Ik heb een alcoholprobleem

[Roberto]

2 uur geleden zei Claudius:

 Soms lijkt het mij alsof ze me dwingen alcohol te gebruiken. 

@Claudius, dit gevoel herken ik wel in mijn eigen contact met het Factteam van VNN.
Zelf vertaal ik dit als dat zorgverleners niet verder kunnen kijken dan hun eigen neus lang is.
Met een dubbele diagnose kunnen ze niets.

Even over mijzelf:
In mijn Zorgplan staat dat ik wil stoppen met alcohol en hulp vraag bij terugval.
Vanwege mijn terugvallen is mij gevraagd om mijn zorgplan bij te stellen.
Dat niet-drinken voor mij niet haalbaar is.
Voor mij is dat een keus tussen niet drinken of twee flessen wijn per dag.
Daar ga ik niet in mee.
Het ergste is dat zij dat niet snappen.

 

[Roberto]

@Claudius, blijf maar lekker op dit forum.
De een na de ander dondert na de zoveel tijd weer om.
Gewoon weer doorgaan en blijven doorgaan.

Tot de 0,0 %.
Uiteindelijk levert je dat heel veel op.
 

[Claudius]

Dank U wel @Roberto

[Claudius]

Ik heb op de dagdraad geschreven dat ik gisteren bij mijn vorige psychiater in behandeling was in de geheugenkliniek. Misschien was haar aanpak te zacht als alcohol psychiater, ik weet het niet voor zeker ook toen dreigde mijn toegewezen verpleger al dat ze me ergens gingen opsluiten en de sleutel weggooien. Maar ik was toen in dagtherapie en ik zal waarschijnlijk teveel onder invloed geweest zijn. Het drong in ieder geval bij mij nog niet door dat de begleiding zag dat het zo niet verder kon.

Ik ben nu 172 dagen nuchter, nog geen 6 maanden.  

[Lonster1]

Het kon je toen niets schelen en nu hopelijk wel.

 

[Claudius]

21 minuten geleden zei Lonster1:

Het kon je toen niets schelen en nu hopelijk wel.

 

Ja hopen dat ik nu volhoud, mijn vorige langste periode was ongeveer 11 maanden. 

[Claudius]

Mijn psychiater helpt mij op allerlei vlakken. Ook om mijn fysieke gezondheid maakt ze zich zorgen en dan vooral de laatste tijd om mijn gewicht. Ik kreeg in de kliniek hulp van de psychologe op psychische problemen. Ook van de ergo therapeute en zeker ook mijn verpleegster, van die laatste twee ook om mijn fysieke gezondheid. Maar nu  ik uit de kliniek ben moet ik zelf nog op zoek naar een geschikte psycholoog en dan niet alleen voor mijn alchohol probleem. De psychologe van de kliniek had me beloofd me te helpen in die zoektocht. Maar het is al bijna een maand geleden dat ik nog iets van haar gehoord heb. 

[Bob]

Je kunt je problemen waar mogelijk ook zelf gaan aanpakken, natuurlijk.

Mij bevalt dat wel, niet zo afhankelijk te zijn van anderen.

[Claudius]

Ja @Bob Langs een kant wil ik zoveel als mogelijk onafhankleijk zijn. Mijn laatste psychologe die ik privé bezocht zei me dat ik het allemaal zelf moest doen. Maar bijvoorbeeld mijn gewicht aanpakken lukt tot nu niet. En zonder de psychiater zou ik nu nog zeker alchohol aan t gebruiken zijn. 

[Claudius]

Het is nog steeds maandagavond, ik heb diverse AA meetings gehad op maandagavond. Ik mis wel de mensen daar. Maar wat ik niet mis zijn de vele herhalingen en het voorlezen uit hun boek Anonieme Alcoholisten. En ook het vele gebruik van het woord God. 

3 februari bewerkt door Claudius

[Claudius]

Vandaag heb ik een gesprek met de thuisbegeleiding en mijn psychiater. Ze zal weer niet blij zijn met mijn huidig gewicht. Ik heb angst van die vrouw maar ik drink niet want met Femke gaat het uitstekend. Ik heb ook een nieuwe afspraak gemaakt in het hondenkapsalon, in het verleden deed ik dit niet omdat ik dacht dat Femke er niet lang meer ging zijn. 

Ikzelf heb iedere dag meer lichamelijke kwaaltjes. Een afspraak met de kini heb ik afgezegd, ik moet eerst de huisarts terug spreken. 

De thuisbegeleidster die vandaag komt is een heel vriendelijke in mijn vaste heb ik niet veel vertrouwen. 

[bumperjim]

Hangt je drinkgedrag af van de gezondheid van je hond of ben je zelf van overtuigd dat niet-drinken voor jou het beste is?

[Claudius]

10 minuten geleden zei bumperjim:

Hangt je drinkgedrag af van de gezondheid van je hond of ben je zelf van overtuigd dat niet-drinken voor jou het beste is?

Nee maar als ik nuchter ben kan ik wel het beste voor haar zorgen. Het niet drinken is zeker beter voor mij. Ik ben zeker niet de persoon die even kan proeven van de alchohol.  

Ik ben echter nooit volledig alleen geweest thuis. Of toch niet voor  lange tijd. 

[Claudius]

Ik heb altijd de indruk gehad dat ik in heel mijn leven van alles maar moest doen. Leren stil zitten. Leren zwijgen. Altijd naar anderen luisteren ook naar mijn ex. Als mijn ex wegviel bleef er alleen maar mijn dementeerde moeder en hondje over. Niemand meer om naar te luisteren of die iets zinnigs zegde wat ik moest doen. Alchohol drinken deed ik toen al lang, daar stond in mijn gezin eigenlijk nooit geen maat op. Toen ik samen was met mijn ex dronk ik nauwelijks. En dan kwamen regelmatig de hulpverleners naar die eerste luisterde ik wel maar ik bleef wel drinken. De volgende dan kwam speciaal voor mijn alchohol probleem. Die komt nog steeds wekelijks, met haar heb ik nooit een goede band gehad. Haar advies zeker niet altijd gevolgd. En daar kom ik weer met mijn gezaag, bij de alchohol controles denk ik ook altijd, wat moeten die mensen van Hestia wel niet over mij denken? 

[bolletje]

Op 5-2-2025 om 06:58 zei Claudius:

Nee maar als ik nuchter ben kan ik wel het beste voor haar zorgen. Het niet drinken is zeker beter voor mij. Ik ben zeker niet de persoon die even kan proeven van de alchohol.  

Ik ben echter nooit volledig alleen geweest thuis. Of toch niet voor  lange tijd. 

Als jij een goede dagbesteding hebt waarin je mensen om je heen hebt die je  vertrouwd is de eenzaamheid thuis ook veel beter te handteren.

En verschoon het drinken, en zet vers eten in de koelkast voor je in een drankbui gaat. Dan hoef je je niet zo schuldig te voelen. Jouw  diertje is 100% afhankelijk van je.

[Claudius]

Zes maanden nuchter nu en nog steeds die craving, soms heb ik het gevoel dat het alleen maar erger wordt. Maar ik wil niet meer alcohol gebruiken. Ik kan het ook niet want het blijft nooit bij een drankje, gisteren liep ik voorbij een café en het was alsof heel het gebouw me binnenriep en me een drankje wou aanbieden.

Wat een strijd nog. 

[Lonster1]

Is het wel behoefte aan drank, of eerder aan gezelschap of is het verveling?

Zoals bolletje al schreef: als je een dagbesteding hebt met mensen om je heen kan dat een enorm verschil maken. Je nuttig voelen kan ook helpen. Zo oud ben je nog niet, dat je zelf alleen maar verzorgd moet worden, toch?

[Bob]

Ik schreef zojuist aan @lienelle, die hier net nieuw is in dit forum, iets waar jij misschien ook eens over na moet denken, @Claudius:

"(...) een positieve instelling heeft toen veel uitgemaakt en bevalt me nog steeds erg goed, dus niet blijven klagen dat je zoveel moet missen maar je realiseren welk een bevrijding het met zich mee brengt om van die verslaving verlost te zijn."

Die craving komt uit jezelf, niet uit dat gebouw waar je langs loopt of welk ander voorwerp of persoon ook. Dat voorwerp of die persoon of omstandigheid roept alleen associaties bij je op en dat zet op zijn beurt weer die craving knop in standje "aan". Wat ik je aanraad is op zo'n moment te leren denken  "Allez zunne, daar hedde-ge den diejen weer. Maar voortaan lach ik u gewoon uit en doe ik daar niet meer aan mee, hoor. Daar ben ik nu gelukkig echt van af. Heerlijk!"

11 februari bewerkt door Bob

[Claudius]

Gisteren had ik een gesprek met een medewerker van MSOC, het was niet mijn eerste gesprek bij haar. Ze bleef me vragen stellen over mijn craving. Aanleiding, wat ik dan doe … . Ik vond het niet zo een goed gesprek, ze vond dat ik niet voldoende antwoorden gaf. Kan ik eraan doen dat ik niet veel craving heb. Ze hadden me jaren geleden al eens gezegd dat ze zich eigenlijk richten op mensen die illegale drugs gebruiken. Zo is ook op hun website te lezen. Volgens mij vindt mijn vertrouwenspersoon van MSOC dat ik daar niet op mijn plaats ben. Ik heb daar in het verleden nochtans al zeer goede gesprekken gehad met andere medewerkers. Op zijn minst een van de psychiaters van de verslavingskliniek verleent ook zijn medewerking aan MSOC. 

Dan vandaag mijn gesprek met de hulpverlening. Aanwezig was een begeleidster van Hestia, een leidinggevende van de hulpverlening, twee hulpverleners en ik. Zij klagen vooral over mijn hondje en dat mijn woonst rommelig is. Ik heb niet durven zeggen dat ze dan maar eens helpen met opruimen. Ik heb niet veel durven zeggen. De begeleidster van Hestia deed het voor mij. Oplossingen zie ik niet veel, ik had dan ook van de bijeenkomst niet veel verwacht. Opruimen is nooit mijn sterkste kant geweest, mijn hondje ga ik niet wegdoen. Ik denk ook niet dat de hulp het anders gaat aanpakken. Bijvoorbeeld in mijn ogen verspillen ze groenten bij het bereiden van gerechten. 

Deze middag had ik ook een lang gesprek met mijn toegewezen verpleegster van de verslavingskliniek. Ze vindt dat ik het goed doe. Wel dat mijn haar weer lang wordt, de vorige keer dat ze die opmerking maakte liet ik me kaalscheren. Dat was begin Oktober. 

Morgen heb ik ook nog gesprekken. 

Volgende week donderdag mag ik starten bij een psychologe buiten de kliniek.