Voorstellen

[Pytje]

Ik begrijp de weerstand wel, Nietmeer. Als je de discipline zou hebben om jezelf te straffen en te belonen, dan was dat stoppen met alcohol drinken waarschijnlijk ook al wel gelukt. De straf voor weer en teveel drinken is dat je lever naar de galamiezen gaat, dat het aantal hersencellen schrikbarend afneemt en dat je wellicht een ellendige dood sterft. Als dat al niet werkt, zal dat extra rondje fietsen het verschil ook niet maken denk ik....

[bumperjim]

2 uur geleden zei Nietmeer:

Ik ben op advies van de POH GGZ begonnen met een programma van therapieland over alcohol onder controle. Op zich al de bekende zaken zoals herkennen/erkennen. Doelen stellen etc. Kom ik in het programma bij het hoofdstuk consequenties. Daar wordt voorgesteld om bij trek om jezelf eerst te verplichten tot iets zoals fietsen of een klusje voordat je mag toegeven. Oké tot daar begrijp ik het nog. Daarna moet je dan als je dat drankje toch genomen hebt jezelf straffen met nog een taakje uit je zelf opgestelde lijst. Toen voelde ik een enorme weerstand. Belonen snap ik nog wel maar ik geloof zo niet in straffen! Wat vinden jullie daarvan?

Ben nu een beetje geïrriteerd daardoor. Ik dacht serieus met iets constructiefs bezig te zijn.

Ben ik met je eens. Wat een intense flauwekul, with all due respect. Zo lang drank een beloning blijft, blijf je verslaafd. Doorprikken die mythe. Beloon je maar met iets alcoholvrijs dan hoef je ook niet te straffen. 

18 juni 2018 bewerkt door bumperjim

[Gast]

Ik heb dat programma ook een paar jaar geleden gedaan. Tja, zelfde ervaring. Ik vond het nogal een kleutertje luistergehalte hebben. Was ook door de poh ggz aangekaart. Eerlijk gezegd had ik er niet veel aan. Ik denk dat je zelf al heel goed en constructief bezig bent. En heel positief. Dat vind ik mooi om te lezen. Ik wil ook de focus meer leren leggen op wat goed gaat, en aanvaarden dat er ,zoals jij hierboven schreef, soms dingen in je leven gebeuren die lastig zijn. 

En ik moest wel lachen om wat je schreef over dat stukje fietsen en die fiets die uiteindelijk in de sloot belandt

[Bob]

Ik was er eerst ook nogal lacherig over maar heb bij nader inzien het idee dat de reactie van Kohtje toch wel heel erg veel hout snijdt. In andere woorden uitgedrukt komt het erop neer dat je vooraf een plan B formuleert. Je formuleert een voornemen waarvan je (mede uit ervaring) weet dat het best moeilijk zal zijn je er aan te houden. Bedenk dan ook vooraf ook wat je in dat andere geval doet en leg dat voornemen vast. 

[Nietmeer]

1 uur geleden zei Pytje:

traf voor weer en teveel drinken is dat je lever naar de galamiezen gaat, dat het aantal hersencellen schrikbarend afneemt

Voor mij werkt dat heel goed als straf.

[Nietmeer]

1 uur geleden zei bumperjim:

Zo lang drank een beloning blijft, blijf je verslaafd. Doorprikken die mythe. Beloon je maar met iets alcoholvrijs dan hoef je ook niet te straffen. 

Mee eens, ook dat werkt voor mij goed.

[Nietmeer]

Dankjewel Lente.

[Nietmeer]

21 minuten geleden zei Bob:

Je formuleert een voornemen waarvan je (mede uit ervaring) weet dat het best moeilijk zal zijn je er aan te houden. Bedenk dan ook vooraf ook wat je in dat andere geval doet en leg dat voornemen vast. 

Op dat spoor kwam ik ook uit en het moet iets zijn wat wel heel passend is, haalbaar en ruimte maakt om die positieve afslag weer te nemen. Als het goed is moet dat de ruimte die je jezelf geeft om de fout in te gaan beperken.

Ik stoei er in mijn hoofd nog even mee verder, het helpt al wat om het woord straf(want zo werd het letterlijk genoemd) te vervangen door consequentie en vervolg. Ben nogal gevoelig voor taal en het woord straf heeft vele betekenissen. 

Er komt ineens iets bij me op wat voor mij zou werken. Opbiechten aan...........

[Pytje]

59 minuten geleden zei Nietmeer:

Op dat spoor kwam ik ook uit en het moet iets zijn wat wel heel passend is, haalbaar en ruimte maakt om die positieve afslag weer te nemen. Als het goed is moet dat de ruimte die je jezelf geeft om de fout in te gaan beperken.

Ik stoei er in mijn hoofd nog even mee verder, het helpt al wat om het woord straf(want zo werd het letterlijk genoemd) te vervangen door consequentie en vervolg. Ben nogal gevoelig voor taal en het woord straf heeft vele betekenissen. 

Er komt ineens iets bij me op wat voor mij zou werken. Opbiechten aan...........

Das misschien een goeie... opbiechten aan. Als ik drink schrijf ik dat hier op. Enerzijds omdat ik daar wat aan heb als ik mijn draadje teruglees, maar anderzijds ook omdat ik het mezelf toch wat moeilijker maak als ik aan jullie moet opbiechten dat ik de fles niet heb kunnen laten staan. Het is een motiverende tik op de vingers daardoor...

[Yana]

3 uur geleden zei Nietmeer:

Ga proberen om het wat serieuzer te benaderen.

Met het niet-serieuze heb je mij een groot plezier gedaan, ik zit hier in m'n eentje te schaterlachen, de tranen lopen me over de wangen... heerlijk!

[Nietmeer]

Ja Pytje aan zoiets dacht ik ook.

[Nietmeer]

En ja Yana, met al dat geworstel om niet te drinken heb ik ook wel wat behoefte aan een beetje lachen en relativeren vandaar dat verhaaltje. Geeft me een beetje lucht. Fijn dat anderen er ook van mogen lachen.

[Yana]

Dat opbiechten is volgens mij vooral heel effectief vóórdat je gaat drinken. Als je hier of (misschien nog beter) in real life vertelt dat je op het punt staat om een glas te nemen dan wordt de kans al heel groot dat je het toch maar niet doet.

Verder zie ik het nut nog niet zo erg, ondanks jullie uitleg. Bij trek een klusje doen of rondje fietsen lijkt me zinnig want goeie kans dat de trek daarna wel weer zo'n beetje vertrokken is. Maar jezelf straffen met een taakje als je wel gedronken hebt???
Het zou bij mij eerder andersom uitpakken denk ik, als de straf alleen maar een klusje of een rondje fietsen is (of opbiechten), dan klinkt dat alsof je daarmee je uitglijder weer kan rechtbreien ofzo. Alsof het oké is om te drinken als je daarna je taakje maar doet, het houdt a.h.w. een achterdeurtje open.

Gewoon niet drinken als je besloten hebt om niet te drinken lijkt me een stuk efficiënter. En met een beetje humor naar mijn eigen gespartel kijken helpt me goed, niet te serieus nemen die trek en die malle argumenten.

[Nietmeer]

IDD Yana kan ik me goed in vinden.

[kruidenthee67]

Woeha!

Geen gebrek aan creativiteit...hahahaha! En dat is precies waar ik bij dit soort dingen de mist in zou kunnen gaan..onderhandelen met mezelf en de regels. Ik herken de weerstand...tja...een traject ingaan is ook jezelf ergens aan committen..roept bij mij vaak weerstand op..wat dan op zich weer interessant is.

Wil ik er echt iets aan hebben, dan moet ik door die weerstand heen het wel een kans geven. En daarmee mezelf serieus nemen. Maarre...als het voor jou niet blijkt te werken..skippen, maar wel in overleg een alternatief. Ik heb zo ook een onderdeel uit de online behandeling niet gedaan, maar wel in overleg.  Meestal waren de 'kleutertje luister opdrachten'...toch wel de opdrachten die me veel inzichten gaven 

Straffen..neuh...juist dat zo hard zijn voor mezelf heeft me niets gebracht. Wel eerlijk zijn en uitspreken. Overgave en hulp vragen. Afleiding bij trek..ja, ook wel, alhoewel ik ook echt wat had aan het ervaren van de trek, voelen zeg maar. En dan uitspreken naar partner of een app naar maatje..soort van erkenning, oke de trek is er, maar ik hoef er niet aan toe te geven. Wil ik ook niet want ik heb een besluit genomen.

 

Succes! Enne....humor is ook heel belangrijk 

[Nick]

Hi allemaal. Al vaker hier meegelezen en nu ook 'n account aangemaakt.

Ik ben nu zo'n 4 jaar onderweg met behandeling voor mijn alcohol en drugs gebruik met uiteraard wisselende resultaten.

Wat mij het meest geholpen heeft in al die jaren is om eindelijk te begrijpen wat 'verslaafd' betekent. Heel vreemd eigenlijk, iedereen kent de term maar als je door gaat vragen komt er niet echt 'n duidelijke uitleg. Ja sure, voor lichamelijke verslaving is het relatief simpel; je wordt ziek als je niet gebruikt. Maar die andere vorm van verslaving, de psychische, wat is dat nou?

De reden dat ik dit stukje schrijf is dat ik veel mensen hier zie worstelen met vergelijkbare problemen en ik hoop dat mijn opgedane kennis wellicht iets kan helpen. Vooropgesteld, ik ben geen psycholoog, psychiater of anderzijds 'n professional op dit gebied. Ik ben ondertussen 41 jaar oud en was sinds m'n 15e een regelmatige drinker en drugs gebruiker. Uiteindelijk 2 flessen rode wijn per avond (als ik de dag erna moest werken, anders over de hele dag 'n stuk of 4) en daarbij de hele dag jointjes roken. Daarbij ook periodes van stevig cocaïne gebruik.

Uiteraard was ik me er toen ook best van bewust dat dit geen ideale situatie was en ondernam dan zelf zo af en toe stop pogingen. Maar die hielden meestal niet langer stand dan 'n week of twee. Vrijwel altijd om dezelfde redenen nam ik weer 'n drankje: de verveling, ik was stik chagrijnig of had rust nodig in m'n kop. Het voelde dan ook alsof ik twee weken lang m'n adem had ingehouden, of dat ik al die tijd non-stop 'n marathon had gelopen. Ik móest wel weer gebruiken, kon gewoon niet meer. Maar echt begrijpen deed ik het niet. Hoe kon dit nou? Al die wilskracht van 'n paar weken geleden als sneeuw voor de zon verdwenen.

Wat blijkt nou, hoe vreemd dit ook klinkt, het gebruik is niet het probleem. Ja dat is 'n bizarre conclusie natuurlijk na 4 jaar intensieve therapie. Wat ik daarmee bedoel, het gebruik is een symptoom van een onderliggend probleem; de oorzaak van al dat drank en drugs gebruik. Door de jaren heen zorgt al dat gebruik natuurlijk wel voor (gigantische) nieuwe problemen; financieel, sociaal, professioneel en qua gezondheid. En deze problemen vallen op, deze problemen zijn tastbaar en leiden meestal tot de wens om te gaan stoppen. En aangezien het gebruik de aanleiding van deze problemen zijn, lijkt de oplossing zo simpel: niet meer gebruiken!

Helaas wordt dan vaak de oorspronkelijke oorzaak, het onderliggende échte probleem over het hoofd gezien. Het gebruik was al die tijd 'n poging om dát probleem te managen, je coping mechanisme. Dus als je daar nu mee stopt zal die z'n kop gaan opsteken. Vandaar dat ik dat zo blij ben dat ik eindelijk begrijp wat 'verslaving' is. Het is naar mijn mening namelijk 'n compleet verkeerde naam, het geeft je totaal geen inzicht in je probleem. Men zou het veel beter 'emotie-management-probleem' kunnen noemen. Want dat is het!!! Het niet om kunnen gaan met de alle daagse emoties die bij het leven komen kijken. We hebben 5 basis emoties: blij, bedroefd, boos, beschaamd en bang (alle anderen zoals stress zijn afgeleide van deze 5). En gedurende de dag voel je deze in wisselende mate. Voor mij blijkt dat ik erg gevoelig ben voor wat anderen over mij denken, verschrikkelijk onzeker ben ik (terwijl ik me gruwelijk arrogant deed opstellen altijd, ook weer 'n coping mechanisme; het overcompenseren). Ik had ook nog intens verdriet over het verlies van 'n dierbare maar nooit geleerd hoe ik daar mee om kon gaan. Ik was het type man dat nooit mocht huilen of over z'n verdriet mocht/kon praten. En al die emoties waren te veel om weg te drukken. Onbewust ging mijn hoofd op zoek naar hulpmiddelen. Ik ben nu dus ook veel minder boos op mezelf voor al dat gebruik; het was een overlevingsstrategie en bij gebrek aan 'n gezonde manier van coping had m'n hoofd de alcohol en drugs gevonden.

Dat verklaart ook waarom mijn stop pogingen maar zo kort lukten. Ik kon al die emoties best 'n tijdje onderdrukken maar op 'n gegeven moment worden ze te veel. Daarom voelde het alsof ik die marathon had gelopen want ik was ook echt kéi hard aan't werk, om al die emoties weg te drukken!

Mijn eerste gesprek bij het GGZ zal ik ook nooit vergeten. Zegt die kerel: "je moet meer gaan voelen". Ja daaahaaag, ik voel al veels te veel man!

Wat ie dus bedoelde, je moet je gevoelens actief gaan voelen én daarna op 'n gezonde manier gaan verwerken. Dat klinkt nog simpel genoeg maar heeft voor mij toch 'n jaartje of twee geduurd voordat ik echt begreep wat dat nou precies inhield. Dat hele therapie gebeuren was voor mij 'n hoop geite-wollen-sokken-hippie-shit toestand. Maar man! Wat ben ik blij dat ik er toch mee doorgegaan ben. Bijvoorbeeld, het is alweer 'n tijdje geleden maar heb je enig idee hoe lekker het is om 'm potje te janken?! De ontspanning die ik daar van kan krijgen, de last die er dan van m'n rug valt is met geen liters wijn of kilos wiet te realiseren. Het klinkt echt te simpel om waar te kunnen zijn, al die moeite die ik jaren lang gedaan heb om me te verzetten tegen al die emoties met drinken, blowen, snuiven en zo hard mogelijk op stap gaan, maar wat het beste werkt is ze 'gewoon' over je heen laten komen en dus 'n keer te janken of er met mensen over te praten. Ik kon me nooit voorstellen dat dat zou kunnen werken. Maar ik liep op 'n gegeven moment krom van de spierspanningen en had paniek aanvallen en tijdens zo'n groeps therapie sessie brak ik en hortend en stotend kwam alles eruit. Als ik het niet zelf had meegemaakt had ik het waarschijnlijk niet geloofd maar al die klachten waren gelijk, op dat zelfde moment voorbij!

Het mag duidelijk zijn, mijn mening over die hippie-shit is 180 graden gedraaid. Het heeft mij zo verschrikkelijk goed geholpen, wellicht m'n leven gered. Ik kan het dan ook iedereen van harte aanraden. Het zijn stuk voor stuk aardige mensen. Ze oordelen niet, geven je geen klote gevoel. Ze geven je ook niet op je kop als het eventjes niet lukt of je 'n terugval hebt. Je hoeft ook niet te praten als je niet wil (geloof me, ik heb daar heel wat sessies gewoon met m'n armen over mekaar gezeten en geen woord gezegd). Voor zover ik weet is het voor iedereen gratis, de verzekering betaald. Je hoeft het niemand te vertellen, kunt gewoon 'n keer 'n afspraak maken voor een oriënterend gesprek en daarna beslissen wat je wil.

Poeh, dat is 'n heel verhaal geworden zo. Ik hoop dat ik niet betweterig over kom. Ik wil niemand vertellen wat ie moet doen. Het is mijn ervaring over de afgelopen vier jaar en ik merk dat ik heel erg meeleef met mensen die stoppen met gebruik maar dan zo verschrikkelijk worstelen met al die emoties die dan de kop op steken. Ik ben er ook nog zeker niet. Maar probeer het nu te benaderen als fitness of beginnen met hardlopen: in het begin is dat ook echt klote, je hebt geen conditie, overal spierpijn en wilt het liefste stoppen. Maar hoe langer je ermee doorgaat, hoe beter je er in wordt. Zo werkt het ook met emoties, ik merk dat ik er steeds beter mee om kan gaan. Al zijn er af en toe momenten (verhuizing achter de rug) dat ik merk dat ik dat 'gewicht' nog niet aankan. En ja, dan drink ik 'n paar drankjes en ben in eerste instantie boos op mezelf. Maar gelukkig is er nu wel vrij snel het besef dat ik niet zo steng op mezelf moet zijn. Gewoon weer verder gaan met niet gebruiken, trots zijn op hoeveel beter het al is geworden en vertrouwen hebben dat het steeds beter zal blijven gaan.

Dat was het! Dank jullie voor de ruimte hier.

Sterkte met alles en niet opgeven!

[Nietmeer]

Hoi Nick,

Dat is inderdaad een heel verhaal watje daar verteld. Heel persoonlijk jou ervaring met verslaafd zijn en therapie volgen. Ik herken er zeker heel veel in. Ik denk dat het voor de meeste mensen hier op het forum herkenbaar is, en dat een ieder zijn eigen moeite met gevoelens en lastige zaken heel lang gedempt en verdooft heeft met alcohol/ drugs/ medicijnen of iets anders. Goed dat je het hier opschrijft, anderen kunnen er veel aan hebben om jou ervaringen te lezen. Zou je niet een eigen draadje willen openen in het forum, bijvoorbeeld bij wie is wie? Dan kun je af en toe als je dat wil schrijven over je ervaringen, en reacties van anderen ontvangen. Het is lekker om een uitlaatklep te hebben, en er zijn altijd die momenten dat het even wat minder gaat en dan kun je steun en bemoediging van anderen krijgen. Ik hoop graag meer van je te lezen. Bedankt voor je persoonlijke inbreng en heel veel succes.

[kruidenthee67]

Inspirerend verhaal hier en een goeie Nietmeer, om een eigen draad te openen hier op het forum.

 

Alles valt of staat met de bereidheid om het aan te pakken. En dan komt er ook de ruimte om te leren, te begrijpen, te voelen, en te groeien. Zelluf doen, niet alleen. En hopelijk tot ziens hier op het forum.

18 juni 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Lieselotje]

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of het je nu mee of tegen is gevallen qua ontwenning @Nietmeer Je gaat in ieder geval goed, super blij voor je!
 

[Nick]

Thanks @Nietmeer draadje aangemaakt.

Je had het over handige tips, eentje die me van m'n verblijf in de kliniek in Afrika is bijgebleven: H.A.L.T.

Oorzaken van zucht blijken vaak; Hungry, Angry, Lonely of Tired.

En inderdaad werkt dat vaak bij mij, eventjes eten, iemand bellen of 'n tukkie doen en dan zakt de zucht vrij snel.

 

[Nietmeer]

Fijn Nick,

Als je het handig vindt kun je je post hierboven copy en pasten naar je eigen draad dan hoef je alles niet opnieuw uit te leggen. Veel succes

[Nietmeer]

Hi Lieselotje,

Lief dat je het vraagt. Achteraf viel het nogal mee, ik denk dat de angst er voor het grootst was. Ik slaap nog steeds heel weinig en heb hoofdpijn en voel me bij vlagen doodmoe. Maar het lukt goed om me bezig te houden met heel basale dingen. Gezond eten, drinken en gedoseerde activiteiten. Wandel elke dag een paar uur met mijn hond dat vind ik heel fijn. Ik merk dat nu het puzzelen een beetje begint en de vraag " hoe verder"? 

[Nietmeer]

Vandaag naar de bedrijfsarts, daar zie ik wel een beetje tegenop. Ik ga proberen om het simpel te houden en me niet te laten uitdagen tot uitleggen en verdedigen. Maar te benoemen dat het nu nog even niet gaat.

[kruidenthee67]

Succes met het gesprek Nietmeer.

 

[Nietmeer]

Thanks Thee.