Spring naar bijdragen

Dinsdag 22 november 2016


Momentum

Aanbevolen berichten

Goeiemorgen allen,

 

Zit hier weer tegen een wanhopige vrouw aan te kijken, zo bang, in de war, beven als een rietje en waarschijnlijk straks weer helemaal inzakken en niemand die weet hoe of wat. :(

 

Ze is zelf een week geleden weer begonnen met 15mg Mirtazapine, de psych vindt het allemaal wel best.

 

Toch maar weer mee stoppen, maar nu vindt ze dat weer eng.

 

Ze schreeuwt om hulp, maar niemand die het hoort.

 

Ze wil niet eens meer wakker worden, nooit meer....

 

Pfffff.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jah, bedankt.

 

Dat is dezelfde reactie die ik van iedereen krijg, zelfs professionals en daarmee moeten we het dan doen.

 

Is dit nu de overgang? Eerder de ondergang..

 

Edit: ze heeft dit al eens eerder gebruikt, een jaar geleden, toen ging het redelijk, maar nu flipt ze er op, lijkt het.

Net een konijntje dat in een loop kijkt.

bewerkt door Asterix
Link naar opmerking
Deel via andere websites

De huisarts zei een half jaar geleden alleen maar: "Isse hele moeilijke psychiatriese probleem" en laat het over aan de psychiater.

Maar die kwam ook na ieder bezoek met een andere diagnose.

 

Ze moet zich nu volstoppen met pammetjes om op de grond te blijven.

 

Nou Basta, zeg maar wat je denkt.

 

In de loop der tijd hebben we alles al wel geprobeerd, van tig psychologen tot enkele psychiaters aan toe, zelf een weekje paaz, maar dat werkte averechts, zoals ik al eerder vertelde.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ze is vorig jaar, begin 2015 begonnen met AD op advies van de huisarts, terwijl ze eigenlijk niet depressief was.

Het begon met Lexapro, dat viel verkeerd, toen Sertraline, dat viel ook verkeerd en daarna heeft de huisarts haar ineens 30mg Mirtazapine voorgeschreven en dat bleek veel te veel.

 

Die eerste zijn SSRI's, die kan ze dus niet verdragen, de psychiater vermoedde een gebrek aan een bepaalt enzym in haar lever, waardoor het zich stapelde, bloed afgenomen, wachten, bloedsample blijkt zoek...nou ja, zegt de psych, dan gaan we er maar van uit dat ze dat niet kan verdragen.

 

Mirtazapine is een TCA, die leek ze vorig jaar te kunnen verdragen, maar nu dus niet meer,

 

En inderdaad, diazepam en oxazepam voor de ochtend. :blush:

 

Moeilijk om te zien dat je liefje zo moet lijden...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ze heeft al zo vaak haar verhaal gedaan bij verschillende psychologen, maar niemand kon ook maar iets bedenken.

Er is altijd wel iets te vinden, is het niet uit je jeugd, dan wel uit je puberteit, of anders bedenken we wel wat anders, EMDR gehad van de psycholoog van de arbo.

 

Toevallig versprak de arbo-arts zich en vertelde dat die psycholoog het ook niet wist en EMDR ging doen en haar vader als boosdoener aanwees, tja.

 

Maar op zich is het wel logisch dat als de huisarts het ziet als een psychische stoornis en hij komt er zelf niet uit dat hij haar naar een psychiater stuurt.

Maar die drukken alleen maar pillen, verder niks.

 

Toen maar eens bloed laten prikken en zoeken naar tekorten, niks, allemaal in orde, naar de internist, allemaal in orde, zelfs een thoraxfoto gemaakt omdat ze rookt.

De longen waren zo schoon als een pasgeboren kind, misschien toch maar aan de zware shag dan? Geh...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Borretje, hoe ben jij dan van die pammetjes afgekomen? Gewoon stoppen?

 

En Spirit, sommigen worden inderdaad alleen maar suf door die Citalopram of Escitalopram en na een week of 6 zouden ze antidepressief moeten gaan werken.

 

Alleen hier pakken ze anders uit, ik heb ook wel eens gelezen dat anderen er ook niet tegen kunnen.

Ze heeft al eens eerder 15mg Mirtazapine gehad en werd toen agressief van dat spul, dat zien we nu ook weer gebeuren.

 

Vorig jaar sneuvelden er een paar glazen, een keukenkastje en de voorruit van de voordeur, dus dat viel nog mee, hehe.

Ze voelt zich nu ook weer agressiever worden, dus kappen met dat spul.

 

AD werkt ook maar bij 1 op de 5 volgens mij.

 

Ik zoek vast dekking. ;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hormonen, dat denk ik. 

Of is dat allang getest? Door een arts die weet wat de overgang met vrouwen kan doen?

 

Hormonen, yep, daar is het allemaal mee begonnen, met die overgang en die worden toch nooit door een huisarts erkend?

Hoe vaak ze dat al heeft aangekaart, zowel bij de huisarts als de psychiater en dat is zelfs een vrouw die waarschijnlijk zelf in de overgang zit.

 

Dus dat hoef je dan niet te testen, dat het daardoor komt is waar, maar wat moet je er aan doen?

Ik weet dat er hormoontherapie bestaat, maar dat is slechts uitstel.

Dit mag je maximaal een half jaar gebruiken. (Alleen Isa Hoes mag dat waarschijnlijk langer)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Puur gebrek aan wilskracht dus. Mooi, weet ik dat ook weer.

ABSOLUUT NIET!!!!

Verslaving is in mijn (en veler) beleving een ziekte in je hoofd die eigenlijk niets met het middel wat je gebruikt van doen heeft.

Waarom je die ziekte hebt, gaat veelal buiten je zelf om. Je kunt er dus niets aan doen dat je de ziekte hebt.

Er zijn wel manieren om de gevolgen van die ziekte tot staan te brengen. Als je ziet wat die ziekte (verslaving, alcoholisme, etc, etc) aan richt, bij jezelf en de naasten in je omgeving en zelfs in de maatschappij, ben je er wel verantwoordelijk voor om er fatsoenlijk mee om te gaan.

Dat doe je door hulp te zoeken en te aanvaarden.

Ik denk dat je goed bezig bent.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Oh Asterix, ik ken andere verhalen!

Ik durf niets aan te raden want ik ben een leek, maar is het mogelijk om een gynaecoloog te raadplegen? Pleisters, spiraaltje...

Nou ja, waarschijnlijk zeg ik dingen die je allang, allang hebt geprobeerd.

('Neem eens een paracetamolletje' Zoiets...)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En de mensen die hier komen melden dat ze (korter of langer) zonder kliniek, verslavingshulp, medicatie en psychologen of psychiaters nuchter zijn geworden of droog staan zijn wellicht veel beter bezig dan ze aan zichzelf willen toegeven.

Ik ( en zeer velen met mij) blijf bij de (door onderzoek gestaafde) menig dat als je puur op wilskracht:"Nee, ik neem hem niet! Ik doe het niet! Bibber de bibber en druk uitvluchten zoekend in snoepen, sporten seks, gamen, series kijken enzovoorts (wat allemaal uitingen van dezelfde ziekte verslaving kunnen zijn.....), je het niet lang vol houdt.

Wat is 'niet lang'?

Ik zie hier 8 maanden, een jaar , een paar dagen, weken.

Daarom gebruik ik liever de bewoording 'duurzaam'. In mijn beleving is dat van het middel afblijven en je leven danig in ogenschouw nemen en opnieuw op de rit zetten. Zonder liegen, bedriegen en manipuleren.

Dat kan met eerlijkheid, openheid van geest en bereidwilligheid.

Het begint allemaal met de acceptatie dat ik er met zuipen een puinzooi van maakte, ik gaf toe dat mijn leven een chaos was geworden en dat ik er absoluut geen grip meer op had.

Ik  besefte dat ik alleen er slechts een rotzooi van kan maken. Ik kan het niet alleen, ik wil het niet meer alleen. Ik heb een macht groter dan mezelf, buiten mezelf nodig (nee, niet de brouwerij..) om verandering te kunnen bewerkstelligen.

Sindsdien heb ik het middel niet meer nodig en verlang ik er niet meer naar. Ik heb een nieuwe manier van leven gevonden.

Dat alles heeft niets met het egocentrische wilskracht te maken maar veel meer met een spirituele nederigheid.

Samen kunnen we het wel, door elkaar deelgenoot te maken van ervaring, kracht en hoop.

Onder andere op dit forum.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Oh Asterix, ik ken andere verhalen!

Ik durf niets aan te raden want ik ben een leek, maar is het mogelijk om een gynaecoloog te raadplegen? Pleisters, spiraaltje...

Nou ja, waarschijnlijk zeg ik dingen die je allang, allang hebt geprobeerd.

('Neem eens een paracetamolletje' Zoiets...)

 

In eerste instantie wilde ze zelf niet aan de hormonen, vanwege het gevaar, 2 keer zoveel kans op borstkanker, hart- en vaatziektes en tia's cq beroertes liggen op de loer.

 

Daarbij wilde de huisarts er ook niet aan, vanwege de gevaren.

Ik heb zelf met de apotheker overlegd en deze gaf ook aan dat hormonen maximaal 6 maanden worden voorgeschreven.

 

Een aantal jaren geleden was dat 5 jaar, maar werd steeds korter door het voortschrijdende inzicht.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, toen ik echt hevig in de overgang was, was ik ook vaak agressief en huilbuien, vlogen ook wel eens dingen door de kamer. Arme J.

Heb hem ook heel vaak verrot gescholden, wisselende stemmingen en meer van dat soort ongein. 

Nu heb ik de overgang wel zo'n beetje gehad en voel ik me een stuk rustiger worden. 

Er is nog hoop Asterix, ik denk dat dit echt een keertje voorbij gaat! J was toen ook ten einde raad.

 

Zij heeft het gevoel dat de agressie door die Mirta komt, want dat had ze vorig jaar ook.

Huilbuien zijn er natuurlijk ook.

 

Mocht het dan toch die overgang zijn die dit alles veroorzaakt dan kan dat best lang duren en ik weet niet hoe lang ze dat op deze manier nog trekt, dus speelt er nu het dilemma, wel of niet naar de gynaecoloog of doorbijten en de tijd uitzitten, ze is nu 7 jaar onderweg en als dat 10 tot 15 jaar kan duren...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hmmmm waarom toch die 'veroordelende' reacties?

 

Het is geen discussie waarin er een gelijk te halen valt.

Een dialoog waarin ieder zijn mening mag schrijven.

Persoonlijke ervaringen, positief of negatief, theorie en praktijk,

alles met het doel ADB te zijn.

 

En waar we allemaal uit kunnen putten om te doen wat bij ons past,

wat helpend en ondersteunend is om ADB te worden en te blijven.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...