Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Lika]

[lady jane]

er wordt je niet veel bespaard
in deze fase van je leven Jannigje

[Reacher]

Lieve Jannigje...woorden schieten even tekort (ja, zelfs mij). Ik kan me de moedeloosheid voorstellen. Het enige dat ik je toe kan wensen is de warmte en liefde van zowel de mensen hier op het forum als daar buiten. Dat het, al is het maar heel even, een warme deken voor je is waar je in weg mag schuilen 

[smart]

Verd.. wat een gedoe en ellende met dat wachten en alle onzekerheid van dien!
Ik zou je zo graag helpen!

[kruidenthee67]

[huttula]

Dikke knuf❤

[Jannigje]

Soms komt er ook goed nieuws: ik ben niet besmet met die resistente bacterie. Toch nog iets van gerechtigheid in ziekenhuisland. 

[Gast]

Oh gelukkig maar! Trouwens heel knap van je om je zo om anderen te bekommeren terwijl je zelf zoveel op jouw bordje hebt... #respect 

[Lika]

[Jannigje]

Dapper

Ik fietste langs de Amstel op weg naar een afspraak en bedacht me dat ik altijd bang ben!!! Altijd!!! Bang voor elke afspraak. Ik kwam van de ene en ging naar de andere afspraak. Altijd bang en ongerust, elke keer weer. Altijd kritiek, altijd afkeuring, nog niet afgeleerd, nog zo vaak geen mildheid.
Mijmerend fietste ik verder in de regen. 

Opeens dacht ik: voor zo’n bang mens ben ik eigenlijk ontzettend dapper.
En dan niet dapper in de zin van uit een vliegtuig springen met een parachute, Dat vind ik heel dapper. Dat heb ik een keer gedaan, maar toen zat ik vast aan een instructeur. Hij sprong, dus dat maakt mij iets minder dapper. Ik kon geen kant op! Moest dus wel meespringen! Het was wel heel erg mooi.

Nee, een stil soort dapper.
Dapper dat ik toch elke dag weer opsta.
Dapper dat ik vrijwilligerswerk doe, ga sporten, mensen ontmoet, zing in een koor, weer een cursus volg.
En dat terwijl ik eigenlijk altijd bang ben en vaak somber en wanhopig. 

Dus dapper
Wel
Ík

En daar roert Calvijn zich in mij (Komt mede door de serie "achter de dijken", over de invloed van Luther en Calvijn op ons door de eeuwen heen))! Jezelf dapper vinden? Onbescheiden! Mag niet

Maar toch.

Wel waar
Dapper
Ik.

Nu gauw plaatsen voordat Calvijn de overhand krijgt en ik weer te bang word om dit onbescheiden bericht te plaatsen.

Dapper

Wel!

Ik!

Lekker puh!!

En ja, met schaamrood op de kaken.
En toch

 

 

 

 

 

 

 

[lady jane]

een dappere dodo met guts

[Gast]

@Jannigje Ik vind jou vooral heel erg bijzonder. Warm, meelevend mens met lef, die het leven aangaat met volle overgave. Het wordt je niet makkelijk gemaakt, maar je doet het maar wel even! Ik heb bewondering voor je! 

[Lika]

Hartstikke dapper. Jij. Wel. Echt wel!

[kruidenthee67]

O, wat mooi gezegd..Jannigje, moedige, dappere Jannigje. 

[rapilos]

Herkenbaar stukje Jannigje 

Ga zo voort zou ik zeggen

[Kore]

Jannigje

Voor zo'n dapper mens ben je eigenlijk veel te bang......

Vinnik dan hè.

 

[bumperjim]

Vaker langs de Amstel fietsen

Als Calvijn een fiets had gehad wastie misschien wat minder negatief geweest. 2017 Tijd voor nieuwe denkbeelden

goed bezig Jannigje

[Kohtje]

Tja Jannigje, die Calvijn was me d'r eentje.
Met de nadruk op wás..
Hij ís niet meer.

Mooi schaamrood trouwens. Staat stoer!!

[Jannigje]

Fijn, jullie reacties.

BJim, ik moest wel grinniken om Calvijn op de fiets, ik zag het helemaal voor me, met die lange jas die dan tussen de spaken komt. 

En ja, het is tijd voor nieuwe denkbeelden, werk ik hard aan, maar oude overtuigingen blijken heeeeel hardnekkig.

Het is niet alleen tijd voor nieuwe denkbeelden, blijkbaar ook voor nieuwe vriendinnen. Vanavond werd ik gebeld door iemand die ik als vriendin beschouwde. Zij heeft onze vriendschap opgezegd omdat ik “te moeilijk/te zwaar ben (dat laatste bedoelde ze overdrachtelijk neem ik aan) Mijn leven is te zwaar, ik ben te moeilijk, te zwaar, zij wil meer lichtheid. Een gezamenlijk doel? Een gezamenlijk perspectief? (Die twee snap ik niet helemaal, maar dat heb ik maar gelaten)

Waar ik altijd bang voor was, gebeurde dus vanavond: “als ik  ikzelf laat zien zoals ik ben, laten mensen mij in de steek”. Dat is een oude, hardnekkige overtuiging. Maar ondanks het feit dat het vanavond gebeurde, klopt het niet. Het is de vraag of het gebeurde veel over mij zegt, of meer over haar.

Ik heb me heel lang in allerlei bezochten gewrongen om maar te voldoen aan......... Dat zijn veel bochten, want iedereen wil iets anders. Niet te doen! Wil ik ook niet meer. 

Het gekke is dat ik even heel verdrietig was en me even een klein kwetsbaar afgewezen meisje voelde, maar er is ook iets anders. Ook een soort opluchting, een soort duidelijkheid. En een gevoel van “als je me niet wilt zoals ik ben, met alles erop en eraan, dan maar niet”. 

Niet meer allemaal onmogelijke bochten. De Amstel, die heeft mooie bochten. 

 

[huttula]

Het zegt meer over haar dan over mij...

Wat een wijsheid❤

[Lars]

Je bent zo dapper Jannigje. Inderdaad als ze jou niet willen als vriendin zeg dat wat over hun zelf 

[Gast]

@Jannigje Het zegt meer over haar... Blijkbaar ben jij een spiegel ofzo, jij triggert wat in haar wat zij niet op wil rakelen. Jij gaat de strijd aan, blijkbaar is zij zover nog niet..... Niets aan te doen, maar jij kan wel verder waar zij stopt....

[Reacher]

Zonder angsten kun je niet dapper zijn. Hoe meer angsten hoe dapperder als je de volgende dag toch weer uit bed stapt. 

Volgens mij durf je veel van jezelf te laten zien op dit forum. En als ik jou lees dan zie ik een mooi verlegen bloempje dat door de kieren van een duistere plek groeit. Juist niet zwaar, maar hoopgevend. 

 

[smart]

Hee hee, but hee...
Ook hier zijn dat soort afwijzingen er geweest en nog.
Het sterkt je ook wel weer....  na de afwijzing erin gevoeld te hebben.

Gek en.. toch ook niet (vaak als je zo' n geschiedenis naloopt....)

Ik vond vroeger daarom titels als Moedwil en Misverstand van Hermans' zijn boeken inspirerend; dat ik dacht, o ja, dat kan natuurlijk beide.
Troostend om elkaar dan toch ergens mis te lopen in dit leven. Zelfs al hing je daarvoor aan elkaar bij wijze van spreken... ineens een leegte.... en soms bleek die er ook al te zijn (?)

Goed dat er nieuwe mensen zijn Jan!

[Jannigje]

Lang geleden was ik een aantal jaren bij een homeopaat. Zij had een heel bijzondere kijk op contacten en relaties. Ik ben getrouwd “tot de dood ons zou scheiden”, althans dat was de bedoeling, maar het liep anders. Ik ben gescheiden, dat was niét de oorspronkelijke bedoeling, toch heb ik dat gedaan. Dat was en blijft erg verdrietig, maar soms kan en is het niet anders. 

Het was dus de bedoeling om samen een groot deel van onze levensweg af te leggen, maar onze wegen gingen uiteen. Daar vond ik van alles van, maar die homeopate had een gedachte daarover die voor mij compleet nieuw was en die ik maar moeilijk kon verdragen, toen. Zij zei: soms ontmoet je mensen en loop je een tijdlang samen op, dezelfde kant op. Maar het kan gebeuren dat iemand afslaat, plotseling, met of zonder uitleg, wel of geen gedag zeggend, en een andere weg kiest. Dan scheiden de wegen en loop jij verder. Of je blijft staan, of je loopt achter iemand aan, een poosje, van alles is dan mogelijk. Maar uiteindelijk “moet” je “iets”.

Nu is het de kunst voor mij om dan niet krampachtig te zijn, worden of blijven en afkeurend of oordelend en nog zo wat werkwoorden. Mensen komen en gaan, soms blijven ze heel lang, soms niet. 

Dat laten komen en laten gaan vergt ook dapperheid, denk ik, daarin heb ik nog wel het nodige te leren.