Zaterdag 2 januari 2021

[niks]

@Renaldo61ik denk dat je echt hier wel kan delen over je ziekenhuisopname, maar de details hoeven voor sommige niet zo. Ik wens je in ieder geval veel sterkte! 

[niks]

@Jannigjenee hoor ze is niet aan het logeren geweest. Dat kan allemaal nog wel. 

[Jannigje]

Groot gelijk hoor! Geniet nog maar lekker met z’n drietjes!!

[Jannigje]

Het thema alleen wonen of niet houdt me bezig merk ik. Ik zou graag een partner, een maatje willen, maar dan wel in een lat-relatie. Dichtbij, zodat we allebei makkelijk weer naar ons eigen huis kunnen.
Eenzaam zijn in een relatie herken ik ook heel goed, ik was regelmatig erg eenzaam tijdens mijn huwelijk. Dat voelde dan erger (?) omdat ik toch een man had, dus hoezo eenzaam?
Wat ik vaak wel lastig vind is dat alle initiatief van mijzelf moet komen, er is niet iemand die zegt “kom op, we gaan een eindje wandelen”. En even een aai, of een blik, kleine dingen, een kopje thee dat voor me gezet wordt. Die dingen mis ik ook.
Maar eenzaamheid is geen objectief gegeven merk ik. Ik heb nogal eens de neiging om te vergelijken, en dan voel ik me vaak tekortschieten of de mindere omdat ik alleen ben. Dat geeft dan een naar gevoel, soms heel verdrietig.
Daar moet ik dus voor oppassen. Er is in dat opzocht altijd werk aan de winkel.
Maar ik hoef dan bv weer geen afstandsbediening te delen....

 

 

[Yvonne]

Lekker slapen en beterschap @Jopie 

[Rosee]

@Jannigje er rust nog steeds een taboe op eenzaamheid heb ik het idee. Mensen komen er niet graag voor uit als ze zich eenzaam voelen. (Alhoewel dat door het coronatijdperk wat lijkt te veranderen). Terwijl het zoveel voorkomt, ook onder jongeren. Alsof je daardoor minder bent en er minder toe doet. 

[Rosee]

Ik voel me ook regelmatig eenzaam, of ik nu alleen ben of niet. Tenminste, weet niet zeker of t eenzaamheid is of iets anders. Ik probeer t maar gewoon toe te laten.

[Adrian]

11 uur geleden zei Marika:

Goedemorgen. Dat verlangen naar alleen zijn heb ik ook. Heb nu een huisgenoot en is niet te vergelijken met een partner maar toch vind ik het alweer beklemmend. Dat je moet eten op een bepaald tijdstip, dat het eten aan voorwaarden moet voldoen, hoe laat je gaat slapen, of je overdag wel of niet een dutje doet. Of dat gras niet gemaaid moet. Ik vind het vreselijk. Ben nu de helft van mijn volwassen leven alleen geweest en de andere helft niet. Was als alleen wonende niet zo eenzaam als nu soms. Mijn huisarts vroeg me ook een keer of ik niet eenzaam was, woonde toen alleen en ik zei: eigenlijk niet want ik kan goed met mezelf opschieten. Ook dagen als de kerst en oud en nieuw vond ik zalig alleen. Geen verwachtingen, geen feest eten moeten maken, niet persé op een bepaald tijdstip samen moeten zitten.  Ben ingeschreven voor een appartementje nu.

Dat probleem heb ik nu ook. Ik ben tot mijn zestigste alleenstaand geweest, maar heb nu een levenspartner. Voor mij af en toe ook erg beklemmend. Toen ik nog alleen was zat ik ook elke dag in de kroeg. Dat in de kroeg zitten en zuipen heb ik dus al afgeleerd. Als je lang alleenstaand bent geweest kun je dat beter blijven.

[Adrian]

Eenzaam, maar niet alleen.

[nancy]

1 uur geleden zei niks:

rolletjes erbij met slagroom. 

Kniepertjes! 

Jopie, beterschap! 

[Jannigje]

Beterschap @Jopie

[Lika]

@Jopiebeterschap voor je. Hopelijk morgen zonder koorts.

Slapen. Was vandaag zo moe dat ik dacht dat ik om zou vallen. Ben dus maar gewoon gaan liggen. Man is hyper door de verhuizing. Hij slaapt weinig. Ik slaap daardoor ook minder.

Komt wel weer goed. 

[nancy]

Even nog voor alle duidelijkheid: het is niet zo dat ik eenzaam ben binnen mijn relatie, in tegendeel zelfs. Ik voel me nog steeds een geluksvogel, ik hou heel veel van mijn man en hij van mij . Eigenlijk voel ik me sinds mijn jeugd nooit meer eenzaam. Alleen bij momenten. Het beheerst mijn leven zeker niet. 

Neemt niet weg dat ik zó vaak de behoefte voel aan stilte. Alleen zijn. Stilte is is heilzaam, werkzaam, geeft ruimte aan gedachten, geeft ruimte aan het totale niets. Hoewel dat laatste moeilijk is te bereiken, omdat je hersens altijd maar doormalen. Maar als ik dood ga komt dat totale niets wel, hahaha! Sorry hoor, morbide grapje! 

Ik trek me heel erg op aan de posting van Yvonne en haar Kees. Ik ben hier blij mee, hier kan ik echt wat mee. En daarmee bedoel ik : uiteindelijk mijn plekje binnen een gezin waarin samenstellingen veranderen weer weten te vinden. 

[nancy]

En voor nu is dat genoeg. 

[ikkanhet]

9 uur geleden zei Bor:

Ik heb nog nooit alleen gewoond. Ben gelijk uit ouderlijk huis getrouwd en nog steeds. Ben eens ruim 5 maanden uit huis geweest, opname kliniek, dat voelde wel als op mezelf en voor mezelf. Ik miste mijn man dan ook niet was veel teveel voor en met mezelf bezig toen. Hij miste mij wel heel erg maar dat was dus niet wederzijds. Zegt niets over mijn liefde voor hem hoor.

Ik zou niet weten wat ik zonder husband moest. Ik denk dat ik dan doorsla in drank. Want hij zorgt er wel voor dat ik rekening met hem hou en andersom is dat ook zo. We vullen elkaar feilloos aan. Dus ik weet niet of dat dan wel goed zou komen eerlijk gezegd..

Kon zo mijn verhaal zijn. Zo herkenbaar.