kers Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s Ik kamp al lange tijd met een alcoholverslaving. Heel soms vaker niet dan wel lukt het me een avond nuchter te blijven. Dit is meer uitzondering dan regel. Mijn vrouw heeft me al meerdere keren gezegd te verlaten. Ze weet niet meer wat ze met me aan moet. Ik drink tot ik er letterlijk bij neerval. Ik neem me telkens voor te stoppen, dat doe ik al jaren. Een paar keer al ben ik omgevallen, vertoon ik zombiegedrag en kan ik het toilet vaak niet vinden. Gisteravond was het zo ernstig dat mijn kinderen 112 wilden bellen. Ik ben het zo zat om telkens te liegen en bedriegen, me de dag erop beroerd te voelen en dan toch in de avond weer te drinken. Lang heb ik mijn verslaving ontkent, maar vandaag ben ik voor het eerst eerlijk geweest naar mijn vrouw en kinderen. Meestal deed ik het af met dat het wel meeviel. Echter is dit absoluut niet zo, het valt al heel lang niet mee. Ik wil heel graag stoppen, voorheen beloofde ik slechts in het weekend te drinken, maar de grens is dan zo snel verlegd naar nog een dag extra. Ik weet niet meer hoe ik het aan moet pakken. Ik denk dat ik het beste cold turkey kan stoppen, drinken kan en gaat gewoon niet meer. Ik ben op... het liegen en bedriegen is zo vermoeiend en voel me echt triest dat ik dit doe.
Noelle Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s Hoi Kers, welkom hier, de eerste belangrijke stap is genomen en dat is toegeven dat je een probleem hebt. Goed dat je je hebt aangemeld Ik weet niet of je vandaag hebt gedronken maar anders ben je al een eind op weg met dag 1. Ga je het proberen zelf te doen of ben je van plan om ook externe hulp is te schakelen? kers reageerde hierop 1
kers Geplaatst %s om %s Auteur Rapport Geplaatst %s om %s Ik heb vandaag niet gedronken. Ik zou het het liefste zelf willen doen, al moet ik daar wel bij zeggen dat ik dat vaker heb geprobeerd. Ik ben in 2023 een keer heel hard onderuitgegaan in de woonkamer en moest de dag erna voor mijn pols naar het ziekenhuis. Ik ben toen een maand gestopt, maar op een gegeven moment toch weer een drankje genomen en sindsdien ben ik terug bij af. Heb je zelf ervaring met stoppen?
lady jane Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s welkom hier @kers wat fijn dat er nu erkenning is dat is echt stap 1. Je doet het echt altijd zelf, dat stoppen, maar het hoeft niet allen, wij hier weten allemaal dat je iets van schaamte/valse trots moet overwinnen om hulp erbij te vragen. Maar ook daar ben je vandaag mee begonnen. Het kan misschien ook online beginnen en via bijv. een verslavingsarts of hier bij Tactus of de Jellinek of Brijder, ik weet niet wat er in jouw regio bestaat. Kijk maar eens online wat voor mogelijkheid jou aanspreekt, meestal is dan een volgende stap iets gemakkelijker. Want er komen lastige dagen, verleidingen, smoesjes, ontkenning soms ook weer, op je weg, daar mag je rekening mee houden. En weet, daar hoef je niet aan toe te geven, trek gaat voorbij, vaak eerder dan waar je bang voor bent. Iemand in vertrouwen nemen is ook meteen iemand de kans geven iets voor jou te doen. Dat kan een ervaringsdeskundige zijn, een buddy, hulpverlener. Maar weet dat je niet de enige bent. Lees maar eens wat rond op de wie is wie draad. kers reageerde hierop 1
Noelle Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s (bewerkt) Ja, ik heb ervaring met stoppen. Ik ben nu 1,5 maand gestopt, daarvoor 7 maanden. Het lukt me vaker om voor langere tijd te stoppen. Ik voel me erg goed als ik niet drink. Maar na een aantal maanden denk ik (maak ik mezelf wijs) dat ik best af en toe kan drinken. Dat gaat ook vaak een aantal keer goed. Maar er komt uiteindelijk altijd een moment dat ik op een avond net teveel te drink en als de alcohol niet uit mijn bloed is als ik wakker wordt dan drink ik in de ochtend gelijk verder. Zo een 'binge' zoals je dat noemt kan dagen of weken of duren en is vreselijk om weer uit te komen. Niet heel handig met kinderen en een baan. Ik stop tot nu toe steeds zelf maar als het nog een keer mis gaat zal ik denk ik wel professionele hulp zoeken. Je eerste dag is dus al bijna binnen! %s om %s bewerkt door Noelle kers reageerde hierop 1
kers Geplaatst %s om %s Auteur Rapport Geplaatst %s om %s 10 uur geleden zei lady jane: welkom hier @kers wat fijn dat er nu erkenning is dat is echt stap 1. Je doet het echt altijd zelf, dat stoppen, maar het hoeft niet allen, wij hier weten allemaal dat je iets van schaamte/valse trots moet overwinnen om hulp erbij te vragen. Maar ook daar ben je vandaag mee begonnen. Ik heb afgelopen nacht geslapen, al was het erg licht en ben ik veel wakker geweest. Ik ga vandaag een afspraak maken bij de huisarts. Al is het alleen al om wat meer handvatten te krijgen of de juiste hulp. Dank voor je bericht. lady jane, karin123, rapilos en 1 andere reageerden hierop 4
kers Geplaatst %s om %s Auteur Rapport Geplaatst %s om %s 9 uur geleden zei Noelle: Ja, ik heb ervaring met stoppen. Ik ben nu 1,5 maand gestopt, daarvoor 7 maanden. Het lukt me vaker om voor langere tijd te stoppen. Ik voel me erg goed als ik niet drink. Maar na een aantal maanden denk ik (maak ik mezelf wijs) dat ik best af en toe kan drinken. Dat gaat ook vaak een aantal keer goed. Maar er komt uiteindelijk altijd een moment dat ik op een avond net teveel te drink en als de alcohol niet uit mijn bloed is als ik wakker wordt dan drink ik in de ochtend gelijk verder. Zo een 'binge' zoals je dat noemt kan dagen of weken of duren en is vreselijk om weer uit te komen. Niet heel handig met kinderen en een baan. Herkenbaar @Noelle ook bij is het binge drinken. Een fles wijn in een teug leeg. Een halve fles sterke drank in een paar slokken. Gisteren geen drang gehad, was ook behoorlijk geschrokken van de beelden van mezelf. Gisteren in ieder geval open kaart kunnen spelen en voor het eerst helemaal eerlijk geweest. Zo meteen ga ik contact zoeken met de huisarts. garfield076 en lady jane reageerden hierop 2
Noelle Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s Je lijkt het in ieder geval met met beide handen aan te pakken. Ik hoop dat je snel bij je huisarts terecht kan en de hulp vindt die je nodig hebt. Tot die tijd vooral hier blijven schrijven en vandaag alweer dag 2. De dagen worden vanzelf weken. Succes! En het brengt uiteindelijk ook vooral veel moois, bij mij en bij de meeste hier wel in ieder geval. kers reageerde hierop 1
kers Geplaatst %s om %s Auteur Rapport Geplaatst %s om %s Vandaag via de huisarts een doorverwijzing naar Tactus gekregen. Helaas een beste wachttijd van 30 werkdagen, maar daar moet ik maar doorheen. Vandaag een emotionele dag, omdat ik ook mijn zus heb gesproken en ouders. Het is moeilijk uit te leggen wat de verslaving doet en met name mijn ouders kunnen het moeilijk begrijpen. Ikzelf weet ondertussen wel beter, ze hadden het niet eens echt gemerkt. Nee, ik ben ook meester in mooi weer spelen. Ik ga me de komende weken proberen vast te houden aan dit forum. Het is fijn te weten dat je niet alleen bent en er meer mensen zijn met dezelfde ervaring. Op de langere termijn zal ik ook met mezelf aan de slag moeten. Daar zie ik tegenop, heb gevoel zo lang weggedrukt dat ik eigenlijk niet eens meer precies weet hoe ik me voel behalve niet gelukkig in mijn huidige leven. De eerste stappen zijn in ieder geval gezet en er is nog een lange weg te gaan. garfield076 reageerde hierop 1
garfield076 Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s Je mag de trots van deze stap absoluut voelen! Wat goed dat je open bent naar je familie. En ja, met je gevoelens aan de slag is confronterend. Ik zit er zelf middenin ;). Maar zoals je zelf schrijft: je bent hierin zeker niet alleen! We zijn hier om elkaar te helpen. kers en lady jane reageerden hierop 2
lady jane Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s Van bang ben je nu al een dappere dodo geworden/gebleken. Dus je bent al aan de slag met jezelf. Je ouders dit vertellen bewijst dat. Je zus idem. Huisarts, tactus (30 dagen om te wennen aan dat je echt hulp gaat accepteren) en het forum, en als bonus je ouders en zus. Zo een team staat er al klaar voor je. Je bent een rijk man. En blijkbaar zien jouw bekenden meer in jou dan jijzelf. Dat zijn al kleine/grote blijken van het feit hoe het de moeite loont nu door te zetten. En straks, hoe moeilijk soms ook, zul je merken dat weer voelen, ook betekent de vooruitgang te bemerken/erkennen, om dingen als klein geluk, blijdschap, eerlijkheid en nog veel meer te ervaren. Mijn smaak en reuk werden sterker, want ook niet meer verdoofd. Ik leerde anderen, maar vooral mezelf weer te vertrouwen, ik hoefde me nergens meer om te schamen. Zag respect groeien. Trots. Er valt zoveel winst te halen Kers, en 1 x dwars door het troebele laagje gaan, brengt je bij de schone laag eronder.(symbolische vergelijking met de olie verversen, dan komt ook eerst de troep naar de oppervlakte), jouw kern is er nl ook nog, van ver voor jouw drinken. En die positieve dingen kunnen blijvend zijn, daar waar de nare periode steeds verder naar de achtergrond zal verdwijnen. Alle redenen dus om te zorgen dat je maar 1 x dit proces in gang zet (en doorzet en vol houdt), als ik het kon, dan jij ook Mariposa en kers reageerden hierop 2
Noelle Geplaatst %s om %s Rapport Geplaatst %s om %s 30 dagen is best lang maar je lijkt redelijk overtuigd dat je er alles aan wil doen om te stoppen en je neemt de juiste stappen, goed bezig! En daar mag je ook best een beetje trots op zijn want het is niet makkelijk om er zo open voor uit te komen. Bij velen van ons wist de omgeving vaak niet hoe het precies zit, we doen er dan ook vaak veel aan om alles verborgen te houden. En ook voor degenen die de ernst wel inzien is het lastig om een verslaving te begrijpen als je die zelf niet hebt. Maar daarvoor heb je bijvoorbeeld dit forum. Ga zo door in ieder geval. kers reageerde hierop 1
kers Geplaatst gisteren om 05:02 Auteur Rapport Geplaatst gisteren om 05:02 Nacht 2 overleefd, geen alcohol gedronken gisteren. Ook niet echt behoefte gevoeld. In slaap komen ging nog wel, maar vanaf 4 uur wakker en begonnen te malen. Er spoken vragen door mijn hoofd of ik mijn werk wel leuk vind, het wel aankan, of ik het wel overzie. Ik heb vanmiddag een bespreking, ga ik daar vertellen en eerlijk zijn dat ik het geluk op dit moment niet voel? Zo maar een paar gedachten die ineens heel sterk bij me opspelen. Lukt me moeilijk te relativeren. Weet zeker dat vandaag een zware dag wordt. Het werken, me concentreren, de bespreking en de berg werk die ik te doen heb. Vanavond zal het pittig zijn dat ik niet kan verdoven. Ik ga wel doorzetten deze keer. Ook deze dag gaat weer voorbij. Nu eerst maar eens douchen en op weg naar mijn werk.
bumperjim Geplaatst gisteren om 05:30 Rapport Geplaatst gisteren om 05:30 Herkenbaar. Al die zorgen 's nachts. Meestal is het flauwekul, de ochtend erna ziet de wereld er alweer anders uit. Gewoon laten spoken en zeggen tegen jezelf, ik denk dit nu maar dit is verder niet produktief. Mormel en kers reageerden hierop 2
garfield076 Geplaatst gisteren om 05:58 Rapport Geplaatst gisteren om 05:58 Het is inderdaad herkenbaar. Maar “this too shall pass!” En of je het op je werk moet vertellen, dat weet ik niet. Openheid is goed. Maar wellicht een ander moment als je iets meer overzicht hebt? Succes vandaag! kers reageerde hierop 1
kers Geplaatst 20 uur geleden Auteur Rapport Geplaatst 20 uur geleden Aan de vooravond de dag gelukkig wat beter kunnen afsluiten dan hij begon. Zo even stemmen en sporten. In mijn hoofd is het alweer wat rustiger. Vanochtend een appje van mijn zus met een smiley. Ook een app van mijn ouders. Lief en sterkt me enorm. Voor vanavond voorzie ik geen problemen. Zo gaan we na vandaag alweer naar dag 3. Momentum, garfield076 en Fem82 reageerden hierop 3
kers Geplaatst 19 uur geleden Auteur Rapport Geplaatst 19 uur geleden (bewerkt) Ik heb voor mijn gevoel steeds meer het idee nu ik de afgelopen dagen nadenk dat ik kamp met een aantal problemen vanuit mijn opvoeding. Ik ben enorm perfectionistisch, wil het liefste alles perfect en natuurlijk is dat een mooie eigenschap. Maar in mijn geval is het destructieve van een moment niet op het juiste niveau presteren direct een trigger om te voelen dat ik gefaald heb. Dat gecombineerd met onzekerheid (als alles perfect is valt de onzekerheid niet op) en een deel angst (wat zullen anderen wel niet van me denken als ik faal) zorgen ervoor dat ik soms niet rationeel kan denken. En zo kom ik vaak in denkpatronen terecht waar ik steeds dieper in wegzak. Ik vind handreikingen moeilijk aan te nemen en daarom heb ik de afgelopen 20 misschien wel 30 jaar op strategieen gefunctioneerd die me absoluut niet helpen. Ik loop telkens vast... ik heb al eens een burn-out gehad, bij een psycholoog gelopen, maar nooit echt het heft in eigen handen genomen. Eigenlijk nu voor de eerste keer, door het nu echt in de kern aan te willen pakken. De vorige keer dat ik dacht echt veranderd te zijn wisselde ik van baan en ben ik iets compleet anders gaan doen. Ook hier tegen muren aangelopen opgeworpen door mijn perfectionisme, maar ook doordat ik moeilijk grenzen kan bewaken voor mezelf. Ik stelde liever mijn gezin teleur dan de werkgever. En nu nadat ik weer geswitched ben ervaar ik weer dat ik mijn grenzen moeilijk vind om aan te geven. Zo een heel relaas, maar schrijf het graag van me af... normaal had ik nu al aan een drankje gezete. 🙃 19 uur geleden bewerkt door kers
Bert1953 Geplaatst 16 uur geleden Rapport Geplaatst 16 uur geleden Jouw verhaal is zo herkenbaar voor mij. Pas 12 jaar geleden ging er bij mij een luikje open waardoor hij voor mij mogelijk werd om echt te gaan groeien en ontwikkelen. Bij mij was dit na een lange periode van stress en alcoholmisbruik. Ik heb daarna mijn verslaving grondig kunnen aanpakken omdat ik mijzelf voor het eerst grondig ging onderzoeken en mijn leven drastisch kon gaan veranderen. kers reageerde hierop 1
lady jane Geplaatst 16 uur geleden Rapport Geplaatst 16 uur geleden 2 uur geleden zei kers: wil het liefste alles perfect en natuurlijk is dat een mooie eigenschap. 2 uur geleden zei kers: Ook hier tegen muren aangelopen opgeworpen door mijn perfectionisme, Persoonlijk vind ik perfectionisme geen mooie eigenschap. Het is nl niet haalbaar en dus faal je dan altijd. Een 7 is een mooi cijfer en ook vol te houden, een 8 is prachtig, maar kost al meer energie. Als je je streven naar perfectie los zou kunnen leren laten dan houd je meer tijd over voor je gezin, zal er meer evenwicht zijn in je leven, ben je meer tevreden, trots/fier later misschien zelfs, en wie weet is dan niets meer te verdoven met drank. Het leven kan zoveel lichter worden voor je. kers reageerde hierop 1
Mormel Geplaatst 14 uur geleden Rapport Geplaatst 14 uur geleden Over perfectionisme eens met lady jane. Ik heb redelijk wat mensen onder mij gehad en bij diegene die aangaven perfectionistisch te zijn als zijnde een positieve eigenschap, had ik altijd extra werk om die eigenschap er een beetje uit te krijgen. Het klinkt misschien heel leuk en goed maar als eigenschap is het slecht wanneer je in een team werkt tegen de klok, want dat ene taartje mag er dan misschien perfect uit zien, maar daar heb ik niets aan wanneer er twintig andere niet klaar zijn en de winkel open gaat om zeven uur. Hoop dat je in je gevecht tegen de verslaving dat perfectionisme ook kunt loslaten want als je niet kunt accepteren dat dit een woelig proces wordt dan gaat het eens zo hard zijn. kers reageerde hierop 1
bumperjim Geplaatst 8 uur geleden Rapport Geplaatst 8 uur geleden Perfectionisme kan een leuke hobby zijn maar op je werk is het een flinke handicap kers reageerde hierop 1
garfield076 Geplaatst 7 uur geleden Rapport Geplaatst 7 uur geleden 11 uur geleden zei kers: Ik heb voor mijn gevoel steeds meer het idee nu ik de afgelopen dagen nadenk dat ik kamp met een aantal problemen vanuit mijn opvoeding. Ik ben enorm perfectionistisch, wil het liefste alles perfect en natuurlijk is dat een mooie eigenschap. Maar in mijn geval is het destructieve van een moment niet op het juiste niveau presteren direct een trigger om te voelen dat ik gefaald heb. Dat gecombineerd met onzekerheid (als alles perfect is valt de onzekerheid niet op) en een deel angst (wat zullen anderen wel niet van me denken als ik faal) zorgen ervoor dat ik soms niet rationeel kan denken. En zo kom ik vaak in denkpatronen terecht waar ik steeds dieper in wegzak. Ik vind handreikingen moeilijk aan te nemen en daarom heb ik de afgelopen 20 misschien wel 30 jaar op strategieen gefunctioneerd die me absoluut niet helpen. Ik loop telkens vast... ik heb al eens een burn-out gehad, bij een psycholoog gelopen, maar nooit echt het heft in eigen handen genomen. Eigenlijk nu voor de eerste keer, door het nu echt in de kern aan te willen pakken. De vorige keer dat ik dacht echt veranderd te zijn wisselde ik van baan en ben ik iets compleet anders gaan doen. Ook hier tegen muren aangelopen opgeworpen door mijn perfectionisme, maar ook doordat ik moeilijk grenzen kan bewaken voor mezelf. Ik stelde liever mijn gezin teleur dan de werkgever. En nu nadat ik weer geswitched ben ervaar ik weer dat ik mijn grenzen moeilijk vind om aan te geven. Zo een heel relaas, maar schrijf het graag van me af... normaal had ik nu al aan een drankje gezete. 🙃 Poeh, alsof ik mijn eigen verhaal lees… Ben nu bezig om dit aan te pakken dmv schematherapie. Al eerder diverse psychologen versleten. En als het even niet lekker ging kon ik verdoven. Dat verdoven doe ik nu niet. En ik denk dat de schematherapie zijn vruchten gaat afwerpen. En inderdaad, hier van me afschrijven helpt ook. kers reageerde hierop 1
renaldo61 Geplaatst 7 uur geleden Rapport Geplaatst 7 uur geleden Als ik je verhaal zo lees @kers denk ik dat professionele hulp de enigste oplossing is. Ik ben helemaal ook geen voorstander meer van een opname maar soms is het de enigste verstandige oplossing. kers reageerde hierop 1
JamesM Geplaatst 7 uur geleden Rapport Geplaatst 7 uur geleden 20 minuten geleden zei garfield076: Poeh, alsof ik mijn eigen verhaal lees… Ben nu bezig om dit aan te pakken dmv schematherapie. Al eerder diverse psychologen versleten. En als het even niet lekker ging kon ik verdoven. Dat verdoven doe ik nu niet. En ik denk dat de schematherapie zijn vruchten gaat afwerpen. En inderdaad, hier van me afschrijven helpt ook. En dit klinkt alsof ik mijn verhaal lees 😜 Schematherapie afgerond en nu traumatherapie. En natuurlijk het 12 stappenprogramma. Maar uiteindelijk na twee jaar kan ik zeggen dat ik echt een nieuwe versie van mijzelf aan het worden ben. Eens ook met de opmerkingen over perfectionisme. Ook ik vond dat ‘natuurlijk een mooie eigenschap’ zoals je zegt. Dat kon toen ook niet anders, want dat was het enige om mijzelf nog een beetje positief te kunnen bekijken. En een mooie om jezelf tegelijkertijd continu minder waard te blijven voelen. Want goed is nooit goed genoeg, het moet altijd beter, dus faal je per definitie altijd en is dat weer een bevestiging voor je eigen innerlijke criticus. Eigenlijk is perfectionisme dus een wolf in schaapskleren. Ondertussen heb ik veel meer innerlijke rust en balans gevonden en probeer ik vooral tevreden met mijzelf te zijn. garfield076, kers en lady jane reageerden hierop 3
garfield076 Geplaatst 6 uur geleden Rapport Geplaatst 6 uur geleden 10 minuten geleden zei JamesM: Ondertussen heb ik veel meer innerlijke rust en balans gevonden en probeer ik vooral tevreden met mijzelf te zijn Wat goed! Dat is een mooi streven voor ons allemaal. lady jane en JamesM reageerden hierop 2
Aanbevolen berichten
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden