Klassement

Goedemorgen, Blondie, het nadeel van een longontsteking hep dan nu misschien het voordeel van beginnen te tellen van dagen niet gerookt.. kan een stapje in de goede richting zijn, mits je, zodra je je wat beter voelt, die eerste niet weer opsteekt.. . Beterschap in elk geval. Even iets over het eenzame gevoel als je gestopt bent met drinken. Toen ik stopte was ik ook erg gericht op complimenten van anderen. Vooral van die mensen die ik het erg moeilijk had gemaakt tijdens mijn actieve verslaving. Als ik daar alles van af had laten hangen, van de hoeveelheid complimenten dus, dan was ik nu nog steeds actief als alcoholist. Het is zoals Gerrit al zei: de meeste complimenten vallen "te halen" bij lotgenoten. Hier op het forum heb ik menig compliment ontvangen voor m'n droogstaan, maar ook in de zelfhulpgroepen waar ik nog elke week twee keer heen ga krijg ik nogal eens een opgestoken duim, zowel letterlijk als figuurlijk. Heb ik dat nodig? Ja. Zaterdag stond ik zes jaar droog. Maar nog steeds overvalt mij wel eens het verlangen naar een alcoholische versnapering. Dat is voornamelijk het geval als ik best lekker in m'n vel zit en er bij speciale gelegenheden om mij heen wat gedronken wordt. Dan komen gedachten in me op van: wat heerlijk toch om zo van een enkel glaasje wijn of bier, of zelfs van een enkel borreltje, te kunnen genieten. Zonder ook maar het geringste schuldgevoel... Dat moet ik toch ook kunnen? Dan komt gelukkig meteen datgene om de hoek kijken wat ik in al die jaren van gebruik en herstel geleerd heb: ik ben alcoholist en ik ben niet anders dan andere alcoholisten.. één is teveel en tien, twintig, honderd, zijn bij lange na niet genoeg. Aan de ene kant helpt het me te weten dat ik in het verleden vele malen heb geprobeerd zgn. "sociaal" te drinken zonder succes, aan de andere kant helpt het me te weten dat zes jaar leven zonder alcohol me absoluut geen kwaad heeft gedaan. Hoe nu die zes jaar volgehouden? Zoals het alcoholist wórden een eenzame aangelegenheid was (is) omdat ik het aan alle kanten verborgen wilde houden, zowel voor anderen alsook voor mezelf, zo is herstel dat ook. Alleen niet omdat ik het verborgen wilde houden, integendeel, ik wilde het wel van de daken schreeuwen. Terugkeren naar de wereld van de "normale mensen", de "niet verslaafden" was voor mij een enorme stap. Niet alleen het afkicken, wat op zich al een hele prestatie is, maar vooral ook het vinden van een draai in die lang vergeten "normale wereld". Dat is een heel proces. Maar voor mensen die steeds in die "normale wereld" hebben geleefd is het heel normaal dat ik normaal meedraai. Ik val niet meer zo op als toen ik nog actief verslaafd was. Ik krijg echt geen complimenten voor het feit dat ik niet opval, daar waar ik in actieve verslaving wel op- en aanmerkingen ontving doordat ik wel opviel, in negatieve zin, dan. Een eenzame aangelegenheid dus, dat herstel. Maar niet in de wereld van herstellende verslaafden. In die zin ben ik nog steeds een beetje apart van de "normale wereld". Ik ga, om normaal te kunnen zijn, naar zelfhulpgroepen waar ik in alle openheid over mijn abnormaliteit kan praten, waar ik over een zelfde soort abnormaliteit van anderen hoor. Waar nu en dan complimentjes over en weer gaan, waar begrip is voor de persoonlijke strijd.. Ik heb het nodig dat ik m'n verslaving niet verborgen hoef te houden, maar ook dat ik de mensen waar ik in het dagelijks leven mee te maken krijg, niet steeds hoef te vertellen dat ik alcoholist (in herstel) ben. Doe ik dat dan om een compliment uit iemand te peuren, of doe ik dat dan om iemand voor wat dan ook te waarschuwen? Of alleen maar voor de aandacht? Ik voel me dan net zo vervelend als mensen die ik tegenkom en die dan al hun kwalen uitgebreid uit de doeken doen.. Lotgenotencontact is belangrijk voor me. Om de eenzame strijd van herstel te kunnen delen, zonder daarbij anderen ("de normalen" ) te vervelen. Groetjes en succes allemaal.

Even snel aanmelden alleen. En een levensgroot welgemeend compliment voor een ieder die het droog houdt, voor korte of voor langere tijd, en meer in het algemeen voor iedereen die bewust aandacht besteedt aan zijn of haar alcoholgebruik. Dat is vrij bijzonder namelijk en getuigt van veel zelfkennis en -inzicht.

de laatste loodjes dus Ap, houd vol he, en stel jezelf iets in het vooruitzicht waar je héél blij van wordt (een weekje bij Bol logeren bijvoorbeeld☺☺, of bij elke frummer een keer gaan eten, mag je bij mij beginnen) Je bent ver over je grenzen gegaan joh, en verdient zoveel beter. Ik zou oprecht willen iets voor je te kunnen doen Zullen we weer als vanouds de nieuwjaarsduik afspreken Tijger?

dat zijn de echte komplimenten Hutt

Fantastisch Hutulla! Ook tranen van in mn ogen Dank voor het delen Om naar te streven dit.

ik heb, toen ik hoorde dat het kerstpakket een franse wijn-toestand was: wijn, wijnglazen, en van alles wat rond wijndrinken nodig is, het kerstpakket mooi op het werk gelaten ik zou naar één of andere balie moeten om het af te halen, voorzien van uitgeprinte code zoek maar uit met je balie, met je code en met je pakket, ik ben op de fiets en ik ga het geeneens vervoeren!

ProudMary, MijnGerrit, gefeliciteerd! En terug ook dank voor de felicitaties. Er is best veel veranderd: Eerst kwam het clean worden maar dan begon het echte werk pas. Het eerste jaar stond eigenlijk in het teken van: Wat is er veel overtollig ballast aan mijn ego en waarom deed ik zoveel moeite om een kloppend plaatje te laten zien? Voor de omgeving of voor mijzelf? Wat probeer ik te bewijzen en voor wie eigenlijk? Ik had haast om "beter" te worden. Ik wist dat ik niet kon genezen van de ziekte verslaving, maar ik had toch haast om mij minder *** te voelen. Afgelopen jaar stond in het teken van: Wie ben ik dan wél? Waar draait het dan wél om? Toen begonnen er gaten in mijn muur te vallen. Eindelijk kwamen de gevoelens die er nooit mochten zijn. Daarna begon ik eerlijker te zijn in die gevoelens. Eerst vond ik dat wel zweverig. (ik moest er iets van vinden) Toch was het nodig om eindelijk te worden wie ik ooit geweest moet zijn vóórdat ik mezelf dwong om anders te zijn. Iemand anders. Het begin was stroef. Toen ik niet meer weg rende van wat ik niet onder ogen wilde komen vond ik het wel veel allemaal. Ik wilde niet het slachtoffer spelen maar voordat ik het zelf door had gedroeg ik me wel als slachtoffer. Denk ik. Want ik ergerde me dermate aan mensen die steeds maar weer benadrukken dat ze hun jeugd of hun heden of hun ervaringen niet cadeau kregen.............ik ergerde me zó erg dat ik wel snapte dat ik dus iets aan mijzelf wilde veranderen in de richting van slachtoffergedrag. Als ik niet zo'n zichtbare verslaving, zoals alcoholisme is, had ontwikkeld, dan was ik wellicht minder rigoureus aan mijzelf gaan werken. Dat is dus pure winst. Geen alcohol nemen is niet hetzelfde als aan mijzelf werken. Het is wel een voorwaarde. Ik heb geen idee of ik het volgend jaar nog met deze posting eens ben. Ik hoop dat ik volgend jaar méér te melden heb omdat ik wat wijzer ben geworden. Ondertussen probeer ik van het "onderweg zijn" te genieten ipv haast te hebben naar een bestemming. (nogmaals: Dochter: "mam, had jij kunnen denken dat jij van een bitch zou kunnen veranderen in een zweefteef?" Uh, ik zie het nog steeds als een compliment hoor..............................geloof ik)

Monster gefeliciteerd, Twee jaar....hoe is het je vergaan? Fofies, going strongggg

Ha ha Nancy, vast en zeker. Ik geloof namelijk echt dat alles en iedereen er mag zijn precies zoals hij/zij is met al zijn "defecten". En dat juist die ogenschijnlijke "tekortkomingen" je bijzonder maken en dat je er zelfs kracht uit kunt putten wanneer je ze niet veroordeelt in jezelf maar ze accepteert en ziet voor wat ze zijn. En daarmee wil ik absoluut niets bagatelliseren of afdoen als onbelangrijk.

Ha die Plof, Nou, daar ben je lekker klaar mee. Maar! Misschien zijn er toch wat lichtpuntjes te bedenken. Even een snelle aanzet daartoe, voor als je straks wakker wordt, - Je hebt, of je krijgt straks, een volledige diagnose. Je weet dan dus precies waar je aan toe bent. En je hulpverleners kunnen een behandeltraject voor je gaan bedenken en uitvoeren. Sommige mensen worden nooit gediagnosticeerd, en zullen dus nooit weten wat er aan hen "scheelt". Jij weet dat nu wel. Bewustzijn en inzicht is een belangrijke eerste stap, misschien wel de belangrijkste. - Het is niet zo stellig te zeggen dat stoornissen uit Cluster A niet te behandelen zijn. Er zijn bijvoorbeeld redelijk goede resultaten bereikt met klassieke antipsychotica bij de schizotypische ps. Inderdaad is er weinig wetenschappelijk bewijs voor de werking van psychotherapie bij ps uit cluster A, maar dat wil nog niet zeggen dat deze behandelingen niet kunnen werken. Misschien is het toch de moeite waard je hier nog wat verder in te verdiepen? Kijk misschien ook naar aanbieders van alternatieve therapieën, die vaak ook worden vergoed vanuit de aanvullende zorgverzekeringen. - Er zijn overeenkomsten en overlappingen tussen de door jou omschreven stoornissen. Dat besef maakt het misschien wat minder "veel" en "groot" in je hoofd en straks in de behandeling (het vang-twee-vliegen-in-een-klapeffect) - Er zijn ook belangrijke verschillen tussen de door jou omschreven stoornissen. Misschien kan het zelfs zo zijn dat het ene affect de ander opheft. - Geen van deze stoornissen heeft - voorzover ik week - invloed op je intelligentie. Waarschijnlijk is zelfs het tegendeel waar! - Waarschijnlijk heb je een bovenontwikkelde aanleg tot "magisch denken". En dit bedoel ik in de positieve betekenis van het begrip. Dit maakt je niet alleen bijzonder, maar ook zeer inventief. - In aanvulling daarop, mensen met een ps uit cluster A zijn meestal enorm boeiend, interessant, creatief en aantrekkelijk juist door hun "excentriek" zijn en hun vermogen om "anders" te denken. Join de club van de grootste kunstenaars en wetenschappers ter wereld! - Je bent in elk geval geen narcist. Tot zover Plof, hoop dat je er wat aan hebt, en heel fijn om je weer te lezen!

.

Ik hoop ooit ook zo ver te komen. Ree

Hoi LV, Je bent echt goed bezig. Iedere dag av is er weer eentje. De eerste keer dat ik mezelf had voorgenomen 1 jaar niet te drinken, heb ik me ook voorgenomen ook echt helemaal niks aan alcohol te drinken, hoe klein het borreltje ook is. Want vaak krijg je bijv. bij de Griek al een borrel voor het eten aangeboden. In eetcafe's hebben ze ieder hun eigen borreltje voor na het eten. Alcohol drinken is zo ingeburgerd. Dat maakt het des te moeilijker om te stoppen, vind ik. Maar als je niets in huis hebt, wordt de verleiding ook een stuk minder. Ik wens je heel veel succes. Je hebt al goeie acties ondernomen, je krijgt hulp en je hebt je weg ook gevonden naar dit forum. Alles helpt. Uiteindelijk voel je je een stuk gezonder en vrolijker. Groetjes, Ree PS: Ik denk dat we allemaal op z'n tijd een bevestiging willen ontvangen dat we goed bezig zijn. Ook daarom heb ik me hier ingeschreven, want er zijn maar zat mensen die het juist flauw vinden dat er anderen zijn die niet drinken (van de blauwe knoop zijn) en dus saai zijn. En als je dan al wat labiel bent en snel overgehaald, gaat het weer ontzettend mis. Maar daar zitten die mensen dan dus niet mee.

Hihi... nou voel ik me toch weer een beetje of ik naar complimentjes heb zitten vissen, in dit geval felicitaties.. Ik gaf net toe dat ik dat nodig heb, maar het was niet dáárom dat ik schreef. Wilde alleen zeggen dat herstel een voortgaand proces is en dat respons in herstel daar onlosmakelijk aan verbonden en nodig is. Zodat ik me niet isoleer in m'n "normaal" proberen te functioneren...

Weet wel dat ik ten alletijde doorga met het pad waar ik mee bezig ben. Ik ben nu sterker als ooit....ben er nog niet...maar het voelt al giga goed ondanks mijn downs verloren jaren kan ik niet meer inhalen..heb het gevoel dat de jaren na het stoppen dubbel tellen...om toch zoveel mogelijk van mezelf te leren. De inwendige rust die ik nu ken is ongekend.. Ik voel zelfs de adrenaline weer door mijn lijf heen gieren als dat nodig is Mijn fantasie is weer rijkelijk..mijn mening is eerlijk Moe van het strijden...kan een gat in de dag slapen 1 ding is zeker het is het strijden waard Echt jezelf zijn is rijkdom Voor mij dan

Hallo Luna Welkom! Goed bezig 6 maanden. En dan heb je daar opeens de dip. Goed bezig maar niemand ziet het. Dus complimenten krijgen ho maar. En dan toch blijven volhouden dat is de kunst. De juich stemming ( hoera ! Ik kan het ) is er een beetje van af en nu moet je door. En dan komt er zo'n aap op je schouder zitten en zegt dat je het " nu wel lang genoeg hebt volgehouden" En " nu heb je je wel bewezen , wat zit je toch moeilijk te doen " enz enz Ik heb die apen ook. Nog steeds eigenlijk Ook na anderhalf jaar droogte. Niet zo vaak meer maar toch ze zijn er . Het leven met drank ben je bijna weer vergeten : die katers, die gaten in je geheugen en de fouten die je hebt gemaakt. Daarom lijkt het weer fijn om te gaan drinken. Je hebt er weer een mooi plaatje van gemaakt in je hoofd. Maar het is geen mooi plaatje want wij kunnen het niet mooi en gezellig houden met drank . Geen optie! Dus doe maar niet Luna Kom hier praten schrijven je twijfels uitspreken Maar drink niet Noppes nada!

Dat word laarzen aan trekken....

LV als je tegen het weekend opziet misschien wat extra steun opzoeken dan? Op de dagdraad is meestal wel iemand. En idd heb vertrouwen! Zonder drank ben je sterker dan mèt.

waarom moet dat snel Ree? zo'n patroon heeft er jaren ingezeten en je weet: een slechte gewoonte is niet zomaar afgeleerd. Gewoon bij stil blijven staan dus en de nieuwe gewoonte in laten burgeren; dat kan een kop kruidenthee zijn, bouillon, soep. Warmte is wel lekker met dit weer en zonder alcohol erin proef je ook nog eens beter ook. Warme choc. met slagroom bestellen en iedereen is ineens jaloers op jou, en je hoeft je appeltaart niet te delen, dat is jouw beloning!!!

Goede uitvinding he die e-reader. Ik heb ook wel een I-pad in mijn handen maar daar ben ik niet zo kapot van. Of een smartphone,doet me ook niets. Maar daar kwam ik niet voor om te zeggen wat allemaal niets vind. Morgen ga ik naar De Laatkomer, de toneelversie. Door het Noordnederlands Toneel. Een vlaams verhaal met een boers accent, ik ben benieuwd.