En toch voel ik enige schaamte door Bert

[Bert1953]

Goedemorgen mijn naam is Bert, man, 63 jaar.

Ik heb 2 jaar geleden voor het eerst van mijn leven hulp gevraagd bij mijn alcoholverslaving en depressies.

Ik heb mijn zus en zwager gebeld die gelukkig zijn gekomen. Zij troffen een totaal verwaarloosde man aan, omringd door lege wijnflessen. Mijn huis was totaal vervuild. Zij hebben mij naar de huisarts gesleept die me direct doorgestuurd heeft naar het ziekenhuis. Ik bleek sterk vermagerd, uitgedroogd, had een longontsteking en was flink de weg kwijt. Heb daar vocht toegediend gekregen, allerlei pillen, geen idee meer wat precies. Ik ben na drie dagen ontslagen, heb een nacht bij mijn zus en zwager geslapen en ben vervolgens door gegaan naar detox. Vervolgens 6 weken opname in een verslavingskliniek. Ik zit tussendoor even naar mijn privé roodborstje te kijken in mijn tuin. Ik realiseer me dat ik er vandaag een stuk beter voor sta. Ik kan hier weer van genieten. Het was een ellendige tijd die opname daar. Er was alleen plek op een afdeling voor zeer chronische verslaafden met forse psychiatrische problemen. Een dame naast me die colt Turkey afkickte van heroïne.  Een dame die voor mijn neus een toeval kreeg. Brrrr. Daarna moest ik thuis 6 weken wachten voor ik in dagbehandeling mocht. Helemaal mis gegaan, ik dronk binnen een week weer evenveel. Goed toch maar op tijd gestopt om nuchter aan dagbehandeling te beginnen. Daarna volgde 3 maanden dagbehandeling en nog een tijd nazorg. Ergens in dat traject heb ik besloten niet meer te drinken. Er volgde een periode van 11 maanden nuchter zijn en wekelijkse bezoeken aan de AA. Na 9 maanden begon het duiveltje willen drinken weer op te spelen. Heb er 2 maanden weerstand tegen geboden maar toen toch besloten weer wat te gaan drinken.  Ik kan hier veel meer over vertellen, misschien later. Op dit moment drink 2 tot max. 3 biertjes (lees pijpjes) per dag. Dan de reden waarom ik mij hier voorstel. Ik heb het verhaal hier van een dame gelezen die de sterke drank heeft afgezworen en af en toe een biertje drinkt. Tijdens het lezen overviel mij even een gevoel van schaamte. Dat ik dagelijks een biertje drink. Ik wil graag ontdekken waar dat gevoel vandaan komt. Ik hoop hier het een en ander van jullie te leren en het antwoord voor mijzelf te vinden.

[WinvanWijn]

Wat een heftig verhaal. Wat knap dat je het zo lang hebt volgehouden. En het bewijst dat je het kunt! Ik herken het schaamtegevoel wel. Ik heb hetzelfde; en ik denk dat iedereen hier het wel herkent. Ik kan alleen voor mezelf praten, maar ik schaam me vooral omdat ik mezelf zwak en slap vind als ik toegeef aan mijn drinkneiging. Dat ik te slap ben om het te weerstaan. Ik voel me tienduizend keer sterker en stabieler als ik niet drink. Vandaag weer een nieuwe dag, nieuwe kansen. Veel sterkte, ik hoop voor je dat het lukt om ook die laatste biertjes weer te laten staan, als je dat is wat je wil. 

[Lieselotje]

Welkom Bert!

 

Wat een verhaal van een lange periode en veel moeilijke momenten. Het zijn hele stappen en van een mega verslaving naar 2-3 biertjes per dag is toch niet niks. Een antwoord voor jezelf vinden, geef je aan... Wat is je plan, wil je stoppen of wil je gematigd blijven drinken? 

 

Je wilt natuurlijk nooit meer terug naar een verwaarloosd leven. Heb je nu nog behandeling?

 

Je kunt hier veel lezen over andere ervaringen en ook deskundige vinden die je goede tips kunnen geven. Ik ben zelf ook nog vrij nieuw, bijna 2 weken droog morgen, dus ik laat de tips over aan de experts en wens je veel succes!

7 februari 2017 bewerkt door Lieselotje

[Burchill]

Welkom Bert 

Ik kan ook alleen voor mezelf spreken. Voor mij werkt alleen het helemaal gestopt zijn. Alcohol is een 'downer' en

tegenwoordig merk ik het direct na 2 a 3 dagen: down, depressieve gevoelens, laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, en ga

zo maar door.

 

Weet je nog de voordelen van die 9-11 maanden niet drinken? Wat en hoe je je voelde? Fysiek en mentaal?

Wat voor die mevrouw werkt van sterke drank naar bier, kan misschien wel voor haar werken, maar het zal nog

moeten blijken of het voor jou gaat werken. En wil je dat echt? Het dagelijks 'organiseren' van drank is ook zo

vermoeiend. Ik gun je jouw rust.

7 februari 2017 bewerkt door Burchill

[Lika]

Welkom Bert. Heerlijk om die aandacht voor dat roodborstje weer te kunnen hebben, ja. Dat ervaar ik nu ook bij veel dingen weer. Gelukkig.

Ik kan het niet bij 2 tot 3 laten. Dus ben gestopt. Inmiddels weet ik niet waarom ik die paar zou willen drinken. Jij wel?

Edit: ik zie dat je dat schrijft dat je er van alles over kunt vertellen waarom je die paar drinkt. Daar had ik overheen gelezen. Excuus.

7 februari 2017 bewerkt door Lika

[Bob]

Hallo Bert, welkom hier. We zijn ongeveer leeftijdsgenoten zie ik, ik ben 65. Wat een verhaal zeg, en reusachtig dat je 9 maanden helemaal droog bent geweest. Maar ja, dat duiveltje, hè? 

 

Er zijn maar weinig mensen die verslaafd zijn geweest en daarna in staat zijn om weinig te gebruiken. En nog minder die dat gemakkelijk vinden. Meestal is het een enorme en maar steeds voort durende strijd die je je daarmee op de hals haalt. Ik had in elk geval zelf al vrij snel door dat het voor mij veel gemakkelijker is vol te houden om dan maar helemaal geen alcohol te drinken. En eigenlijk vind ik het nu ook wel prima zo en heb er ook geen behoefte meer aan om het weer eens te gaan proberen.

 

Als jij het bij twee tot maximaal drie pijpjes bier per dag kunt houden is dat al een stuk beter dan wat je eerder meegemaakt hebt. Je kunt je wel afvragen of je lichaam dat inderdaad aankan en of het echt elke dag moet. 

 

Hopelijk vindt je hier de antwoorden die je zoekt.

Mocht je weer helemaal willen stoppen en dat toch wel moeilijk vinden: voor sommigen werkt het heel goed als ze van dag tot dag besluiten: vandaag neem ik de eerste niet. 

[Goedehoop]

Hallo Bert, ook namens mij Welkom! Schaamte kennen we hier bijna allemaal! En we vinden hier ook allemaal op onze eigen manier steun aan elkaar, Ik hoop dat het meelezen jou ook zal helpen.

Je hebt al veel goede stappen gezet en als die 2 a 3 biertjes voor jou helpen waarom niet. Voor mij werkt het niet, bij mij is het alles of niets en gelukkig nu al ruim 3 weken niets!!

[Quinn]

En nog een welkom. Fijn dat je dat diepste dal achter je hebt gelaten. Snap niet goed hoe en waarom je die paar biertjes wilt, dus ben wel nieuwsgierig naar je verhaal daarover. Houd de grond onder je voeten stevig. Succes.

[Bert1953]

Allemaal hartelijk dank voor jullie welkom hier. Ja en dan het verhaal van o naar 2 of 3 biertjes.

Ik voel wel enige schroom om dit verhaal te vertellen. Laten we even vaststellen ik ben verslaafd. Het is eigenlijk volstrekt onlogisch om dan een paar biertjes per dag te drinken. Waarom zou je er voor kiezen een extra bal in de lucht te houden? Toch lukte het mij niet na 11 maanden niet drinken het inschenken van een eerste drankje te voorkomen. Verslaafd dus. Ik ben ik ben er niet trots op. 

Dit vind ik wel eng om te vertellen maar vooruit. Ik heb toen met mijzelf afgesproken dat drinken mijn leven niet negatief mocht gaan beïnvloeden. Ik ben verschillende soorten alcohol gaan uitproberen. Zwaar alcoholische dranken bevielen me niet. Met wijn dronk ik binnen een week weer 1 1/2 fles leeg, dus leeg gekieperd. Het is bier geworden. Ik heb 7 maanden 4 pijpjes bier per dag gedronken. Helaas langzaam maar zeker in een zware dip van 2 maanden beland. In die periode ben ik weer wijn gaan drinken, 1 1/2 fles per dag tot ik forse maag  darmklachten ging ontwikkelen. Dit deed mij teveel denken aan de periode van 2 jaar geleden, toe ik echt totaal naar de knoppen was. Dus wijn weg gegooid en weer over gegaan op bier. Drink nu 2 of 3 biertjes per dag. Dat is in het kort het verhaal.

Tot vandaag vond ik dat ik goed bezig was. Alcohol heeft geen invloed op mijn functioneren. Ik heb twee functioneringsgesprekken gehad mijn coördinator is erg tevreden. Ook al heeft zij twijfels bij mijn paar biertjes. Vanmorgen voelde ik ineens wat schaamte. Waarom zou ik moeten schamen?! Het is goed dat ik dit verhaal op schrijf. Toch wel een beetje bizar dat een verslaafde zo in het leven staat niet? Ik weet het even niet meer.

[Vol]

Is het schaamte omdat je iets doet dat je zelf eigenlijk ook niet oké vindt?

[lady jane]

dit is jouw weg/pad blijkbaar Bert

maar niet je doel of einde van de weg.

Wie weet hoe het over een paar jaar zal zijn.

De schaamte komt misschien doordat je jezelf vergelijkt,

met die dame? Met anderen hier?
We doen het allemaal, vergelijken, maar dat heeft alleen

nut als je vergelijkt om je op te kunnen trekken aan voorbeelden.

Verder is jouw weg de jouwe, en mijn weg de mijne.

Onze achtergronden, omstandigheden en mensen/jeugd zijn

vast niet echt te vergelijken.

Maar ik weet toevallig dat 1953 een heel goed bouwjaar is

dus ik zou zeggen, gebruik dit forum maar eens een tijdje op jouw weg.

[Sis]

Welkom Bert.

Zelf kan ik niet leven met een paar biertjes. Ik ben dan binnen no time terug bij mijn oude promillage.

Maar ik hoop dat je antwoorden vind/krijgt en een weg vind waar jij je prettig bij voelt.

Succes met je zoektocht

[kruidenthee67]

Welkom Bert,

Goh wat een verhaal.

Iedereen heeft zijn eigen verhaal, en zijn eigen manier om er mee om te gaan.

Je schrijft dat het je niet lukt om de eerste niet in te schenken. 

Misschien is het genuanceerder, en lukt het nu niet. 

De tijd zal het leren...schaamte? Niet doen, niet nodig, dat is zo n ondermijner

en brengt je echt helemaal nergens.

Succes Bert, met jouw pad.

[Eef123]

Welkom Bert. Dit is een goede plek.

Ik hoorde -van mijn therapeut- dat er een verschil is tussen schaamte en schuld. Schaamte gaat over jezelf, en is niet okay, het verlamt je in zekere zin. Schuld gaat over iets dat je hebt gedaan waar je niet achter staat en wat schade toebracht aan ofwel jezelf ofwel een ander. Voor schuld kunt je je excuses aanbieden (aan die ander of aan jezelf) en van daaruit weer verdergaan, het verlamt je niet. Ikzelf heb erg te kampen met schaamte. De laatste jaren ben ik daar actief mee bezig en het inzicht dat schaamte alleen maar destructieve kanten heeft, heeft de schaamte toch langzamerhand iets minder gemaakt. Ik denk omdat ik mijn problemen ben ga aankijken, en ze uiteindelijk heb aangepakt. Zo ook het drinken.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. In elk geval veel succes op je pad Bert!

[Bert1953]

Ik ben erg blij met jullie steun en meedenken. Vol je hebt natuurlijk gelijk. Die kern vraag is erg belangrijk. Heb ik een gevoel van schaamte omdat ik iets doe waar ik eigenlijk niet achter sta. En ja Lady jane het is belangrijk dat ik mezelf op een positieve manier met andere vergelijk. Kruidenthee en Eef jullie hebben natuurlijk gelijk schaamte werkt alleen maar destructief. Ik moet zeggen dat het al weer een tijdje geleden is dat ik mij even beschaamd voelde en werd een beetje overvallen door dit gevoel. Tijd om eens stil te staan om mijn laatste 2 jaar gaan te evalueren. Ruim 1 1/2 jaar geleden zat ik 14 dagen in nazorg en heb toe stiekem gedronken en dit niet verteld in de groep. Daar een doodzonde natuurlijk. Ik heb dit vier dagen vol gehouden. In dagbehandeling deed ik alsof mijn neus bloedde, maar van binnen raasde de stress door mijn lichaam. Allerlei emoties wisselde elkaar af. Verdriet, boosheid, machteloosheid, paniekgevoelens, vier dagen lang. Uiteindelijk bleef er maar één gedachte in mijn hoofd rondspoken. "Ik wil dit niet meer" en uiteindelijk de gedachte " Nooit meer wil ik zo'n miezerig, somber, angstig mannetje meer zijn". Nooit meer!!. Op dat moment ben ik uit een soort cocon gebarsten, het voelde als er uit knallen. De volgende dag heb ik mijn drinken gedeeld. Ik heb toen besloten open en eerlijk te worden vooral naar mijzelf. Daarop volgde vanzelfsprekend de keuze om niet meer te drinken. Vanaf dat moment ben ik mij als oude knar gaan ontwikkelen. Op deelgebieden zelfs voor het eerst. Vooral op sociaal in contact met anderen. Voelde me soms net een puber die uitdagingen voor het eerst aangaat. Ik heb excuus aangeboden waar dat nodig was en heb veel achterstallig onderhoud bijgewerkt. Leren leven dus.  Mijn eigenwaarde is met sprongen vooruit gegaan. Ik heb hard gewerkt en ondertussen mijn alcoholmisbruik in de hand gehouden. Kijkend naar wat ik in 1 1/2 jaar heb bereikt kan ik hier best tevreden mee zijn. Tja en nu?

 

[Lika]

En nu? Dat is een vraag die alleen jij kunt beantwoorden toch? 

 

Het klinkt alsof je een enorme positieve wending aan je leven hebt gegeven . Die weg kun je wellicht verder blijven bewandelen. Kom hier en leer van anderen en van jezelf.

[kruidenthee67]

Leren leven, wat mooi gezegd.

 

En wat nu, euh...doorgaan?

[Lieselotje]

Hoe gaat het Bert? 

[Reacher]

Op 8 februari 2017 om 19:10 zei Bert1953:

 "Ik wil dit niet meer" en uiteindelijk de gedachte " Nooit meer wil ik zo'n miezerig, somber, angstig mannetje meer zijn". Nooit meer!!. Op dat moment ben ik uit een soort cocon gebarsten, het voelde als er uit knallen. 

 

Hoi Bert, dit deel uit jouw laatste bericht sprak mij erg aan. Iedere keer als ik n tandje minder ging drinken voelde het soortgelijk. 'Dit wil ik niet meer' en dan dronk ik vanaf dat moment minder. Omdat ik het echt zo voelde bleef ik dan ook binnen het nieuwe rantsoen. Wat het voor mij makkelijk maakte is dat ik geen gewenning ervoer en toch altijd met dezelfde hoeveelheid een roes bereikte. 

Mijn ervaring is wel (als je helemaal wil stoppen met drinken) dat die periode van minderen niet te lang moet duren. Eigenlijk net zo lang als dat je zelfvertrouwen het nodig heeft om weer te groeien omdat toch steeds weer blijkt dat je met minder ook goed kunt blijven functioneren. If that makes any sense.

En als die twee biertjes blijven, dan ben je toch ook al van ver gekomen? Trots op jezelf zijn helpt meer bij n gelukkig leven. Zeggen ze. 

[Bert1953]

Het gaat goed met me Lieselotje, dank je. En ja Reacher ik ben al een eind gekomen. Op dit moment kies er voor die twee biertjes nog even te blijven drinken. Wat ik wel leuk vind om hier te vertellen. Ik heb mij vorige week aangesloten bij een groep van 15 personen die een nieuw initiatief gaan opstarten. In onze regio bestaat dit nog niet. We gaan een "hersteladacademie" opzetten. Een club bestaande uit mensen met psychische klachten en/of mensen met psychiatrische problemen die anderen met die kwetsbaarheid gaan ondersteunen. Daar valt verslaving ook onder. We schrijven nu een kort projectplan, wat zonder subsidie kom je niet ver. Een enorme klus waar ik wel erg enthousiast over ben. Ik ben dus aardig actief en ben best een beetje tevreden over mijzelf. 

 

 

 

[Reacher]

Wat 'n super initiatief Bert! Ik hoop dat jullie die subsidie krijgen, want dit zijn projecten die iedere gemeente nodig heeft. Ik begrijp dat je tevreden bent!

[Lieselotje]

Wauw goed bezig Bert, fijne afleiding!

Hoe gaat het nu met je?

[Bert1953]

Goed Liselotje. Vanmorgen een maat van onze lotgenotengroepje op de koffie gehad. Was gezellig. Morgen weer naar MEE, ik werk daar als vrijwilliger en ervaringswerker in de dop. Hoop dat je toch een gezellige avond hebt.  

[Lieselotje]

Hej Bert.

Het is stil aan de overkant. Hoe gaat het met je? Hoe was het bij de MEE?

Ik heb gelukkig nog een hele leuke avond gehad vorige week, super gesmuld van 4 gangen Italiaans met partnerlief.

[Bert1953]

Hallo Lieselotje, leuk weer wat van je te horen.

Het gaat eigenlijk best aardig met me. Ik heb na mijn dip afgelopen winter weer aardig mijn balans gevonden. Ja het is wat stil geweest. Gezien het feit dat ik bewust dagelijks wat drink heb ik weinig te melden aan lotgenoten die echt willen stoppen denk ik. Af en toe laat ik wel een bericht op individuele draadjes achter. Die hebben dan meestal meer te maken met  het leren leven met. Verder heb ik ook weinig lastige kwesties te melden. Ik heb vorige week een training tot "ervaringsdeskundige" afgerond. Dus ik ben nu een gediplomeerd depressief beukennootje.   Hoe gaat ie met jou?