Pytje

Helemaal eens @lady jane. Zolang we elkaar niet de maat nemen hier - en dat gebeurt volgens mij nauwelijks - blijft het zinvol om te komen. Ik heb die spiegel wel nodig, ik heb het nodig om verantwoording naar mezelf af te leggen, om eerlijk naar mezelf te zijn. En dat gaat toch beter als ik het niet in mijn kop rond laat zingen.

Het is volgens mij totaal niet relevant om te bespiegelen wat veel en wat niet veel is. Iedereen op dit forum zoekt een weg om Alcohol de Baas te worden, toch? Voor de meesten betekent dat dat ze niet drinken, voor sommigen dat ze af en toe drinken en voor weer anderen dat ze de hoeveelheden die ze nemen, beperken.

Marianne, welkom! Je klinkt heel eerlijk en verdient het om alle mooie dingen die nu op je pad zijn gekomen te behouden. Die andere vriend - de drank - blijft misschien nog even op je schouder tikken, maar je hebt teveel om op het spel te zetten, toch?

@SanMiquel en @Rosee, het gaat wel goed hoor. Ik dronk me inderdaad in het verleden niet laveloos, ook al omdat ik voor die tijd al in slaap was gevallen. Het ging ook heel lang goed met 2 tot 3 glazen per dag, totdat Corona kwam en ik mijn structuur kwijt was. Waar ik steeds meer achter begin te komen, ik schreef het ook al in het begin, is dat structuur voor mij allesbepalend is. Dingen moeten duidelijk zijn. Ik drink niet of ik drink 2 glazen per dag; het geeft me hetzelfde soort van gevoel. Als het voor mezelf maar duidelijk is. Ik ben nu erg bezig met de woorden van @knakker: je moet iets kiezen dat bij je past en daar dan ook voor gaan. Ik ben me ervan bewust dat alle andere varianten veel energie kosten en blijven kosten. De afgelopen vier maanden hebben me tot nu toe in ieder geval opgeleverd dat ik veel meer ben gaan sporten en dat ik dat - nooit gedacht - als heel prettig ervaar. Dat is voor mij een enorme winst.

Dankjewel @knakker. Hier heb ik wel iets aan. Vooral over dat bedenken wat echt bij mij past. Dat lijkt mij een heel goed begin. Ik begin altijd met stoppen als ik mezelf heel erg de keel uit hang. Op het moment dat vertrouwen in mezelf nul is en ik mezelf nog eens een periode extra vol heb gepropt met drank om dichterbij het punt van absolute walging te komen. Die beelden blijf ik mezelf dan een aantal maanden voorhouden. Ik moffel, zoals jij zegt, de meer aangename kanten weg want die kan en mag ik dan niet voelen. Na een paar maanden voel ik me weer beter, het vertrouwen is hersteld en er is meer ruimte voor die positieve kanten (in mijn geval twee dingen: ik slaap beter en ik vind een goed glas wijn ook gewoon lekker). En dan slaat de twijfel toe. En zo blijf ik zwalken van het ene uiterste naar het andere. Een rationele beslissing op basis , gemaakt ergens tussen die uitersten in, zoals jij die voorstelt, heb ik nooit genomen. Heel veel dank voor dit inzicht!

Nee, ik geloof dat het zich langzaam opbouwt. Een aanleiding is wel dat ik steeds minder goed inslaap. Lig vaak nog een paar uur naar het plafond te staren. Daar had ik nooit last van toen ik wel alcohol dronk. Toen ik jonger was had ik dat ook en ergens ben ik bang dat dit weer zo blijft. In die uurtjes begint het denken aan alcohol weer. Overdag is dat weg, maar met steeds meer moeite. Dat bedoel ik met "het bouwt zich op". En dan gaat de knop in een keer om. Weet ik niet meer wat tegen wat opweegt. Nu even niet, maar eigenlijk weet ik het wel natuurlijk en eigenlijk zou ik ook een andere manier moeten vinden om met mijn slapeloosheid om te gaan. Ik voel me niet hopeloos momenteel. Ik heb veel gewonnen tot nu toe en heb veel meer vertrouwen in mezelf dan een paar maanden geleden. Zit nu even in een kleine alcoholidentiteitscrisis, maar ik ga het gewoon weer oppakken hoor!

Ja, dat zou ik wel moeten doen misschien. Ik dacht deze keer ook echt dat ik dat bereikt had. Hoewel ik dus wel voelde dat ik niet op het jaarpact zou willen, daar zat nog een escape. Maar hoe doe je dat, zo'n achterdeur dichttimmeren. Er is toch altijd wel een manier om hem weer open te krikken?

met die woorden bedoel ik dat ik al vaker op dit spoor heb gezeten. Ik ken mezelf als iemand die het op de lange duur niet volhoudt. En dan weer opnieuw begint aan het hele proces. Ik kan gewoon heel moeilijk afscheid nemen, ben een beetje de Heintje Davids in de alcohol denk ik. Ik zou niet weten hoe ik iets had kunnen doen toen ik het aan voelde komen. Het wordt dan een enorm gevecht in mijn hoofd, het moment waarop ik wel ga onderhandelen, terwijl ik weet dat ik dat juist niet moet gaan doen...

Zo ken ik mezelf weer.... eergisteren en gisteren een glas wijn gedronken. Ik moet daar ook bij zeggen dat het er de hele week al aan zat te komen. Het is zoals de vorige keren eigenlijk. Een tijd niks en dan toch weer - welliswaar matig - beginnen. Dat matige kan ik vrij lang volhouden, dat weet ik ook al van mezelf. Het is niet zo dat alle neuronen in mijn hoofd feest gaan vieren en dat ik dan aan grote hoeveelheden begin. Dat maakt het ook zo moeilijk denk ik. Ik kan echt wel genieten van dat glas. Maar tegelijkertijd heb ik mezelf al vaak genoeg bewezen dat het op den duur dan toch weer meer wordt. Ik weet het even niet eigenlijk...

Wat bedoel je hiermee Bor?

Dank je Kruidenthee. Ik ben dus nu ook een augurk in jouw beeldtaal. Daar ga ik eens even op kauwen.. figuurlijk dan.

Helemaal prima Rosee. Ik denk dat we juist leren door de verhalen van anderen. Dat van mezelf ken ik inmiddels wel!

Zeker een dingetje. Soms helpt het om jezelf wat minder bloedserieus te nemen. Niet alleen wat ADB betreft trouwens

Christoffer vroeg me hier wat ik bedoelde met de woorden "ADB is een proces". Mijn antwoord werd een persoonlijk verhaal. Vandaar nu ook even op mijn eigen draadje. "Ik verwijs daarmee naar mijn eigen proces en naar dat van bijna alle mensen die ik hier op het forum tegenkom. De eerste keer stop je met drinken en kom je meestal tot de conclusie dat het eigenlijk wel meevalt en dat het je beter doet voelen dan je ooit had durven hopen. Op een gegeven moment heb je de door jou gedefinieerde periode gehaald (een maand, drie maanden, een jaar, maakt niet uit) en dan wil je toch nog eens voorzichtig proberen hoe die toenmalige vriend er nu uitziet en nu proeft. Vaak ben je snel terug bij af. Om dan opnieuw afscheid te nemen. En het een tijdje later nog eens te proberen. Heb ik het nog niet over wat je intussen allemaal aan vrolijkheid of diepe ellende tegenkomt, waardoor de fles ook weer gaat lonken. Om mezelf als voorbeeld te nemen: bij mij gaat dat nu al drie jaar zo. Periodes van onthouding worden afgelost door periodes van wel drinken. Inmiddels kan ik zelfs zeggen dat de periodes van onthouding langer zijn dan die van wel drinken. Maar toch durf ik geen definitief afscheid te nemen. Wel een dagpact en een weekpact, geen jaarpact. Terugkijkend heb ik over alcohol en haar verleidingen heel veel geleerd in die drie jaar. Ik heb zelfs inmiddels een veel gezondere en sportievere levensstijl opgebouwd. Ik heb dus heel veel gewonnen. Maar definitief afscheid.... het lukt me (nog steeds) niet. Christoffer, dit was een poging om je te schetsen wat ik bedoel met een proces van Alcohol De Baas worden. Eigenlijk moet ik deze schets ook maar op mijn eigen draadje plaatsen zie ik zo teruglezend"

Ik verwijs daarmee naar mijn eigen proces en naar dat van bijna alle mensen die ik hier op het forum tegenkom. De eerste keer stop je met drinken en kom je meestal tot de conclusie dat het eigenlijk wel meevalt en dat het je beter doet voelen dan je ooit had durven hopen. Op een gegeven moment heb je de door jou gedefinieerde periode gehaald (een maand, drie maanden, een jaar, maakt niet uit) en dan wil je toch nog eens voorzichtig proberen hoe die toenmalige vriend er nu uitziet en nu proeft. Vaak ben je snel terug bij af. Om dan opnieuw afscheid te nemen. En het een tijdje later nog eens te proberen. Heb ik het nog niet over wat je intussen allemaal aan vrolijkheid of diepe ellende tegenkomt, waardoor de fles ook weer gaat lonken. Om mezelf als voorbeeld te nemen: bij mij gaat dat nu al drie jaar zo. Periodes van onthouding worden afgelost door periodes van wel drinken. Inmiddels kan ik zelfs zeggen dat de periodes van onthouding langer zijn dan die van wel drinken. Maar toch durf ik geen definitief afscheid te nemen. Wel een dagpact en een weekpact, geen jaarpact. Terugkijkend heb ik over alcohol en haar verleidingen heel veel geleerd in die drie jaar. Ik heb zelfs inmiddels een veel gezondere en sportievere levensstijl opgebouwd. Ik heb dus heel veel gewonnen. Maar definitief afscheid.... het lukt me (nog steeds) niet. Christoffer, dit was een poging om je te schetsen wat ik bedoel met een proces van Alcohol De Baas worden. Eigenlijk moet ik deze schets ook maar op mijn eigen draadje plaatsen zie ik zo teruglezend

Wat een opsteker, Brazer! Lijkt mij ook heel lastig. Gelukkig "hoefde" ik dit jaar niet op vakantie, dus werd niet aan dit soort uitdagingen blootgesteld

Hoi Christopher. Inzicht in je gedrag is een hele belangrijke stap. Maar na dit inzicht komt er nog iets anders om de hoek kijken en dat is de manier waarop jouw geest jou "kunstjes gaat flikken". Tenminste zo noem ik het. Heb je het allemaal lekker op een rijtje denk je en dan probeert het alcoholloeder via allerlei slinkse wegen toch nog bij je binnen te komen. Hierop voorbereid zijn en dit herkennen is een belangrijke vervolgstap. Daarom is ADB een proces. Succes op dit pad!

Weekpact 14-9-20 Pytje

That's the spirit, Pats!

@ikkanhet, sterkte! Leegte om je heen in het begin, ik herken het wel.