Ik ben

[Lika]

Ach Quinn,  Kon ik maar iets zinnigs zeggen.  Ik kan je wel een knuffel geven vanaf hier, 

Was het nou maar eens één keer gemakkelijk. Maar LJ die schrijft iets prachtigs. Ik heb diep respect voor je en ik vind het buitengewoon knap hoe je het doet. 

[kruidenthee67]

[Sita2]

Een hele warme knuffel: ((Quinn))

[smart]

Hee lieve Quinn, ik ben benieuwd hoe je besluit is geworden?

Misschien is het waardevol om alle lagen stuk voor stuk liefdevol op te pakken, aan alle kanten vriendelijk te bezien....?
Dat klinkt natuurlijk geweldig... I know, but... mogelijkerwijs ben je dat pad al ingeslagen en ontkom je er niet meer aan.
Wat een uitdagingen 

Die bodem die is er (LJ) 'je natuurlijke staat'  noemt Jan Geurtz dat. Die kant op>>>>>>>>>>>> immer grade aus.

Ik vond EMDR top. Ik gun het je zo   

[Quinn]

Gisteren afgesproken om het traject te gaan doen. EMDR dus. We zien wel. Schrijf later wel meer, nu eerst douchen en dan werk. 

[Sita2]

Echt top Quinn! Wanneer begin je?

[Quinn]

Morgen meteen al. Kan hele verhalen schrijven waarom ik het niet zie zitten, maar uiteindelijk heb ik ja gezegd, dus het gaat gewoon door. Zal wel nervositeit voor het onbekende zijn. Nou ja, ze hebben er in elk geval redelijke koffie.

[Quinn]

Ik vind het op het moment lastig om te delen hoe het gaat. Niet alleen hier, ook in z'n algemeenheid. Meestal is dat een teken dat ik er extra moeite voor moet gaan doen, omdat het juist op die momenten belangrijker is. Maar om eerlijk te zijn, kost het simpelweg niet drinken me al moeite en energie genoeg zonder al die extra inspanningen. Bovendien zijn er ook gewoon dingen die je beter niet kunt delen. Als ik nuchter ben, denk ik daar blijkbaar om. Ik slik mijn medicatie nog, zo ongeveer dan. De huisarts vond het geen goed idee om het nu af te gaan bouwen, of wilde daar in elk geval geen verantwoordelijkheid in hebben.
Werk gaat best leuk, hoef alleen de dingen te doen waar ik zin in heb, op de tijden dat het mij uitkomt. Althans, tot het moment dat de leidinggevende me naar huis stuurt dan. En verder, tja, geen idee. Het niet thuis voelen is weer sterker aanwezig. Vervreemd van de wereld, matglas, een vage afstandelijkheid naar alles en iedereen. Ik weet dat ik me bezig moet houden met sommige mensen, met bepaalde dingen, maar ik krijg de motivatie niet te pakken. Het raakt me niet echt en zelfs dat raakt me niet echt.

[Reacher]

Ik ben blij dat je even schrijft. Ik vond je een beetje wegdwarrelen als een plastic zakje in de wind (referentie naar film American Beauty). Langzamerhand buiten bereik. En ik vind het zó ontzettend goed dat je EMDR gaat doen. 

[smart]

Kan het zijn dat dat matte gevoel 'zelfbescherming' is? Soort stille wapening?
Ik vind jou normaliter levenslustig en gedreven overkomen. En dat is er nog steeds, alleen nu iets meer teruggetrokken?

Houd vertrouwen! Je gaat het ondertussen toch maar aan!!!
En be proud of it!

Sterkte lieve Quinn!

[kruidenthee67]

[Sita2]

Toch blijven delen lieve Quinn, afweermechanisme of niet... Hé je erkent dat je last krijgt met delen en dat dát oppassen is. Spannend morgen

[huttula]

Gevoel van euforie duurt nooit lang helaas.

Veel stappen ineens gemaakt dat geeft ff een supergevoel

Gevoel kan dan weg ebben...stappen zijn gemaakt.

Mag je best trots op wezen.

En emdr heeft bij mij geholpen om het pijnlijke minder pijnlijk te ervaren.

Succes Quinn....drank kan nooit de oplossing wezen..hoogstens verdoven om vervolgens weer heftiger terug te komen.

 

 

 

[Quinn]

Het ging moeizaam. We hebben kennis gemaakt, de emdr deskundige en ik, en hij heeft me uitgelegd wat ik ongeveer kan verwachten. Toen een klein begin gemaakt, een eerste set geprobeerd, zeg maar. En ik sloeg volkomen dicht, op slot. Hij gaf aan dat ook dit tijd nodig gaat hebben, dat ik eraan zal moeten gaan wennen en er langzaam open voor zal staan, als het goed is. Maar hij merkte ook op dat ik enorm verkrampt en gesloten ben, dus dat het zeker geen appeltje eitje gaat zijn. 

En daar baal ik van, had ergens stiekem toch op een toverkunstje gehoopt. Als in dan doe ik poef en alles is weg.

[huttula]

Emdr is denk ik voor niemand makkelijk.

Tis pijnlijk.

Achteraf blijkt dat je er baat bij hebt gehad.Dat komt dus veel later.

De moeite en wat het oplevert.. die het je kost is pas later herkenbaar.

Dat heb ik bij mezelf gemerkt en wat ik ook vaker hoor bij mensen.

Hoop dat je het op kan brengen

 

8 april 2017 bewerkt door huttula

[Sita2]

Ach Quinn, als ik een toverstafje had....

[kruidenthee67]

[Reacher]

Hoe ging het feest? 

[Quinn]

Het ging. Wat moeizaam, maar toch. Ik houd niet van dit soort dingen en zonder drank is het echt nog veel erger. Maar goed, ik heb me gedragen, ben acceptabel gezellig geweest en kon vandaag uitslapen tot ongeveer nu. 

[Lika]

Ik begrijp ook niet wie ooit heeft verzonnen dat zoiets leuk is. Knap gedaan en het is voorbij.

[Quinn]

Vandaag vier maanden zonder alcohol, maar het lijntje is nog precies net zo dun. Het was dat ik gisteren tijdens het eten naast een broer van een van de bruidegoms zat, die zei hé, ik hoorde dat jij niet meer drinkt, knap man, anders weet ik niet of ik dat zo gehouden had. Ik probeer er niet te veel bij stil te staan, maar de wetenschap hoe gemakkelijk het is om out te gaan, alles op stil te zetten, die raak je niet zomaar kwijt. Het voelt zo tegenstrijdig, ondermijnend zelfs, maar ik wil me bij tijden (okee, gemiddeld toch wel één keer per dag) zo graag helemaal lam zuipen. Doordrinken tot het goed werkt. Nu, na vier maanden, dus nog steeds. Gaat dat ooit over? Niet drinken, niet drinken, okee, mijn alternatieven zijn ook niet fraai, maar ik heb nog steeds niet gedronken. Dat moet winst zijn.

[Lika]

Ik denk dat het over gaat. Dat denk ik echt. 

[smart]

Gefeliciteerd!
Is het raar om dat te horen?
Hopelijk zal het verwerken van alles ook makkelijker gaan...

[basta]

Ik hoop dat je de druk op de pedalen houdt, Quinn. (Citaat!)

Je kukelt weer zoooo diep als je overstag gaat. Het wordt minder, echt waar, alle stoppers zeggen het.

[Bob]

Ik denk dat je ook zelf invloed kunt hebben op het wel of niet minder worden van die trekmomenten. Hoe precies, daar is misschien geen eenvoudig recept voor wat op iedereen van toepassing is, maar tenslotte is het wel iets wat zich in je eigen hoofd afspeelt. Maar je mag zeker trots zijn op die 4 maanden. Misschien helpt dat alleen al iets: trots zijn dat je er boven kunt staan. Je krijgt een roos van mij: