Even voorstellen

[Maja]

Ik begreep uit eerdere posts dat je een kinderwens hebt en kan me voorstellen dat deze drive net het extra zetje geeft om niet terug te vallen en nuchter te werken aan je sterke punten. Zo kun je trots en rijker het leven aan en nieuwe plannen maken.

[Descartes33]

Als ik een jaar nuchter ben mag ik mijn vriendin ten huwelijk vragen. Dat is het  streven.

[Smaragd]

13 minuten geleden zei Descartes33:

Ben zo verdrietig. Ademnood en paniek. 
 

Je bent aan het hyperventileren. Je gaat niet dood. Probeer zo even lekker wat weg te zakken in bed, laat die katten komen. Maakt je iets rustiger. Je bent een kanjer dat je dit uit. Dat is echt al heel wat! Je bent niet alleen he, ook erg lief van @Maja. Kracht van dit forum. Er zijn er velen zoals wij en probeer idd de ademhaling naar je buik terug te krijgen, je ademt veel te hoog. Logisch.

[Smaragd]

En we roken teveel ook dat kan minder 

Log nu echt uit, zo blij dat je er nog bent. Sterke vent ben je je wel, ook narcist maar dan nog. Stel niet te hoge eisen, zelfperfectie wat los gaan laten. Moet wel en mag ook. Lees je morgen. Dan gaan we idd maar voor een jaar, wat kan ons het schelen. Gaan we gewoon proberen.

[Musashi]

Goeie morgen Descartes ik hoop dat je nog wat hebt geslapen. Ik wou nog even op je terugkomen want je stelde me eerder ook een vraag waar ik nog even op verder wil gaan. Als ik het zo lees allemaal denk ik niet dat je je ziel wil/ moet veranderen, die is diep vanbinnen goed. Het zijn wel je (destructieve/ negatieve) gedachten en overtuigingen waar je vanaf wil! Op zich is het mss niet zo belangrijk om het anders te benoemen, anderzijds, je ziel kan je eigenlijk niet veranderen maar je gedachtepatronen en overtuigingen veranderen, dat kan wel!! Of alleszins, als je de gedachten en overtuigingen niet kan veranderen (die blijven gaan) kan je zeker wel veranderen hoe je ermee omgaat (geloven, volgen, negeren, ontkennen,...)  Weliswaar niet gemakkelijk en constante oefening maar het kan wel!!! Dat geloof en hoop ik vooral en hoop doet leven toch!?

[Quinn]

Hi, ik las je, ik snap je en herken je. Praat met iemand serieus over een opname. Het kan je helpen, alleen dat praten erover zelfs al. Sterkte.

[Descartes33]

Dankje Quinn. Mijn probleem is dat het vaak weer te snel te goed gaat. 
In 2018 ben ik opgenomen geweest. Daar heb ik een aardig trauma aan over gehouden. 
Ik weet het nu even niet meer. 

[Quinn]

Wist niet dat je er ook ervaring mee hebt. En slecht ook, begrijp ik. Heb je ergens een hulplijn zitten?

[Descartes33]

Ik heb een therapeut waarmee ik goed kan praten. Maar praten is niet genoeg zolang ik blijf terugvallen. 
En mijn vriendin is lief. Helse nacht was het, echt. Ik kan niet aan mezelf ontsnappen. Zo ziek geworden en nog hoor ik dat duivelse stemmetje. Dan visualiseer ik de flessen weer.

Maar goed nu is het klaar. Ik kan niet meer.

[Quinn]

Ja. Bel die therapeut, zeg dat wat je net schrijft, er moet wat jongen, echt... 

[Lieke7777]

Goedemorgen  , vandaag weer dag 1 lees ik.

Worden  elke  keer  veel wijze woorden gezegd  tegen je , ook dat het jezelf  waard is om voor te vechten  maar dat lukt je niet .

Er is veel meer  achter  de alcoholist  Descartes  een mooi persoon . Alleen  zal je deze  veel meer mogen koesteren en voor  mogen zorgen  het  kleine lieve  kind  die iemand  nodig  heeft  om voor te zorgen  alleen dat kan jijzelf doen omarm  dat  kind en neem hem mee en vervul  die behoeftes  die  het nodig  heeft  .

Zoek idd de andere bezigheden  waar je meer geluk uit haald zoals bouwen  aan modelbouw je moest eens zien  wat mijn man allemaal bouwt  en doet hiermee  .

Misschien  weer even met je  vriendin  een weekend naar zee dat doet je ook altijd goed . 

Toeren in het  weekend  met je auto.

En door  de weeks werken aan je werk  maar wel proberen  die  stress momenten aan te pakken waar je triggers  van krijgt  . 

 

16 maart 2021 bewerkt door Lieke7777

[lady jane]

Des, je zou je draadje kunnen printen en je therapeut laten lezen.
Die kent jou, kan er aanknopingspunten uithalen misschien, patronen
herkennen, er ideeen door opdoen.
Een enkele keer komen depressies niet door het drinken zelf, maar
maken de hersenen bepaalde stofjes niet aan. Misschien is dat al
onderzocht? Niet klakkeloos aan de AD dus, maar gerichte meds.
Ik dat bij een kollega 1 x meegemaakt en die kwam van de hel bijna in de hemel.
Maar de problemen dienen aangepakt. Stress kan ook idiote dingen doen.
En de paniek aanvallen ook. Wat is hallucinatie, wat zijn echte signalen van je lijf,
van je psyche? Het is zo troebel allemaal als je zo binget.
Voor de momenten dat je suicidaal bent kun je 113 bellen om het gevaar daarvan
af te wenden. Maar je moet dieper natuurlijk. Je zit zo afgrijselijk vast, dat het uitzichtloos
lijkt. Maar niet is. Dat geloof je nu misschien niet. Maar er kan een goed einde komen
aan al dit lijden. Makkelijke weg is er niet. Maar als je weet hoe sterk je nu al bent om
dit allemaal te overleven al, dan weet je deep down ook dat je een survivor bent.

[Musashi]

Ps de keuze maken voor een kind ipv alcohol is het meer dan 100% waard!! (Het lijkt of ik ze op hetzelfde niveau zet maar dat is natuurlijk niet zo!!!) Het is cliché maar voor mij klopt het meer dan volledig: het is het allermooiste wat me ooit overkomen is!!! Ik luisterde vroeger te veel naar alle doemverhalen over kinderen: moeilijk, vermoeiend, je leven voorbij,...niets is minder waar, het is een fantastische ervaring die je bovendien met je neus op de feiten drukt: je bent wel goed en je kind weet dat ook, laat dat ook zien, ondanks alle flaters, stommiteiten, fouten,.., de drank lijkt je misschien vanalles te geven maar nooit geen echte liefde zoals een kind dat wel geeft!! Nu heb ik spijt dat ik er niet eerder aan begonnen ben, zoveel mooie jaren verloren aan ‘den Drank’ terwijl het zoveel mooier had kunnen zijn! Keep that in mind wanneer je een ultieme keuze maakt!!! 

16 maart 2021 bewerkt door Musashi

[Maverick]

6 uur geleden zei Descartes33:

In 2018 ben ik opgenomen geweest. Daar heb ik een aardig trauma aan over gehouden. 
Ik weet het nu even niet meer. 

Deze heb ik al vaker van je gelezen en dan vraag ik mij af wat er voor jou zo traumatisch is geweest aan die opname. Wil  of kun je daar iets over vertellen?

Ik ben daar wel benieuwd naar omdat ik zo’n andere ervaring heb. Dat betekent overigens niet dat ik in een vakantie-kuuroord heb gezeten 

[Descartes33]

Mja het was daar slecht geregeld. Ik kreeg bijna geen informatie vooraf, wist niet wat ik kon verwachten. 
Wat ik daar zag qua mensen was zoveel ellende. Er werd gestolen en gesjoemeld. En ik deelde een kamer met een aantal types die echt gevaarlijk waren.

Ik wilde het liefst weer weg. En de mensen die ik daar ontmoette vielen allemaal weer terug, ik ook natuurlijk. Maar al met al heb ik daar weinig vertrouwen uit geput, dat je een verslaving kunt oplossen.

Enfin het was niet allemaal negatief. Ik heb er geleerd me meer open te stellen. En ik zag gedrag van mensen dat ik in gebruik waarschijnlijk ook vertoon. En er waren ook hele mooie mensen. Het was gewoon nogal een shock voor me. En nog word ik daar nog weleens wakker in mijn slaap.

Maar goed uiteindelijk ligt de fout bij mij, ik had er meer mee moeten doen.

[Maverick]

Kan me voorstellen dat je jezelf daarin onveilig hebt gevoeld. Ik heb op een enkel incident na gelukkig geen nare periode gehad.

Dat onveilig voelen heb ik overigens zelf ook ervaren. Ik was behoorlijk paranoïde kort nadat ik was gestopt en vond het doodeng allemaal zonder dat ik eigenlijk wist waarom. Ik zat zo vol met angst en stress dat ze mij ook wel eens hebben gevraagd of ik me wel veilig voelde. 
Pas later kon ik het beter in perspectief plaatsen en kon ik de hulp als streng maar liefdevol bestempelen. Ik denk dat ik ook geluk heb gehad met mijn lotgenoten en hulpverleners.
Ik denk dat er geen goed of fout is en of meer mee moeten doen. Wellicht dat een ander behandel-team beter bij je had gepast of een groep lotgenoten waar je meer jezelf had kunnen zijn.

Misschien toch nog eens het onderzoeken waard?

Dank voor het delen Des 

 

 

[Fabienne1985]

Hoi hoi, 

Ik herken heel veel in wat je schrijft, zie dat we ongeveer van dezelfde leeftijd zijn ook. 

Ik heb drink eigenlijk al jaren teveel voor mijn gezondheid, maar goed ik functioneerde erop en had er niet echt last van, tot na de bevalling van mijn jongste, ook kwamen toen meer de problemen met mijn ex naar boven drijven, ik voelde al 1,5 jaar dat het zo niet echt ging. Leefde continu in een soort mist of ik er niet echt was zeg maar, had ook allerlei lichamelijke klachten. Vorig jaar kwam daar dan corona en toen viel alles voor mij weg ik had niet meer regelmaat en werd steeds ongelukkiger in mijn relatie. In september is dan ook de bom gebarsten en zijn we uit elkaar gegaan, ik heb toen op mijn tandvlees een huis voor mezelf geregeld en alle ballen in de lucht gehouden. Toen kwam ik hier terecht ( mijn huidige woning ) en ben finaal in elkaar geklapt, ik dronk veel te veel, niet als de kinderen er waren maar was dan nog half aan het bijkomen van het geweld van andere dagen dus de opvoeding nam best veel energie, op dagen dat ik alleen was voelde ik me zo eenzaam en alleen en zag het allemaal helemaal niet meer zitten, gevolg ik ging meer drinken om het maar niet te voelen wat ik voelde, tot het besef kwam dat de alcohol gewoon teveel was en daarom al mijn lichamelijke en duistere gedachtes er waren. Ik heb toen contact opgenomen met de huisarts dat ik het echt niet meer zag zitten en er nu hulp moest komen, ik had geen middelen om mezelf wat aan te doen maar de gedachtes waren er wel. De huisarts heeft toen hulp in geschakeld en zo ben ik in aanraking gekomen met vvn, die zijn hier gekomen en heb ik een lang gesprek mee gehad, er is besloten om niet voor een opname te gaan omdat ik nog juist heel veel dingen zelf deed. Ik ben toen aan de antabuse gegaan, het is geen tovermiddel maar voor mij sloeg de deur keihard dicht ik kan en wil niet meer drinken. Gevolg is nu dat eigenlijk praktisch al mijn lichamelijke klachten verdwenen zijn ( ik leed ook ontzettend aan hyperventilaties en angstaanvallen en rijangst) gooi daarbij ook nog hele duistere gedachtes ik vond mezelf niets meer waard) ik denk echt dat mijn hersens zo overspoeld en beneveld waren door de drank dat ik niet goed meer kon nadenken en de stem van alcohol het negatieve stemmetje zeg maar continu hoorde. Ik voel me sinds weken weer echt gelukkig, heb weer energie, durf weer de straat op, onderneem dingen, durf weer te rijden. 

Ik denk dat het heel goed is dat je hulp gaat zoeken en schaam je er alsjeblieft niet voor het is een ziekte je kunt er niets aan doen. Vind het al heel knap dat je het hier allemaal zo eerlijk neergezet 

[Descartes33]

Klinkt inderdaad een beetje als mijn verhaal. Ik heb ook jaren in een soort roes geleefd, eigenlijk al van jongs af aan. Totdat ik vastliep, natuurlijk. 
Ik had vooral last van depressie en paniek. Toen ben ik naar de huisarts gegaan en hulp gaan zoeken, maar dat was al weer drie jaar geleden hoor. En toen begon dat drinken in episodes: weten dat het eigenlijk niet meer kan, dat een tijd volhouden, en dan om wat voor reden dan ook toch weer beginnen. Hulp blijven zoeken maar zelf de stap niet kunnen zetten. Daarom weet ik niet zo goed wat te doen nu. 
Het lijkt wel iets beter te gaan. Kleine stappen, maar wel echte stappen. 
 

Fijn dat jij zoveel herstel ervaart met het dappere besluit dat je hebt genomen.

Gek is dat hè? Volgens mij ‘willen’ we helemaal niet drinken. Ik althans niet meer, ik heb meer het gevoel dat het moet. Nou goed nu niet meer. 
Die nare gedachten over jezelf die herken ik. Alsof ik door al dit falen een soort schaduw van mezelf ben geworden. Onzeker over wat mensen ‘eigenlijk’ over me denken. Terwijl ik het vaak ook wel weet. 
Goed om hier herkenning te vinden. 

17 maart 2021 bewerkt door Descartes33

[Lieke7777]

Dat willen  we allemaal niet meer drinken want het levert  je uiteindelijk  niets op . 

Echter heb je valkuilen  de kunst is die  in te dekken en te handelen om deze te overwinnen .  

En dan nog blijft het  aanwezig  maar lerende is je eigen  innerlijke  macht groter   die neemt het goede van je over .

Koers  op dat   vertrouwen. 

[Descartes33]

Klopt San. Bij waar ik zat waren dan wel voortdurend alcohol/drugstesten en anders vloog je eruit. 
Mijn ervaring heeft me erop gewezen dat je altijd weer naar buiten moet tenslotte, dus dat het in essentie op jezelf aankomt. Maar goed dat wisten we ook wel. 
 

Wat niet wegneemt dat je er misschien wel als een ander mens uit komt, met meer kracht en wijsheid om ermee om te gaan.

[Descartes33]

Ik rakel mijn draadje maar weer eens op, een keer is een terugval niet de aanleiding.
Beetje druk op de dagdraad. Beetje behoefte om te delen, lukt niet goed met de mensen om me heen.

Twee maanden nuchter, hard gewerkt, zat wel in een aardige flow. Maar wat loop ik weer tegen mezelf aan. Ik merk nu dat ik al een maand geen liefde of vreugde of wat dan ook in mezelf heb gevoeld. Wel gezocht, wel geprobeerd, wel gedaan alsof. Slapen is het enige waar ik nog op hoop, op zo’n dag. 
Elke dag kost alles een beetje meer moeite. Misschien kan ik mijn baan gewoon niet aan, ik weet het niet. Dat is nu het grootste probleem. Druk te hoog. Elke keer weer die berg op moeten klimmen, elke dag, en elke dag is-ie weer een stukje hoger. Weten dat je armen vol liggen en steeds komt er weer een blokje bij. Om hulp vragen, dat toegezegd krijgen, maar niks komt ervan, je moet het helemaal zelf regelen. Maar daar heb je geen tijd voor. En dan komt de dag van vandaag waarop iemand je in de steek laat en nog een hele stapel hout over je kop gooit. 
 

Enfin dat is de metafoor. Ik zie door die druk mijn alcoholprobleem niet eens meer. Mijn neiging om te drinken komt omdat ik weet dat dat me 100% verlost voor even van het leven. Maar dat is een illusie, het gaat toch wel door, het gaat altijd weer door. 
 

Ik weet niet tegen wie ik moet praten om er van los te komen. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik hoor alleen maar de mensen die op me rekenen dat het goed gaat. Die niets uitvoeren totdat ik ze dat vertel. En het zijn er zoveel dat het me niet meer lukt. 
 

Wat ik mis is iemand die mij vertelt wat ik moet doen. Die mij vertelt dat ik het goed doe, en dat ik het dan hoor. Die zegt dat het allemaal niet zo erg is. Dat die druk alleen maar in mijn hoofd zit. Als alles goed gaat, dan gaat het toch goed? Waarom heb ik dan de neiging om mezelf in alcohol te storten? En zonder smoesjes, niet ‘ach een biertje, moet kunnen’ of ‘ik hou het onder controle dit keer’.. Nee, liters whisky van ‘s morgens tot ‘s avonds. Onderweg even stoppen voor een biertje, en weer door. 
Dat is het enige wat me nu tegenhoudt, dat ik weet dat ik niet meer zal stoppen.
 

Goed, een vaag verhaal Descartes. Doet me zowaar goed om het op te schrijven. Ik voel me wat lichter.

[lady jane]

je wordt gelezen Des
en vaag vind ik het niet
wel verdrietig
knuffel voor jou

[Lieke7777]

Hoi @Descartes33  fijn om je  toch even  te lezen  .

Ik vind het  niet  vaag want  er komen wel een aantal heldere  vraagstellingen  naar jezelf  toe.

Met name je baan  , komt  ook elke keer terug  of dit nog wel het gewenste  resultaat  effect  geeft die  je nodig hebt  positieve  energie  waar je voldoeningen uit kan halen . 

Die mis je vooral  het  lijkt  je al tijden  meer energie te kosten  dan je hebt  en dan zuigt je level steeds meer naar beneden. 

Probeer  eens meer naar stap 2 en  3 van  de AA te kijken  .

2.		Kwamen ertoe te geloven dat een Macht groter dan wij zelf ons gezond verstand weer kon herstellen.
3.		Besloten onze wil en ons leven over te geven in de hoede van God, zoals wij Hem begrepen

Probeer daar je vermogen  uit te halen  .

En laat je leiden naar het goede.

Als dat betekend  dat  voor jou een stap terug  in je werk  betekend kan je  kijken daar actief  mee bezig  te gaan.

Ben er zelf ook mee bezig  mijn huidige  baan kost mij ook energie  en leverd minder op dan ik zal willen.

Het blijven  dan gevaarlijke  valkuilen  in mijn herstel  . En die zal ik moeten  wegnemen  en mijn gevoel  moeten  volgen  en overgeven  hoe moeilijk  het is.

Dat resulteerd dat  ik maandag as een interne  sollicitatie  gesprek  heb.

Ik durf het aan mij te laten  leiden .

Leg je lat lager waar het kan  dat zal op den duur een lichter  gevoel kunnen geven  waardoor er blokjes  van je afvallen ipv opbouwen en je  ze tenslotte  niet meer kan dragen . 

Je kan het ...ik geloof ik je 

11 mei 2021 bewerkt door Lieke7777

[Descartes33]

Dank voor jullie reacties. Veel nagedacht over die hogere macht, niet gevonden. Ik merk wel dat ik hem mis. Steeds maar het gevoel dat ik alles moet doen om aan te haken bij mijn omgeving. En steeds maar de neiging om weg te kruipen, maar ik weet niet waar. 
Achterover donderen in de slaap is nu het plan.

[Lieke7777]

De hogere  macht is geen persoon  hè  @Descartes33 

Ik ga ook slapen morgen  weer een dag ... truste  .