Pelle drinkt niet meer

[Lika]

Welkom!

[Pelle2]

Goeiemorgen,

Een paar weken geleden was ik druk bezig om manieren te bedenken waarop ik straks toch weer kon drinken. Maar die 'goede' manier heb ik niet kunnen bedenken. En ik geloof ook niet dat dat gaat lukken. Ik heb geen zin meer in de katers, ik vind het te fijn om helder te zijn. En om 's ochtends vroeg en uitgeslapen te kunnen doen waar ik zin in heb. Ik ben een paar kilo afgevallen, voel me fitter. Maar bovenal, ik voel me onafhankelijk van alcohol. Ik maak zelf uit wat ik doe en dat lukt aardig. En ik vind het nog leuk ook!

Toch is er de verleiding van een keertje drinken. Gewoon, even alles laten en me lekker voelen. En ach, als dat eens een keer is neem ik de kater wel op de koop toe. Dat was het idee. Maar als ik me dat voorstel, zie ik een man voor me die verwachtingsvol begint met een eerste glas. Maar hé, dat is snel leeg...een tweede glas... en vervolgens is het nooit genoeg. Er is geen moment waarop ik tevreden ben. Het is pas klaar als ik laveloos in slaap val. Of als de drank op is, maar dat zou jammer zijn.

Elke keer dat ik ergens 'gezellig' een paar glazen mee had kunnen drinken, ben ik blij dat ik helder ben en niet bijvoorbeeld een beetje aangeschoten. Want het enige dat ik kan bedenken als ik een beetje aangeschoten ben is nog meer drinken. En als ik helder ben kan ik nog van alles. Boek lezen, auto rijden, kinderen opvoeden, etc. Of naar bed, want zonder alcohol slaap ik prima.

Drinken met de rem erop is niet aantrekkelijk. Ik zie bij een goede vriend die alleen nog in het weekend drinkt goed hoe zijn geluk in die fles koude witte wijn zit ipv in het leven om die fles heen. Hoe belangrijk die fles is. Met van die gecondenseerde druppeltjes aan de buitenkant, ziet er ook wel mooi uit. Maar het is nep. Voor de gek gehouden door de alcohol.

Ik heb de alcohol losgelaten, daarmee ben ik uit een bubbel gestapt. In die bubbel dacht ik dat ik vrij was, dat ik deed waar ik zin in had. Ik dacht dat alcohol mijn wereld groter maakte. Maar nu pas zie ik hoe groot de wereld werkelijk is, wat er allemaal nog meer te zien is. En dat wil ik niet meer kwijt.

[Pytje]

Nou Pelle, dat staat! Best een doorbraak zo voor de rest van je leven.

Als ik het eens moeilijk heb ga ik deze tekst teruglezen, je verwoordt het prachtig! Dank!

[lady jane]

gecontroleerd drinken bestaat niet volgens mij
als je zoveel controle nodig hebt om te moeten drinken
(alcohol ontremt juist controle☺)
bewijst dat juist je afhankelijkheid
eigenlijk wel triest he, als je het zo beziet
lijkt vrijheid, maar is een gevangenis
 

[Pelle2]

Ik wist natuurlijk wel wat verstandig is, niet-drinken. Maar ik voel nu ook dat wel-drinken helemaal niet gaat opleveren wat ik er misschien een tijdje terug nog wel van verwachtte. Dat maakt het accepteren een stuk makkelijker. Of de verleiding om wel te drinken een stuk minder groot.

Met de liefde gaat het goed .
Zij heeft onze eerste maand niet gedronken, was toen bezig met een maand alcoholvrij. Geen smeermiddel dus om eea 'soepel' te laten verlopen. Die eerste zoen duurde wel even, zeg maar. Af en toe hebben we wel verzucht dat een glas wijn het wel makkelijker zou maken, maar het allemaal 'puur' doen heeft ook zeker wel wat! Je ongemakkelijk en onzeker voelen heeft ook zo z'n charme. En nu drinken we samen niet, wat haar ook prima bevalt. Ze dronk wel, verkeerde ook in groepen waar (veel) gedronken werd. Ik heb haar in 5 maanden misschien 3 keer een biertje zien drinken.

Eigenlijk ben ik heel blij dat we niet drinken. Met een fles wijn wordt het sowieso wel aangenaam. Nu is het leuk, en ik weet zeker dat dat niet door de drank komt!

[Rosee]

Vind het mooi om te lezen. Confronterend ook, want ik heb die stap nog niet gemaakt. Ik drink nu af en toe, kan het nog niet helemaal loslaten. Ik wil geen geheelonthouder zijn en ik wil ook geen probleem hebben met drank. Ik heb nog een weg te gaan ben ik bang. Dank voor je update!

[Lika]

@Pelle2 fijn. Ik sta er vergelijkbaar in denk ik. Voelt goed. Dank voor het delen.

[Pelle2]

Toch even een kort stukje, want elf maanden geen alcohol!

Ik heb wel getwijfeld een maand of zo geleden. Met mijn alcoholvrije leven ben ik heel blij. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen. En het gaat goed, de zorgen die er wel zijn maken het leven juist spannend, die alcoholvrij het hoofd bieden is een leuke uitdaging, stress is er nauwelijks, en ik huppel fris en nuchter door dat leven rond. En toch was ik er vrij zeker van dat ik nog een keer, desnoods één keer, verschrikkelijk dronken wilde worden. Maar wanneer dan, en waar dan, en hoe dan...en vooral ook hoe vaak dan... één keer? Of één keer per kwartaal, per maand...

Ook las ik hier dat verschillende mensen er nog maar een jaar aan vast knoopten. Ja hé, het eerste jaar zit er nog niet eens op en dan al denken aan nog een jaar...inmiddels vind ik dat een prima idee. Niet voor altijd, je weet maar nooit, maar eerst nog maar eens een jaar. Geen nieuwe onderhandelingen voorlopig, duidelijkheid.

Nou ja, ik moet nog een maand, maar toch. Wel fijn om het over een maand allemaal te zien zitten!

(Bovendien ben ik over een maand op vakantie)

 

 

 

 

 

[Pelle2]

Dat is het rare, die twijfel is er helemaal niet meer, het verlangen om toch een keer te drinken is weg.
Betekent dus wel dat dat ook weer opnieuw langs kan waaien...

[Pelle2]

 

[Pytje]

1 uur geleden zei Pelle2:

En toch was ik er vrij zeker van dat ik nog een keer, desnoods één keer, verschrikkelijk dronken wilde worden.

Is dit echt een verlangen of pure nostalgie? Omdat je niet helemaal afscheid wilt nemen van het verleden? Tis net als vrijen met je ex: even heel fijn, maar je moet de beerput daarna wel voor lief nemen.

[Lieke7777]

Gefeliciteerd  met 11 maanden.

 

[Rosee]

Gefeliciteerd met je 11 maanden Pelle! Mijn vriend verlangt er soms naar om nog 1 x met mij dronken te worden/ een xtc pilletje te slikken. Hij zegt dan: wist ik toen maar dat het de laatste keer was. (Qua afscheid nemen ervan) Denk dat het nostalgie is. Ik kan daar niet meer naar terug, het is afgelopen en ik zou er een heel ander gevoel bij hebben dan vroeger. Heb er wel moeite mee dat hij het zo kan missen. Ik ga vroeger naar bed, ben rustiger, voel me soms zelfs tekortschieten. (Hoort misschien op mn eigen draadje dit, sorry) Maar je zegt dat jij die behoefte om nog 1 keer dronken te worden nu niet meer hebt en ik denk dat dat zo werkt, omdat je verslaving weg is.

[Pelle2]

Ik heb wel duizend keer de laatste gedronken, en gerookt ook trouwens. Vaak heel theatraal ook. Uiteindelijk maakt het niks uit wat de laatste was. Als ie niet lekker was is het een reden om het nog een keer te doen, als ie heel lekker was is het ook een reden om het nog een keer te doen. De romantiek slijt er op den duur gelukkig toch wel af.. Als ik op drinkgelegenheden zie hoe er gedronken wordt... en mensen hoor zeggen dat ze alleen drinken omdat het lekker smaakt... ik ben dan gewoon heel blij en ook wel een beetje trots dat ik het feestje kan vieren zonder bier en wijn.

Dat je verandert als je niet meer drinkt kan wel lastig zijn voor een partner lijkt me. Net zoals een drinkende partner lastig is voor iemand die dat juist niet wil, Maar niet drinken en vroeg naar bed gaan lijkt me net zo min tekort schieten als wel een biertje drinken en laat naar bed gaan.

[maartje]

Pelle wat ga je fijn! Ik ben er een van, die er nog een jaar aan vast heeft geplakt. Het geeft me zoveel rust. Ik hoef nooit met mezelf te onderhandelen. Ik drink gewoon niet. Ik begin verslaafd te raken aan het heldere leven: het brengt me zo ontzettend veel goeds, ik wil dat nooit meer kwijt. Ik leer ook elke dag beter om te gaan met tegenslagen of gevoelens waar ik soms even geen raad mee weet. Ik vind het heel fijn om te ontdekken dat ik hiervoor helemaal geen alcohol nodig heb: ik voel helemaal van mezelf! 

Bij mij schiet 't ook nog wel 's door m'n kop hoor: nog 1 keer drinken, of misschien ooit 's 'n paar borrels op een speciale gelegenheid, maar dat zijn gedachten. Een momentopname, ik wil namelijk de uitwerking ervan nooit meer beleven: kater enz, nou ja, je kent ze wel.

Fijn dat het jou ook rust geeft, er nog een jaar aan vast te plakken! Ik gun het namelijk iedereen zo, omdat ik zelf weet hoe fijn het voelt, dit 'nieuwe', onafhankelijke leven. 

[Pelle2]

Net terug van vakantie. Een week lang kamperen, mooi weer en veel bier, wijn en andere dranken. 's  Middags werden de eerste biertjes opengedraaid. Ik had me wel verheugd op een nuchter weekje, maar heb me toch ook wel verveeld. En ja, ook een beetje geïrriteerd. Ook de jeugd die mee was ging grotendeels aan de alcohol. De meesten 18+, maar toch. Het halen vd drank, koud zetten vd drank, het mixen vd drank, het opruimen van de lege flessen elke dag, en het gebrek aan enige discussie over het eindeloze drinken. Om daar zelf over te beginnen, dat voelt wel heel erg als zeuren. Ik heb zelf tenslotte ook altijd enthousiast meegedaan. En dat ik inmiddels niet meer drink, daar is de nieuwigheid wel vanaf. Dus daar begint ook niemand meer over. En op vrijwel de hele camping gaan 's middags de eerste biertjes open en staat er bij het avondeten een fles wijn op tafel. Dat is meteen het probleem (of juist niet) als ik me voorstel om ook eens een dagje mee te drinken. Als dat vandaag gebeurt, dan gebeurt het morgen weer. En daar heb ik helemaal geen zin in.

Dus nee, het was niet moeilijk om niet te drinken. En op vakantie kan prima nuchter. Voor het eerst was ik niet bezig me af te vragen waar 's ochtends de zon op kwam, of ik niet te vroeg met een kater de tent uit zou branden. Maar ik vraag me wel af of ik weer met zo'n groep, deze groep, mijn vrienden, zo, op deze manier op vakantie wil. 

 

[lady jane]

Zeuren, dat maken de anderen er misschien van, omdat ze jou kunnen zien
als zo'n bekeerde die nu het licht heeft gezien. Zijzelf ervaren zich misschien helemaal
niet als probleemdrinkers. Voor jou kan het zijn dat je uit vriendschappen groeit zo.
Maar misschien dat het de rest van het jaar wel loont de vriendschap te onderhouden
en dan kun je selectief kiezen wanneer wel en onder welke omstandigheden niet.

Het klinkt vooral wat eenzaam in zo'n gezelfschap Pelle.

[Pelle2]

Misschien wel eenzaam, maar ik weet niet of ik dat erg vind. Ik vind de afhankelijkheid van alcohol die ik zie zielig. Vooral omdat het elke dag hetzelfde gaat. En daarin sta ik alleen. Ja, wel eenzaam dus. Er zijn wel meer mensen bezig met minder drinken, maar tijdens het drinken even niet.

En ja, ik mis wel de aansluiting. De roes waarin je samen belandt (en waarvan je een dag later de helft nog maar weet). Het meelallen lukt nog wel, maar het is nuchter allemaal wat minder groots en meeslepend.

[Rosee]

Ik vind dat zelf een heel eenzaam gevoel. Zelfs als alcohol geen issue meer voor je is, ontkom je er niet aan om er mee bezig te zijn als het continu aanwezig is. Merk dat ik er boos van word (waarom eigenlijk?) Waarom is dat spul overal, is dat zo noodzakelijk om te ontspannen en  plezier te hebben? Wat een triestheid eigenlijk. Het roept weerstand in me op.

[Lieke7777]

Lijkt mij ook  erg alleen als daadwerkelijk de gehele tijd om alcohol drinken en de voorbereidingen  er van gaat.

En logisch eens was je er zelf ook bij ' en nu heb je er voor gekozen om dit niet te willen.   Vind het dapper  dat je op deze manier  je vakantie  doorgekomen  bent en je aan je eigen  afspraken gehouden  hebt de eerste  niet  te gaan nemen.  

Heel normaal om dan tot de conclusie te komen  of als je de keus hebt dit nog een keer te willen .

[Lika]

Ik kan die eenzaamheid ook ervaren af en toe. Bïj bepaalde gelegenheden heb ik minder aansluiting. Dat is zo. Ik heb andere activiteiten ontwikkeld. 

[maartje]

Herkenbaar ook voor mij pelle. Ik begin er soms ook "wat van te vinden". Afgelopen jaar ook met een groep vrienden weggeweest die Veel(teveel) drinken. Ik zag het voor mezelf als een soort experiment: hoe ga ik het ervaren, nou ja, je kent 't wel. Op dat moment vond ik het prima te doen,en zowaar gezellig ook. Nu denk ik: nee. Ik wil dat niet meer. 

Dat vind ik ergens verdrietig. Een afscheid. Eenzaam ook. Maar eerlijk is eerlijk: ik wil niet meer dat drank mijn gezelligheid maakt. En voor hen is dat nou eenmaal wel het geval. Ik wil dat mijn omgeving en ik de gezelligheid maakt. En dat past voor mij helaas niet meer bij hoe ik dat eerst zag. 

En eerlijk: gezelligheid koppel ik in mijn hoofd nog steeds wel eens aan drank en andersom. Een hardnekkige gedachte die soms nog wel eens voorbij vliegt. Stom! 

[Gryhe]

Op 2-8-2020 om 09:28 zei Cleo66:

Ja pelle,  je 'ontgroeid'  je 'peer' groep  wanneer je stopt met alcohol. Dat ervaar ik hier ook .  Alcohol is zo'n belangrijk onderdeel van de maatschappij.  En dan vooral op zo'n camping.   Knap dat je niet gezwicht bent . 

Mis je ook niet de aansluiting op den duur , wanneer iedereen om je heen in de 'lal' modes is beland?

Ook herken ik in je verhaal , dat werkelijk niemand nog vraagt naar het feit dat je niet meer drinkt .   

 

Nou Cleo, daar dreun je de spijker toch wel zó hard op z'n harses, dat ie er plat van wordt. Ik deel en ervaar het ook zo. Mensen die het hardst staan te schreeuwen en te wijzen dat je drinkt,  zullen zich nooit afvragen waarom het is, waardoor het is gekomen en staan niet open wat aanleidingen kunnen zijn. Nee wijzen, schreeuwen en maar kritiek op alle mensen hebben wat ze fout gedaan hebben. Maar het lef hebben om eens spiegel voor zich te houden en naar zichzelf kijken en te bekritiseren, dat lukt ze niet.

[lady jane]

zoals ook wij (ooit) zijn andere drinkers
ook voornamelijk met hun eigen drinken bezig.

[Pelle2]

Vanmiddag bedacht ik opeens: ben ik niet gewoon 30 jaar lang gewoon heel moe geweest door al die alcohol?! Dat daarom zo veel zo moeizaam ging. Zo afwachtend, zo weinig initiatief, zo veel voor me uitgeschoven, zo veel plannen niet uitgevoerd of afgemaakt.

Ik denk wel eens, dat een keer weer wat drinken wel lekker zou zijn. Ruim een jaar niet, dat was toch de termijn die je minstens moet wachten voordat het enige kans van slagen heeft af en toe weer alcohol te kunnen drinken. Zo is mij ook ooit gezegd en zo lees ik nog steeds regelmatig hier op het forum. Dat jaar zit er inmiddels al een tijdje op, Maar wat wil ik dan? Een verlangen naar iets dat toch niet gaat komen na een paar biertjes. Dat verlangen was er altijd, en kon geloof ik alleen gesmoord worden door veel drank. Zo veel, dat ik niet goed meer wist wat ik deed. Vroeger voelde het romantisch, avontuurlijk ook, met drank op de nacht in, niet weten waar die je brengt. Nu lijkt het doelloos.

Maar goed, ik ben ruim een jaar verder en heel trots dat ik al die tijd niet heb gedronken. Heel tevreden ook met wat ik allemaal doe en meemaak op dit moment. En als ik mensen zie drinken, vind ik ze niet aantrekkelijker. Het heeft eerder wat zieligs. En ik heb al helemaal geen zin in de kater. En toch denk ik dat ik wel weer eens een biertje zou willen drinken. Eentje dan misschien. Zou dat kunnen? Een keer? En dan weer heel lang niet? Ik durf het risico eigenlijk niet te nemen. Ik heb er ook geen tijd voor. En het ideale moment komt maar niet. Maar een ideaal moment is misschien ook wel leuker zonder alcohol. En niets lijkt me zo veel makkelijker dan iets. Maar toch, het zou zo maar kunnen, een keer, een biertje.