Lieve Patries,
Ik herken je verhaal volledig. Helemaal. Deed ook meer dan kon en tuurlijk ligt de schuld bij mij. Standaard. Altijd. Levensprobleem ook.
Ik heb een burn out gekregen. Ben nu weer terug. Dat heeft mij en mijn gezin veel gekost.
ik ben beter terug, zorg beter voor mezelf, maar ben kwetsbaar. De schuldkwestie is het eerste wat ik altijd voel. Ook nu. Ik kan het eerder herkennen en omarmen. Geeft niets, mag best lieve Lika.
Toch is er een angst bijgekomen. Namelijk de angst voor weer een burnout en daarbij voel ik dan gelijk, dat ik niet geleerd heb van de eerste=schuld.
Mijn oude werk? Er kon toch iemand bij! Ze doen mijn oude baan nu met 2.Veel meer mensen burnout daar.
Zorg voor jezelf. Goed voor jezelf. Het IS moeilijk. Maar je kunt het. Je bent het waard.
Maak die afspraak bij bedrijfsarts
en vertel van je stressniveau. Ala morgen niet gaat, gaat het niet. Meld je dan ziek. Ont-stressen is belangrijk. Heeeeeel erg.
Uiteindelijk ben ik gillend naar huis gestuurd. Ik was zo bang en niemand die er iets van leerde. Alleen ik.