Klassement

Heel erg bedankt voor de felicitaties!

Lars Kop op, begin opnieuw... Net terug van het etentje... Ik heb het weer gehaald Zo voelt het iedere keer... Bedankt voor alle lieve woorden Slaap lekker alvast allen

"Als je begint te begrijpen wat je bent, maar het niet probeert te veranderen, dan verandert dat wat je bent." Van nature ben ik geen alcoholist. Ik ben het geworden. De aanleg (verslavingsgevoeligheid) had ik wel, maar ik heb m'n verslaving pas tot bloei laten komen toen ik in de alcoholroes meerwaarde ging zien t.o.v. m'n "natuurlijke" leven zonder alcoholroes. Ik ontdekte dat ik anders, makkelijker, tegen het leven aan kon kijken als ik m'n gemoedstoestand, m'n wezen, veranderde m.b.v. alcohol. Van nature ben ik echter roesloos. Dat is wat ik ben. De roes verandert m'n kijk, m'n gevoel, mezelf. De roes is m'n manier om mezelf en de wereld te veranderen. Zodanig dat ik het leven als prettig, als draagbaar ervaar. Alle ellende die na de roes komt is datgene wat ik ken als datgene wat me ertoe brengt om te willen stoppen met drinken. En dan kan ik kiezen uit een enorme variatie van middelen, behandelingen, therapieën, trainingen etc. om m'n drinken te beheersen, beteugelen, of zelfs te laten. Alles is er op gericht om m'n drinkgedrag te veranderen. Maar in de basis, van nature dus, hoef ik helemaal niet te drinken. Dat drinken heb ik mezelf aangeleerd om mezelf en de wereld om me heen te veranderen. Om trek niet meer te laten voorkomen hoef ik echter niet m'n drinkgedrag te veranderen maar moet ik mezelf leren begrijpen. Niet mezelf met drankprobleem, maar mezelf in de basis. Ik heb aan zelfonderzoek gedaan, de 4e stap van het 12 stappen programma. Ik heb de bevindingen van dit zelfonderzoek te uit en te na besproken met een andere verslaafde die serieus met dit programma bezig was. Vandaag stond op m'n scheurkalender bovenstaande uitspraak van Jiddu Krishnamurti die me deed realiseren dat mijn ziekte verslaving niet zozeer is te hanteren door mezelf uit alle macht proberen te veranderen maar juist door mezelf te accepteren zoals ik in het diepst van mijn wezen ben, dus van vóór mijn actieve verslaving. Op het moment dat ik ophoud mezelf en de wereld te veranderen, verandert alles.

Je kunt altijd nog, met zwaar verveelde stem zeggen 'ach, dat gezuip ook altijd....' Eventueel met toevoeging 'zooooo 2015!'

Geknipt uit het Forumboek (dus niet van mij), De Keukenwekkermethode Als ik heel erge trek in alcohol heb, zet ik de keukenwekker op tien minuten. Dan ga ik wat anders doen of tv kijken of lezen. Na tien minuten gaat ie af. Denk ik: goed van me, dat ga ik nog eens proberen. Zo dus. Dat red ik wel, en wat ik één keer kan, kan ik ook twee keer, denk ik dan. Dan na drie keer, heb ik het een half uur uitgesteld en intussen ga ik wat eten of een kop thee of bouillon of heel veel water drinken. Weer tien minuten verder. Dan denk ik: wat ik veertig minuten kan, kan ik ook een uur. Dus op naar het uur. Dan is het al een stuk minder. In de Alcoholdebaas therapie heb ik ge- leerd, om de trek die dan komt (ik rook al jaren niet meer, maar snak dan naar een sigaret), gewoon ‘over me heen te laten ko- men’ en het te accepteren en niet te gaan denken: O o o o, wat heb ik een trek, maar een soort ontspanningsoefening te gaan doen. Ik kan je zeggen: na jaren en jaren van een fles witte wijn per dag, die ik helemaal niet mag in verband met mijn medicijnen te- gen epilepsie, ben ik vandaag zestig dagen nuchter! Dit bovenstaande is geschreven na 2 maanden en ik ben nu alweer 120 dagen alcohol de baas, ook niet altijd broodnuchter, maar de Alcoholdebaas-peuten hebben uitgerekend dat ik normaal op een fles WW = 7 glazen per dag zat, zeg 50 per week, en nu nog niet de helft in 4 maanden! Weet je, ik heb twee kinderen, het liefste dat ik heb, van 8 en 10, en ik wil niet dat ze hun moeder later kunnen opzoeken in de goot. Of in een tehuis voor Korsakov- patiënten. Maar dat is lange-afstandsdenken. Tegen de trek moet je per dag, per uur en soms per minuut vechten. Uitstellen dus, dat drinken, met die keukenwekker.

Wat een worsteling is het toch soms... Maar hier weer een droge afmelding. Morgen weer een nieuwe dag.

Hey Lars Hoe gaat het. Heb jij een stalker? Wat een compliment! Iemand is kennelijk liever met jou bezig dan met zijn of haar herstel. Wat een triest persoon. Maar genoeg daarover; hoe ga jij?

Is je vrouw nu aan de drank Tom?

Dank je voor de interesse Het gaat goed. Uiteraard gewoon de hobbels van de dag en het leven. Soms, als ik dan bij mezelf vandaan raak komt de drank wel even voorbij. Maar dat is voor mij nu een signaal dat ik even tot bezinning moet komen; Wat speelt er, waar ben ik aan mezelf voorbij gegaan? etc. Je zou het toch bijna als een zegen gaan zien, die verslaving Alles gaat gewoon zijn gangentje . Geen toeters en bellen, geen stressvrij leven, maar wel een rustig leven, zonder die ruis in mijn hoofd. En dat is erg prettig! Alle dagen gaan keurig over in elkaar. Zaken mogen een gevolg hebben en processen krijgen de kans door te lopen. Dat is zo mooi aan niet drinken.

Nou succes Rob4, Bij mij is zo ongeveer het zelfde verhaal. En zit nu op dag 12 droog staan. Je kan hier heel veel leren en opsteken. En je kan nog aansluiten bij dag pact. Heerlijk genoten van de zon hier vanmiddag,.. is nog steeds on maar vond het beetje warm worden op balconia. eet smakelijk voor straks mensen

Thnx Rapilos, ja vond het ook zo'n vreemde opmerking! Ik zeg niks af, maar wat ben ik blij als de maand mei begint Maar steun van niet drinkende mensen zoals op dit forum helpt enorm!

Hi Rob4, welkom alvast hier. Mij heeft het forum veel geholpen, alleen al door over mijn drankgedrag na te denken heeft me geholpen en uiteindelijk hoop ik er wat beter af te komen. Ik dronk niet altijd maar als ik dronk dan zakte ik gelijk helemaal door, tot het gaatje. Ik hoop dat je hier kan vinden wat je zoekt!

Hoi Tom, In droogstaan begrippen, sta je nog kort droog. Je bent een droogstaande alcoholist. Het drankduiveltje slaapt een beetje. Een soort stand-by. De sluimerstand, zoiets. Als je dit ziet als deel van het proces wordt het vanzelf lichter. Het doorstaan van deze 'onhoudbare' gedachten maken steeds sterker. In het proces van droogstaan komt dit vaker voor! Er zijn vaak vaste punten aan te wijzen met verhevigde trek. Bijvoorbeeld drie- zeven maanden. Een jaar etc. Individeel zijn er verschillen, dat wel. Dit zou een van de redenen kunnen zijn dat men na een lange periode weer terugvalt. Dus niet drinken is de enige optie, want drinken wil je niet. Moeilijk is het, maar je zal zien dat het overgaat wanneer je het een beetje loslaat. Niet krampachtig verzetten, maar ondergaan als deel van het geheel. Er kan weinig gebeuren Tom en brand is erger. Voorwaarts Tom. Later lach je er om. Sterkte en kop op!

Goed bezig Tom! Fijn dat je refusal in huis hebt voor dit soort momenten en balen dat je zo in de greep bent van de trek. Hoop dat die snel daalt naar een minder overheersend niveau. Afleiding zoeken? Fijne dag iig

TomTom, Je kunt een verdiepingsslag maken ten opzichte van de goed verlopen afgelopen zes maanden. Ik weet natuurlijk niet welke slag je maken moet, dat kun jij alleen ontdekken. Je houdt van stevige uitdagingen. Dit is er een. Zet 'm op en laat weten als we iets voor je kunnen doen.

Zonder schoenen Momentum ?? Knap hoor.! Ik loop elke dag de trap op naar 6 hoog. In een zo snel mogelijk tempo Niet altijd zin in, maar wel goed voor de conditie En nog gratis ook

Goeiemorgen, Tomtom, durf je het aan om ergens te gaan liggen en de trek te gaan ervaren? Over je heen laten komen, voelen hoe dat voelt, observeren wat er met je gebeurt, stilstaan bij de gedachten die in je opkomen. Zonder boos te worden op jezelf! Minutieus observeren wat dat eigenlijk is, "trek", en waar het precies zit in je lijf. Niet proberen te vechten tegen die trek, maar het echt aangaan. Het probleem met trek is, dat hoe harder je er tegen vecht, hoe meer je jezelf afwijst met allerlei gedachten, hoe erger het wordt. Google eventueel eens op gevoelssurfen. De "kookwekkermethode" helpt eventueel ook! Die komt van iemand van dit forum. Ik zal proberen hem voor je op te zoeken.

Ja, Erik, ik herinner me nog goed hoe moeilijk je het daarmee had. De reportages van Theroux zijn altijd heel bijzonder door de manier waarop hij te werk gaat, heel rustig en zonder oordelen, maar wel door vragen. Hoewel dit ook interessant was (ik had de 1e ook gezien), was ik toch teleurgesteld. In mijn TV krant staat wel eens vaker zo'n fout, zeker bij de Vlaamse zenders. Ik hou het wel in de gaten, want het komt zeker en vast nog wel binnenkort. Welterusten.

Ja, lidia, dat was een verrassende docu :-)

Kate gestaag doorrrrrrrrrr en Yo 1 1/2 jaar bruggen bouwend

Ik heb mijn draadje van het begin opgezocht om te lezen over toen en te vergelijken met nu. Niet zo'n goed idee, vergelijken. Dat doe ik zo wie zo teveel. En dan in de zin van vergelijken, betekent oordelen over mijzelf, of beter gezegd, negatief oordelen over mijzelf. Ik kom er namelijk altijd (bijna) slechter af/uit dan degene of datgene met wie of wat ik mijzelf vergelijk. Ik probeer dat niet meer te doen. En als ik het wel doe, probeer ik mijn standaard reactie te veranderen, mijzelf te bevragen of het wel klopt war ik denk. Op de een of andere manier is door levenslange ervaring er een diep spoor in mijn brein getrokken waarin ik onmiddellijk terecht kom als ik............... Dit geldt op meerdere terreinen heb ik gemerkt, diepe, vrij vaste sporen. Oude denkbeelden, die niet meer van deze tijd zijn, die dringend aan revisie toe zijn, maar die zich onmiddellijk aan mij opdringen als ik mij zwak, ziek, eenzaam voel. Zoals nu. De griep is hardnekkig, ik voel me lichamelijk en psychisch niet sterk. Dan staan de demonen handenwringend op de loer! Grijzend staren ze mij aan. Zwak? Ha, dan ben je voor ons!