Spring naar bijdragen

Dinsdag 22 november 2016


Momentum

Aanbevolen berichten

Bor, een suggestie: zou het kunnen zijn dat jij gaat drinken wanneer je het gevoel hebt dat je letterlijk of figuurlijk "met je rug tegen de muur gezet wordt"? Als anderen je o.a. gaan vertellen wat je moet doen (of jij dat zo ervaart)?

Dat gevoel komt vaak terug in je verhalen.

Ik ben trouwens niet alleen gestopt, want met hulp van het forum en alles wat ik maar kon lezen over verslavingen. Zonder praatgroep, maar met mijn forummaatjes. Maar ik ben zeker niet gestopt op wilskracht! En als ik nu die 12 stappen lees, dan valt me op dat ik ze onbewust en ongewild allemaal heb doorlopen. Stuk voor stuk! Nog wat aan het stoeien met stap 9.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lijkt mij vrij stug 15 jaar in de overgang.

Beter een half jaar hormonen dan de verslaving aan de pammetjes?

 

Kan toch echt 15 jaar duren.

En dat half jaar is dan slechts even uitstel, daarna komt het gewoon weer terug en kun je weer op dezelfde toer verder.

 

Het wordt vaak voorgeschreven om vrouwen even op adem te laten komen.

 

En anderen merken er bijna weer niks van, op een hittegolfje na dan..

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Oei, niet mis, Bor.

Pammetjes op zich hoeven geen probleem te zijn, alleen icm alcohol is dat wat minder, dat is mij een aantal jaren geleden ook overkomen.

 

's morgens een stoot pammetjes er in en anderhalve liter wijn. :blush:

Beetje tegen de zenuwen, zeg maar.

 

Iemand heeft me in bed gegooid, want ik lag er naast en heb in mijn eigen urine verder mogen slapen... :face-icon-small-shocked:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Okee, duidelijk.

 

Nee, vandaag blijft het niks, komt gegarandeerd door de Mirta, precies hetzelfde effect als een jaar geleden.

 

Van een halfje wordt ze moe, maar van een hele krijgt ze veel te veel prik, alsof er speed in gaat, zeg maar.

Ze wordt er agressief door, ook net als vorig jaar, heeft weer de neiging tot gooien en zichzelf te slaan.

 

Dat doe ik normaal altijd voor haar, maar nu kan ze het zelf....

 

Afbouwen dus, zoals ik al zei.

 

Eigenlijk moet ze terug naar 0, maar ze heeft er al zoveel over gelezen op het www dat dat ook weer eng is, jah..

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Moeilijk om te zien dat je liefje zo moet lijden...

Heftige situatie. Mijn vrouw heeft ook erg donkere jaren achter de rug. Ik heb, achteraf bezien twee flinke fouten gemaakt. Geen idee of je er wat aan hebt, maar wie weet:

1. ik deed alsof ik al die ellende aan kon en ik vroeg onvoldoende krachtig hulp voor mezelf bij vrienden en professionals (bv huisarts);

2. ik had niet door dat ik een deel van de pijn van mijn vrouw zelf veroorzaakte (door overdreven zorgzaamheid gecombineerd met overdreven vluchtgedrag 'om bij te tanken').

We hebben nu relatietherapie van een psycholoog en een psychiater. Die laatste heeft ook meteen de medicatie van mijn vrouw bijgesteld. Maar niet nadat ze mij had duidelijk gemaakt dat ik ook veranderen moest.

Hadden we jaren eerder moeten doen. Sterkte!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ze gebruikt nog maar een week.

Bij de volgende gebruik een heel klein ieniemienie puntje eraf snijden.

Heel klein stukje wat je bijna niet eens ziet is al een begin.

 

ik heb er langer over gedaan om van de Mirta af te komen dan van de pammetjes.

Ik heb een half jaar intensief dagelijks Mirta gehad, hoogste dosering (en soms meer, zucht) maar anderhalf jaar

over gedaan om af te bouwen tot zero.

Moet ook hoor, dat moet heel voorzichtig, ineens stoppen is ook niet goed.

 

Ze gebruikt het nu sinds december vorig jaar, 7,5mg, dus een halfje en dat 6 weken, toen naar 15mg gegaan, toen op de paaz beland en daar is het verhoogd naar 22,5mg plus 4 keer per dag 25mg Seroquel plus 3 diazepammetjes per dag en nog stond ze daar strak van de spanning.

 

Daarna thuis 2 weken 15mg en toen 4 weken 7,5mg, toen weer naar 15, maar nooit langer dan 14, want toen ging het niet meer.

 

De laatste periode is vanaf juli 7,5mg tot en met oktober.

Vanaf begin november 2 weken ¾ gebruikt en nu 9 dagen 15 en gisteren voor het eerst weer ¾.

 

Warboel hè?

 

Hoe heb jij die pillekes kleiner gemaakt dan, met een mesje? Dat is dan ook maar ongeveer of niet?

Jij hebt 45mg gehad, neem ik dan aan, als je de hoogste dosis hebt gehad?

 

@Quinn, thx!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Heftige situatie. Mijn vrouw heeft ook erg donkere jaren achter de rug. Ik heb, achteraf bezien twee flinke fouten gemaakt. Geen idee of je er wat aan hebt, maar wie weet:

1. ik deed alsof ik al die ellende aan kon en ik vroeg onvoldoende krachtig hulp voor mezelf bij vrienden en professionals (bv huisarts);

2. ik had niet door dat ik een deel van de pijn van mijn vrouw zelf veroorzaakte (door overdreven zorgzaamheid gecombineerd met overdreven vluchtgedrag 'om bij te tanken').

We hebben nu relatietherapie van een psycholoog en een psychiater. Die laatste heeft ook meteen de medicatie van mijn vrouw bijgesteld. Maar niet nadat ze mij had duidelijk gemaakt dat ik ook veranderen moest.

Hadden we jaren eerder moeten doen. Sterkte!

 

Meya,

 

Iedere situatie is uiteraard anders, alleen al de reden waarom jouw vrouw die donkere jaren heeft gehad.

Waren dat eveneens hormonale problemen of iets wat mij verder niet aan gaat?

 

ad. 1 Professionele hulp hebben we inmiddels de buik van vol, door keer op keer op de bek te gaan en teleurgesteld te worden door hun optreden.

Vrienden bieden wel hulp aan, maar zij kan zo slecht tegen drukte dat ze het liefst niemand ontvangt.

Zodra er zich iemand meldt en deze of dat stel blijft een uurtje, dan kan ze er daarna een paar uur van bijkomen.

 

ad.2 Overdreven zorgzaam ben ik wel, dat hoor ik net nu ik haar dit voorlees, ik let te veel op haar blijkbaar. Bijtanken doe ik ook nooit, ik voel niet zo die behoefte eigenlijk.

Ze heeft zich er wel erg aan gestoord dat ik dronk, dus daar heb ik een punt achter gezet.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

50 mg Asterix.

Tenminste dat was voorgeschreven.

Ik schraapte met een mesje wat vanaf in het begin.

Zo deed ik dan een paar weken op de gok dezelfde hoeveelheid afschrapen. Eenmaal gewent wat meer afschrapen. Eenmaal gewent weer meer afschrapen. Later gong ik die dingen snijden met een mesje.

Hoekje minder. Gewent? Weer hoekje minder.

Zou het niet zo aanraden hoor. Beter is in overleg met arts natuurlijk.

 

45mg is toch het max wat je krijgt? 3 van 15.

 

Op die manier met een mesje werd het hier ook al gedaan.

 

Enne, iom arts? Hahaha, ja, daar heb je wat aan.

Weet je wat die zei, die psyche-hater?

 

Ooooh, daar kunt u meteen mee stoppen hoor, jaja, dikke L.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik vind de sfeer hier momenteel nogal vijandig.

Het kan best dat sommige mensen op basis van wilskracht stoppen. Wat die mensen dan op dit forum zoeken qua hulp, is mij een raadsel.

Verder, iets wat ik ook bij spirit meen te herkennen. Sommige mensen, ook medici, gaan ervan uit dat ieder probleem met alcoholmisbruik te maken heeft. Kan zeer frustrerend zijn. Zelf heb ik bij huisarts moeten aandringen op een afspraak met de neuroloog (voor diagnose van narcolepsie) want huisarts dacht dat ik gewoon af en toe in slaap viel. Ik heb dus wel degelijk narcolepsie, maar het feit dat alles steeds miskend wordt en altijd wel je eigen schuld zal zijn, is erg kwetsend.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Leuk is het idd. niet.

Maar laat toch ieder zijn eigen gelijk!

Waarom zeggen dat het niet op wilskracht kan, natuurlijk kan dat.

Maar nee hoor, de predikanten beginnen weer.

Ieder zijn eigen manier, niets mis met hulp, ook niet als je die niet blieft.

En 'n steuntje hier zouden ze toch zeker mogen halen, of niet dan?

Moeten we dan zeggen: nee, jij doet het op wilskracht, zelf uitzoeken, wegwezen hier?

Al te gek, lijkt me.

Ik heb het hier ook wel anders/leuker gekend.

 

Denietzalvende

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Iedere situatie is uiteraard anders, alleen al de reden waarom jouw vrouw die donkere jaren heeft gehad.

Waren dat eveneens hormonale problemen of iets wat mij verder niet aan gaat?

(...)

Ze heeft zich er wel erg aan gestoord dat ik dronk, dus daar heb ik een punt achter gezet.

Nee hoor, hormonen hadden daar niks mee te maken. Vrouw en kinderen hebben een ernstig verkeersongeluk gehad. Zij heeft daar hersenletsel aan overgehouden, een van de kinderen wellicht ook. Inmiddels is ze zo zeer hersteld dat jullie er op een meeting waarschijnlijk niks van zouden merken.

Strakke actie om (dus) een punt te zetten achter je alcohol gebruik. Kan het zijn dat jij daarmee naar haar nog meer 'de sterke held' bent, en zij zich de schuldige zwakke echtgenote' voelt? Of projecteer ik dan te veel onze sores op jullie situatie ;):)?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Misschien, nu ben ik even aan het doordenken op mijn eigen reactie op nieuwe therapie, misschien begin ik anders met alcohol om te gaan omdat ik stilaan denk dat ik misschien mezelf een kans wil geven. Geen wilskracht of verplichting, maar het stilaan groeien van goesting.

Zoiets.

Klinkt dat raar?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nee hoor, hormonen hadden daar niks mee te maken. Vrouw en kinderen hebben een ernstig verkeersongeluk gehad. Zij heeft daar hersenletsel aan overgehouden, een van de kinderen wellicht ook. Inmiddels is ze zo zeer hersteld dat jullie er op een meeting waarschijnlijk niks van zouden merken.

Strakke actie om (dus) een punt te zetten achter je alcohol gebruik. Kan het zijn dat jij daarmee naar haar nog meer 'de sterke held' bent, en zij zich de schuldige zwakke echtgenote' voelt? Of projecteer ik dan te veel onze sores op jullie situatie ;):)?

 

Das inderdaad een ander verhaal ja.

Enne, ik zal eens vragen of ze mij als Superman ziet. ;)

Denkut nie, helaas, haha.

 

En zonder mijn toverdrank al helemaal niet meer...

bewerkt door Asterix
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Misschien, nu ben ik even aan het doordenken op mijn eigen reactie op nieuwe therapie, misschien begin ik anders met alcohol om te gaan omdat ik stilaan denk dat ik misschien mezelf een kans wil geven. Geen wilskracht of verplichting, maar het stilaan groeien van goesting.

Zoiets.

Klinkt dat raar?

Ik vind dat niet raar klinken, nee. Het ligt misschien zelfs dicht bij een soort wilskracht, maar dat zijn allemaal maar woorden.

 

Ik heb zelf zoiets gehad van: dit wil ik niet meer, want het sloopt mijn lichaam, dus stop ik er mee. Maar daar was wel een waarschuwing van de huisarts over de conditie van mijn lever voor nodig. Voor die tijd had ik dat soort overwegingen steeds weggewuifd.

 

Toen ik eenmaal gestopt was met alcohol merkte ik dat ik dat ook steeds prettiger begon te vinden en me er helder bij ging voelen. Dat maakte het wel gemakkelijker om niet terug te vallen in de oude gewoonte.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Een echte waarschuwing qua gezondheid heb ik nog niet gehad, maar heb eerlijk ook al lang geen bloed meer laten trekken voor leverwaardes.

Vage waarschuwingen heb ik natuurlijk wel. Belabberd uiterlijk (voor een vrouw niet onbelangrijk) slechte conditie etc.

Het lijkt onnozel, maar ja, voor een stuk is het gewoon: kan het mij wat schelen, en zo ja, wat dan.

Ik heb niemand voor wie ik verantwoordelijk ben, dus het zal echt voor mezelf moeten zijn. En dat vind ik niet zo evident.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...