Pytje

Maand twee gaat onverwachts gemakkelijk. Ik heb dat wel anders meeegemaakt. Het drinken staat best ver van me af en houdt me veel minder bezig dan in de eerste maand. Ook afgelopen weekend - tijdens een langdurig etentje - had ik nergens last van. Sterker nog, ik genoot echt van de aangeboden alcoholvrije varianten. Wijn is wijn, maar alcoholvrij is er eigenlijk veel meer variatie. Ik krijg vertrouwen in een alcoholvrij leven!

Tsjaa @Oskar, rauwe wortels met geitenmelk.. een lonkend perspectief! En dan op naar een nieuw forum om daar weer vanaf te komen. Het zal wel allemaal te maken hebben met hoe kritisch ik over mezelf ben. Ik doe het in mijn ogen nooit goed genoeg. Ben me ervan bewust dat ik hier een paar open deuren sta in te trappen, want denk dat ieder mens min of meer met deze problematiek zit. Bij mij is het wat meer, bij mijn lief bijvoorbeeld wat minder. Die neemt de dingen meer zoals ze zijn. Gelukkig!

Ik zit in mijn zesde week. Er zijn al dagen dat ik geen enkele zucht (naar alcohol) meer heb. In de afgelopen week heb ik die zucht weggegeten met chocola en kaaswafels. Afgelopen weekend ben ik daar over aan het denken geraakt. Waar die vervanging toe dient. Het blijven allemaal pogingen om mezelf te troosten en te belonen denk ik. Niet dat er nu zoveel te troosten te belonen valt, maar ooit had het een functie. En daar is de gewoonte uit voortgekomen: de primaire behoefte om mezelf vol te proppen. Ik zie het nu als een uitdaging om s avonds niets meer te eten (en te drinken). Ben eigenlijk best benieuwd wat dat me gaat brengen, welke gevoelens van ongemak hier dan weer uit voortkomen. Of misschien helemaal geen gevoelens van ongemak, maar een bevrijding?

@Peetra, het aankijken tegen het stopmoment is heftiger dan het moment zelf. Ik heb er al heel wat doorgemaakt, dus ik kan het weten. Mijn advies is dan ook: houd het bij de eerste, dat is wel zo overzichtelijk

@kruidenthee67, ik heb in het verleden veel aan je stimulerende woorden gehad en je hebt, volgens mij, velen hier tot voorbeeld gediend. Nu alle energie nodig voor jezelf, sterkte in jouw proces!

Vanavond een activiteit, waar "naborrelen" een vast onderdeel is. Ik ben me er al dagen op aan het voorbereiden. Op alcoholvrij naborrelen. Zoals de meeste zware drinkers, dronk ik trouwens in gezelschap altijd heel matig. Om daarna thuis nog even los te gaan natuurlijk. Vanochtend, toen ik daarover liep te denken, kwam ik erachter dat het verheugen op de drank s avonds eigenlijk het hoogtepunt van de dag was. Nu verheug ik me dan maar op lekker in bed met een goed boek. Maar er mist toch iets in dat verheugen. Terwijl de realiteit is dat ik me voorheen dus eigenlijk verheugde op drinkend hangen op de bank en voor de buis. Hoe kan ik dan nu iets missen? Objectief slaat het nergens op..een goed boek lezen is zeker zo bevredigend. Het zal de verandering van gewoonte zijn die een gevoel van gemis doet opploppen. Jouw woorden @reboot, dat ik in rustiger vaarwater kom als ik nu doorzet, zijn hoopgevend. Dank je! Ik ga zeker doorzetten, ook vanavond!

Hallo Peetra, ik dronk ook 1 fles wijn per dag. Respect voor de manier waarop jij dit doet en volhoudt. Je schreef ook over je schaamte. Waarom toch? Wij zijn van de generatie waarin drinken, ook op jonge leeftijd, heel normaal werd gevonden. Net als roken. Waarom doen we over dat - teveel - drinken zo geheimzinnig? Jouw kinderen zullen toch echt wel weten dat je van een glaasje houdt? Is de stap zo groot om toe te geven dat je er iets teveel van bent gaan houden? Ik probeer er regelmatig eerlijk over te zijn naar mijn omgeving. Herken ook de schaamte hoor. Het gevoel mij enorm bloot te geven. Maar ik doe het omdat ik niet wil dat dit zo moet zijn. Dat we allemaal op ons eilandje blijven zitten en het daardoor extra moeilijk hebben. Succes met je laatste stap in de ontnuchtering!

Ik had het even moeilijk de afgelopen dagen. Volgens mij een bekend gegeven als de eerste weken voorbij zijn. Het lijkt al best lang geleden dat het laatste glas wijn erin ging en de (alcoholvrije) toekomst lijkt ook nog eens eindeloos. Weer gaan drinken lost dit probleem alleen niet op, want het blijft vragen om dezelfde trits aan ervaringen. Dat snap ik nu wel. Ik ben er ook weer doorheen en ga morgen gewoon de vijfde week in.

Dank je @Cleo!

Leuk om te lezen @reboot! Hoe gaat het met jou? Misschien kun jij nu mijn voorbeeld zijn?

Hoi Rosee, heb je gelijk in. Het blijft op deze manier alsmaar in mijn systeem. Ik vond dat totnutoe ook niet zo erg, omdat ik er niet aan toe was om helemaal afscheid te nemen. Of ik het nu kan, weet ik niet, maar ben wel op het punt gekomen, dat het mij verreweg de beste optie lijkt

Ja Bob, dat bedoel ik met de drank gemakkelijk laten staan, terwijl de verslaving alom aanwezig is. Ook in je dromen dus. Herken ik, toen ik stopte met roken droomde ik nog jaren van sigaretten. Zelfs nu nog wel eens (10 jaar later). Hopenlijk geniet je in je dromen nog een beetje van dat ene slokje

Het is lang geleden dat ik hier was, maar ergens in de krochten wist ik toch mijn draadje nog te vinden. Ik zit weer in een nieuwe droge periode. De laatste keer heb ik die afgesloten met voorzichtig weer gaan drinken. Dat ging een tijdje goed, maar - het zal niemand verbazen hier - stoppen na twee glazen werd wel steeds lastiger. Eind vorig jaar kwam er tenslotte een moment waarop ik aan mezelf moest toegeven dat dit experiment nooit en te nimmer zou lukken. Na twee glazen wil ik er nog twee of drie of vier. Het moet dus anders. Of ik ga door met mezelf verdoven of ik stop helemaal en geef de illusie op dat het drinken na een periode van onthouding ook wel met mate kan. Geen tussenweg te vinden. Hier zit ik dus weer. Vandaag op dag 24. Het niet drinken gaat me - net als in andere periodes - best goed af. De verslaving echter is levensgroot aanwezig. Veel gedachten zijn gerelateerd aan drank, veel activiteiten aan niet drinken. Soms ben ik er dagen van overtuigd dat ik er nooit meer aan begin, soms voelt de drank zo dichtbij dat een klein duwtje genoeg lijkt te zijn om toch weer te beginnen. Gelukkig overheerst de eerste overtuiging en verdwijnt de aandrang ook weer na een dag. Ik ben dus voorzichtig optimistisch, maar ook op mijn hoede: niet drinken is nog iets heel anders dan om weten te gaan met je verslaving, daar ben ik na alle droge periodes wel achter gekomen. Nieuwe kans met nieuwe inzichten dus....

Hé Rosee, af en toe kijk ik nog wel op het forum, maar ben niet meer actief. Ik ben momenteel best tevreden met hoe het gaat. Nog steeds drink ik dagelijks 1 a 2 glazen , in het weekend ook wel eens 3, maar ik drink nooit meer door. Ik heb geleerd om te stoppen en gewoon naar bed te gaan. Vroeger ging ik door tot ik op de bank in slaap viel of in een senseless discussie met manlief terecht kwam. Nog steeds ook ga ik iedere ochtend sporten en wandel ik veel. De aandacht is eigenlijk verlegd van doorzakken in de avond naar actief zijn in de ochtend. Net als jij zelf zegt: de lijn is dun, dat weet ik, maar aan de andere kant doe ik dit nu al zo lang dat ik wel vertrouwen heb in mijn eigen nieuwe patronen. Wat mij echt geholpen heeft is het halve jaar waarin ik niet heb gedronken. In ieder geval ga ik nooit meer groggy en aangeschoten naar bed of word ik wakker met een schuldgevoel. Dat is echt verleden tijd. En daar ben ik voor nu dankbaar voor.

Nee, ik geloof niet dat ik ben gaan drinken om iets te verdoven. Het was een gewoonte geworden omdat iedereen het deed. Net als roken. En dat het ongezond was, daar maakte ik me niet druk om, want ik kon toch de hele wereld aan. Dat beeld van mezelf kantelde langzaam. Een jonge rokende en drinkende vrouw kan nog als "stoer" worden gezien, maar een ouder exemplaar is eerder zielig. Zo keek ik ook steeds meer naar mezelf. En dus werd het tijd om de gewoontes te veranderen. Eerst het roken, nu het drinken. Bij elkaar een kwestie van een jaar of tien. Volgend jaar word ik zestig en hoop dan toch wel eens een balans hierin te hebben gevonden. Ook in het tevreden zijn met hoe het nu is. Want echt tevreden ben ik nooit over mezelf. Ik ben nu tevreden over de status quo: ik zorg beter voor mijn lijf dan ik ooit heb gedaan en geniet 's avonds toch van een glas wijn.

@Rosee, het gaat nog steeds goed. Ik wijk niet af van het door mijzelf ingestelde regiem. Hoewel het niet voelt als een regiem. Ik heb gewoon voor een andere manier van leven gekozen en dat slijt er steeds meer in. Net zo als vroeger het drinken van een hele fles wijn er in was gesleten. Zoals ik eerder heb geschreven, is de zwakke plek in dit verhaal natuurlijk wel dat de alcohol dichterbij is als de omstandigheden zich eens tegen mij keren. Dat zou kunnen, maar het hoeft niet per se natuurlijk. Voorlopig ga ik nog even verder op deze weg. Hoe is dit laatste voor jou? Denk je daarover na?

Dank @SanMiquel voor je bericht. Ik sta zelf ook nog wel een beetje verbaasd over de ommezwaai die ik heb gemaakt. Maar feit is dat ik helemaal af ben van het verlangen om door te drinken. Ik laat het glas moeiteloos leeg als het eenmaal leeg is. Ik kan me in jouw geval goed voorstellen dat je dat experiment niet aangaat. Ik weet ook niet hoe ik er in een K-periode mee om zou gaan. En inderdaad, dan staat doordrinken gelijk aan niet meer sporten. En dat moet je niet willen. Ik had overigens het idee dat het je emotioneel weer wat beter ging, maar dat is dus even niet zo? Maar je bent wel een enorme doorzetter en dat gaat je ook nu helpen

Descartes, ik lees heel vaak dat je jezelf afwijst omdat het kleine kind in jou maar niet volwassen wil worden. Misschien moet je leren te accepteren dat dat kind onderdeel is van jouw hele wezen nu. Dan hoef je er niet tegen te strijden, maar kun je het misschien een beetje koesteren en er voor zorgen. Klinkt misschien wat zweverig, maar het komt heel sterk bij mij boven als ik jou lees.

Fijn Rosee! Je hebt het prachtig omschreven

Bernd, probeer een terugval niet als falen te zien. Zoals bumperjim zegt: het is een proces, dat goede en slechtere fases kent. Succes!

@Yana en @Cleo66, het gaat nog steeds goed. Ik ben er helemaal aan gewend om niet voor het eten te beginnen met drinken. Als ik iets drink kies ik dan voor alcoholvrij. Ook als we bijvoorbeeld eters hebben. Dus ik drink alleen in het uurtje voordat ik naar bed ga een (goed gevuld) glas wijn. Nog geen echte aanvechting gehad om daarna door te drinken. Wat hier nog steeds aan bijdraagt is dat ik veel bewuster met mijn lijf omga tegenwoordig. Ik blijf op mijn hoede en houd jullie op de hoogte!

Waar ik in de afgelopen jaren in dit hele proces ben achter gekomen, is dat ik veel behoefte heb aan structuur. Niet drinken is voor mij een duidelijke structuur. Een fles per dag ook. Om dat laatste te illustreren: ook als ik ziek was of een avond weg was geweest, dan moest eerst nog die fles erin. In diezelfde structuur ben ik de afgelopen maanden s ochtends gaan sporten. Ik zeg niet van mezelf dat de verslaving aan drank nu minder is. Ik kies alleen voor een andere structuur. En die is nu 1 glas per avond. Niet de ene avond wel en de andere niet, want dan moet ik er weer over nadenken wanneer wel en wanneer niet. Dit is duidelijk voor mij, net als niet drinken of een fles drinken dat is. Ga ik dat volhouden? Geen idee. Ik heb tot nu toe nog niet de neiging gehad om door te drinken. Ook dit begint een gewoonte te worden. Het zou ook niet kunnen, want dan breng ik mijn sportmoment van de volgende ochtend in gevaar en dat wil ik niet. Waarom zoek ik deze grens zo op? Ik wil zo graag wel kunnen genieten en niet tegelijkertijd doorslaan. Ik zie dat mijn man het kan, hoewel hij ook een stevige drinker was ooit. Dus we doen het samen. Dat motiveert mij wel. Het is dan toch dat moment samen in de avond waar ik het voor doe. Wordt vervolgd...

Tijd voor een update. Sinds een week of 4 drink ik weer en wel een glas wijn (laat ik eerlijk zijn: het is wel een groot glas, misschien kan ik net zo goed zeggen "twee kleine glaasjes") per avond. Ik ben nog niet over dat ene glas heen gegaan en heb daar ook nog geen behoefte toe gevoeld tot nu toe. Gaandeweg kom ik tot de ontdekking dat ik bij mezelf een beroep doe op dezelfde discipline als die ik nodig had bij het niet drinken. Wat nu wel bijdraagt aan het slagen hiervan is dat ik fanatiek ben gaan sporten in het afgelopen halfjaar. Ik vind dat prettig om te doen en het geeft mij een ander soort bewustzijn van mijn lichaam en gezondheid. Tot zover het positieve verhaal. Ik weet natuurlijk heel goed dat ik me op een grens begeef. En dat 1 glas meer kan worden als ik niet uitkijk. Toch geef ik mezelf nu het voordeel van de twijfel en put vertrouwen uit behaalde resultaten tot nu toe.

Slecht slapen in het begin hoort er wel bij hoor. Ik denk dat iedereen dat wel herkent.

Heb je hier - los van je alcoholgebruik - al eens hulp voor gezocht? Angst zou je ook kunnen bestrijden met iets anders dan alcohol. Voor jou bestaat er nu een heel direct verband, maar is dat wel nodig?