Spring naar bijdragen

Zondag, 7 januari 2018


jowan

Aanbevolen berichten

Hoi dit is pas de 2e keer dat ik reageer...dus niemand zal me nog kennen,ben wel ruim half jaar op dit forum. Gister mn laatste wijntje gehad....ga er voor...maandag starten met refusal .... en dat gaa ik blijven slikken voor zeker een half jaar tot jaar. .... en andere medicatie nog afbouwen,dan kan ik ook gaan afvallen want ben sinds die medicatie 20 kilo aangekomen..... maar vandaag nog even een gezellig dagje maken met de kindjes...om de vakantie af te sluiten... succes iedereen en fijne dag

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedemorgen. Ben al heerlijk geknuffeld door de jongste dochter. Daar kan weinig tegenop, laatste vakantiedag ook hier. Zie erg tegen het werken op. Ben er nog niet merk ik. 

Vandaag ga ik lezen. En genieten van het feit dat ik wel uit ben geweest, zeer laat naar bed, maar fit wakker geworden. Kijk! Heerlijk gevoel. Dat blijft.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dagpact:

jowan

Lars

Francoise 

Kohtje

 

Vandaag ga ik niet drinken. Zo naar het bos met de hondjes en ik hoef niet te zorgen voor een (stiekem) voorraadje voor onderweg.
Dat vind ik toch wel een voordeeltje. Je moet het anders tóch allemaal maar meezeulen..
 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

goeie zonnige morgen frummers,

hier nog zo'n laatbloeier, shame shame.
Vannacht was ik mijn bovengebitje kwijt (1 tand en 1 kies eraan) en ik voelde me net als vroeger toen ik nog dronk;
ik kom me niet herinneren wanneer ik het uitgedaan had, laat staan waar neergelegd. En zonder voortand durf ik vandaag niet te gaan volleyen.
Alle prullebakken leeggekiept in de gootsteen en voorzichtig tussen het groen-afval zitten peuren. Eerst wat lacherig, later sloeg de paniek toe.
Piekerend over tandartsbezoek, onkosten die ik niet kan missen, mezelf uitlachen en in gedachten ook al anderen horen/zien lachen, pfffft. Het
leek wel een boze droom. Rond 2 uur op mijn 3e of 4e ronde door het huis, dit keer met zaklamp, bleek het ding tegen een poot vd bank, er net onder te liggen.
Doordat het licht er niet op viel eerder, tig keer voor niets op dezelfde plek gekeken. Je kunt er maar druk mee zijn he. Maar vooral dat black-outgevoel, daar
was ik echt van ondersteboven. Niet eens door drank dus, maar mooi wel twijfelen of er niet toch iets van Alzheimer aan zit te komen. Nog 1 uurtje wakker op bed liggen lezen en
nu kan ik er weer om lachen. Ouderdom komt met gebreken, en het zal nog wel erger worden met die hersens (of gebrek eraan) van mij. Mooie dag allen voor zover haalbaar!:sun:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ontzettend herkenbaar jane. Moet even heel naar geweest zijn. 

Tegelijkertijd helpt mij ook weer om nóg meer echt begrip te hebben voor hen die dit (al dan niet door drank) dagelijks de hele dag door hebben. Zo'n leven moet vreselijk zijn. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En goedemorgen allemaal. 

Voor t eerst sinds 4 weken weer vanuit de deur en in de zon met koffie. Was t de wind en de regen, of toch ook ikzelf die niet de moeite nam om dat ene momentje van de dag echt te nemen?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik gooi m er toch maar weer even in, met permissie:

2010, groep adb-ers bij elkaar. Praten over alcohol, de gevolgen, het gedoe...

Vraagt er eentje: "En geheugenverlies, had jij daar last van? Dat je je dingen niet meer kan herinneren?"

Jane, volledig oprecht: "Dat kan ik me niet herinneren"

Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Bor:

Sinds m'n heit geheugenverlies heeft kan ik om zulke dingen niet meer lachen. En het wordt steeds erger :(

Zodra je het volledig accepteert kan je er ook weer om lachen en je er ook mooie dingen mee, bor. Dat doet aan t nare ervan natuurlijk niets af. En is ook heel iets anders dan wat de ander ervaart. Daar kan je  niets bij voorstellen. Hooguit na zoiets wat jane vertelt een inieminie beetje. Of het besef dat je je er niets bij kan voorstellen. 

Het is heel heel naar. Vind ik ook hoor. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik meld me droog te kooi, welterusten.

Vanmiddag naar "oude kliniek' gereden. Het was exact vijf jaar geleden dat ik daar 'vrij' kwam. Mijn vrijheid terug kreeg, eigenlijk. Ik veroorloofde mezelf weer de vrijheid om mijn leven op te pakken en er verantwoordelijkheid voor te nemen.
De kliniek als zodanig bestaat niet meer, het gebouw is nu een onderkomen voor 'refugees', asielzoekers, denk ik dan. Er wordt duidelijk heel anders geleefd dan idestijds. Met 47 mensen waar er in mijn tijd 18 waren. Het is voor mij geen bedevaartplaats, dat niet, maar wel een heel markante plek waar mijn leven een heel andere draai kreeg. Ik liep het rondje wat we iedere morgen pleegden te lopen en allerlei beelden kwamen terug. Ik sta versteld van de veranderingen die sindsdien plaatsvonden. En dankbaar, want het is alleen maar ten goede. 
Op die ochtend, 7 januari 2013, werd ik door de hele groep uitgezwaaid op het voorterrein van de boerderij. Mensen zeiden lieve en bemoedigende woorden. Die had ik ook wel nodig, ik was doodsbang dat het eenmaal buiten de veilige bubbel van de kliniek mis zou gaan. Zelfvertrouwen was nog ver te zoeken. Gaande weg heb ik aan mijn programma gewerkt en het geleefd. Mijn vertrouwen is toegenomen. Ik kan de toekomst weer in de ogen zien. Ik leef weer!
Ik kreeg van iedereen een warme knuffel en werd door een van de teamleden op de trein gezet, mijn reis kon beginnen.
Warme, dankbare gevoelens komen boven, emoties ook. Mooi.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...