler in mijn leven Alles wat ik was,ben ik niet meer Alles wat ik ben voelt onrustig. Ik in de harde wereld maakt het er niet makkelijk op. Iets wat me raakt,raak ik niet snel kwijt Houd me teveel bezig. Terwijl ik nog handen vol heb aan mezelf word er veel van mij geëist van me gevergd. Weet niet precies hoe die "ik" daar tegen overslaat. Ik ken haar nog niet zolang. Een bewogen jaar Emdr en Gastric bypass om verder te komen waar ik stond. Fysiek gaat me goed af Van krot tot een mooi huis mijn gezondheid gaat vooruit. Ik ben zuinig op mijn huis..sommigen zeggen dat ik doorsla. Dan ga ik twijfelen ik aan mezelf. Gelukkig heb ik een psycholoog die mijn twijfel wegneemt. En laat doorgaan waar ik mee bezig ben. Mentaal botst alles nog weleens. Weet niet wat normaal of dat hij me hoort . Gesprekken brengen me verder. Verder op een mooi pad Het pad dat " ik" heet Best apart om op latere leeftijd je eigen "ik" nog mag leren kennen en worden Het is nooit te laat.

Een goed boek lijkt me het beste, in bed. Gaat nu niet zo heel slecht hoor, ben nog druk doende met allerlei dingetjes. :-)

Ook droog!

Met een beetje geduld, en dat begint echt te komen zoals je hieronder laat zien, komt dat geduld ook wel goed. Geduld en je koppie, ook al zit het in de wolken, wel zuiver en clean houden.. dat laatste doe je best goed, mits je maar in je eigen goede bedoeling blijft geloven.

Ja, ik snap wat je bedoelt, Etty. Alle kleuren van het palet horen erbij, ook grijs en zwart. Laat maar komen, in plaats van klokklokklok weg ermee.

tja, wat rest is een forse bos rozen :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

Mijn spellingscontrole maakt 'schat' van sowhat, dat is pas trollen.

Mocht, Sowhat, ... mocht. Tenminste, wat physiek aangaat.

Lady jane.... NEEEEEE, niet zo. Om geen trek op te wekken, bij wie ook, heb ik mij ontdaan van mijn "six pack"...

Volgens mij vind je hulp vragen sowieso moeilijk? Een voor mij herkenbare trek..zelluf doen...onafhankelijk zijn...groot zijn? Je hoeft het niet alleen...niks nie...hulp vragen is juist kracht tonen. Top dat je dat gedaan hebt joh! Het gaat zeker goed komen vanmiddag... Het is al goed met jou, kanjer!

Ter verduidelijking dan: En dit is zoals ik het zie en ken. Drama=slachtofferrol, tranen, verhalen maken, groot maken, buiten mezelf plaatsen Om me heen slaan=ontkennen, me groter voordoen dan ik me voel, 'verbaal geweld' waarmee ik bedoel mensen met woorden te kwetsen, bewijzen zoeken dat het verhaal van de ander niet klopt, wegduwen, niet letterlijk maar mensen niet dichtbij laten komen. Kortom, het tegenovergestelde doen van wat ik eigenlijk nodig heb. Kwetsbaar durven zijn, onder ogen zien dat ik een probleem heb en hulp nodig heb. Nogmaals, dit is zoals ik het ervaar in het ADB proces en wat daarbij boven komt. Als ik het verkeerd zie, dan excuses. Verder kies ik er nu voor me niet te laten verleiden in die voor mij herkenbaar pijnlijke discussies. Die leveren uiteindelijk niets op. In ieder geval niet voor mij. En ik heb de energie nodig voor mijn eigen herstel proces, waar ik goddank toch weer inzit. En ja...dat vraagt een enorme kwetsbaarheid. Sterkte en dat meen ik van harte. Of je het kunt ontvangen is aan jou.

Claartje, wat heb je (mooie) grote ogen. Dat je ze maar mag gebruiken om objectief, groot, ruim(denkend) en daardoor geruststellend de wereld te bezien.. Het tegenovergestelde van de rode, kleine, bloeddoorlopen oogjes van de gebruikende alcoholist die alles vanuit de benepen positie van de kleine, zielige, kwetsbare, niet begrijpende, zichzelf tot (slachtofferig) middelpunt van alles makende sneu-aard bezien. Want sneu is het wanneer je de wereld, het leven niet beleeft maar ondergaat...

Het lijkt of we het allemaal moeilijk hebben op dit moment. Ellendig, heb jij iemand in je omgeving, een familielid, een goede vriend of vriendin waar je eens mee kunt praten en je hart luchten? Goh, Kanarie bij jou blijft het ook maar door gaan. Soms lijkt het maar niet over te gaan of te verbeteren. En dan is het lastig de moed er in te houden. Ik lees dan de eerdere berichten met steun en geruststellende woorden weer door. Het is ook zo lastig dat je zelf weinig kunt doen om de klachten te verbeteren en maar geduld moet hebben om alles te doorstaan. Dat is niet makkelijk. Ik kijk ook naar de dingen die wel lukken, zoals een wandelingetje of andere (eenvoudige) dingen. Voor iedereen veel sterkte gewenst en dat het vlug weer de goede kant op gaat.

Transformatie

Foefies je houdt van ook veel van Poppy's samen delen

Hoi claartje, even paar dagen jou niet gevolgd. Mooi ontwikkeling en goed dat je nog steeds volhoudt. De emotie en het onderliggende maar toestaan op sommige momenten!

Fijn, jullie welkom teruggen, bedankt! Ik ben droog gebleven, nu tien weken. Een keer zwichtte ik vantevoren, op weg naar een receptie, maar... toen bleek er geen drank te zijn! Een receptie om vijf uur, en dan zonder alcohol, dan heb je toch een grote, nuchtere beschermengel op je schouder. Maar ik schrok en baalde ervan dat ik dus wel had besloten dat ik mocht drinken. Omdat het met mij wel meevalt, en ik had toch bewezen dat ik zonder kon en ik kon de dag erna weer stoppen enzovoort. Smoezenboek hoofdstuk 1. Dus: handrem strak, constant. (is dat: 'de druk op de pedalen' mijngerrit?) Bij mij gaat genezing via mijn gezonde verstand, ik moet mijn wilskracht stutten. Ik mag heus wel drinken, maar ik wil het niet meer, er hangt teveel bagger aan. Fijne dag allemaal, ik ga me nog even op het dagpact zetten.

Dank je wel.

Hoi Arie, je bent nog steeds goed bezig als ik het zo lees. En allemaal zo vreselijk herkenbaar. Dat thuiszitten ging mij ook vreselijk irriteren maar tegelijkertijd was ik erg passief om daadwerkelijk naar buiten te gaan en de mensen op te zoeken. Een carrousel van emoties is een goede beschrijving. Je hebt nog een flinke weg te gaan vanaf de 4mg. Helemaal niet erg om even een rustpunt te nemen en dan daarna weer verder te gaan. Veel succes!

Vandaag precies een jaar ADB, voor mij een mijlpaal maar het maakt geen indruk op mijn omgeving. Gek dat zoiets groots voor mij alleen van mij is. Ik sta er wel bij stil en dat is het belangrijkste! De vakantie blijkt toch wel weer lastiger te zijn dan gewoon thuis dus veel aan de radler 0% op een terras en ook wel in het huisje. Mijn man had per ongeluk de gewone meegenomen en na 1 slok schrok ik want ik proefde alcohol en dat terwijl er amper iets in zit, 2 %. Direct weggespoeld maar toch gek dat ik een slok had gehad. Zo voelde het tenminste voor mij. Later in een restaurant wederom een alcoholvrije radler besteld en half voor mij ingeschonken. Ik heb deze gewoon opgedronken en wat bleek later, er zat wel 2% in. Nu had ik dus niets door. Weer geschrokken maar vrij snel relativeren en bedenken dat ik niet bewust heb gedronken en ook niet verder heb gedronken, volgende drankje toch maar een fris genomen. En toch was daar even die twijfel, als ik toch al heb gedronken kan ik er net zo goed nog een nemen...? Even maar hoor, want ik ga toch echt niet weer opnieuw beginnen met al die ellende. Ik laat drank niet meer mijn leven, mijn keuzes bepalen maar dat doe ik nu zelf ook al zijn ze vaak een stuk saaier ( lees: verstandiger! ). Verder gaat het steeds wat beter met me, wel nog meer AD erbij, nu een andere meer gericht op een goede nachtrust en dat helpt. Mindfulness helpt me ook andere keuzes te maken. Fijn. Mijn gezin blijft hard werken en mijn relatie ook, ik hoop daar meer rust in te kunnen vinden maar ik verwacht dat dit zo gaat blijven en misschien als ik dat accepteer dat dan de rust vanzelf wel komt? Ik ga weer werken en ga genieten van de gedachte dat ik nu echt een jaar ADB ben! Wat keek ik op naar al die anderen die al een jaar ADB waren en wat leek het ver weg maar het kan dus echt! Heerlijk!