Spring naar bijdragen

Woensdag 28 augustus


Yvonne

Aanbevolen berichten

Goedemorgen lieve Frummers,

dankjewel voor de heerlijke koffie Yvonne!

halfje reeds genomen, gaat lekker zo!
dagpact

Dune

 

vandaag idd hitte, pfffff hoeft echt niet van mij, volgende week september dan gaat het vast aangenaam worden 😁

ben zo blij dat ik vandaag niet hoef te drinken, want hitte en drank zijn de meest slechte combi denkbaar (is mijn ervaring)

mooie droge dag voor allen

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goeie morgen allemaal,

Gisteren om 18.30 naar bed gegaan, en vanochtend om 8.00 opgestaan. Heerlijk gedroomd over een feest met aankomend artsen, veel gelachen, en gereden, in een hele oude auto. Nou deze droom zegt nogal wat hé? Ik voel me goed en uitgerust.

                439139435_7423822974380598_7529458895283876792_n.thumb.jpg.05bad0818311e7fac3f1be38c6e87d3e.jpg                                    

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ben jullie nog wel een update verschuldigd over de hond.

We zijn inmiddels uiteraard naar de dierenarts geweest en ze bleek heel erg ziek te zijn, maar dat hadden we zelf al gezien natuurlijk.

60 procent dat  het foute boel is bij haar, 40 procent, dat het met een sisser afloopt.

Anitbiotica en prednison mee gehad en over anderhalve week terug komen, omdat haar hartje ook te keer ging als een malle.

Nu is  het alleen maar verwennen en lekkere dingen geven.

Een hele goede dierenarts trouwens, maar het kost toch altijd geld, maar dat hebben we er wel voor over.

Vanochtend, voordat we naar de DA gingen echt staan huilen, maar dat is nogal logisch.

Ik mag weer gewoon verdriet hebben. Ik hoef niets meer weg te drinken.

Wat een opluchting is dat! Nu maar duimen voor mijn lieve prulleke.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Sterkte en ik duim met je mee, @Spirit.

Nu het dan toch even over honden gaat, wij hebben sinds een maandje of twee een tweede hondje in huis. Nou ja, in huis...
De twee hondjes zijn mee geweest in het campertje tijdens onze rondreis door Zweden en dat ging uitermate goed. Dat tweede hondje is een teefje van 6 jaar dat na drie nestjes op de wereld te hebben gezet voor de fokker, met pensioen mocht en er werd een nieuw huis voor haar gezocht. Dat is dus ons huis geworden. We hadden al een reu (die 8 jaar oud is) en het was de bedoeling dat Milou zo spoedig mogelijk gesteriliseerd zou worden, voordat ze eind september weer loops zou worden. We waren echter nog maar net thuis na de vakantie of ze werd al loops. Ochejeetje, wat een trammelant.. Reu helemaal door het dolle, teefje helemaal gek door hem, wij helemaal op tilt om ze uit elkaar te houden. Nu is Milou na overleg tijdelijk weer naar de fokker waar ze met alleen teefjes om haar heen haar rust krijgt, onze reu keert ook weer langzaam terug in de normaalstand en wij kunnen ook weer door met het gewone leven. Een week of drie zal het al met al duren. Ze is nu anderhalve week weg, maar ook al was ze nog maar kort bij ons, we missen haar enorm en het lijkt wel of ze al een maand weg is. Met smart wachten we op het bericht dat ze weer opgehaald kan worden. 't Is zo'n snoepie...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Lika en Bob, nee doet geen pijn tenzij ik ergens achter blijf hangen.

Volgens mijn privé arts mag ik de nagel er niet aftrekken omdat ik dan  meer kapot zou kunnen maken. Maar ik moet nu regelmatig in een soda of groene Biotex badje zitten om de wond schoon te houden. 

Dus vanaf vandaag poets ik effe met soda bij mijn klanten. :D Met mijn vieze duim zorgvuldig verpakt in een verbandje en 2 handschoenen aan dat die nagel niet verder kan afscheuren. 

Heel onhandig bij sommige zaken omdat ik gemerkt heb dat ik echt wel erg rechtshandig ben aangelegd. Nieuw dekbedovertrek vervangen zit er even niet in, en ook niet even tere beeldjes oppakken om eronder te stoffen. Maar gelukkig snappen mijn klanten dat en hebben daar alle begrip voor. En dat is fijn! :heart:

Maar het weerhoudt me niet om nog steeds domme dingen te doen. :P

Vandaag had ik gewoon zin om op een tak te zitten van mijn boom en de weg te overzien. Klimtouw heb ik niet dus ik ben mijn avontuur begonnen met spanbanden en  een stuk rubber wat kon dienen om me omhoog te helpen. En natuurlijk mijn verouderde klimschoenen. Opwaarts werkte die band wel maar naar omlaag voor geen meter. En ik had met de spanband wel een leuke abseillijn in gedachte gehad maar was deze vergeten om, om een andere boom vast te maken. En als ik deze aan de tak zou vastmaken zou ik naar beneden kunnen, als tarzan zeg maar. Maar dan had ik mijn touw niet meer uit die boom kunnen krijgen. Ik weet niet wat dat is, als klimmer wil je je materiaal ook mee naar beneden nemen, tenminste ik wel.

Nou wat ik niet vergeten was, is mijn telefoon mee naar boven te nemen. Tsja je moet toch ergens voor jezelf zorgen als je in je uppie gaat klimmen.... Ik poets tegenwoordig bij mijn achterburen en die zeggen steeds als wij jou ergens mee kunnen helpen mag je dat zeggen Spud. En aangezien de buurman toch wel wat meer gewicht heeft dan ik zei de gek, heb ik ze gebeld met de vraag of ze even met werkhandschoenen mijn kant op zouden willen komen?  Heel bezorgd kwamen ze direct aan maar het de zorgen waren gebroken toen ik vanuit de boom lachend riep ik zit hier. :D

Zou je effe die spanband daar aan die boom willen bevestigen en dan het andere stuk strak willen houden zodat ik dan weer kan afdalen? En zo gevraagd is gebeurd. :P En met gelach en humor!

Ik heb doorgaans een hekel aan hulp te mogen vragen. Maar omdat het zo grappig was en mijn buren er ook om konden lachen trek ik dit vele malen beter. Gewoon effe met je billen bloot om een dom foutje omdat je effe iets vergeten bent, wel een heel belangrijk detail maar wel aan de andere gedacht had. Gewoon een steekje laten vallen en er zelf heel erg om kunnen lachen.

Dat is voor mij de fijnste hulpvraag en de hulp ontvangen.

Dat andere zoals mijn kat een auto gunnen om bij de dierenarts te komen  of mezelf niet in staat zien om met mijn gebroken ribben met de fiets bij de huisarts te komen, vond ik allemaal niet zo fraai om te ontvangen. Dan sta ik op scherp en voel me heel onveilig. Maar dan lijkt het alsof die hulpvraag voor dat ritje ineens heel groter wordt voor de hulpverlener op dat moment. 

Die ging zich bemoeien met de diagnose van mijn kat maar ook de diagnose van mij. Dat was de hulp waar ik totaal niet om vroeg maar moest ermee dealen want ik moest toch ook thuis zien te komen. Maar ook en het meest destructieve, ik mag niet boos of gefrustreerd zijn omdat iemand zich moeit met mijn zaken. Ik heb altijd geleerd dat je dankbaar moet zijn als iemand je helpt. Dus dan slik je die frustraties in. 

Uiteindelijk had ik het gevoel dat dat de betaling was voor hulp te kunnen krijgen. En dat was mij teveel, het koste mij emotioneel teveel. Zodoende dat ik mezelf een hondenkar heb gekocht die achter de fiets kan en mijn katjes nu zelf warm en droog naar de dierenarts kan vervoeren. En een brommer voor mezelf, zodat ik zonder iemand bemoeienis met die zere duim naar de dokter kon. 

In een boom vast zitten vind ik vele makkelijker. Want dan wordt er gelachen om je stommiteit. Krijg je ook wel advies, maar op een makkelijkere manier, althans  voor mij. Volgende keer de buurman bellen als ik aan dat begin want hij werkt thuis dus kan een oogje in het zeil houden. 100 keer beter dan je te bemoeien met de genezing van mijn kat, terwijl de dierenarts mij kent en ik ook haar dus elke cent die ik erin steek niet overdreven is. Ik ga bij bloedarmoede geen bloedtransfusie doen, dat weet de dierenarts ook maar ze weet ook dat ik nieuwsgierig ben op gebiedt van dierengeneeskunde wat er allemaal mogelijk is. Dus ze deelt dat wel met me. En ze weet dat ik nooit zoveel geld heb, maar het beste met mijn dieren voor heb. Ja, heel eerlijk gezegd, soms mag ik schipperen tussen een onderzoek laten doen of goed eten kopen voor al mijn katten. Dan heb ik mijn dierenarts wel even nodig op me een peptalk te geven. Met een onderzoek krijg je een diagnose, maar omdat ik zo mijn katten ken, weet zij gewoon dat ik met een diagnose eigenlijk niks kan. Dus ze volgt mijn gevoel een beetje en mijn observaties. En daarop behandelen we kat dan. En als ik echt wil nu wil ik een foto of bloedtest dan doet ze dat ook. Maar dat is meestal als ik het gevoel heb dat er niets meer te observeren is of te voelen. 

 

En bij mij met mijn gebroken ribbetjes, kan je beter ook niet afkomen, met nu kan je niks. En je moet 6 weken thuiszitten nu en ik kom wel voor je zorgen. Ik heb daar werkelijk niks aan. Als het niet normaal kan verzin ik wel een manier om mijn dieren te verzorgen en mezelf ook. Juist dat vind ik soms een beetje leuk aan een aandoening. Handicap mag je het ook noemen. 

Ik wil ten alle tijden zelfredzaam zijn. En wel de hulp ontvangen die ik zelf wil. De buren ga ik dus vaker vragen, maar al die andere mensen niet. Omdat het gewoon niet heel fijn voelt. Omdat het wat kost.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...