En we gaan door

[Frudge]

Hoi allemaal,

Ik zal me eerst even voorstellen, Ik ben Frudge, 27 jaar en intussen 1 maand en 18 dagen (lang leve zo'n app) volledig gestopt met verdovende middelen. Hiervoor heb ik vanaf mijn 21ste tot mijn 27ste elke dag gedronken, variërend van 3-4 biertjes tot 2 flessen wijn per dag.

Daarvoor heb ik vanaf mijn 16de tot en met mijn 21ste elke dag geblowd en verscheidene andere drugs gebruikt op wat latere leeftijd (psychydelische en stimulerende, al kon ik daar goed halt op houden door deze maar 1 á 2 keer per maand te gebruiken). Hiermee was ik op mijn 21ste zo mee klaar dat ik daar mee ben gestopt, maar dat ging een stuk gemakkelijker vergeleken met hoe ik mij nu voel. Behalve hele heftige dromen, die niet naar waren maar meer apart had ik er verder niet zoveel moeite mee. 

Intussen dus helemaal gestopt met verdovende middelen. Nadat mijn vriendin bij me weg ging via een appje met, het ligt niet aan jou maar aan mijzelf heb ik 4 weken later radicaal het roer omgegooid. Ik weet niet of ze uiteindelijk weg is gegaan door het alcohol gebruik, of dat ik dat voornamelijk zelf bedacht heb maar het geeft motivatie om door te gaan. Daarnaast heb ik nieuw werk in een voor mij compleet andere omgeving dan wat ik gewend was, van de horeca naar de zorg. Ik ben er trots op dat ik nu eindelijk de motivatie heb gevonden om gezonder te gaan leven, al moet ik toegeven dat ik het eerst voor haar deed (met de gedachte, dan komt ze terug, al dronk ze zelf altijd net zo leuk mee). Maar intussen weet ik dat ik het voor mezelf doe.

Probleem is alleen, ik hou niet van veranderingen, voel mij neerslachtig en mijn stresslevels rijzen de pan uit. Iedereen gaat verhalen lezen op internet wat het met je kan doen en dit gevoel is dus normaal, ik ben hier ook vooral om even alles van mij af te kunnen schrijven. De 5 gesprekken met een POH-GGZ hebben niet geholpen al sport ik door hem nu wel weer en hij heeft mij doorverwezen naar een psycholoog en vervolgens heeft het beestje een naam: depressieve stoornis. Voor nu ben ik er voornamelijk wijzer van geworden dat ik mijzelf nooit heb aangeleerd om stress situaties, en andere gevoelens nuchter een plekje te geven. Alles ging gepaard met 1 of andere verdovend middel en nu heb ik het gevoel dat elke feeling recht op me af word geschoten. Ik kan ze geen plekje geven. Mijn gedachten cirkelen door elkaar, voornamelijk dezelfde. (Mijn ex, nieuw werk en wanneer word alles weer redelijk normaal). Dat chaotische en drukkende gevoel in mijn hoofd mag intussen weggaan van mij.

Ik hoop in ieder geval dat de somberheid en de stress snel weg gaan, en voor nu is het doel in ieder geval een half jaar niet meer drinken en de nuchtere ik ontdekken. Van de alcohol afblijven gaat mij gelukkig goed af al blijven er momenten, maar ik word wel helemaal doorgedraaid van de somberheid en de stress. Word er intussen naar mijn idee een beetje paranoia van. 

[bumperjim]

Welkom!

Ik denk dat we dat probleem vrijwel allemaal hebben hier, na x jaren verdoven hoe om te gaan met emoties. Er is geen tovermiddel voor, gewoon tijd voor nodig om dat (eindelijk) te leren.

[Pytje]

Goedemorgen Frudge. Welkom! Gaat het weer een beetje vanochtend?

[Rosee]

Welkom. Je bent nog jong dus als je nu doorzet heb je nog een heel leven voor je waarin je jezelf niet meer hoeft te verdoven. Het is moeilijk waar je nu doorheen gaat, maar ook een nieuw avontuur (klinkt beetje stom maar zo voelt het) Goed dat je een half jaar neemt, dan kun je je daarop instellen en daarna zie je wel verder. 

[Frudge]

@bumperjim, @Pytje & @Rosee

Bedankt voor het welkom heten!

En jullie hebben gelijk, ben pas 27 dus heb nog genoeg tijd om het om te gooien. Het is inderdaad een nieuw avontuur al voelt het nog niet echt prettig maar dat komt wel. Het is alleen een rollercoaster van emoties, en niet degene waar ik nu bepaald blij van word. Het verdoven werkte allemaal een stuk makkelijker maar dat is niet de juiste manier. 

Ik durf in ieder geval weer vooruit te kijken, maar hoop voor nu dat dit jaar snel voorbijgaat. Vandaag ging het prima, al blijf ik in die vicieuze cirkel van gedachten. Vanochtend en vanmiddag haalde ik er motivatie uit maar nu begin ik er vooral heel moe van te worden en gaat dat allemaal toch wat lastiger.

[Sandro]

Welkom!

26 minuten geleden zei Frudge:

Vandaag ging het prima, al blijf ik in die vicieuze cirkel van gedachten. Vanochtend en vanmiddag haalde ik er motivatie uit maar nu begin ik er vooral heel moe van te worden en gaat dat allemaal toch wat lastiger.

Ik vind het zelf soms ook lastig om de balans te vinden qua denken. Soms ben ik in mijn hoofd teveel bezig met het stoppen, wat juist contraproductief werkt. Misschien heb jij dat ook? Dan kun je soms beter wat gaan doen met je blik op oneindig ipv na te denken. En op die manier proberen de ontspanning te zoeken die je nodig hebt om het stoppen met drinken lang vol te kunnen houden.

[bumperjim]

1 uur geleden zei Frudge:

Het is alleen een rollercoaster van emoties, en niet degene waar ik nu bepaald blij van word. Het verdoven werkte allemaal een stuk makkelijker maar dat is niet de juiste manier. 

 

Ja... en.... hoe zie jezelf over 20 jaar? Over 50 jaar? Een afgeleefd bezopen kreng? Als je lever het zo lang nog trekt? Want dat zuipen kan alleen maar erger worden als je er niks aan doet. 
Doe er mooi nu wat aan. 20 jaar eerder dan ik  

30 juni 2020 bewerkt door bumperjim

[Soberbunny31]

Hoi Frudge,

Welkom! Ik herken veel in je verhaal. Ik lees dat je ook in de horeca hebt gewerkt. Ik zelf ben 31 jaar en heb vaak in de horeca gewerkt toen ik in de 20 was. Het is een kweekvijver is voor uitleefgedrag en wegdrinken vind ik. 

Als je al jaren gewend bent om je gevoelens te onderdrukken met een verdovend middel kun je verwachten dat het ook een tijd gaat duren voordat je gewend bent aan de nieuwe situatie waarin je niet wegloopt maar gevoelens doorstaat. Je word er vanzelf beter in uiteindelijk. Verwacht vooral dat het lang kan duren en dat je je kut gaat voelen. Het helpt mij heel erg om er gewoon in te duiken en te benoemen hoe ik mij voel, zoals vandaag,

Ik voel mij overprikkelt door al die mensen om mij heen en ik vind het helemaal niet leuk om mijn partner te zien bij thuis komst. Mijn vader reageert al twee dagen niet op mijn bericht, misschien vind hij mijn vraag die ik hem stelde onbelangrijk, lees MIJ onbelangrijk.

Ik praat dan tegen mezelf zoals ik tegen een kind zou praten die geruststelling nodig hebt: Het is oke om je zo te voelen. Je gevoelens zijn prima en ik accepteer ze hoe lelijk een ander ze ook zou vinden. Ik vind het prima, het zegt niks over je. Je mag depressief zijn je mag je kut voelen je mag iedereen haten het gaat vanzelf weer over en er zit ook geen tijdslimiet aanvast wanneer het voorbij moet zijn.

Hierdoor onstaat er juist ruimte voor andere gevoelens

Dit is geen slachtoffer gedrag, vaak leren we van onze omgeving dat we er 'hup' weer overheen  moeten stappen want het leven gaat toch door?  Maar niemand verteld je dat alles wat je onderdrukt gewoon weer naar bovenkomt net als een strandbal die je onderwater probeert te drukken, dat werkt natuurlijk ook niet.

Dingen op je eigen tempo verwerken is prima en de juiste mensen geven je daar ook de tijd voor.

Veel succes in je procces

 

[Rosee]

Ja, vind het ook een mooi inzicht, dat benoemen van gevoelens is best n goeie oefening, gewoon vaststellen zonder te oordelen en dat het gewoon mag. Ik weet soms zelf niet wat en hoe ik me voel, word er dan later door verrast. Tnx!

[Frudge]

3 uur geleden zei Sandro:

Welkom!

Ik vind het zelf soms ook lastig om de balans te vinden qua denken. Soms ben ik in mijn hoofd teveel bezig met het stoppen, wat juist contraproductief werkt. Misschien heb jij dat ook? Dan kun je soms beter wat gaan doen met je blik op oneindig ipv na te denken. En op die manier proberen de ontspanning te zoeken die je nodig hebt om het stoppen met drinken lang vol te kunnen houden.

@Sandro Dankjewel! Ik merk aan mezelf dat ik dat ook lastig vind, vandaar dat ik nog steeds veel dingen in plan om te doen als afleiding. Al zie ik er steeds heel erg tegenop om de geplande afspraken uiteindelijk te ondernemen, maar (deels) daarom ben ik ook wekelijks in gesprek met mijn psycholoog. 

 

2 uur geleden zei bumperjim:

Ja... en.... hoe zie jezelf over 20 jaar? Over 50 jaar? Een afgeleefd bezopen kreng? Als je lever het zo lang nog trekt? Want dat zuipen kan alleen maar erger worden als je er niks aan doet. 
Doe er mooi nu wat aan. 20 jaar eerder dan ik  

@bumperjim Ferme taal, maar daar hou ik van. Je hebt er in ieder geval voor gezorgd dat ik hardop heb moeten lachen vandaag, juist omdat je 100% gelijk hebt. In mijn achterhoofd weet ik waar ik het voor doe maar een herinnering word zeer gewaardeerd! 

@Soberbunny31 Dankjewel! En dat is zeker een mooie ingeving, en de gevoelens benoemen ga ik zeker proberen. Ik hoop daarmee ook dat ik ze op die manier beter een plek kan geven waardoor er ruimte komt voor andere gevoelens. Gelukkig heb ik de juiste mensen om mij heen die begrijpen dat het tijd kost, en zelf begrijp ik het ook, maar dat neemt niet weg dat ik het echt een vreselijke periode vind. Ook daarin zal ik niet de enige zijn. Had alleen niet verwacht dat mijn stresslevels zo zouden stijgen. Hoofdpijn, slechte slaap en een beetje onrustig lag meer in de lijn der verwachting. Maar genoeg met mijn zelfmedelijden, vol goede moed en motivatie gaan we door!

Jullie ook allemaal succes met je process!  

[Myle]

Geen woorden even. Ik vind je moedig @Frudge. Ik ben net zo oud/jong als jij en het schijnt dat we er dan nog best vroeg bij zijn. Ofwel, ik wens je alle moed en sterkte die je wel kan gebruiken denk ik. Oké, wijsheid dan ook. Het staat allemaal in de verkeerde volgorde maar meen het.

Je komt er wel met de instelling die je nu hebt  en aangeeft. 

Sterkte  Hou het vol. Kan je!

 

[Frudge]

@Myle

Ik zie aan de leeftijden om ons heen dat we er best vroeg bij zijn, en zoals Bumperjim zei. Hoe zien we onszelf over pakweg 20 - 50 jaar? Beter om er nu iets aan te doen in plaats van het uitstellen ook al is het een rot periode, maar ook daar komen we weer uit. Ik lees ook al een tijdje mee zonder zelf een bericht te plaatsen maar ik heb je eigen draadje redelijk gevolgd, inclusief anderen en ik ben zeker niet de enige met moed hier. 

Ik wens jou ook alle moed, sterkte, succes en motivatie toe voor je opname!  Je kan het! 

[Frudge]

Graag jullie advies al het kan, ik ben nu bijna 2 maanden gestopt maar ik vind het dealen met het boemerang effect van gevoelens nog steeds erg lastig wat tot nu toe erg veel stress opleverd. Onder andere schuldgevoel richting mijn familie (ouders en zus), boosheid, verdriet maar ook motivatie en trots dat ik het nu heb weten om te draaien en op de goede weg ben.

Ik wilde alles opbiechten aan mijn ouders en zus, die kennen de situatie met mijn ex, nieuw werk, compleet andere levensstijl tegenwoordig maar hebben geen idee over 5 jaar dagelijks blowen en daarna 5 jaar dagelijks drinken. 

Naar mijn idee verdienen ze het om de grootste reden te weten waarom ik eeneens zoveel stress ervaar en de afgelopen tijd depressief overkom. Om het volgende moment weer vol motivatie te zitten. Gevoelens springen nogal op en neer. Plus ik hoop dat ik zo een een beetje van het schuldgevoel afkom, want ze hebben mij genoeg kansen gegeven om verder te komen maar ik bleef 'vrolijk' (lees: genoegen nemen met hoe ik al die jaren leefde, terwijl er een stuk meer in had gezeten nu ik erop terugkijk, maar ik leefde voornamelijk van dag naar dag en keek niet verder) doorgaan met hoe het toen ging. Gaat een leuk gesprek worden... Nu kijk ik wel naar de toekomst, maar word er eerlijk gezegd ook een beetje bang van.

Ik ga dit ook overleggen met mijn psycholoog morgen. En eigenlijk wilde ik het vandaag al zeggen. Of het ze laten lezen eigenlijk want heb een brief geschreven die ik zou geven toen ik net bij ze was, ik zou er wel zelf gewoon bij blijven zitten maar vind het verdomd lastig om het pratend aan ze uit te leggen. Maar uiteindelijk was ik weer is te schijterig.

Denken jullie dat het helpt als ik het mijn naasten opbiecht? Ik woon al een jaar of 9 niet meer bij ze in maar heb wel een goede band met ze, maar deze kant van mij kennen zo gewoonweg niet. Geen idee of ze vermoedens hebben.

Nuchter dealen met gevoelens is niet mijn sterkste kant ben ik achter gekomen. Maar we werken eraan

 

 

7 juli 2020 bewerkt door Frudge

[bumperjim]

De ervaring is dat vrijwel geen enkele niet-verslaafde begrijpt wat een verslaving is. "Dan stop je er toch mee??" Je kan het opbiechten als dat je oplucht maar reken er niet op dat ze alles snappen dan word je niet teleurgesteld. 

En ja dat nuchter met gevoelens omgaan daar hebben we vrijwel allemaal last mee. Dat is een heel project, dat leer je niet ff in 2 maanden helaas.

En soms is het gewoon k. Kan niet altijd leuk en gezellig en succesvol zijn. Hoeft ook niet. Als je je dat realiseert dan ben je al een eind op weg.

[Bob]

Ik denk dat het belangrijkste niet is of je familie of anderen je begrijpen maar of je jezelf weer leuk gaat vinden. Daarbij kan het zeker helpen dingen op te schrijven, maar dan vooral om het voor jezelf overzichtelijk te krijgen. Ook een brief aan anderen schrijven kan helpen, maar je hoeft hem niet eens door die ander te laten lezen. Mag wel, hoeft niet. Je hoeft nu niet prioriteit te geven aan het veranderen van anderen of aan het begrip of de houding van anderen. Je bent namelijk allereerst erbij gebaat als je jezelf verandert, althans je manier van denken.

Wie ben je zelf, wat zijn je beste eigenschappen, welke zou je verder willen ontwikkelen. Dat soort vragen kun je jezelf stellen, en dan vanuit een positief perspectief. Dus niet met spijt stilstaan bij het verleden, maar met goede zin vooruitkijken naar de mogelijkheden die je hebt en verder wilt ontwikkelen.

[Frudge]

Bedankt voor de reacties @bumperjim & @Bob. Jullie hebben gelijk dat ik het voornamelijk vooral voor mijzelf moet doen.

Er zitten k periodes tussen maar gelukkig durf ik weer vooruit te kijken en heb ik genoeg motivatie om ermee door te gaan. 

41 minuten geleden zei Bob:

Dus niet met spijt stilstaan bij het verleden, maar met goede zin vooruitkijken naar de mogelijkheden die je hebt en verder wilt ontwikkelen.

Dit vind ik wel een hele mooie gedachte, toverde toch een lach op mijn gezicht. Ik merk dat deze 2 maanden een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen heeft opgeleverd door alle emoties en het overdenken wat ermee gepaart gaat, althans bij mij. Dus deze gedachte ga ik me is goed inprenten.

[Frudge]

Die neiging heb ik ook altijd al gehad @knakker. Zo van, ik heb mezelf in deze situatie gebracht dus ik kan me er ook zelf uithelpen. Niet alleen met alcohol maar altijd de intentie in veel dingen die ik doe: ik red het wel alleen.

Het was al een hele grote drempel om eerst een POH en vervolgens een psycholoog in te schakelen, die overigens gisteren het wel een goed idee vond om het te vertellen. En zoals je al aangaf, denk ik zelf ook dat het als een grote opluchting voelt.

De psycholoog gaf gisteren ook nog een goed advies voor mijzelf mee, wees niet te hard voor jezelf. Deze simpele zin kwam voor mij zelf als een soort van openbaring, en het vreemde is dat niemand anders dat ooit verteld heeft, niet met zo'n nadruk erop tenminste, en dat ik er zelf ook nooit aan gedacht heb. Waarom weet ik niet, misschien de toon hoe die het zei maar deze kwam echt heel duidelijk aan. Alles wat ik in mijn ogen doe is niet goed genoeg, of had ik anders kunnen doen. En dat loste ik dan weer op met alcohol omdat ik er dan simpelweg niet meer bij stil stond. Behalve alcohol is er psychologisch dus ook nog wel wat op te lossen, maar iets wat er intussen al jaren is ingesleten is lastig te veranderen in 1 dag. Neemt niet weg dat ik nu eindelijk de motivatie heb om dingen bewuster aan te pakken dus ik ga er gewoon voor.

Hij zei ook dat ik de stukken in mijn dagboekje een beetje kort moest houden, dat gaat daar al net zo lekker als hier...

9 juli 2020 bewerkt door Frudge

[Lika]

Je klinkt eigenlijk hartstikke reëel en weloverwogen. Het gaat je lukken. Houd vol en wees maar lief voor jezelf. 

[bumperjim]

1 uur geleden zei Frudge:

Die neiging heb ik ook altijd al gehad @knakker. Zo van, ik heb mezelf in deze situatie gebracht dus ik kan me er ook zelf uithelpen. Niet alleen met alcohol maar altijd de intentie in veel dingen die ik doe: ik red het wel alleen.

. Alles wat ik in mijn ogen doe is niet goed genoeg, of had ik anders kunnen doen.

2x herkenning. Ik denk trouwens dat het ene met het andere te maken heeft. 

Het ene is het nadeel van het andere of zo. Jezelf redden prima, maar dan niet elke keer jezelf evalueren en weer niet goed genoeg beoordelen. Je bent al OK en perfect wordt het toch niet. 

[Frudge]

Heey allemaal,

Ik dacht ik geef ook even een update. Ik ben nu 3 en een halve maand alcohol vrij en moet zeggen, het bevalt prima. De eerste 2 maanden waren kort gezegd hell on earth. Vicieuze gedachten cirkels, onderdrukte gevoelens, weinig slaap, behandeling tegen depressie etc. maar ik kan nu oprecht zeggen dat het een stuk beter gaat. 

Tuurlijk blijven er momenten dat ik mij down voel of gestrest raak , maar nu heb ik tenminste de middelen om de oorzaak aan te pakken of om af en toe simpelweg te accepteren dat ik mij zo voel. Terwijl ik die gevoelens vroeger onderdompelde in drank en daarvoor drugs.

Over gevoelens gepraat, dat blijft af en toe lastig. Maar dat ligt er vooral aan dat ik de afgelopen 10 jaar eerst 5 jaar elke dag geblowd heb en dat daarna ingewisseld heb voor elke dag drinken. Aangezien ik nu 27 ben heb ik in feite nooit goed geleerd om nuchter met gevoelens om te gaan. Daar komt voor het grootste gedeelte de stress ook vandaan maar ik leer er steeds beter mee om te gaan en sta voor het grootste gedeelte van de dagen nu een stuk positiever in het leven en durf vooruit te kijken (en te plannen). 

Dat was het wel voor nu, ik weet dat ik niet veel reageer op mensen, ook niet in andere topics maar ik lees veel, en het helpt me er goed doorheen om jullie ervaringen te lezen. Daarvan te leren hoe jullie je er door heen slaan. Bedankt daarvoor :)

[Pytje]

Fijn Frudge. Je ligt me iets voor (3 maanden net voorbij) en ook ik merk dat het steeds gemakkelijker  wordt. 

[Lonster]

14 uur geleden zei Frudge:

Ik ben nu 3 en een halve maand alcohol vrij en moet zeggen, het bevalt prima.

Heerlijk, zo'n update. Keep up the good work.