Spring naar bijdragen

Mijn verhaal over/ voor mij


Musashi

Aanbevolen berichten

Herkenbare gedachte(n), maar het was niet wat ik dacht.
Ik ben onder de indruk van wat er allemaal langskwam en vooral van de manier waarop. Jullie bijdragen vind ik waardevol en geven mij weer stof tot nadenken.

Ik herken veel, maar niet het deel van het opvoeden van kinderen, waardoor ik de gedachte kreeg dat ik dan niet mee mag praten. Zo van “de beste stuurlui staan aan wal” Tja

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Natuurlijk mag je meepraten @Jannigje maar ik moet toegeven dat ik gisteren hetzelfde dacht met wat je schreef in de draad van reacher...ik durfde het niet te schrijven (Want voor mij lijkt het dan gemakkelijk praten) maar ik begrijp je verdriet heel goed...ik heb (te) lang gewacht om aan kinderen te beginnen...en na 2 jaar proberen had ik het eigenlijk opgegeven, mezelf er (bijna) bij neergelegd, met veel verdriet (!), dat het niet meer voor mij zou zijn...en toen kwam mijn godsgeschenk...mijn zus heeft geen relatie en geen kinderen, de kans dat het er nog komt is heel klein...nu mijn verwekker een nieuw kind heeft is dat voor haar nog veel pijnlijker dan voor mij...ze heeft heel veel schrik om alleen achter te blijven...en dat hij dan nog eens de kans krijgt...ik snap dat...dat is echt niet eerlijk! ik kus mijn pollekes voor wat ik heb mogen krijgen...zoals je zei...het geeft zin aan mijn leven...ik weet niet of ik had kunnen stoppen met drinken als mijn kind er niet was geweest...

:heart: voor jou!

ps: mss is de zijlijn zelfs nog beter voor opvoedingsadvies, objectiever, minder vergelijken...

Alice Miller die ik citeerde heeft trouwens ook geen kinderen en haar advies is me goud waard!

bewerkt door Musashi
Veel verdriet en niet eerlijk toegevoegd
Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Jannigje:

Herkenbare gedachte(n), maar het was niet wat ik dacht.
Ik ben onder de indruk van wat er allemaal langskwam en vooral van de manier waarop. Jullie bijdragen vind ik waardevol en geven mij weer stof tot nadenken.

Ik herken veel, maar niet het deel van het opvoeden van kinderen, waardoor ik de gedachte kreeg dat ik dan niet mee mag praten. Zo van “de beste stuurlui staan aan wal” Tja

Als de beste stuurlui aan wal staan, wil ik graag hun advies. Want ik klungel ook maar wat aan.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jullie hebben wel gelijk denk ik, en toch blijf ik aarzelend. Misschien deels uit zelfbescherming? Ik kon/kan het heel moeilijk verdragen als mensen zeggen dat ik gemakkelijk praten heb omdat ik zelf geen kinderen heb.

Ik snap wel wat men dan bedoelt, maar het doet heel zeer. Bovendien wil ik het voor mijzelf zuiver houden. Reageer ik vanuit oprecht meedenken of vanuit pijn of jaloezie? Dit laatste is overigens een angst uit het verleden, ik was bang dat ik dat zou doen dus hield ik ook daarom mijn mond.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik meng me er ook even in. Mijn zus heeft geen kinderen, ze weet als geen ander hoe je kinderen moet opvoeden. Ik heb kinderen. en de kinderen van mijn man. Ik kon staand slapen, zo zwaar, zo vermoeiend de realiteit. Doe het maar, al die nachten lopen met je baby op de arm, je baby aan de borst, al die goedbedoelde adviezen aanhoren, alle kritiek uit je omgeving, al die beste stuurlui aan de wal. Je houdt zo machtig veel van je kind en je wil graag dat het gelukkig wordt. 

Ik deed mijn ding. Brood en liefde. las boeken over hoe je je kinderen liefde kon geven, ook als je die liefde zelf nooit had gehad. Het kan. Absoluut. Als je het maar met hart en ziel doet. Ik leerde studeerde, keek af, voelde, gaf grenzen aan en was moeder en vader tegelijk. Nu heeft mijn dochter kinderen en ze begrijpt me beter dan haar zussen mij begrijpen. Ik zie met hoeveel liefde zij haar kinderen voedt. Ik ben blij want het tij is gekeerd. Onze kleinkinderen, wel de lusten niet de lasten. daar snap ik niets van, want kinderen zijn geen lasten. Ik heb genoten van mijn kinderen en daar mijn doel in gevonden. Toen.

Ze geven levensvreugde. Ik speelde MET ze, kroop over de grond en bekeek de wereld door hun ogen. Ik leerde van hen. Ik las ze voor, koesterde ze en door hun kon ik het kind in mij laten opgroeien. daar ben ik hun dankbaar voor 

Er zijn wel goede boeken, Jan Geurtz, Het einde van de opvoeding. 

We moeten stoppen met kinderen opvoeden. We mogen beginnen met kinderen accepteren als wijze wezens en naar hun luisteren en wel grenzen aangeven. het is een hele klus. 

Houd van je kind, dat is genoeg :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou, dat weet ik niet @Artemis ik ben toch echt best wel pro opvoeden. En ik zeg ook weleens omdat ik het zeg of dan doe je dat maar zonder zin. Want ik wil dat die kinderen straks geen jengelende volwassenen zijn die al hun rechten kennen, maar niets van plichten weten. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

9 minuten geleden zei Quinn:

Nou, dat weet ik niet @Artemis ik ben toch echt best wel pro opvoeden. En ik zeg ook weleens omdat ik het zeg of dan doe je dat maar zonder zin. Want ik wil dat die kinderen straks geen jengelende volwassenen zijn die al hun rechten kennen, maar niets van plichten weten. 

mee eens, Op Voeden. Ik ben erg streng en van grenzen, ben zelf enorm verwaarloosd  . Kinderen hebben grenzen nodig. liefde en Grenzen 

als ik nu zie hoe ouders met hun kinderen omgaan ben ik bang dat er een nieuwe generatie aso's wordt gevormd

bewerkt door Artemis
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Opruimen is bij mij zo nog wel een dingetje: ik kan haar enkel laten opruimen door het zelf beter te doen...anders heeft het echt geen zin om haar ertoe aan te zetten tot iets wat ik zelf niet/ te weinig doe! Be the change you want to see in the world! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bij ons ruimt de ene op zonder dat het gevraagd wordt. De plastic paardjes (van schleich) staan in volgorde van groot naar klein. Haar planeet is zelfordenend.

De ander ruimt eens per kwartaal 10% van haar kamer op nadat we het 600 keer gevraagd hebben. 10% slechts omdat het dan zondagavond 23:00 is en de dag erna weer school. Van opruimen raakt ze mentaal uitgeput. Haar planeet is een verbijsterende creatieve chaos.

Soms denk ik dat je beter een boek over honden kan lezen om te leren kinderen op te voeden. Een border collie reageert heftig op alles wat beweegt. Volstrekt kansloos om te proberen dit te veranderen. Het is genetisch geprogrammeerd na generatieslange selectie. Go with the flow.

En be the change, natuurlijk ;) 

bewerkt door bumperjim
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Opvoeding  vind ik erg moeilijk  eigenlijk  .

Ook een van de onderdelen waarop  ik ging drinken vanuit een zelf  onvervulde  behoefte  .

Ik dacht ook  toen mijn zus kinderen had en ik niet dat ik haar wel even kon leren hoe  dit te doen .

Helaas  is dit een enorm  grote  valkuil  geweest   omdat ik met mijn  eigen kinderen  niet  in staat was om dit te doen zoals ik dacht  en wilde  dat opvoeding  zal zijn.

Het groeide  boven  mijn hoofd het faalgevoel nam toe  .

Het  falen het niet goed genoeg  zijn   .

Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Musashi:

Ik ben Idd genetisch voorgeprogrammeerd voor chaos ipv orde denk ik. Mijn mantra die ik ooit eens ergens tegen kwam:  het zijn de groten der geest die orde vinden in de chaos. Zo kon ik het voor mezelf verantwoorden :-)

haha ik ook, mijn kinderen leerden mij ordenen. Dat kwam omdat ik gek werd van de chaos en dan zei: zullen we even samen opruimen? Dan kan mama voorlezen :D

het toverwoord is SAMEN 

en wil je mama even helpen? Kinderen zijn dol op helpen . en dan belonen met leuke dingen zoals voorlezen ofzo wat jij leuk vindt vinden zij ook leuk. Soms 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Gisterenavond (weeral) een dikke teleurstelling op het werk. Mijn eerste reactie was weeral mijn eigen patroon: verdriet, boos, depressief,...mijn cursus was precies voor niets geweest en dat maakte me nog meer verdrietig.

Ondertussen kan ik het anders bekijken en moet ik dit aangrijpen om de dingen te veranderen...een kans om nu echt een andere koers te varen...de geest is uit de fles, zo kan ik echt niet langer door daar...het haalt me telkens opnieuw weer naar beneden...dat kan niet de bedoeling zijn en dat wil ik ook echt niet (meer)... het is niet meer aan mij om me telkens terug op te peppen tot de volgende slag in mijn gezicht...

Dus volgende week moet ik het aanpakken...met respect voor mezelf en mijn wensen...niet meer plat op de grond gaan liggen en me alles laten overkomen...

Ik beslis. Ik doe het.

bewerkt door Musashi
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Neenee zo'n cursus is niet voor niets. Bewustwording is stap 1. Je ziet het nu gebeuren. Je weet ook de uitweg nu (denk ik?) Nu nog in de praktijk brengen. Lukt niet onmiddellijk. :P 
 

If something's hard to do, then it's not worth doing. -Homer Simpson

 

 

bewerkt door bumperjim
Link naar opmerking
Deel via andere websites

15 uur geleden zei Musashi:

...niet meer plat op de grond gaan liggen en me alles laten overkomen...

Ik beslis. Ik doe het.

Puppy gedrag, ik herken het, de vloer likken, kwispelen, apporteren, ALLES om te pleasen !!! in de hoek getrapt worden en er weer uit komen, weer kwispelen, nu Goed ???? alsjeblieft, alsjeblieft, nu wel goed ?

jong geleerd, oud gedaan. 

Tijd voor ommekeer, 180 graden de andere kant op. Het schip keren. dat heeft wel even tijd nodig, hoe groter het schip, hoe meer tijd, maar je kan het wel. Het is nooit te laat om nieuw gedrag te leren. De regie over jouw leven te pakken. het is jouw leven, niet dat van hen. 

poe wat herken ik veel in wat je over je werk schrijft, het is ook overal hetzelfde. 

Wat is jouw stopdag, ik kom je feliciteren hoor :D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...