lady jane

ja lach jij maar, het uitdeuken, zowel als erop gaan liggen haalt je gelijk uit de kop(zorgen)
en al snel een weldadig gevoel door de actieve doorstroming, en ik glijd als vanzelf naar dromenland.
Als mn lijf op mn zij wil, dan word ik wakker natuurlijk en rol er heel voorzichtig af, schuif de boel aan de kant
en slaap heel diep verder. Sommige mensen worden er juist onrustiger van en dan kun je beter overdag erop
en het bij 15/29 min. houden als een meditatie. sommige yogavormen gebruiken ze na de oefeningen.
Bij mij ligt hij standaard in bed naast me of hangt aan het hoofdeinde.  Ik gebruik m nog sporadisch.

Goedemorgen lieve mensen,
per zijn een paar kanjers die een extraatje verdienen
@lady jane 
@bolletje onze vrolijke bol, maar zit soms ook effe niet mee 
@Toos mooi dat je er weer voor gaat, enne jij kan het hè! 
 
@Yvonne voor de altijd heerlijk verse koffie in de morgen  wat zouden we zonder moeten 


mooie dag allemaal

goeiemooiemorgen frummers
5 uur geslapen, eruit voor pillen en wc
en weer terug gegaan en nog n uur gepakt
ik ben weer een tevreden mens

Goedemorgen!
Ik begin de dag dankbaar, ik ben trots op mezelf dat ik gisteren toch mijn korte meditatie heb gedaan en daar ben ik meteen door in slaap gevallen. Wel weer 10x wakker maar het is een begin!
Lady Jane wat rot dat je zoveel pijn hebt, hopelijk gaat het snel wat beter!
Hebben jullie leuke plannen dit weekend? Het zou prachtig weer moeten worden, ik ben er aan toe!

Het hier schrijven geeft mij ook veel steun @Prana
delen is helen , van Rudy, helpt mij echt.

Ja ik ben herstellende
(beter om niet ziek te zeggen)
Radslag
Dankjewel 

Auto weggebracht, kinderen net op bed en ik lig weer in bad ipv te gamen zoals vroeger (vorig jaar). 
Ik ben blij dat ik niets meer gebruik, beste ooit, wat me is overkomen. Nouja het 'overkomt' me niet. Het 'Luik' in mijn hoofd blijft nog steeds gesloten en er is niet echt trek zoals eerder. 
Er is wel iets in me, wat het er niet mee eens is, de korte termijn-ik. De lange termijn-ik heeft nog steeds de overhand. 
Vorige week wel een fuck-it-allemaal, naar de kloten gaan, idee gehad toen ik de offerte kreeg van de auto. Maar die was nog steeds niet te vergelijken met de trek waar ik altijd van verloor.. 
Ik durf te zeggen dat ik me best stabiel voel ook al ben ik me heel erg bewust van allemaal verschillende 'spanningen' in mijn hoofd die ik tot nog toe in toom hou met:
Hardlopen, fitness, bootcamp, wandelen, sauna, baantjes trekken, motor rijden en sociale afspraken en de uitlaat klep bij mijn zus. 
Mezelf fysiek moe maken werkt erg goed, thuis op de bank zitten vind ik nog steeds erg moeilijk als ik 8 dagen geen kinderen heb. Dan moet ik van alles, mijn energie van de spanningen moet eruit. 
En wetende dat dit het pad is wat ik de rest van mijn leven ga bewandelen. Want het andere leven maakt mij alleen maar ongelukkig

Goedemorgen
dagpact:
Fonny
Prana
@lady jane heel veel sterkte met alles. En het heeft veel indruk op me gemaakt wat je laatst hier gedeeld hebt. Dankjewel voor wat je doet, je bent voor mij echt een steun.
Fijne vrijdag allemaal 

Hartelijk gefeliciteerd met je drie nuchtere jaren, @Gekko. Dat heb je hem toch maar mooi geflikt.
Nog maar een vierde jaar doen? Laat het ons weten.
Ook applaus voor @Koala84, @Francoise en @BamBam.

wat zijn we soms ongeduldig he.
Maar slaap is belangrijk, dus blijven zoeken maar.
Mij hielp een fakirmatje, bedoeld als meditatiemanier,
maar ik viel er op in slaap. Na 1 jaar slecht na het stoppen.
Voor mij was dat een keerpunt. Maar hoe lang het zal duren
is voor iedereen verschillend dus. Momenteel slaap ik niet door pijn,
en vandaag aan de paracetamol, ook uit wanhoop om weer gezond
te kunnen slapen. we geven niet op in elk geval.

04-04-2024
mooie datum zie ik nu
3 jaar en 3 maanden 
veel gebeurd. het eerste anderhalf jaar vond ik het moeilijkst. De confrontaties met mezelf, de verdronken emoties. 
Het is tot rust gekomen.
Drank is geen optie, ik denk er niet meer aan, ik mis niets. 
Van het één kwam het ander. 
Ik heb mijn eetpatroon ook omgegooid. van mijn 15de tot mijn 40 ste was ik vegetariër. Daarna at ik af en toe vlees en dan alleen biologisch. 
Vanaf 8 januari 2024 ben ik helemaal veganistisch gaan eten. Om eens uit te proberen hoe dat bevalt.
nav aantal documentaires en boeken. 
Dierlijke eiwitten zijn niet zo goed voor ons mensen. In de jaren 70 vorige eeuw was vegan geen optie. Tenminste niet voor mij. De melk moet motor zat er goed ingebakken met Joris Driepinter. En ik vond kaas gewoon erg lekker. 
mee gestopt en ik voel me beter dan ooit. Weg depressie, weg kilo's, weg vermoeidheid 
Dat is dus nu ook klaar, voor mij geen vlees, vis, eieren, melkproducten geen kaas. 
Ik mis niets , ik win alleen maar....
Fitter dan ooit, ik slaap goed, mediteer en doe yoga. Het power flower (flower power) meisje dat ik toen was en dan nu in de overtreffende trap. Paard rijden, drummen en sinds een jaartje bare foot loper. 
Wat stoppen met drinken mij oplevert
Groeten!
 

Vandaag gaat mijn derde week AV starten. Behalve het slapen vind ik het goed gaan. 
Natuurlijk komt die snak regelmatig voorbij. Dan ervaar ik verschillende emoties. Het smoezenboek opent zich alsof er een duiveltje op mijn schouder is komen zitten (dat is de wijnheks denk ik)... maar het is net alsof er een oude pllaat wordt afgespeeld... een plaat die ik al héél  lang zat ben.. op uitgekeken zeg maar. Steeds datzelfde riedeltje.
Dus ik zit het uit en zet daarna mij nieuwe plaatje op; Ik neem nog eens door waarom ik geen alcohol drink en waarom ik dit nóóit meer drink. En daar komt mijn échte gevoel weer terug drijven naar de oppervlakte. Ik voel me geduldig, krachtig, eerlijk, verstandig en fijn.. ik ben ok. 
En zo ga ik van dag naar dag. En vanaf nu van week naar week! 
Er dwars doorheen. :-)

Ik vind je toch zinnige dingen zeggen @lady jane, je eigen advies aan mij: blijven delen.

zalig die outtro

Goedemorgen allen! Eenmaal wakker lukt het mij de laatste tijd niet meer om om te draaien en door te slapen. Te veel gedachten buitelen door mijn hoofd en vragen om voorrang. Vandaag naar werk. To do lijstje gisteren al gemaakt. Dus gemakkelijke start. 
dagpact
Maja

Applaus voor @Roos33 en @lady jane.

goeiemooiemorgen frummers
Ja @Yvonne vreselijk veel pijn. Maar ik mag van mezelf kreunen en steunen en blazen.
En ook al is het erger dan vorige keer, ik weet nu wel beter dan toen wat goed is, dus ik
blijf bewegen en kan dan door de pijn heen toch best veel doen. En @bolletje daardoor
heb ik nu op de 2e nacht al op mijn goede zij gelegen en hoefde er niet uit tussendoor, dus
dat scheelt ook weer pijn. En ik houd me steeds voor; wat ik heb gaat over, wat een luxe is dat!
Vanavond even naar de volleymeiden lopen of fietsen, even samen rouwen en als zij dan aan
de training beginnen mag ik lekker spijbelen. De uitvaart is maandag, en dan zien we elkaar weer.
Het gaat verder hardstikke goed hier. En straks waardeer ik gezond zijn weer nog meer. 

@Kohtje gecondoleerd
Prachtige leeftijd, als het niet te veel kost aan ziekte/aftakelen.
En het blijft je moeder he. sterkte.

het is vandaag wereld autismedag lees ik net op ad.nl
 

Even een knuffel voor jou @lady jane Ik ben ook moeder van een kind die niet in het "gewone plaatje" past en daardoor het leven lastig vindt. Als ik dit lees dan voel ik zo met je mee, het is mijn grootste angst. Nu is ons lieve kind nog zachtaardig en een en al goedheid maar ik zie de frustratie groeien en ik begrijp zoveel niet wat ik bij mijn andere kind wel snap. We doen veel leuke dingen en zoveel mogelijk wat in het straatje past maar het is moeilijk en het maakt me met vlagen bang voor de toekomst Het houden van gaat hier wel even makkelijk en ik hoop dat beide zich even geliefd voelen. Gold dat ook maar voor begrepen worden...
Wat fijn dat jullie nu met zijn drieën er over kunnen praten met begrip voor en naar elkaar. Dat hebben jullie maar mooi samen bereikt. En dat je er soms nog verdrietig om bent lijkt me heel normaal. 
 
 

En....hardangervidda in de winter: gedaan. Eindelijk. Wát een ervaring. Dat ik het durfde. Dat ik het wilde. Dat ik het daarom deed. Ooit niet, nu wel. 
Leegte pur sang. 
 
Het gaat misschien altijd langzamer dan ik plan of wil of wens, maar het gaat wél gewoon.... 

@lady janeik heb je verhaal net gelezen en het kwam zo ontzettend bij me binnen hoe zwaar dat moet zijn geweest. Bewonderenswaardig hoe jullie eruit zijn gekomen. 
 
En @Robertoik lees hier nu al lang, maar ik begrijp niet waarom je je pijlen op @lady janericht. Wel lees ik dat zij graag wil dat je ermee stopt. Kun je dat dus doen?
@Kohtje gecondoleerd. En ja. Wat fijn om dan nuchter te zijn. 
 
En @jopiegoed je te lezen!! Niet te geloven wat je doet. Tenminste niet voor mij…. Ik kijk nog steeds naar elke buschauffeur of dat niet misschien jopie is. Maar dat is inmiddels ‘long time ago’…..

Bravo @Pinkman, bravo @Nun!

Nou toevallig heb ik afgelopen zaterdag heel uitgebreid alles besproken  met zoon, wat ik hier tegen kom met jou Roberto.
En naast het feit dat ik erg veel te maken heb  (en professioneel gehad in mijn werkzame jaren) met autisme,  is er veel wat
ik er niet van begrijp en ook niet kan begrijpen. Zoals andersom ook trouwens. Mijn zoon heeft zich andersom ook
door schade en schande wijzer, moeten verdiepen in de andere kant hiervan.
Wat mij het meeste bij is gebleven is zijn uitleg hierover; Mam als jij in een bepaalde tijdspanne 900 mensen tegen komt
met wie je al dan niet sociaal omgaat, of communiceert dan kom ik in diezelfde tijd misschien 10 mensen tegen. En met die 
10 mensen heb ik heel andere gesprekken dan met jou en jullie soort. Dit raakte mij heel erg diep. Ik wist al van zijn wanhopige
en moeilijke jaren vooral in de puberteit. Hoeveel hulpverleners de plank missloegen in hun onkunde autisme te begrijpen.
Natuurlijk zijn wij allemaal te goeder trouw en doen we ontzettend ons best. Zeker als machteloze ouder van kinderen met autisme.
Toen ik hem ooit vroeg wat het beste/mooiste jaar van zijn leven tot nu toe was, antwoordde hij tot mijn verbijstering (en enigszins
ook teleurstelling); het jaar bij de........................ instelling waar wij hem moesten laten opnemen toen hij thuis niet meer kon blijven, 
omdat hij een gevaar voor zichzelf was gebleken. Na uitleg hierover kon ik er anders naar kijken. Hij was daar tussen andere kinderen, allemaal
buitenbeentjes, velen gepest net als hij, sommigen crimineel geworden, suicide, medicijnen, in de isoleer enz enz enz
Maar de eerste periode haat naar ouders die hem hadden verraden, die hij weken geweigerd heeft te willen zien, eenzaamheid enz enz enz
Zijn zus heeft nog therapie over die periode omdat ook zij heeft geleden onder hem, en onder het feit dat onze aandacht zo vaak naar zijn
problemen gingen en ook zij tekort kwam. 
Het is zo wezenlijk belangrijk hoe hij, zij en ik nu volwassen, en zonder verwijten met elkaar in gesprek kunnen. Maar we kunnen het verleden niet ongedaan maken.
Het heeft ons niet gedood, maar het heeft lang geduurd eer de wonden genazen, en nog steeds jeuken de littekens hierover wel eens.
We hebben allen in het gezin verslavingsproblematieken aan opgelopen. elk op andere vlakken. En zijn pas nu zover dat we die zo goed als haalbaar is
onder de knie hebben. En wat zijn we sterk geworden. En wat ben ik trots, op hem, op haar en soms ook op mezelf en exgenoot. Want het was en is niet niks.
Om salon-alcoholist genoemd te worden @Roberto deed pijn. Ik kon er ook om lachen trouwens want ik voel me geen alcoholist en nooit zo gevoeld ook.
Maar jouw op mij gefixeerd geraakte zinnen slaan ook nergens op vanuit mijn invalshoek. En wat zoon wel weet lijk jij nog niet te kunnen zien. Hij heeft een volwassen manier van reageren en bij jou herken ik het puberale stuk wat hij had van 13-17 jaar ongeveer. Hij voelt zich geen slachtoffer meer, hoeft zich niet af te zetten naar al die mensen die hem niet begrijpen en erkent dat hij ons/anderen ook niet begrijpt. Maar doet heel erg zijn best om wel empatisch te zijn. Ook al praat hij meer in cijfers dan in gevoelens en emoties. Zoals ik ook bij @Francoise lees en zie. En zoals jij het nodig hebt om over massages met happy ending te schrijven, je dominant "eisen" dat men jouw manier van structuur volgt met puntjes en rijtjes voor een dagpact, dat is jouw behoefte. Structuur is voor iedereen goed. Maar ziet er voor iedereen weer anders uit. Ook voor mensen met autisme, want ook zij zijn uniek. Net als "gewone" mensen met hun eigen eigenaardigheden, rugzakjes, verslavingsproblematiek en omstandigheden.
Dus houd alsjeblieft op met dat vergelijken en afzetten tegen anderen. Het is zo makkelijk om schuld ergens anders te leggen, maar wij kunnen elkaar niet veranderen, dus we kunnen beter proberen er het beste van te maken hier en elders.
Autisme hebben, geen autisme hebben, beide zijn geen verdienste, beide hebben ook prachtkanten, maar ook mindere.
amen. sorry voor dit lange stuk, maar dit zit me al heel lang héél hoog. En nu hoop ik er klaar mee te zijn hier.
 

Nou toevallig heb ik afgelopen zaterdag heel uitgebreid alles besproken  met zoon, wat ik hier tegen kom met jou Roberto.
En naast het feit dat ik erg veel te maken heb  (en professioneel gehad in mijn werkzame jaren) met autisme,  is er veel wat
ik er niet van begrijp en ook niet kan begrijpen. Zoals andersom ook trouwens. Mijn zoon heeft zich andersom ook
door schade en schande wijzer, moeten verdiepen in de andere kant hiervan.
Wat mij het meeste bij is gebleven is zijn uitleg hierover; Mam als jij in een bepaalde tijdspanne 900 mensen tegen komt
met wie je al dan niet sociaal omgaat, of communiceert dan kom ik in diezelfde tijd misschien 10 mensen tegen. En met die 
10 mensen heb ik heel andere gesprekken dan met jou en jullie soort. Dit raakte mij heel erg diep. Ik wist al van zijn wanhopige
en moeilijke jaren vooral in de puberteit. Hoeveel hulpverleners de plank missloegen in hun onkunde autisme te begrijpen.
Natuurlijk zijn wij allemaal te goeder trouw en doen we ontzettend ons best. Zeker als machteloze ouder van kinderen met autisme.
Toen ik hem ooit vroeg wat het beste/mooiste jaar van zijn leven tot nu toe was, antwoordde hij tot mijn verbijstering (en enigszins
ook teleurstelling); het jaar bij de........................ instelling waar wij hem moesten laten opnemen toen hij thuis niet meer kon blijven, 
omdat hij een gevaar voor zichzelf was gebleken. Na uitleg hierover kon ik er anders naar kijken. Hij was daar tussen andere kinderen, allemaal
buitenbeentjes, velen gepest net als hij, sommigen crimineel geworden, suicide, medicijnen, in de isoleer enz enz enz
Maar de eerste periode haat naar ouders die hem hadden verraden, die hij weken geweigerd heeft te willen zien, eenzaamheid enz enz enz
Zijn zus heeft nog therapie over die periode omdat ook zij heeft geleden onder hem, en onder het feit dat onze aandacht zo vaak naar zijn
problemen gingen en ook zij tekort kwam. 
Het is zo wezenlijk belangrijk hoe hij, zij en ik nu volwassen, en zonder verwijten met elkaar in gesprek kunnen. Maar we kunnen het verleden niet ongedaan maken.
Het heeft ons niet gedood, maar het heeft lang geduurd eer de wonden genazen, en nog steeds jeuken de littekens hierover wel eens.
We hebben allen in het gezin verslavingsproblematieken aan opgelopen. elk op andere vlakken. En zijn pas nu zover dat we die zo goed als haalbaar is
onder de knie hebben. En wat zijn we sterk geworden. En wat ben ik trots, op hem, op haar en soms ook op mezelf en exgenoot. Want het was en is niet niks.
Om salon-alcoholist genoemd te worden @Roberto deed pijn. Ik kon er ook om lachen trouwens want ik voel me geen alcoholist en nooit zo gevoeld ook.
Maar jouw op mij gefixeerd geraakte zinnen slaan ook nergens op vanuit mijn invalshoek. En wat zoon wel weet lijk jij nog niet te kunnen zien. Hij heeft een volwassen manier van reageren en bij jou herken ik het puberale stuk wat hij had van 13-17 jaar ongeveer. Hij voelt zich geen slachtoffer meer, hoeft zich niet af te zetten naar al die mensen die hem niet begrijpen en erkent dat hij ons/anderen ook niet begrijpt. Maar doet heel erg zijn best om wel empatisch te zijn. Ook al praat hij meer in cijfers dan in gevoelens en emoties. Zoals ik ook bij @Francoise lees en zie. En zoals jij het nodig hebt om over massages met happy ending te schrijven, je dominant "eisen" dat men jouw manier van structuur volgt met puntjes en rijtjes voor een dagpact, dat is jouw behoefte. Structuur is voor iedereen goed. Maar ziet er voor iedereen weer anders uit. Ook voor mensen met autisme, want ook zij zijn uniek. Net als "gewone" mensen met hun eigen eigenaardigheden, rugzakjes, verslavingsproblematiek en omstandigheden.
Dus houd alsjeblieft op met dat vergelijken en afzetten tegen anderen. Het is zo makkelijk om schuld ergens anders te leggen, maar wij kunnen elkaar niet veranderen, dus we kunnen beter proberen er het beste van te maken hier en elders.
Autisme hebben, geen autisme hebben, beide zijn geen verdienste, beide hebben ook prachtkanten, maar ook mindere.
amen. sorry voor dit lange stuk, maar dit zit me al heel lang héél hoog. En nu hoop ik er klaar mee te zijn hier.