Vragen en verhalen over je huisdieren.

[Spud]

Nu ik hier toch ben maar even van de gelegenheid gebruik maken om een update te geven van het wel en wee van deze dierenliefhebster en de dieren op haar pad. Tsjonge wat heb ik dit draadje gemist!

Een maandje geleden ongeveer heb ik een voorzichtig stapje gedaan om uit mijn comfort zone te komen wat betreft denken dat ik enkel redelijk goed ben in katten helpen. Het lot speelde natuurlijk ook wel een beetje mee dus met beide handjes de kans aangegrepen.

Op mijn pad zag ik 2 verloren gelopen honden. Ik vind me nogal onkundig met honden maar dit waren golden retrievers dus ik dacht dit kan ik wel aan. Hihihi, toevallig heb ik altijd een hondenriem in mijn auto liggen voor het geval zeg maar. Dus ik heel impulsief met riem ze roepen, al ingewikkeld genoeg want hoe roep je vreemde honden eigenlijk als je hun naam niet weet? Ik ben maar gaan fluiten. En toen kwamen ze, heel bijzonder. Tja en toen wist ik effe niet wat ik moest doen, want er zat een hek tussen. Dus ik dacht dan klim ik daar maar overheen maar toen kwamen ze al door het hekwerk gekropen en loste dat probleem voor mij op. En gelukkig hadden ze halsbanden om, is ook wat makkelijker vangen maar nog steeds niet handig met 1 riem. Dus ik stond daar een beetje te stuntelen en eentje ontsnapte ook nog eens een keer omdat deze op mijn stress reageerde, liep bijna onder een auto daardoor. Wat me verbaasde is dat mensen gewoon kunnen zien dat je in de problemen zit en wel wat hulp kan gebruiken maar hun hoofd daar gewoon voor afwenden. Was dus een dikke vette teleurstelling in de mensheid voor mij, maar hé ik ben daar ook wel enorm hard in natuurlijk en komt mij goed uit, want dan hoef ik niet zoveel met mensen.

Enfin, uiteindelijk heb ik die honden aan mijn riem weten te knopen. En toen diende het volgende probleem zich voor. Ik voelde gewoon dat ze uit de buurt moesten komen dus dat ik deuren langs moest gaan. Maar ik had net boodschappen gedaan en buiten andere lekkere dingen lag er ook chocolade in mijn kofferbak dus op dat moment kon ik ze voor mijn gevoel ook niet in mijn kofferbak zetten. (stom achteraf want ik had die chocolade gewoon weg kunnen grissen natuurlijk en de rest had ik geen probleem gevonden, maar op dat moment dacht ik daar dus niet aan) Dus ik heb de hondenvanger gebeld. En ik wist op dat moment de straatnaam niet waar ik met ze stond, dus gaf de dichtsbijzijnde straat aan waar ik de naam wel van wist en een herkenningspunt waar ik met ze naartoe zou wandelen.

Zo gezegd zo gedaan, ik ben met ze gaan lopen erg onhandig, in de straat nog bij deuren aangebeld in de hoop dat ze de honden wel zouden herkennen. Maar niemand deed open.

Hihihi was ook de verkeerde kant, want hun baas heeft me met hen zien lopen en onhandig zien doen. Maar herkende zijn eigen honden niet omdat hij ze niet kwijt was.

Dus ik zitten wachten op de afgesproken plek. Die honden werden inmiddels ook best onrustig dus ik ben maar woorden met klanken op gaan noemen en op less reageerde ze.

Dus ik doopte ze als less en more. Uiteindelijk bleken het Tessy en Essy te zijn, moeder en dochter en een jaar geleden geadopteerd door mensen nog geen 100 meter van ons af en die hun niet kwijt was. Vond dat heel raar, want als ik iemand zie lopen met een kat die op de mijne lijkt ga ik wel eerst effe kijken of ik mijn kat kwijt ben. Blijkbaar ligt dat met honden iets anders en die ben je ook niet zo vaak kwijt als katten blijkbaar. Ook daarmee leerde ik weer iets nieuws.

De baas was blij dat hij zijn honden terug had, maar niet zo blij dat ik daarvoor de hondenvanger ingeschakeld had. Ook iets wat ik niet begrijp, ja het kost wat maar als je je dier daarmee heelhuids terug krijgt wil ik daar best voor betalen. Ik kan natuurlijk niet in iemands portemonnee kijken maar dieren kosten nu eenmaal geld.

En toen kwam ik dus vol adrenaline thuis, positieve wel. Want ik had helemaal in mijn uppie 2 honden geholpen wat ik voorheen dus zag als onmogelijk omdat ik niet zo goed met honden ben. Ik kan dat dus ook, heel fijn om te ontdekken.

En verders heb ik een nieuwe aanloop zwerfkat. Hele mooie grote kat. Het is me alleen niet helemaal duidelijk wat deze nu precies van mij wil, behalve eten. Mijn katten vinden hem of haar in ieder geval niet leuk. Het is oorlog met een voordeur ertussen als hij weer op de deurmat komt zitten. Mijn signaal dat deze er weer is en dan krijgt deze eten van mij. In het begin als ik dan buiten kwam vloog deze over de schutting van de buren om daar te wachten totdat ik weer veilig binnen was. Tegenwoordig houdt deze nog steeds wel wat afstand minimaal 2 meter, maar praat tegen mij. Ik vind dat al een hele stap en vooruitgang en een compliment aan mijn adres. En gisteren zat deze al op een meter te wachten.

Wat ik zo bijzonder vind aan deze kat, dat deze in weer en wind op mijn deurmat gaat liggen, hartstikke verregend raakt maar zich niet laat wegjagen door mijn katten. Dat deze eigenlijk de plek in neemt van mijn andere zwerfkat die daar op zat en in mijn garage woonde en die bewust gekozen heeft om bij mij dood te gaan. Ik moest eerst wel wennen aan het idee, maar nu zeg ik regelmatig tegen deze kat dat deze best in de garage mag schuilen hoor. Deze is alleen wat wantrouwiger dan Puck was. Ik blijf het een interessant dier vinden en ik ben er inmiddels ook wel van gaan houden. Ik denk dat deze zo verwilderd is dat ik deze nooit zal aanraken maar is ook niet nodig. Ik vind het een compliment aan mijn adres dat deze kat mij al dermate vertrouwd dat deze niet meer wegvlucht als ik buiten kom en tegen mij praat ookal versta ik het niet.

 

[Spud]

Op 30-9-2017 om 14:40 zei Ietje:

Vorige week mijn trouwe maatje na 18 jaar moeten laten inslapen.
Hij was echt helemaal op.
Mis hem zo...

Misschien een beetje lomp van mij dat ik deze foto citeer. Maar deze raakt me enorm, ik zie een in de eerste instantie een ingeslapen kat. Klopt dat? En in de 2de instantie een kat die aan het einde is van hem of haar zijn latijn en dat de keuze goed was.

Verder zie ik een beestje die het net zo moeilijk vond als jullie om afscheid te nemen.  sterkte met het verlies dus. Want is een mooie kat daar op de foto.

[Sowhat]

Sterkte Ietje.

[lady jane]

Ach Ietje, ja wat blijft het moeilijk he. Je weet dat het nodig is, maar toch.
Blijkbaar was het toch nodig dat hij niet alleen stierf.

[Anne01]

Heel veel sterkte..wat kun je ze missen. 

Ik heb zelf vier honden, en het zijn geen kinderen maar toch echt wel gezinsleden. Afgeven doet heel erg pijn. 

[Spud]

Op 11-11-2017 om 22:10 zei Ietje:

Hai Spud, dank je voor je reactie. De foto is de middag gemaakt dat wij hem in de tuin van de buren vonden. Hij was een middag en nacht van huis geweest en ik dacht dat ik hem niet meer levend terug zou vinden. Hij kon nauwelijks meer lopen, at en dronk niet meer. Zijn kopje wilde hij steeds omhoog heffen, maar dat ging ook nog maar met moeite. Ik denk inderdaad dat hij veel moeite had om zelf te gaan, al had ik dat wel fijner gevonden. De rit naar de dierenarts had ik hem liever bespaard. Wat heb ik gehuild bij de dierenarts, ook al wist ik dat het goed was. Het was zo'n trouw beestje en onafscheidelijk. 

Hé Ietje,

Ik ben natuurlijk geen kattenfluisteraar en ik ben wel iemand die heel graag dingen zo wil draaien dat pijnlijke dingen ook een mooie kant krijgen voor iemand of mezelf. Zodat de rouw ook een mooi kantje krijgt.

Maar als ik jou verhaal lees, dan moet ik aan mijn aanloop zwerfkat Puck denken. Waarschijnlijk weet je dat nog wel, die is uiteindelijk in mijn garage gestorven.

Daardoor denk ik nu, dat jou kat er ook voor gezorgd heeft dat jij deze nog vond. Zodat je nooit met twijfels of misschientjes hoefde te lopen, want nu is het duidelijk, je hoeft je kat niet meer te zoeken en je hoeft ook niet meer te hopen dat hij terugkomt. En ja, is heel rot om voor god te moeten spelen en naar een dierenarts te gaan. Maar uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat geen dierenarts inschakelen en de natuur zijn gang laten gaan ook niet echt prettig is. Je laat de kat dan ook niet met rust, want je wil tot het laatste goed voor m zorgen, maar daarmee zorg je er eigenlijk voor dat deze ook langer voor jou blijft doorvechten en daardoor langer lijdt. Ik weet niet wat de beste keuze is.

Ik weet wel dat het fijner is om het te verwerken als je weet waar je kat uiteindelijk terecht gekomen is, hoe spijtig ook. Maar dat de zoektocht voorbij is en alle rampverhalen in je hoofd wat deze overkomen zou kunnen zijn er niet meer zijn. Of we het goed gedaan hebben? Ik denk dat dat een mensenkwaal is we twijfelen altijd aan ons zelf, we denken en voelen ook anders dan de natuur.

Missen kent de natuur niet echt. Wij kunnen dat wel. Wij kunnen ook herinneren. En als ik aan al mijn verloren dieren denk, is het eerst natuurlijk gemis, maar daarna haal ik de super momenten op die ik met hun beleeft heb. En die zijn vele malen sterker dan de twijfel en de pijn en het verdriet. Ik hoop dat jij dat zo ook kan bekijken. Voor god spelen bij de dierenarts is natuurlijk nooit leuk. Het is gewoon niet leuk om te beslissen voor een ander het is over.

En verder ben ik stil. En zeg, wat een mooie kat had je. En wat sterk van je om ondanks de twijfel knopen door te hakken. Houd die kat in eren in je hart, maar laat dat geen eisenlijst voor een eventuele andere kat in je leven of op je pad. Elke kat is anders, elk dier is anders, ze zijn gewoon onvervangbaar.

[Spud]

Wat een grappige hond, ik word er vrolijk van als ik naar hem kijk.

Ik merk nu hoe zeer ik aan mijn eigen beoordelingsvermogen twijfel.

Gisteren best wel een zielig dierenverhaal gehoord. Over fretten en een baas die voor een half jaar naar het buitenland is vertrokken. Iemand die ze voert maar er eigenlijk bang voor is en iemand die daarom met flinke tegen zin 1x in de week de kooien schoonmaakt. En geen idee of die baas wel terugkomt over een half jaar maar geen afstand van die dieren wil doen.

Meestal vlieg ik er dan meteen op om die beestjes proberen te helpen, dat voelt als mijn plicht. Maar nu denk ik, wie ben ik eigenlijk om me er zo mee te moeien? Die mensen hebben mij niet om hulp gevraagd die deden gewoon even hun beklag.

Maar het blijft wel een beetje knagen. Weten dat de toestand van die dieren eigenlijk niet helemaal klopt, weten dat jij ervan weet en er niks mee doen.

Denk dat ik toch maar eens naar die mensen ga en vragen of ze het eventueel prettig zouden vinden als ik rond zou kijken naar opvang voor die fretten. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik bedoel ze laten die dieren ook niet helemaal aan hun lot over, ze verzorgen ze wel al zijn ze natuurlijk een beetje gedwongen omdat de baas gewoon vertrokken is.

Lastig hoor, gefocust blijven op je eigen herstel met dit soort afleiding op je pad. Maar ik weet dit kan een giga valkuil voor mij zijn, iets waar ik me in kan verliezen maar soms ook heel graag in verlies.

 

[Spud]

Dit soort dingen vind ik nu eenmaal hilarisch maar zijn niet goed voor mijn portemonix

Tijdens het kattenvoer kopen kwam ik een zak voer tegen met het opschrift: "I´m Daisy drama queen" met ook nog een hele lelijke fokkat erop.

Tsja ik hou wel van zelfspot, dus kon me niet bedwingen om deze veel te dure zak te kopen. Met in gedachte, als mijn katten het niet willen eten dan eten mijn zwervers het wel.

Maar ze vinden het reuze lekker! Jammer dat ik er geen foto van kan plaatsen. Want past helemaal bij mij.

[Spud]

En ja ze vonden het fijn dat ik hulp aanbood en nee dit willen ze liever zelf regelen omdat het hun vriendin blijft ook al zijn ze er nu een beetje boos op. Kan ik denk ik nog heel wat van leren.

[Spud]

Vandaag wintervoer gekocht voor de vogeltjes, maar vogeltjes bijvoeren blijkt toch niet zo goed met zwerfkatten bijvoeren samen te gaan.

Ten eerste is mijn tuin er eigenlijk niet op voorzien om die bollen heel erg hoog te hangen. (leuke uitdaging om mijn fantasie nuttig te kunnen gebruiken)

En ten 2de zijn de zwervers zo enthousiast over het feit dat ik in hun ogen een nieuw soort voer voor ze gekocht heb, dat elk vogelvoerbakje (2) nu dankbaar kopjes hebben gekregen. Dus ik denk dat er nu voor de vogels wel een flink spoor op zit om dit voer te ontwijken.

Nu ja, muizen en ratten zijn niet zo bang van katten, dus ik denk dat het deze nacht al een beetje kerst diner gaat zijn voor muizen en ratten.

Beetje impulsieve aankoop dus.

[Gypsy]

Ik heb daarnet een kraai meegenomen, hij zat er heel zielig bij, veertjes omhoog en duf. Hij liet zich zo vangen. Weet iemand hoe je die moet verzorgen? Ik heb al wat water in zijn snavel gedaan, maar dat loopt eruit.

[Lars]

32 minuten geleden zei Gypsy:

Ik heb daarnet een kraai meegenomen, hij zat er heel zielig bij, veertjes omhoog en duf. Hij liet zich zo vangen. Weet iemand hoe je die moet verzorgen? Ik heb al wat water in zijn snavel gedaan, maar dat loopt eruit.

@bolletje weet dat misschien wel heeft op de dierenambulance gewerkt 

[Gypsy]

Ok! Dat is wel heel handig ja. @bolletje Heb jij tips? Ik heb hem nu in een doos gedaan met oude lappen en wat brood erbij gelegd en een bakje water.

[bolletje]

Tof dat je hem hebt mee genomen. Waar zat hij? misschien soms vlak bij een raam? Het kan zijn dat hij er tegenaan is gevlogen en een hersenschudding heeft. dan moet je hem op een rustige plek, donker zetten, want  dan barst ie van de koppijn. Maar ik denk eerder dat het door de kou komt. Als je bij z'n snaveltje recht naar onderen gaat voelt dat dan een beetje opgezet? Vol? Of voel je de botjes? Dan is het beste dat hij eerst op warmt het beste is tegen je lijf aan houden in je hand. En dan kijken of hij een beetje gaat bewegen. Probeer maar eens. Warmte doet wonderen.

19 maart 2018 bewerkt door bolletje

[Gypsy]

Ok, hij zat in de graskant dus ik weet het niet precies. Heb hem inderdaad maar tegen mij aangelegd, want hij bleef maar duf. Ja, het is opgezet inderdaad. Wat betekend dat? Hij ligt nu heerlijk in mijn nek, hij kruipt helemaal tegen mij aan.

[Gypsy]

Ik heb wel het idee dat het wat beter gaat, het licht uitgelaten alleen het licht van de laptop dus. hij valt volgens mij een beetje in slaap. Weet niet wat te doen, op de bank slapen of hem toch weer in zijn doosje leggen. Vind hem wel heel lief. Maar moet hij niet eten of drinken?

[bolletje]

Dat betekent dat hij genoeg heeft gegeten dus geen honger heeft. Dat hij bol zat is omdat hij of ziek is of het ontzettend koud heeft. En als hij zo in je nek kruipt zal het wel het laatste zijn.

Als hij een volle krop heeft hoeft hij niet te eten. Zet hem dadelijk maar weer terug in een doosje. Als de kamer warm genoeg is hoeft hij niet bij de verwarming te staan. Dat is niet goed. Hij is immers de winter gewend.

Je kan rustig naar bed gaan hoor.

19 maart 2018 bewerkt door bolletje

[Gypsy]

Oh ok, dus hij is wel ok verder dan, gelukkig. Dan maar kijken wat hij morgen doet.

[Gypsy]

Dank je! @bolletje

[bolletje]

Graag gedaan Gyps. Als je morgen naar hem kijkt doe het dan buiten anders heb je kans dat hij als nog tegen het raam vliegt en met zware koppijn zit. Jij ook bedankt. Je hebt het , hoe het ook uit pakt, heel goed werk gedaan.

Mocht je het helemaal niet vertrouwen kun je de dierenambulance bellen.

19 maart 2018 bewerkt door bolletje

[Gypsy]

Ok dank je! Ik kijk morgen even aan. Je hoort het nog!

[Gypsy]

@bolletje Nou, hij is helemaal opgeknapt hoor. Hij was lekker actief, dus ik heb hem losgelaten. Bleef eerst nog in de buurt maar nu zie ik hem niet meer. Bedankt voor je hulp!

[bolletje]

Toppie Gyps. je kan zo gaan werken bij de dierenambulance. Daar zitten ze te springen om zulke helden als jij.

[Gypsy]

Hij zit er gewoon nog steeds! Tenminste dat denk ik. Kan ook een ander zijn misschien wil ik wel denken dat hij er zit. 

[bumperjim]

In de categorie klein leed, heb weer een muis in de keuken hier  Zat net aan de koffie, speert er een soort van schaduw zonder enig geluid over de vloer onder de koelkast. De hond had het niet eens gezien. Is ook geen killer van nature. Een terrier had er gehakt van gemaakt. Of een kat natuurlijk maar wij zijn meer hondenmensen....

Muizen zijn hier van harte welkom hoor, laat daar geen misverstand over zijn, maar dan wel alleen in de tuin  Dingen aanvreten in de keukenkastjes, nein danke. 

24 maart 2018 bewerkt door bumperjim